O jee. Nooit beseft dat wij zo'n lakse ouders zijn. Hier zijn eigenlijk heel weinig huisregels. Beleefd zijn, niemand pijn doen en niet met eten gooien. Dat zal het zo'n beetje zijn. Dochter is drie jaar, maar ik zit er eigenlijk niet zo mee als ze tijdens het eten even rechtstaat of als ze gek doet tijdens het eten. Zolang het maar niet de spuigaten uitloopt. En ze mag gerust het hele huis volzetten met haar speelgoed tijdens haar spel. We ruimen het 's avonds wel samen op, als de dag erop zit. Best weinig regels, maar eigenlijk betekent dat in ons geval net dat ze héél goed weet dat ze moet luisteren als we dan wel eens streng zijn. We kunnen met haar gaan eten, dan gedraagt ze zich netjes. Ze is beleefd in de winkel, tegen grootouders en tegen de juffen op school. Ze zet niet het hele huis op stelten. Misschien omdat ze een brave meid is. Misschien omdat we haar net heel veel zelf laten bepalen, zodat ze geen behoefte voelt om zich voortdurend af te zetten tegen ons. Wie zal het zeggen
-aan tafel blijven tot papa/mama klaar zijn. -je wordt niet gedwongen om te eten, maar je krijgt ook niks anders als je niet eet. -meubels gebruiken zoals ze zijn bedoeld (dus niet staan op de bank of zitten op de salontafel) -na 2 waarschuwingen, op de gang. Na "expres pijn doen" direct op de gang. -Bij "boze bui" ook uitrazen op de gang, je mag zelf terug komen als het over is. -je vraagt om drinken/snoepje/boterham etc. - je vraagt of elektronica aan mag -je mag zelf lopen maar als je niet bij papa/mama blijft moet je in de wandelwagen/winkelwagen etc. - knopjes van elektronica apparaten zijn off limits. - eten aan tafel en tv of cd uit. - papa en mama "zijn het altijd eens". Als mama al nee heeft gezegd dan blijft bij papa ook nee en andersom. -Met een knuffel een aai, een "sorry" of een kus maak je het weer goed. -je zegt mensen gedrag als je gaat en zegt groet "hai, hallo etc" als je ze ontmoet.
Zo gaat het bij ons ook. Ik zie bv regels bij 'expres pijn doen'. Dat gebeurt hier niet in huis. Het is de bedoeling dat we liefdevol met elkaar omgaan. Maar dat zal overal wel zo zijn en is natuurlijk geen echte regel. Als er rommel ligt dan kan het zijn dat ik de kinderen vraag het op te ruimen, of ik doe het zelf. Wij hebben alleen echte regels tijdens het eten. Er wordt sowieso geproefd, en je mag niet zomaar van tafel gaan. Enne.. tuurlijk moet ik wel eens mopperen. Maar een 'rijtje regels' kennen wij niet..
Mijn idee is ook niet om blijvend een rijtje regels te gaan hanteren maar voor nu even duidelijkheid scheppen zodat het inderdaad gewoontes worden. Op papier komt het natuurlijk zwaarder over dan het is... En ik ben ook benieuwd of ik realistische verwachtingen heb van de kinderen. Oh en ik vind niemand laks hoor, als het loopt binnen een gezin dan loopt het toch gewoon. Ik merk gewoon dat (onze) kinderen een enorme behoefte hebben aan duidelijkheid. Sinds een paar maanden heb ik in de keuken de weekplanning van de kids d.m.v. pictogrammen aan de muur hangen en dat vinden de kids erg prettig. Ze weten precies wanneer ze één of twee keer naar school moeten, sporten, logopedie, zwemmen, wanneer we frietjes eten, etc. Ook voor ons werkt dat rustiger omdat ze precies weten waar ze aan toe zijn.
Hier net zo ( al hebben we wel eens een voedselgevecht gehad ). Hier kan veel, dingen zijn bespreekbaar, eerlijkheid is heel belangrijk.
Déze regel voert onze dochter(2) eindelijk netjes uit! en hoe! Als ze wil slaan dan zeg ik:"lief doen!" en krijg ik meteen een knuffel, of als ik zeg:"nee!" zegt mevrouw;"lief doen" en knuffelt me plat (Yesss, tot nu toe toch nog iets gelukt in de opvoeding).
Wij hebben niet echt veel regels, heb het idee dat ze soms maar wat doen maar de kinderen zijn volgens mij wel gelukkig en gedragen zich buitenshuis in ieder geval altijd. We hebben wel een paar regels: aan tafel blijven zitten totdat iedereen klaar is, maar mag soms ook wel eerder als het in ieder geval dan maar gevraagd wordt en iedereen het dan goed vindt. En liegen en slaan mag ook niet maar dat vind ik nogal logisch. En netjes eten zonder teveel bijgeluiden en we hoeven niet te zien wat ze in hun mond hebben. En heel netjes eten ze niet, maar in een restaurant weten ze zich prima te gedragen. Maar ook dan heb ik zoiets van, ze zijn kind. Beter dat ze lol hebben samen dan dat ze naar een tablet zitten te staren (wat ik zo vaak zie als we uit eten gaan! Lekker gezellig...) Was in de wasmand maar op de gang vind ik ook al prima . Wil het niet overall in huis hebben slingeren. Tassen in de keuken na school en ik ruim ze wel uit. Schoenen bij de schoenen bij de voordeur en jassen aan of bij de kapstok (lastige haakjes). Dat eigen bordje naar de keuken brengen snap ik nooit zo, wij stapelen altijd en dan brengt 1 van ons het naar de keuken, is toch veel praktischer?
we doen elkaar geen pijn en gillen niet in huis we mogen niet liegen iedereen gooit zijn was in de wasmand smorgens als je wakker word maak je je bed op je brengt je eigen vaat naar de keuken je ruimt je eigen tas uit schoenen en jassen gaan in de gang we blijven aan tafel tot iedereen klaar is je klept niet door iemand heen niet met volle mond praten
Ik begrijp wel dat je hier blij mee bent, want het is natuurlijk fijn als ze niet slaat. Maar zie je ook waarom ze wil slaan? Waar komt de emotie vandaan? En kan ze die wel kwijt als ze alleen lief mag doen en mag knuffelen? Of bied je dan ook een alternatief om haar boze gevoelens te uiten?