Hallo dames, Ik moet even mijn ei kwijt! Sinds vorige week zijn mijn vriend en ik tijdelijk uit elkaar! We konden niet meer normaal tegen elkaar doen. Het was alleen maar discussieren en we ergerde ons aan elkaar. Ik zit nu dus tijdelijk bij mijn moeder met ons zoontje van 4,5 maand! Ik twijfel alleen enorm, ik wil heel graag weer naar huis toe, naar mijn eigen huis, eigen spulletjes en naar de basis van ons zoontje! Alleen ik kom bij mijn moeder heel erg tot rust, zo tot rust zelfs, dat ik twijfel of ik nog wel verder wil met mijn vriend! Het is al zo lang rommelig bij ons, en het merendeel komt door mij! Sinds de zwangerschap en bevalling ben ik niet de liefste meer, en ik weet precies wat de punten zijn waar ik mee aan de slag moet om onze relatie te redden! Maar ik ben zo moe, zo moe van de strijd elke keer! En ook moe van de korte nachten, zoontjelief slaapt namelijk nog niet elke nacht door! Alles bij elkaar maakt het heel erg moeilijk! Ik hou nog heel erg veel van hem, ik weet echt even niet wat ik moet...
Als ik 't zo lees zou ik zeggen 'pak je rust nog even en zoek daarna hulp voor jullie gezinnetje'. Je bent vier maanden (ok, vier en een halve maand) geleden bevallen, je mág ook gewoon moe zijn, toch? Je bent nog aan 't herstellen, nog aan 't wennen en alles kan met regelmaat ineens op de kop staan, zo gek is dat niet! Maar als je heel veel van je vriend houdt en wéét wat de punten zijn waar je aan zou moeten werken, dan denk ik (maar da's mijn mening en da's vooralsnog geen wet van Meden en Perzen natuurlijk) dat 't de moeite waard is die hulp te zoeken en er voor te gaan...
ik zou zeker niet nu een grote beslissing nemen, pak inderdaad je rust, veel frustratie kan ook voortkomen uit moeheid en hormonen, zeker omdat je zegt dat je nog van hem houdt.
Rust lekker uit en misschien kunnen jullie samen in therapie? Neem idd nu niet zomaar dat soort grote beslissingen!
Zorg idd eerst dat je je rust krijgt en denk er later nog eens over na hoe en wat! Wat ik wel heel positief vind is dat je weet dat het voor een groot gedeelte aan jezelf ligt en dat je ook weet dat je er wat aan moet doen als je je relatie wilt reden! Ik wens je veel succes!
Ik ben het met de andere meiden eens. Pak je rust nog even en neem nog geen grote beslissingen waar je later misschien heel veel spijt krijgt. Je bent idd nog herstellende van een bevalling. Ander ritme, opeens een kleine erbij. Dat is ook vermoeiend.
Ik vind het heel sterk dat je voor jezelf wilt toegeven dat jij het grootste obstakel bent. Als je ECHT van hem houd, en hem niet kwijt wilt zou ik ervoor gaan. als je denkt ik wil hem niet meer. Ik heb het over hem en dus niet het hele gedoe eromheen, zou ik kappen. iig even tot rust komen