Dit doe ik dus altijd bij de tandarts met de gedachte dat het voor hun makkelijker is. Er moet bij mij altijd wel wat gebeuren dus meestal afspraken van 40 minuten, en ik vraag dan altijd om een van 2 specifieke dagen tussen een bepaalde tijd hahaha. Ik denk dus altijd dat mailen makkelijker is zodat ze er rustig naar kunnen kijken.
Patiënten die hun klachten opsparen en dan verwachten dat alles in een dubbel consult afgehandeld kan worden. Patiënten die al een tijd ergens klachten van hebben maar het ineens zo spoedig mogelijk gezien moeten worden. Inderdaad per mail alle klachten doorgeven en dan een afspraak willen maken, alsof ik hun agenda ken...
In de horeca tref je die ook. Serveerstertje plagen, je ziet t al van 3km afstand altijd dezelfde types. Steengrill restaurant, net zout op de plaat gedaan: "mevrouw ik ben allergisch voor zout!" "nou meneer, hard blazen!" verder: in de it is t gruwelijk dat mensen een knopje willen hebben, maar geen uitleg wat ze verwachten van t knopje. Er zijn wel eens knopjes gereleased voor t hebben van een knopje, zonder functie er achter...ja je wilde een knopje, nou tadaaaaa. Je zei niet dat ie ook nog wat moest doen. Stakeholders meetings, waarbij je weer eens een wisseling hebt en al reeds afgestemde en uitgewerkte punten compleet overhoop gaan omdat een nieuwe bobo ZIKN plasje er ook over moet doen.
Mensen die op vrijdag om 17.00u bellen dat "Fikkie al sinds gisteren aan het braken is en niks binnen houdt, en ze toch maar even bellen zo voor het weekend, want hij ligt al sinds vanochtend er wel erg apathisch bij"...
Gaan die niet naar de dienstdoende. Bij ons is de regel, als je voor 17.00 aanwezig kunt zijn, dan wordt hij nog gezien (hoelang dat dan ook duurt), maar als je daarna er pas kunt zijn is dat voor dienstdoende arts van die nacht.
De regel is dat hulpvragen die voor 17u zich melden nog door de dagpraktijk afgehandeld worden. Tenzij ze buiten praktijkgebied zijn (bv bellen ivm ongeval op het werk 30 min rijden verderop), dan dragen we het wel over aan de HAP. Maar als ze dus thuis zijn en meteen kunnen komen 'moet' ik er op wachten als het gaat om iets wat niet uitgesteld kan worden tot morgen
Ah dat is wel vervelend idd. Wij hebben ook wel eens van die mensen die gelijk moeten komen, maar dan eerst nog vanaf alles doen en dan tegen vijven komen aankakken. Zo irritant.
Arghhhhhhh nu zit ik me dus op te vreten, omdat ik eraan zit te denken... Maar goed, ik werk in de preventie en gericht op kinderen en hun ouders.. En soms... Leggen ze hun hele ziel en zaligheid op tafel, een probleem zo groot dat het echt niet meer kan. En dan werk je dus enorm hard om een goed advies te geven, naast die ouder te staan etc etc .. Bel je een week later op om te vragen hoe het gaat, hebben ze niks gedaan met je adviezen maar zijn ze -naar een betaalde optie gegaan die uiteindelijk exact dezelfde adviezen gaf, maar hey, als je er 500 euro voor betaalt, moet het wel werken he -is het probleem "ineens" over, want hey, je zult iets moeten doen voor je problemen - ze hebben een vaag advies van tante truus opgevolgd - etc etc etc etc
Broodtrommels en bekers zonder naam. Bekers die lekken. Kinderen die hun eigen jas niet dicht kunnen ritsen of schoenen met vreselijke veters/ritsen die ook niet zelf aan/uit kunnen. Te kleine gymkleding/gymschoenen. (Ik sta o.a. 1 dag in de week voor de kleuters )
Dat zullen vast veel vaker de vaders dan de moeders zijn. Mijn man was er vroeger ook zo eentje. Dan pikte ik de kinderen op van school en dan hadden ze met 18 graden een dikke winterjas aan of andersom met 5 graden een zomerjasje. Het kwam gewoon niet in hem op dat het weer best wel eens anders zou kunnen zijn dan de dag ervoor . Gelukkig kunnen ze nu zelf het weer checken en kleding uitkiezen als ik er niet ben.
