Die van mij is ook wel een beetje zo maar gelukkig niet zo extreem. Als hij zich goed voelt helpt hij lekker mee,maar als hij OOK moe is dan delf ik toch het onderspit. Als we bijvoorbeeld afspreken dat hij onze zoon uit bed haalt s ochtends ben ik zelf eerst een half uur bezig om hem wakker te krijgen. Hij maakt dan half in slaap opmerkingen dat hij nog maar even moet gaan slapen enzo. Dat werkt natuurlijk niet en op die manier heb ik er ook weinig aan maar hij wordt er gewoon niet wakker van. Gelukkig doet hij in het weekend wel vaak leuke dingen met onze oudste en die heeft dat ook echt nodig. Ik kan je weinig tips geven. Probeer toch eens met elkaar om de tafel te gaan en er over te praten op een moment dat het je niet hoog zit en je niet doodmoe bent. Soms helpt gewoon vragen om hulp ook wel.Ik heb ook wel het idee dat ze de dingen die moeten gebeuren ook gewoon niet zien liggen. In ieder geval sterkte ermee.
moet echt goed na denken hoe ik dit op te lossen , zonder m echt DE schuld te geven van t poepen , miss is t wel gewoonin dr slaap gebeurd dan kan ik niet 100% zeker weten natuurlijk . al was t al wel helemaal vast geroest
Ahh wat ontzettend sneu voor je kleine meisje... Ik kan me wel in je verhaal vinden. Op dit moment lig ik ook uit protest al in bed want meneer zou even wat weg brengen rond 19.00 uur en is nog steeds niet terug... Heb hem de hele week amper gezien en het voelt alsof hij andere dingen/ mensen belangrijker vind als mij. Maar goed ik kan er uren over doorsxhrijven maar doe dat maar niet Ik ben erg bang voor de periode na de bevalling heb jij dat ook?
ben t wel gewent , tis zon beetje begonnen na de bev van de eerste . hij heeft ze toen bijv in de kraam week in bad gedaan . en daarna niet meer . nu begint t een beetje te komen dat ie t leuk begint te vinden . kan wel een beetje begrijpen dat voor mannen dat hele kleine niet zo heel leuk is . maarjah t hoort er wel bij
Tja ik heb ook zo'n man ! ben in middels zwanger van de 3 de en ik verwacht in princiepe niks meer van hem dan kan het ook niets steeds tegenvallen. Toen ik zwanger van de 2 de was is hij ook nooit mee geweest naar de verloskundige en toe ik vroeg of hij mee wilde voor de 20 weken echo zei hij; moet dat echt?! 4 de zwangerschap werd een miskraam met 13 weken en ik moest gecurriteerd was meneer helemaal in de stress dat ie met 2 kinderen thuis zat want hij had andere plannen!!! Ik heb nu 2 hele lieve vriendinnen die eindeloos naar mijn geleuter over zwanger zijn willen luisteren en voor de rest laat ik het niet toe dat hij met zijn idiote gedrag mijn humeur beinvloed dat vind ik net even iets te veel eer!
Ik vind t knap dat jullie bij zo'n vent blijven die niks voor jou of je kind doet. En dat je dan de stap neemt voor een 2e of 3e kind... Denken jullie dat hij dan toch zal veranderen? Ik hoop het van harte voor jullie, maar denk niet datdie kans groot is... En met zo'n poep incident, ik zou hem eens aanspreken op verwaarlozing van zn eigen vlees en bloed! Ik vind het verschrikkelijke situaties voor jullie en jullie kind(eren)... Heel veel sterkte!
happy mama....als ik dit allemaal zo lees vind ik toch echt dat jij en je kleine meid (en aankomende baby) toch echt wel veeeeeeeeeeeeeeeeeeeellll beter verdienen dan zo'n @!@!#@!@# sorry hoor maar wat een lompe luie vent heb jij....dit verdienen jullie echt niet toen ik de foto's zag van je kleine meid in dr (aangekoekte) poepluier werd ik echt boos hoor!! dit vind ik niet normaal!!! sorry moest ik ff kwijt....ik ben het dan ook helemaal eens met miniM
HappyMamma & Sara: Jullie zitten behoorlijk in hetzelfde schuitje maar ik moet zeggen dat ik daar godzijdank niet in zit! Ik snap eerlijk gezegd net als MiniM niet dat jullie dat uithouden, en was ook behoorlijk boos na de foto van de poep(luier)! Ik kraak echt niet graag iemands partner af en snap voor jou dat het niet leuk is om te lezen al dat commentaar, maar jeetje ik zou het niet uithouden en was echt allang weggeweest als hij echt niet veranderd! Je doet het nu ook allemaal alleen maar daarbij heb je stress van hem en dat is wel het laatste wat je kan gebruiken tijdens een zwangerschap, stress is zo giga slecht voor zo'n kleintje., Succes en sterkte ermee!!
