Ik had 3/4 dagdelen in de week, daarin kreeg ik (er zijn verschillende mogelijkheden) maatschappelijk werk, ergotherapie, haptotherapie, fysiotherapie, sporten, creatieve therapie en zwemmen. Natuurlijk zijn er dingen die ik ook niet meer kan, die kan ik nog steeds niet en die zijn dus uitbesteed aan man / of die doe ik op een aangepaste manier. Sommige dingen kunnen gewoon echt niet meer en daar moest ik mee leren omgaan. Wij hebben bijvoorbeeld zelf de keuze gemaakt om het huishouden anders aan te pakken. Stofzuigen / zware klussen doet manlief. Ik doe de kleine dingen. Maar belangrijker is: wanneer ik het een dag niet trek dan blijft het gewoon liggen. Jammer dan. Morgen weer een dag. Vroeger zou ik door en door en doorgaan. Nu pak ik dit dus anders aan. Ik heb dit geleerd door de revalidatie. Maar ook is daarnaast mijn instelling veranderd. Ik benader meer positief en probeer dingen los te laten. M'n beperkingen zijn er nog maar ik probeer ze "los te laten". Ik probeer weer naar de toekomst te kijken. Ik ben anders dan jij natuurlijk, maar de revalidatie heeft ervoor gezorgd dat ik weer verder kan. Vreemd genoeg heeft de omschakeling in positief denken ervoor gezorgd dat ik meer kan en meer energie over hou. Beetje lastig te omschrijven, hoop dat je een beetje begrijpt wat ik bedoel. Groetjes jopa
Hee meid, wat vervelend dat het zo tegenzit momenteel. Als ik je verhaal zo lees wil je meer dan dat je kunt. En daar baal je van. Hoewel ik zelf niet zulke heftige gezondheidsklachten heb als jij herken ik het eea wel. Ik heb ook een verleden met mishandeling en dat heeft me een hele tijd gekost om daar normaal mee om te kunnen gaan. Sommige karaktertrekken die je daar aan overhoudt kan je moeilijk veranderen. Het belangrijkst is dat je het ook moet kunnen accepteren dat het is gebeurd en dat je nu eenmaal daar 'littekens' aan hebt overgehouden. Vanuit dat punt kan je pas leren los te laten.. Ook met je kwakkelende gezondheid kan je nu eenmaal niet alles wat je wilt. Dat sucks, maar het is nu eenmaal zo en als je te veel gaat doen ga je alleen maar achteruit denk ik. Het klinkt alsof je nu weer depressief wordt en dat is zonde. Probeer je te richten op wat je wèl kan. Evt misschien handig om een lijstje te maken met wat je iedere dag zou willen doen en daarnaast een lijstje met wat je daadwerkelijk kan. Misschien zie je dan in dat je teveel eisen aan jezelf stelt. Stofzuigen hoeft bijv niet iedere dag. Zet de vaat gewoon op het aanrecht en doe het samen met je man 's avonds.. En het werk even voor het werk laten. Dat gaat nu ècht niet. Heb je naast de kinderen wel contact met anderen buiten de deur? Anders kan je ook denken aan vrijwilligerswerk, uurtje per week ofzo. Dat deed ik altijd in een verpleeghuis met oudjes, beetje kletsen enzo. Gedachten verzetten. Even een andere locatie dan thuis. Weet niet of dat lukt met de kinderen maar is maar een ideetje. Is je werk dichtbij of wat verder weg? Mag je ook niet 1 uurtje per week op je werk langskomen? Sterkte met alles meid.
