Hier is dan eindelijk het verhaal van mijn bevalling... Mijn bevalling begon op zaterdag 26 juli. 's Morgens om 8.15 uur werd ik wakker door wat krampen in mijn buik. Ik was onderhand al 2 keer gestript door de vk, op 22 juli en op 24 juli en dat had niks geholpen. Voor de aankomende maandag had ik al een afspraak staan bij de gyn in het ziekenhuis voor een ctg en hoogstwaarschijnlijk het inleiden, want ik was onderhand bijna 42 weken zwanger. Dus ik dacht toen ik wakker werd, van zou het nu toch gaan gebeuren? Ik ging uit bed en wassen enzo en daarna waren de krampen verdwenen. Dus ik dacht shit weer vals alarm. De rest van de morgen nergens geen last van gehad. Tot 13 uur ongeveer, toen kreeg ik weer wat krampen en ik heb daarna even geslapen waarna de krampen weer helemaal verdwenen waren. Dus ik dacht weer van vals alarm. Maar gedurende de middag kreeg ik toch steeds vaker krampen in mijn buik en rond etenstijd 's avonds werd het toch wel menens hoor. Ik heb na het eten lekker onder de douche gestaan, want ze zeggen als het echt weeen zijn en je gaat onder een warme douche staan en ze worden erger dan is het echt aan het gang. Nou ik kwam onder de douche vandaan en ik heb mijn mannetje geroepen van bel de vk maar want het gaat echt gebeuren. De vk was er om 20.15 uur en heeft getoucheerd en toen had ik 3 tot 4 cm ontsluiting. Ze moest nog even bij een ander vrouwtje kijken en dan zou ze om half 12 terugkomen maar ik kwam van het ene op het andere moment in een weeenstorm terecht waarvan de vk zei ik ga heel snel bij de ander kijken en dan kom ik direct terug! Ze was er ook erg gauw weer en om 22 uur had ik 9 cm ontsluiting dus dat was razend snel gegaan! Om half elf braken mijn vliezen en bleek dat Rihanna in het vruchtwater had gepoept. Dus shit we moeten naar het ziekenhuis, maar ik had zulke persweeen dat ik zei ik ga nergens naartoe, ik kan geen stap verzetten. Dus ik mocht het thuis proberen. Om 23 uur had ik volledige ontsluiting en mocht ik op volle kracht meepersen. We hebben alles geprobeerd, staand, liggend, op de hurken, vk al drukkend op mijn buik, maar Rihanna kwam maar niet. Om 1 uur werd er besloten dat we toch naar het ziekenhuis moesten omdat het te lang duurde dus ik met mijn persweeen in de auto naar het ziekenhuis (niet aan te raden) In het ziekenhuis werd ik van onderen direct verdoofd en kreeg een infuus in mijn hand met weeenopwekkers, want ik was onderhand aardig uitgeput aan het raken. Er was zo'n haast mee geboden dat Rihanna gehaald zou worden met de vacuumpomp. Dus ondertussen werd de vacuumpomp op haar hoofdje gezet, eerste niet goed dus moest het nog een keer. En ze zaten klaar met de schaar om te knippen om haar snel geboren te laten worden, maar omdat ze de vacuum zouden gebruiken hebben ze geknipt voor het hoogtepunt van de wee, ipv op het hoogtepunt. In 1 perswee werd ze geboren om 1.32 uur en kreeg ik haar op mijn buik. Achteraf bleek dat het een sterrekijkertje was, dwz met het gezichtje omhoog. En op zo'n manier had ze nooit de draai kunnen maken en op mijn kracht geboren kunnen worden. En zij bleek ook nog eens een flinke baby te zijn van dik 4 kilo, dus eigenlijk alles wat tegen kon zitten zat ook tegen. Na de bevalling heb minstens 3 kwartier nog op de stoel gelegen om gehecht te worden. Tegen 3 uur 's nachts zaten we eindelijk lekker met z'n drietjes op de verloskamer met beschuit met roze muisjes We moesten 1 dagje in het ziekenhuis blijven en maandagmorgen mochten we naar huis toe. Maar ik zou het allemaal zo weer doen!
Jeetje, wat dus eigenlijk een hele snelle thuisbevalling leek te worden eindigde alsnog in het ziekenhuis. Maar goed dat jullie gegaan zijn ook al was het niet fijn in de auto. Maar jullie hebben een schitterend mooi meisje er voor terug gekregen.
Zo wat een verhaal meid! Gelukkig is het allemaal goed afgelopen en heb je er een prachtige meid voor terug gekregen ! Geniet lekker van je meid!
Mijn eerste kindje is op 27 juli 2006 geboren. En mijn tweede kindje was ook een sterrenkijker. Ik heb ook een paar keer gehad dat het vals alarm was, vreselijk! Uiteindelijk binnen 3u had ik m in m'n armen, maar ik zou het echt niet zo weer doen haha!