Ik ben nu niet zo lang zwanger, 8 weken, maar omdat het mijn eerste zwangerschap is, ben ik heel erg bang en onzeker. Ik heb ook al een tijdje last van bloedverlies en ik weet niet of het nog goed zal aflopen. Er zijn maar weinige mensen die er vanaf weten en het liefst wil ik dat zo houden ook. Maar mijn schoonmoeder is in de wolken en zij dringt aan dat ik het verder aan de familie vertel. Maar ik durf niet, want stel dat het mis zou gaan. Mijn schoonzus is ook zwanger en bij haar gaat het perfect! Ik durf mijn angst zelfs niet aan mijn partner te vertellen. Wat moet ik nou? Sorry, maar ik moest het gewoon even kwijt. Ik word gek van deze onzekerheid.
Hoi Laika, Weet je partner wel dat je bloedverlies hebt? In een prille zwangerschap kan het altijd mis gaan, maar dat hoeft niet. Ik zou proberen met je partner erover te praten, want nu maak je je dubbel zo druk..aan de ene kant onzekerheid omtrant de zwangerschap en aan de andere kant de druk van het moeten vertellen. Misschien kun je tegen je schoonmoeder zeggen dat jullie een ander tijdstip hebben bedacht om het tegen de rest vd familie te willen zeggen , daar moet ze respect voor hebben. Ik begrijp je angst en onzekerheid. Heb je al met de VK gesproken? ivm een echo. Sterkte! Mirre
Beste Mirre, Dank je wel voor je reactie. Mijn vriend weet dat ik me zorgen maak, maar ik heb hem niet verteld van het bloedverlies. Ik denk dat ik morgen de VK even bel, alleen weet ik niet precies wat ik moet zeggen. Ze zal me waarschijnlijk vertellen dat ik het moet afwachten en dat het toch niet te voorkomen is. Maar ik wil zekerheid. Wel of niet zwanger. Als ik dat weet dan kan ik tenminste verder met mijn alledaagse leven. Groetjes, Laika
Ik zou het toch met je partner bespreken. Ik kan me voorstellen dat als het toch mis mocht gaan (ik hoop t niet voor je) dat hij heel erg geschokt zal zijn. Hij heeft niks zien aankomen en misschien het idee dat je het voor hem hebt achtergehouden. In een relatie kun je altijd het beste open zijn tegen elkaar! Wat betreft je schoonmoeder: het is jouw lichaam, jouw zwangerschap en jouw keuze. Zij heeft niet het recht jou ergens toe te dwingen.
Hoi, Wat vervelend voo je die spanning... Ik zou het ook direct aan mijn partner vertellen als ik ju was. Ik ken jullie natuurlijk niet, maar mijn partner zou erg boos worden als ik hem zou 'buitensluiten', het is toch ook het kindje van hem. Bovendien is het voor jou een stuk beter als je het kan delen. Misschien kan hij een troost voor je zijn, of relativerend voor je zijn. Wat betreft je schoonmoeder: trek je van niemand iets aan behalve van jezelf en je partner. Het is in de eerste plaats jullie kindje en zwangerschap. Fijn dat ze zo blij is, maar dat kan ze de andere 6 maanden (en na de geboorte) ook nog zijn. Ik heb wel gemerkt dat ik aan veel mensen heb verteld over de miskraam, terwijl ze nog niet wisten dat ik zwanger was. Dit kan misschien invloed hebben op je keuze om je blijdschap en angst toch vast met anderen te delen, ook al ben je nog niet zo ver. Kijk maar wat je doet, doe in ieder geval wat goed voor je voelt! Sterkte, Mummy
Hoi Laika, Ten eerste hoop ik dat het bloedverlies niks betekent. Maar voor je eigen geruststelling zou ik idd de VK even bellen. Zij zullen je wel zeggen dat als je geen kramp hebt en geen helder bloedverlies dat het dan wel goed zit. Maar helaas is dat niet altijd zo. ( als ik mezelf neem) Ik wil je absoluut geen angst aanpraten, maar voor je eigen gemoed is het misschien beter om even een echo van jullie kindje te laten maken. Ik zou zeker ook je vriend inlichten, dan kunnen jullie de angst samen aan. En idd, jij beslist wanneer je het verteld en niemand anders. Jij staat nu op NR 1, en dan de rest. Meid, nogmaals ik hoop echt dat alles goed is en dat je snel weer "gezellig" kunt meekletsen bij het topic zwangerschap. Liefs Hope
Ik heb het zojuist aan mijn vriend verteld. Hij was eerst boos omdat het zo lang duurde voordat ik het vertelde, maar hij leeft nu voor 100 % met me mee. Nu snapt hij tenminste waarom ik zo bezorgd was de laatste tijd. We hebben nu afgesproken dat ik morgen de VK bel om een echo aan te vragen. Ik hoop dat het lukt...
Wat fijn voor je Laika, dat je het nu met je vriend kan delen. Ik duim voor je dat de verloskundige morgen iets voor je kan betekenen. Sterkte iig...
Goed zo! Ben trots op je!! Zulke dingen moet je delen met je vriend vind ik. Zal duimen dat de VK je gerust kan stellen en dat alles oke is. Mirre
Ik duim ook mee! Ik hoop dat je snel terecht kunt voor een echo, want dat is denk ik het enige wat jou nu echt gerust kan stellen! Heel veel sterkte.
Ik duim ook voor je!! Hoop dat je die echo snel kan krijgen! Wat betreft je vriend en schoonmoeder sluit ik me aan bij de rest
Hoi Laika, Fijn dat je je angst nu met je vriend kan delen. Dit voelt toch veel beter, of niet? Succes als je de VK belt en ik hoop dat jullie snel een gezond kindje zullen zien op de echo. Groetjes Hope
Beste allemaal, Ik heb de VK gebeld en ga nu naar het ziekenhuis toe voor een echo. Ik ben superzenuwachtig.
hey laika, wil je even hel veel succes wensen met de echo en ik hoop heel hard dat je een mooi hartje ziet kloppen. groetjes Simone
Ben zojuist terug van het ziekenhuis. En alles is goed. Ik kon het zien en horen! Wat een opluchting was dat. Ik heb daarna meteen bloed geprikt en ook naar de gyneacologe om te kijken wat het bloeden veroorzaakt. Het schijnt iets met mijn baarmoederhals te maken te hebben, maar echt precies weet ze het nog niet. Ik krijg volgende week de resultaten van een uitstrijkje. Ik ben in de wolken. Nu maar hopen dat alles verder goed gaat.....