Dat van Jopa klinkt positief zeg!! Mijn ideeën dus alsnog . Ik heb zelf altijd veel meer aan alternatieve geneeswijzen dan de reguliere sector, omdat er dan vaak verder gekeken wordt dan alleen naar de klachten. - Heb je weleens meditatie geprobeerd? Dit zou je kunnen helpen om rust en ruimte in je hoofd te creëren en beter om te leren gaan met pijn - Er zijn vormen van yoga die heel goed te volgen zijn voor iedereen. Bijvoorbeeld Vini Yoga, Yin Yoga en Kundalini Yoga. Check wel of de instructeur gecertificeerd is! - Mijn tante heeft een tijdje in een soort "rusthuis" gezeten. Zij is daar voor zes weken naartoe gegaan en daar zijn ze aan de hand van allerlei verschillende therapieën (psychologie, voetreflexologie, creatieve therapie, etc.) gaan kijken wat het beste bij haar past. Zo is zij er bijvoorbeeld achter gekomen dat speksteen bewerken bij haar heel therapeutisch werkt en ze daar dus echt haar hobby van heeft gemaakt - Bach bloesem therapie, daar heb ik zelf altijd veel heil uit gehaald in moeilijke periodes, in combinatie met voetreflexologie. - Lekker vaak naar buiten! Vind je bijvoorbeeld fotografie leuk om te doen? - Ik zag dat iemand al met het idee van muziek kwam, dat klinkt ook goed! - Ik heb zelf iets met armbandjes. Omdat ik sinds ik mijn ouderlijk huis heb verlaten, heel vaak verhuisd ben, overal maar kort gewoond heb, veel heb gereisd en in het buitenland heb gewoond, raakte ik het gevoel van "thuis" kwijt. Ik ben toen iedere keer dat ik een gelukkig thuis-gevoel had, een armbandje gaan kopen. Bijvoorbeeld toen mijn ouders een keer op visite waren in Stockholm, toen ik met mijn man de tocht naar Machu Picchu maakte, etc. Nu bedenk ik me iedere morgen, welk gevoel ik nodig heb en daar kies ik één of meerdere armbandjes bij en die draag ik die dag. Dit heeft mij enorm geholpen!! Het is natuurlijk wel altijd dat je net de juiste personen tegen moet komen, mensen waar je direct een klik mee hebt, of die juist gespecialiseerd zijn op het gebied wat het beste bij jou past. Ik hoop echt dat je iets gaat vinden dat je leuk vind, dat je eigen kunt maken en waar je wat energie en hoop van krijgt. Bij deze stuur ik je een digitale knuffel!
Dank je wel voor de tips. Ik ga morgen het UWV bellen, vagen of ik al iets van een re intergratie in mag en een opleiding. daarbij kan ik voor de uren die ik daarmee bezig ben tegemoetkoming in de ki8nderopvang vragen, dus die uren zou ik ze op een kdv kunnen plaatsen. Dus hoop ik dat ik dat snel mag doen, dan kan ik in iedregeval als ik op school zit wat voor mezelf doen.
Bedankt voor de tip, hier heb ik ook iets aan. Ik draai vooral positieve muziek als ik mijzelf "down" voel worden. Echt een positieve geest doet zoveel beter dan een negatieve geest. En met een positievere houding bereik ik meer dan ik voor mogelijk kon houden. Ook in het huishouden / spelen met m'n dochter bijvoorbeeld. in mijn geval doet mijn constante pijn (in het bekkengebied) heel veel. Ik heb echt een tijd lang op de bank gezeten en tegen mijzelf geroepen: ik ga pas weer leven als de pijn weg is. Daarbij kreeg ik dus heeeeel veeeel pijn. Nu sta ik op als ik teveel pijn heb en ga iets leuks doen (mooie muziek draaien, spelletje spelen en naar buiten. Hoofd leeg maken om weer positief te worden. En ik moet zeggen, het helpt. Daarnaast mediteer ik dus ook 2x per dag en ik leer nu beter naar mijn gevoel te luisteren en mijzelf echt helemaal leeg te maken. Ook dit helpt. Door positief te leren denken, weer leuke dingen te gaan doen ben ik zelfs van de morfine af gegaan (wat een enorme opgave was) en echt ik voel mij zoveel beter, belangrijker nog de pijn is hetzelfde gebleven. (had angst voor meer pijn na de morfine!) TS, dit is mijn verhaal natuurlijk, ik wil zeker niet jouw klachten opzij schuiven (ik heb ook veel pijn nog) maar ik denk echt dat een andere houding / minder spanning / minder stress kunnen leiden naar een rijker leven met meer energie, ik wens je echt het allerbeste toe!
dank je wel.. ik hoop ook dat ik het weer op een rijtje ga krijgen.. ik ga morgen eerste stappen zetten bij het uwv en ga de thuiszorg bellen of ik een hometrainer kan lenen ofzo. kan ik toch iets doen maar zonder dat het te zwaar word. en de huisarts bellen voor verwijzing psycholoog.
jopA: de pijn is het probleem niet, heb al zoveel minder pijn als dat ik had.Ik mag bijv. nog niet gewoon bukken. punt is dat als ik over mijn kunnen heen ga, mijn benen dienst weigeren en dat kan natuurlijk niet met de kids in huis. dus daarom moet ik mijn grenzen steeds bewaken. het is dus niet zozeer pijn als wel niet mogen/kunnen. minder spanning en minder stress is inderdaad nodig, en dat is ook waar ik tegenaan loop.