Dat ziet er goed uit Cindy, gefeliciteerd! Ik ontdek dit topic nu pas, maar ik hoor toch ook echt bij de 'bejaarden' hier.. Ik ben nu 40, was 39 toen ik beviel van Dennis, mijn eerste kindje. Mijn mad had al een zoontje uit een eerder huwelijk, die is nu 11 dus al heel wat anders. Ik leerde mijn man 5 jaar geleden kennen, allebei gescheiden, ik geen kinderen hij een zoontje dus. Na een half jaarte op en neer te reizen (ik woonde in Friesland, hij in Zeeland) zijn we gaan samenwonen en het ging vanaf dag 1 geweldig. Na twee jaar besloten we om voor een kindje van ons samen te gaan. Helaas heb ik op mijn 37e en 38e eerst een miskraam gehad, voordat ik in 2010 weer zwanger raakte en dat ging gelukkig goed. Wat een geschenk is 't!! En ik heb daarnaast nog een perfect voorbeeld van een kind met 'oudere' ouders want mijn moeder was 41 toen ze mij kreeg en dat heb ik nooit als vervelend ervaren maar juist hartstikke fijn. Ze waren vaker thuis, we deden heel veel leuke dingen met het gezin (mijn zus is ook 11 jaar ouder dan ik). Ik hield hun jong zeiden ze ook altijd, dus dat cliché klopt in elk geval. Verder ben ik altijd super gezond geweest en ik word ook altijd jonger geschat dan ik ben dus blijkbaar heeft onze familie goede genen! Ik ben in elk geval erg gelukkig dat wij nog een kindje mochten krijgen, ik geniet zo intens van het moeder-zijn nu. En waarschijnlijk nu ook meer dan ik ooit had gedaan toen ik nog 25 was en volop aan het carrière maken was, een te druk sociaal leven had om maar aan een baby te denken zelfs. Een trotse laatbloeier hier dus ook! Het blijft overigens wel bij eentje want voor mezelf was de grens 40 jaar.
Gefeliciteerd! Ik was 23 toen ik voor de eerste keer zwanger was. Dat werd een jongen. 2e was ik 24...of 25 (rekenen met koppijn lukt niet goed hahaha) 25 dus! Ook een jongetje al dachten iedereen inclusief de verloskundige een meid want hij was (en is) erg klein....deden toen niet aan al die echo's...heb met hem geen enkele gehad zelfs! En mn derde een maand voor mn 35ste en dat is ons meisje. Zou er nog wel een bij willen maar de financiën zijn er niet naar....helaas!
dank je wilma ik moet zeggen hier zijn de financien ook niet denderend,maar we hebben nog heel veel spulletjes van de vorige zwangerschap over geld is natuurlijk leuk om te hebben maar is niet alles hoor! we hebben genoeg om normaal van te kunnen leven en dat is voor ons voldoende
Cindybaby, het streepje is iedere dag donkerder geworden, ik vind het een goed teken Als je dan nog een late innestelling hebt gehad (kan van dag 4 tot 10) dan maakt je lichaam ook later HCG aan, waardoor het licht of donker testen op nod kan komen GEFELICITEERD meid probeer te genieten van dit kleine Wondertje
Wat een leuk toppic! Iedereen moet doen waar ze zich het beste bij voelt. Het belangrijkst is dat een kindje gewenst is! Ik was nog net een week 19 toen ik (10 weken te vroeg) beviel van onze oudste zoon. 23 toen de tweede zoon geboren werd 28 bij de derde zoon en 32 bij ons dochtertje
Moet je doen Cindy...En natuurlijk kan het fout gaan maar ook gewoon goed...Ik had zei de gyn op mijn fossielen leeftijd een kans van 1 op 3 dat het gewoon goed zou gaan en dat ging het ook !! Meid we gaan gewoon van het goede uit, jij bent nog een stuk jonger dan ik dus het gaat gewoon goed.... Dus veranderen die banner
Enne financiën ach is het nou zo belangrijk dat je je kind 20 keer per dag kan omkleden dat hij/zij de laatste mode draagt enz enz of is het belangrijk als je het gewoon kan voeden, geven wat het nodig heeft dat hij/zij niet in blote billen hoeft rond te rennen en gewoon een liefhebbend gezin om zich heen heeft ? Als ik echt had gewacht tot ik het financieel ruim zou hebben had ik wrs nooit kinderen gekregen...