Wil even op mijn eigen stukje terug komen. Ik heb met mijn mannetje gesproken en we zijn het eens dat het tijdelijk is. Mijn vriend werkt fultime en is pas geleden voor zichzelf begonnen. Hij zit dus tijdelijk met 2 banen waar nu door de opstart erg veel tijd in gaat zitten. Hij wil dat alles af is voordat de baby er is zodatwe dan meer tijd samen hebben. Ik pak het nu allemaal door de hormonen niet zo goed op maar soms heb ik een helder moment zoals nu! Ik wil happymama en Sara wel een hele dikke knuffel geven..en ik hoop echt dat de mannen in gaan zien dat je zo niet met elkaar om kunt gaan.. Knuff
Ik herken het gedrag (gelukkig) niet, maar wil je wel veel sterkte wensen meid!! En hoop dat je je vriend snel aan het verstand gepeuterd krijgt dat er wat dingetjes moeten veranderen :x
Ik herken het wel een beetje. Voor mijn man werd het pas 'echt' na de 20 weken echo. Daarvoor praatte hij er liever niet over en dacht hij er ook niet over na. Ook hij vindt de babytijd vreselijk. Dat zegt hij ook en dat vind ik ook niet erg dat hij dat zegt. Natuurlijk helpt hij wel met verzorgen, maar het grootste gedeelte komt op mijn neer. Hij vind de leeftijd van de oudste (nu 4) wel heel leuk. Daar kan hij wat mee. Ik heb heel erg veel last van mijn bekken en ik heb hem van het weekend een stukje laten lezen over bi en nu begrijpt hij ook wat voor pijn ik voel. Het intieme was er in het begin van de zwangerschap ook ver vanaf, maar na een goed gesprek is ook dat beter gegaan. Het is dan wel de 3de zwangerschap, maar hij vond het nog steeds doodeng dat er een beeb in mijn buik zit die er mss last van zou hebben Ik zou er een keer rustig met je man over praten. Vragen wat hem dwars zit. Mss vindt hij het stiekem toch ook wel weer een beetje eng? Wat het poepincident betreft...dat is mij ook laatst gebeurt Ik voelde me zo enorm kl*te en schuldig 's morgens. Ik had haar getempt toen ik naar bed ging omdat ze verhoging had toen ze ging slapen. Ik had de wekker willen zetten om na een uurtje ofzo ff te gaan kijken (ze sliep gewoon door tijdens tempen), maar ben dat denk ik vergeten. De volgende morgen zag ze er ook zo uit. Oh wat voelde ik me schuldig omdat ik weet dat ze gaat poepen als ik haar temp. Ga je zelf niet meer kijken dan als je naar bed gaat? Dat is mijn vast rondje 's avonds...eerst mezelf klaar maken voor de nacht en dan de kids nog een nachtzoen geven en even weer lekker instoppen.
Ik hoop dat deze situatie betert, naarmate je zwangerschap vordert en het allemaal wat 'echter' lijkt...! Mijn ventje is ook gewoon om goed 'verzorgd' te worden door mij, dus doet ook niks hier in het huishouden en erg weinig in de verzorging van ons eerste kindje. MAAAR, nu ben ik verplicht volledige bedrust te nemen, waardoor ik zelf echt niet meer voor ons meisje kan zorgen, en nu is hij wel verplicht om haar kleertjes aan te doen, propere luier, soms mee in de douche, ... Ook de huishoudelijke taken komen deels op zijn schouders nu. (ook moeder en schoonmoeder en familiale hulp) In het begin lukte dat niet, maar dan bleef de rommel ook staan, dus nu begrijpt hij wel dat het wel moet en dat gaat stilaan beter en beter. We hebben er ook al véél over gepraat en gediscussieerd hoor! Van intimiteit kan er hier geen sprake meer zijn , omdat het niet mag en mijn baarmoeder mag op geen enkele manier meer geprikkeld worden . Maar wij geraken vast wel door deze moeilijkere periode heen, en dat kunnen jullie vast ook!! Veel sterkte!!
Ik vind het nog het meest apart dat hij bij de vorige zwangerschap zo anders was. was hij toen veel meer betrokken? Wat zou er anders zijn? Zit dat in jouw hoofd, of in zijn gedrag, of het feit dat er al een kleintje rondloopt? Ik zou dat willen begrijpen, ookal lukt dat me bij me vriend ook niet op dit moment. Ik vind het zo stom dat er 'nog steeds' geacht wordt dat de vrouw de zorgende rol vooral op zich neemt. Hmm, word ik echt kriegelig van. Hoezo, hij vindt de babytijd niet leuk!? Als dat bij mij zou zijn, straks, dan weet ik het wel. Dan is het snel afgelopen. helemaal omdat hij er nu voor mij niet is. En dan straks ook niet voor de kleine zorgen. of wat initiatief tonen en op pad gaan ofzo... Aargh... Ik vraag me ook bij jullie af: Wat is de verhouding qua werken en thuis zijn. Want ik kan me voorstellen dat er dan wel een verschil zit in huishouden en zorg. Maar anders niet.
