Goedemiddag dames, Ik lees al langere tijd hier mee en ben ook actief bij de 35+ dames op het "zwanger worden" forum. Ik merk dat de hele MMM toch wel veel impact op me heeft en wil hier ook graag mijn verhaal kwijt... Eind 2007 ben ik gestopt met de pil. Mijn voorgeschiedenis is dat ik 10 jaar geleden met mijn ex getracht heb kinderen te krijgen en dat is toen in 3 jaar nooit gelukt. Hij heeft vrij snel na onze breuk een kind gekregen, wat mij al het gevoel gaf dat het bij mij niet helemaal niet goed zat.... Enfin, nu eindelijk DE man gevonden met wie ik kinderen wil... In overleg met de huisarts ben ik gezien mijn voorgeschiedenis en leeftijd al snel doorgestuurd. In januari zat ik al voor het eerst bij de gyn en in februari kreeg ik al de dreun van mijn leven te verwerken. Het was bij mij idd niet goed! Mijn waarden waren dusdanig dat volgens onze gyn wel met zekerheid gezegd kon worden dat ik in de overgang was. Sterker nog, hij was ervan overtuigd dat dit waarschijnlijk al zo was sinds mijn tienertijd... Mijn wereld stortte even in. Mijn vriend en ik hebben lang en veel gepraat. Er bleven maar 2 opties voor ons over: adoptie of eicel-donatie. We waren er vrij snel uit dat adoptie het niet was voor ons. Bleef over de eicel-donatie. Na veel heen en weer gepraat besloten we dat we dit wel wilden. We hebben een afspraak gemaakt bij De Geertgen. De gyn daar wilde toch kijken of er echt geen eitjes meer waren. En... afgelopen maand is bij de echo's gebleken dat er zich een EI ontwikkelde! Verrassing alom! Toen mijn ei 25,4 mm was, was er nog geen eisprong. Hiervoor heb ik Pregnyl gekregen en na een week nog een keertje. Het grote wachten begon voor ons, maar helaas bleek gisteravond dat het niet gelukt is voor ons! Zo'n eerste keer Pregnyl vond ik geen feestje. Ik voelde me zo ontzettend zwanger maar ik kon er maar niet de vinger opleggen of deze verschijnselen door de Pregnyl kwamen of omdat ik stiekem toch zwanger zou blijken te zijn... Helaas... het is de Pregnyl gebleken! Nu moet ik morgen weer naar De Geertgen. Aan de ene kant wil ik graag verder maar ik ben bang dat ik toch weer een domper te verwerken krijg. Mijn ei ontwikkelde zich aan de linkerkant en bij alle echo's is inmiddels nog nooit de rechter eierstok gevonden... We zullen er toch doorheen moeten, vrees ik maar ik maak me er (onbewust) toch erg druk om... Ben zo bang voor de teleurstelling dat dit ei een eenmalige actie van mijn lichaam was. Overigens ben ik een bijzonder gezegend mens want ik heb wel een eicel-donor beschikbaar! Daar ben ik uiteraard enorm gelukkig mee al is de hoop nog niet vervlogen dat we het toch nog "Zelluf" kunnen.... Groetje van een nerveuze Benthe
Jeetje, wat een verhaal zeg! Ik hoop dat je de volgende keer weer een ei zult hebben en dat er toch nog iets heel moois van jullie allebei in je buik gaat groeien! Heel veel succes! Elmo
Hoi Benthe, Ik ken je al van het 35+ forum en wil je hier welkom heten ( is een twijfelachtig iets want natuurlijk was je het liefst hier helemaal niet beland, maar je snapt wel wat ik bedoel). Ik hoop voor jullie dat er alsnog geen ei-celdonatie nodig is. Maar mocht het toch nodig zijn dan is het wel het mooiste geschenk wat iemand je kan geven. Toi toi!
Nou meid ik ga duimen dat je lichaam vaker een eitje gaat afgeven zodat jullie geen eiceldonatie nodig zullen hebben. Wel fijn dat je evt. iemand achter de hand hebt. Succes met alles. gr vruchtje
Succes met de hele MMM. Ik hoop toch voor je dat er nog een mogelijkheid is om met je eigen eitje zwanger te worden, zo niet, fijn dat er iemand zo lief is om voor jullie ei cellen te doneren!
Hallo Benthe, Heel veel succes. Ik kan me voorstellen dat je het toch zelf wil doen, ondanks je geluk met de eiceldonor. Hopelijk doet je lichaam gewoon nog een paar keer gek, en maak je nog een paar eitjes aan. Wat betekent dat precies, dat ze je rechtereierstok nooit gevonden hebben? Weten ze ook zeker dat die er niet is? Of gaan ze nu ook een hcg doen, om te kijken of alles er zit?
Lieve allemaal, Ik ben weer terug uit De Geertgen en eigenlijk best een beetje happy! In het ziekenhuis in Oss is me verteld dat ik geen eicellen meer had en eigenlijk in de overgang was. Afgelopen maand is spontaan een eitje tot ontwikkeling gekomen. En ik ben dan wel ongesteld geworden maar bij het bloedprikken is een progesterongehalte van 24 gemeten. De gyn noemde het al een klein wondertje! En nu willen ze ook over een behandeling gaan praten! Ik heb Clomid gekregen in de kleinste dosering. Dat ga ik slikken van CD 3 t/m 7. Vanaf morgen dus. De 28e moet ik dan weer terug en dan wordt er gekeken hoe het ervoor staat, krijg ik ws. opnieuw Pregnyl en gaan ze een inseminatie doen. Ik ben nog steeds een beetje "flabbergasted"... Mijn lijf lijkt het toch nog te doen! In de auto moest ik er spontaan van snikken, ik was zo teleurgesteld geweest dat mijn lichaam het liet afweten! Eén ding baart me dan wel zorgen, mijn linker eierstok heeft afgelopen maand mijn ei geproduceerd en theoretisch gezien is dan nu mijn rechter eierstok aan de beurt. En tot op heden is die nog steeds spoorloos verdwenen! Wat voor invloed zou dat hebben op een ovulatie? @Srb: ik weet niet wat het wil zeggen dat die eierstok tot nu toe onvindbaar is. Het gekke is dat ik nog nooit gehoord heb dat die er niet zou zijn, tot nu toe... Hij kan toch niet zomaar ineens verdwenen zijn? Eigenlijk moet ik ook gewoon mijn vragen voor de gyn opschrijven want daar zat ik dus idd op weg naar huis ook over na te denken... Gr. Benthe
Hallo, Ik heb wel eens gehoord, dat als je ene eierstok niet functioneert (om welke reden dan ook) de ander het overneemt. Dus als de rechter onvindbaar is (om welke reden dan ook), zou het nu dus best kunnen dat je linkerkant gewoon weer een eitje maakt, met de Clomid. Kan me voorstellen dat je erom moest huilen hoor, zou ik ook doen! Succes met de Clomid. Hopelijk doet het voor je wat het moet doen!
Hoi Benthe, Welkom hier! Fijn dat je toch een beetje positief nieuws hebt gehad. Ik hoop dat Clomid gaat doen, wat het moet doen. Heel veel succes. Groetjes, Elvira