hahahaha ja wij ook niet mijn kinderen zijn niks te kort gekomen,lopen er netjes bij en hebben te eten en wat natuurlijk belangrijk is..veel liefde en banner ga ik nu ff doen
Cindybaby, ook ik zeg gefeliciteerd!! En ook ik ben van mening dat materie of financien niet opwegen tegen het geluk van het mogen krijgen van kinderen! Hoor wel eens mensen zeggen dat er geen plek meer in huis is bijv voor nog een kindje, dat vind ik dus echt ge^&^&*! Wat maakt het idd nou uit wat je kindje draagt of waar het slaapt, zolang je het kan voeden, koesteren en met liefde groot brengen ben je al goed bezig toch!
Als mensen praktische bezwaren willen meewegen of zelfs de doorslag laten geven, mogen ze dat doen. Ik denk dan dat hun kinderwens niet enorm sterk is. Ze zeggen ook niet: jij hebt geen plek in huis voor nog een kind, maar wij hebben geen plek in huis. En ze zeggen ook niet: iemand die zo weinig plek heeft, kan er niet nog een kind bij krijgen. Maar eigenlijk denk ik dat ze dan zeggen: wij willen (nu) niet nog een kind en o ja, we hebben er ook geen plek voor, in ons huidige huis. Ook prima, niet iedereen hoeft nog een kindje te willen.
Oei, weer met z'n allen achter de geraniums gekropen. Cindybaby, hoe is het? Kun je het al een beetje bevatten? En heb je de vk en wellicht MvM al ingeseind? of loop ik nu te hard van stapel... (sorry)
hahaha* kruipt ff vanachter de geraniums* ja kan het nu wel bevatten en voor de rest loop je idd hard van stapel lol nee serieus, ik bel volgende week pas de vk,bij de 4e loop je niet meer zo hard van stapel hahaha
Dat geloof ik graag! Al heb ik me bij nr 2 wel eerder gemeld dan bij nr 1, de eerste keer moesten wij echt bekomen van het feit dat ik zwanger was. Heb toen zelfs pas na 1 week overtijd een testje gedaan (we waren op vakantie toen ik ongesteld had moeten worden en het niet werd, en heb pas thuis getest). Maar nr 4 is idd vast weer een héél ander verhaal. Ach, ik hou het er maar op dat ik zo mijn babykriebels, die zo af en toe de kop opsteken, kan botvieren op andermans zwangerschap
ben je ook nog bezig voor een 3e? als ik vragen mag? want uit je onderschrift word mij dit niet duidelijk
Mag je zeker vragen, hier op dit forum is geen enkele vraag mij te dol Nee, we zijn niet bezig voor een 3e en die gaat er ook niet komen. Mijn ideaalplaatje is altijd een gezin met 2 kinderen geweest, en dat hebben we nu. Het afgelopen jaar (of bijna 2 jaar) is erg zwaar geweest: 9 mnd doodmoe tijdens zwangerschap, bekkenpijn, noem maar op. Daarna nog een jaar doodmoe omdat onze jongste niet kon doorslapen. Nu sinds een paar maanden wel en ik ben nog lang niet 'de oude'; moe, concentratieproblemen, nog steeds vaak pijn in m'n bekken. En voor mij begint m'n leeftijd nu te tellen. Ik ga nu niet meer zeggen: over een paar jaar, als ze wat ouder zijn, gaan we er nog eens voor. Ik word dit jaar 40 en voor mij persoonlijk ligt daar wel de grens. Maar dat zeg ik denk ik ook omdat ik nu het gezin heb waar ik vroeger wel eens over gefantaseerd heb en het wel heel compleet voelt zo. Het enige wat ik jammer vind is het besef dat ik nooit meer zwanger zal zijn en nooit meer een kindje op de wereld zal zetten. Niet dat er geen 3e kind bij komt voor ons.
aaah, het is een werktitel, dat kan natuurlijk ook! (onze werktitel was Peanut, nou schijnt er een kind te zijn dat écht zo heet, maar dat wilde ik onze kleintjes toch echt niet aandoen )
Nou meiden idd niks loopt zoals je misschien zou willen en plannen lukt helemaal niet! Gelukkig mochten jullie wensen uitkomen en of je als beginnend moeder nou 25 ben of 45 het belangrijkste is dat de kindjes opgroeien met veel liefde en dat ontbreekt niet RESPECT VOOR JULLIE ALLEN!