chronische hartziekte waardoor ik 2x aan het hart ben geopereerd d.m.v. een open hart operatie en meerdere hartkatheterisatie en cardioversies heb gehad vanwege hartritmestoornissen. en pas nog een hart ablatie heb ondergaan. verder een lichte vorm van levercirrose en snel vermoeid.
PDS en verminderde/verstoorde vitamine opname waardoor ik veel neurologische klachten heb. Daarnaast ook een whiplash uit 2007, die nu goed onder controle is (wel nog elke 1-1,5 maand fysio). En psychisch: last gehad van PTSS, maar heb hiervoor paar jaar geleden therapie gehad heeft echter grote gevolgen gehad, en dat duurt allemaal wat langer voor dat herstelt...
Aan de buitenkant zie je op eerste gezicht helemaal niets. behalve dat ik wel eens met een slepend been loop. Ondertussen heb ik nul , nul gevoel in mijn linkerkant (huid) en krachtsverlies in been. maar als ik bvb aangestoten word doet dat verschrikkelijk pijn (leuk hoor als je in en drukke menigte loopt ) Zit snel onder de blauwen plekken en heb 24/7 zenuwpijn van hoofd tot teen. Dat weet ik vaak goed te verbloemen door het allemaal weg te lachen. ondertussen huil ik van binnen Daar heeft niemand wat aan dus dat doe ik dan ook liever als ik alleen ben. Begrip?? wat is dat Maar dat komt ook doordat ik keihard ben en doorga tot bittere eind (sporten is daar bvb een goed voorbeeld in) daarmee gooi ik soms mijn eigen glazen in. Gelukkig heb ik wel een super lief dinnie die me snapt mede doordat ze zelf ook beperkingen heeft.
Hier door de zwangerschap aan de rechterkant doof geworden. Ook een hele harde ruis. Kan geen herrie verdragen. Is erg gezellig hier, ik rechts doof en mijn man links doof. Moeten van elkaar goed gaan zitten anders is t steeds he, zei je iets, wat..