Leuk topic Heb echt een hekel aan no-shows. Bel gewoon fatsoenlijk een afspraak af. Maar als ze dan wel wat hebben moet ik stel op sprong voor ze lopen. Bellen met klachten die spoed zijn, mogen ze komen. Ja maar dan kan ik niet want... Alle 3dubbele registraties en onnodige administratieve handelingen En al eerder genoemd zeggen dat je al dagen pijn hebt maar nog geen eens paracetamol of andere voorgeschreven pijnmedicatie hebt genomen. En wat de laatste tijd steeds meer voor komt zelf doktetende patiënten die medicatie opsparen en gewoon een prednison innemen alsof ze paracetamol slikken wanneer ze het zelf nodig achten
Nou, ik heb een kleine opvang, dus ken de ouders erg goed. Het zijn hier meestal de moeders hoor. De vaders zijn van: het is koud dus je trekt gewoon je winterjas aan. En moeders die de kinderen brengen zijn meer van: de kinderen maken daarin hun eigen keuze Ja heel prima vanaf een jaar of 9. Maar ik zit met verkleumde peuters die daar nog helemaal zelf geen keuze in kunnen maken (en horen te hebben) En natuurlijk niet alle ouders.
Ik werk in de thuiszorg als verpleegkundige, de beste baan die er is maar.... Met stip op 1. Voor een dichte deur staan. Er hangt een heel protocol aan, waar tijd in gaat zitten. Na de buren en contact personen gesproken te hebben, kom je er 9 van de 10x achter dat ze uit eten zijn, op verjaardag of noem maar op. Bel dan gewoon af! We maken ons zorgen want iemand kan ook onwel geworden zijn en in huis liggen bijvoorbeeld. Wat ik dus ook wel eens meegemaakt heb, samen met de alarm diensten de deur opengebroken en dat was geen prettig aantreffen. Tijdens de zorg een gezellig gesprek hebben, daar ook ruim tijd voor nemen en vervolgens bij vertrek 764x moeten aangeven dat je verder gaat. Het is wel sneu als mensen echt niemand hebben natuurlijk maar wij kunnen niet uit liefdadigheid uren blijven kletsen. En corona niet te vergeten. Mensen die niet ziek genoeg zijn voor een opname maar wel zo ziek dat ze hun bed niet uit kunnen. Om dan in isolatie kleding te moeten verplegen is naar en bloedheet en nadien laat je iemand ziek en eenzaam achter.
Zo'n moeder ben ik ook. Mijn kinderen zijn warmbloedig en lopen dus vrij snel met zomerjasjes en t-shirtjes. Steevast dat ik te horen krijg dat het te koud is, terwijl ze er thuis geen last van hebben. Ik krijg de rambam van dat gezeur. Kijk, met -10 zonder muts en handschoenen is absurd maar ik kleed ze wel gepast naar hun temperatuur. Dat ze het zelf koud hebben moeten ze niet op mijn kinderen projecteren.
1. Op wacht staan. 2. Gebeld worden door de planning wanneer ik net op het punt sta te vertrekken uit een gezin. 3. Last minute vragen krijgen vanuit kantoor als: "kun je morgen langs komen voor de audit." ( dit valt dan altijd standaard op mijn vrije dag.)
Hahaha met een kleuter in huis kan ik complementeren: - bekers die lekken - trommels die niet uit de tas worden gehaald - schoenen expres verkeerd om aan doen - kinderen die weigeren hun jas en rits dicht te doen - rondslingerende pyjama’s - plasongelukjes op de wc
Werkgerelateerde ergernissen: - mensen die gewoon te hard rammen op hun toetsenbord. Mensen, harder betekent niet sneller getypt; - mensen die aanbieden koffie of thee voor je mee te nemen en die dan onderweg kletsen waardoor je drankje koud is geworden; - kletsende vrouwen voor de koffie automaat als jij nog snel iets wilt halen voor je overleg. En dat je je dan excuseert en dat je dan heel dom wordt aangekeken. - mensen die te casual gekleed gaan naar werk. Strak in pak hoeft niet maar de cultuur bij ons is wel dat je er representatief of casual chic uitziet. Tsja, een cocktail jurk met een spijkerjasje en slippers. Ehhhhh op het schoolplein graag. Doe dan gewoon een pull-on broek met nette schoenen en een mooi vest ofzo. - mensen die achter hun bureau eten maar dan enooooooooorm smakken