Hoi lieve meiden, Hier ben ik dan alweer. Telkens na een miskraam kruip ik terug in mijn schulpje en wil ik niets meer met deze site te maken hebben.. Maar ik ben terug.. Even mijn verhaal: Ik was 20 toen ik voor het eerst zwanger raakte. Dat ging mis tegen de 4 maanden zwangerschap. Dit was met mijn ex-vriend. Paar jaar later leerde ik mijn man kennen. Toen we een kindje wilden maken en dat na een maand of 7 nog niet was gelukt (en ik de vorige keer in 1 keer zwanger was) zijn we naar de HA gegaan. Ik dacht dat hij mij zou laten onderzoeken, maar hij stuurde eigenlijk meteen mijn naar huis met een potje voor zaad onderzoek. De klap kwam hard aan toen bleek dat het zaad (na meerdere malen onderzocht te zijn in het ziekenhuis in Maastricht) gewoon heel slecht van kwaliteit was, heel weinig, en niet bewoog.. ICSI voor ons dus. In 2005 stapten wij de MMM in. In feb 2006 startte de eerste ICSI behandeling. Drie ICSIs en een cryootje verder, 2 zwangerschappen en miskramen verder in 2008. We zijn overgegaan naar Gent van Maastricht uit. We moesten nu toch zelf gaan betalen en aangezien Gent dichterbij is en heel goed aangeschreven staat was de keuze snel gemaakt. In Gent zijn ze dan eindelijk MIJ verder gaan onderzoeken. Helaas ben ik te vroeg zwanger geraakt door een miscommunicatie tussen de artsen zelf... Ik kreeg weer een miskraam. Toen ik dat te horen kreeg vroeg de prof de Sutter welk schildklierhormoon ik slikte...???? GEEN!!! Bleek dat mijn schildklierwaardes zo afweken dat dit wel eens de oorzaak zou kunnen zijn voor mijn miskramen, ook omdat de meeste miskramen rond de 10 weken mis gaan. Dus wel een innestelling, wel een hartslag, wel een groei...maar uiteindelijk geen kindje in onze armen.. Na verder onderzoek blijkt dat ik de ziekte van Hashimoto heb, mijn hypofyse maakt antistoffen aan tegen mijn schildklier. En die schildklier schijnt heel erg belangrijk te zijn bij een zwangerschap, vooral de eerste paar weken. De artsen hebben er zoveel vertrouwen in dat wij een gezond kindje zullen gaan krijgen, dat we maar proberen wat van die positiviteit over te nemen, wat echt niet makkelijk is zeg.. Ik schijn alle bewijzen te hebben dat het gaat lukken: innestelling, hartslag, groei... De vraag is alleen...hoevaak moeten we ICSI doen voordat ik zwanger ben en dat ook blijf... Deze week een TP van een cryootje... En ben op van de tegenstrijdige gevoelens... Blij dat er iets ontdekt is, bang voor weer een miskraam... Maar eerst maar weer es zwanger raken... hehe..moest even mijn hart luchten geloof ik...
Ja! En dat het blijft zitten...zwanger raken is het probleem eigenlijk niet eens.... Ben dat leven tussen hoop en vrees wel een beetje zat na al die jaren..toch knap hoe een mens dat aankan he..
jeetje meis wat een lange lijdensweg heb jij al achter de rug zeg.. Respect hiervoor..ik hoop echt voor je(jullie) dat jullie droom heel snel uit mag komen! sterkte
Och meisje toch, wat herkenbaar allemaal.Ben 8 jaar bezig voor een kindje. Ben zelf ook 2 keer zwanger geweest door Icsi. Ook hier allebei geeindigd met een miskraam. De eerste zwangerschap na 8 weken een miskraam en de 2e keer na 13 weken een miskraam van een tweeling. Alles is onderzocht en geen enkele oorzaak gevonden. Frustrerend! Ik vraag me ook iedere keer af waarom? waarom ik, waarom wel zwanger worden maar niet blijven.... Ben nu bezig voor een cryo...ben eigenlijk de hele tijd positief geweest tot aan vandaag. Na 2 weken gonalf nog steeds geen groei van mijn eitjes! Zit er eigenlijk ook doorheen. Mijn laatste miskraam is nog geen 3 maanden geleden geweest. Zelfs een "waarzegster" (waar ik afgelopen dinsdag ben geweest) zegt me dat ik geen kinderen ga krijgen...... Geloof er niet in maar vandaag blijf ik aan die uitspraak denken. Heel veel succes met alles en ik hoop voor ons allen dat onze kinderwens mag uitkomen! ****knuf****
Jeetje meid, wat een verhaal. Ik hoop voor jullie dat binnenkort jullie wens in vervulling gaat. Ik wens je alle sterkte en moed voor de toekomst. En volhouden hoor...........