Als mijn man mij had gezegd dat maar op de wc te doen, was ik sowieso meteen naar de wc gelopen denk ik
ik persoonlijk zou me er niet druk om kunnen maken maar ben inmiddels niet anders gewend dan dat altijd die kl… telefoon gaat rond etenstijd. Je geeft aan dat je snapt dat je begrijpt dat werk soms verleidelijk kan zijn? Denk je dat hij het werk leuker vind dat met jou samen koken? Want het klinkt alsof dat heel gezellig was en als ik de situatie dan omdraai kan ik me niet voorstellen dat hij liever met werd bezig is dan met het koken met jou.
Liever niet, zijn kookkunsten zijn nou niet echt denderend. Samen koken is toch al vragen om ellende, klein terrein, loopt me continue in de weg, wapens in bereik die ik prima kan hanteren en een levensverzekering die de uitkomst niet dekt...Nog niet te spreken over de rommel die er van komt...Laten we dat maar gewoon niet doen. Samen behangen gaat wel prima overigens. Mailtjes beantwoorden hier geen probleem mee, maar ik hoef niet elke vrije dag/avond /weekenddag te zien dat hij WEER bezig is met zn werk. Vervolgens krijg ik namelijk weer de nabriefing... Prima als de situatie t kan hebben, maar t is geregeld tandvlees lopen en dan trek ik een grens want ik zit niet op een partner met een burnout te wachten. "Ja een leerling appte" (en dat gaat over iets wat prima op een ander moment kan). Als je zelf antwoord gaat geven zet je de deur ook wel een soort van open dat je bereikbaar bent. En ik werk ook geregeld op mn vrije dag, maar niet als ik met hem of de kinderen bezig ben of als de kinderen nog op zijn. Ik vertik t om die spagaat weer in te gaan.
Samen koken snap ik dan wel weer heel goed. Doen we tegenwoordig in de gezinshectiek veel te weinig, maar man en ik kunnen uitstekend samen in de keuken. Zijn dan vaak de wat uitgebreide gerechten of juist samen lekker experimenteren in de keuken. Heel gezellig altijd.
Klinkt wel echt als een mannengrap. Zou die van mij ook zo kunnen maken en dat zou ik dus prima vinden.