Ten eerste wil ik iedereen een zorgeloze zwangerschap toewensen en denk aan jezelf!En natuurlijk ook aan de kids als je die al rond hebt lopen. Als je als moeder aan jezelf denkt kan je er ook goed voor je kids er zijn! Zoveel dingen die ik hier tegenkom heb ik met mijn ex ook meegemaakt maar dat was dus niet alleen tijdens de zwangerschap. Zoveel heb ik zelf toen uit frustratie ook maar aangepakt en de wetenschap dat hij het toch niet wilde doen,het sloopt je. Je kan veel maar echt niet alles....je kan het heeel lang volhouden maar niet voor altijd. Nu met mijn huidige vriend/man zie ik echt in dat het totaal ook anders kan,moet er toch nog steeds aan wennen betrap ik mezelf op.Zo aan gewent om het inderdaad zelf maar weer te doen...maar van dat stukje is nu helemaal geen sprake. Nu kan ik zeggen dat ik leef en kan genieten van mijn zwangerschap en van mijn zoons van 8 en 11.
Ik kan mij er helemaal niet in vinden gelukkig. En dat ligt natuurlijk aan het feit dat ik een lieve man heb maar ook omdat ik en hij er voor zorgen dat we het fijn hebben samen! Met een man thuis die alleen aan zich zelf denkt zou ik niet mee kunnen leven. Daar KIES ik niet voor! Net als wat miniM zich afvraagt...Denken jullie dat hij zal veranderen. Na het antwoord ligt de keuze bij jullie. Hier ook ontzettend veel sterkte toegenwenst. Vooral voor de kindjes die geen keuze hebben hierin!
Nou, ik blijf wel heel lang hopen dat er iets verandert. En of dat zo is kan alleen de tijd uitwijzen. Maar snel opgeven kan ook niet, met kindjes (op komst). Dus soms blijf je een beetje in die hoop hangen...
sana dat klopt wel maar soms moet je kunnen en durven inzien dat het nooit zal veranderen en jij er zelf onder lijdt(en je kindjes) heel veel succes meid!!!!!!!!
@happymama: ik heb je verhalen gelezen en vind het zo vreselijk voor jou. Hij is wat dat betreft gewoon laks en wil zijn vrijheid niet echt opgeven. Maar helaas heeft hij dit al gedaan toen jullie voor de eerste gingen. Maar ik herken heel veel in je verhaal. Hier was het gelukkig wel zo dat hij heel erg bij betrokken was bij de zwangerschap. Maar helaas daarna ging het bij ons fout. Hij dacht het leven te kunnen blijven leven als toen voor de zwangerschap. We hadden van te voren afspraken gemaakt maar helaas doorbrak hij steeds vaker die afspraken. Om maar een voorbeeld te noemen. Op maandagavond ga ik naar school en op dinsdagavond is mijn sportavond. En hij had woensdagavond sportavond en donderdag ging hij naar de voetbal (hij is leider van het 1e elftal en voorzitter van de sponsorcommissie). Maar hij plande steeds vaker op dinsdagavond dingen voor de voetbal met het excuus dat het echt niet anders gepland kon worden. En ik dus voor de keuze werd gesteld van je regelt maar oppas als je wil sporten of je blijft thuis. Heel lang heb ik dit gepikt en regelmatig geprobeerd om met hem te praten maar haalde niks uit. Ook met de verzorging van de kleine probeerde hij eronderuit te komen. Plasluiers wilde hij wel verschonen maar een poepluier dan schreeuwde hij keihard van boven ze heeft een poepluier, die verschoon ik niet. Bij mij is toen afgelopen maart de bom gebarsten. Had er geen zin meer in. Heb hem een hele lange brief geschreven met mijn ergenissen en wat er veranderen moest. Zou hij het niet doen dan zou ik er liever helemaal alleen voor gaan zonder hem. Als bewijs dat het menus was heb ik hem foto's van een huisje bij gedaan wat ik eventueel eerst kon huren en daarna kopen + plus een geprinte excelsheet waarin ik alles had berekend wat ik eventueel aan toeslagen/salarissen enz. zou krijgen en wat ik allemaal aan uitgaven zou hebben. Hier is hij ontzettend van geschrokken en sindsdien is de wereld 3x omgedraaid en is hij een ontzettend goede zorgende vader. We zijn weer een compleet gezin. Hij heeft de voetbal gezegd dat hij stopt met zijn werk als voorzitter van de sponsorcommissie. En hij overlegt dingen als het op "mijn" dagen valt. En doordat alles weer goed loopt plannen we nu ook weer tijd met elkaar. En we gaan straks voor een nieuw klein wonder. Ik wil met mijn verhaal zeggen. Mocht het praten niet helpen probeer eens het extreme zoals bij mij en wie weet word hij dan wakker geschud.
ik kan je wel advies geven over het feit dat hij niks wil lezen over de zwangerschap zodat hij weet hoe jij je voeld.. ik heb van week tot week papieren uitgeprint met wat basis info wat er die week gebeurde met moeder en kind.. deze heb ik gelammineerd en op de wc gehangen.. elke week ff blz omslaan en hij was helemaal op de hoogte zonder teveel moeite want mannen kunnen altijd zo heerlijk lang op de wc zitten. mijn vriend was op de hoogte van de veranderingen van mijn lichaam en de ontwikkeling van ons kindje.. ik blij hij op de hoogte