Pff. De wens voor een tweede is er... terwijl ik had gezworen er nooit meer aan te beginnen. We hebben sinds de geboorte van ons mooie meisje altijd gezegd dat we onze zegeningen tellen en het zo goed is. Na 4 miskramen, een vroeggeboorte bij 18.4 weken, 2x curettage vanwege placenta resten, en een zwangerschap waarin in vanaf 19 weken plat moest vanwege vroege weeen. Het was verre van een zorgeloze zwangerschap. Talloze keren naar het zh, weeenremmers, angst. Bevallen met een keizersnee door stuitligging. 3 ab kuren vanwege positieve urinekweken op gbs ( ons zoontje is door een gbs infectie van de placenta geboren) Nooit zou ik het meer doen. En nu staat er toch een afspraak gepland met mijn Gyn, om eens te bespreken hoe hij tegen nog een zwangerschap aankijkt en wat de risico's zijn op weer zo'n zware zwangerschap. Weet niet zo goed wat ik wil met dit bericht. Misschien gewoon m'n verhaal delen en kijken of er meer gekken zijn zoals ik
Geen ervaring (gelukkig), behalve dan dat de wens voor nog een kindje heel sterk kan zijn. Desondanks vind ik het heel dapper dat je de mogelijkheden gaat bekijken. Ik wil je succes wensen met de afspraak, hopelijk zijn de vooruitzichten gunstig
Je kan het toch altijd bespreken Ik hoor bij zooo veel mensen dat de ene zwangerschap totaal anders is dan de andere, dus waarom zou dat bij jou niet? Tenzij er een lichamelijke reden voor is natuurlijk, maar dat kan je gyn je vast vertellen en dan lijkt het me heerlijk om na zo'n moeilijke zwangerschap ook eens een "normale" mee te maken.
Ik zou denken ik eerst bespreken met de gynaecoloog. En als die rode licht geeft dan kan je voor jezelf in ieder geval dat hoofdstuk afsluiten. En bij groen licht goed alles door bespreken, alle mogelijke scenario's. Dan heb je in ieder geval voldoende informatie om een goede keuze te maken. Je kan dan bijvoorbeeld nog wel aan pleegzorg denken als jullie je gezin wilt uitbreiden.
Dat is idd precies de reden van de afspraak . Als hij het onverstandig vind is het klaar. Maar het blijft nu in ons hoofd spoken. Pleegzorg of adoptie willen we niet. Dank voor de lieve reacties!