Ik heb drie jongens en wat is het leuk! Ook ik moest bij de 20 weken echo even schakelen maar dat heeft maar een paar uurtjes geduurd.
Ik heb een meisje en nu zwanger van de tweede. En ik word er erg verdrietig (en boos) van dat iedereen (familie dan) hoopt op een jongen. Bij de eerste had schoonvader het alleen maar over een jongen en mijn moeder hoopte er bij de eerste ook al op. Nu weer... alsof een meid niet goed genoeg zou zijn. Ik ben juist heel blij met mijn meisje en het kan me niks schelen of er bij de tweede wel of niet iets tussen de beentjes hangt. En mijn man kan het al helemaal niks schelen, al zou hij een meisje wel makkelijk vinden vanwege de kleertjes die we al voor een meisje hebben Opmerkingen van: 'een jongen zou leuk zijn, kan die mooi op voetbal' hebben we een hekel aan. Ons kleine meid roept nu al wanneer papa naar voetballen gaat: ik ook voetballen. Bij mijn eerste had ik juist een voorkeur voor een meisje, dat is pas in de loop van de zwangerschap gekomen. Toch een voorgevoel gehad? Ik begrijp het gevoel van een voorkeur hebben erg goed. De teleurstelling ook wanneer je je droom van jongen(s) of meisje(s) (want je hebt toch een beeld van het gezin dat je graag zou willen) zolang een kind van het andere geslacht maar net zo welkom is.
Ik heb ook 2 jongens en daar ben ik heel blij mee! Ik ben opgegroeid in een mannenfamilie dus ik weet hoe leuk het is en gaat zijn met mijn jongens Vrouwen zijn veel complexer en als ik vroeger bij vriendinnen kwam met zussen... pff, wat een gedoe. Het enige wat ik jammer vind is dat ik de schoonmoeder zal zijn (als mijn jongens een gezin willen uiteraard). En het lijkt wel of het merendeel van de vrouwen om wat voor reden dan ook de schoonmoeder niet mag.
Mijn moeder zag het aan mn kop maar die kan mij lezen en schrijven. Voor de rest kan ik gewoon heel goed acteren😂
Ik mag mn schoonmoeder heel graag, maar het blijft toch mn schoonmoeder... ik hoefde haar bv ook niet bij mn bevalling terwijl mn moeder bij beide jongens is geweest. Het is toch anders
Ik moet wel zeggen dat mijn zoon alles mag. Hij is gek op roze, ze hadden met kerst beide een pak aan met roze blouse. Hij heeft laatst frozen pantoffels gehad, en als hij met een pop wil spelen in een jurk mag dat ook. Ik zal hem nooit iets opdringen omdat ik graag een meisje wil, maar ik ga het hem ook niet ontzeggen omdat hij een jongen is 😉 kinderen denken niet zo. Bij de kapper mocht hij een kleur kiezen voor zn kuif, hij koos fel roze😂 bij zijn oranje elmo trui😂😂😂😂
Toen ik trouwens wist dat ik weer een jongen kreeg ben ik gaan shoppen met de oudste voor zn kleine broer. Moet wel zeggen toen hij bij roze ging ik kijken ik gezegd heb dat hij een broer kreeg en geen zus en dat we bij blauw gingen kijken😂😂 was ook al snel goed voor hem en hij heeft wat moois uit gezocht. En wat ook geweldig is om te zien istaan Hoe dol hij is op zn kleine broer en echt voor hem wil zorgen. Als de jongste gaat huilen komt de oudste aangerend om een liedje voor hem te zingen. Of hij komt mij halen om te zeggen dat zn broertje huilt. Oudste is 2,5.ik vind dat echt heel bijzonder💙
Ik heb dan 5 zoons! Bij de 1e en 2e wisten we sowieso niet wat het ging worden, dus dat was 1 grote verassing, bij de laatste 3 wel, en natuurlijk hoop je op een meisje maar als ik hoorde dat het weer een jongen werd was ik dol gelukkig en nooit teleurgesteld! Ik was altijd wel jaloers op de mensen die dan wel een meisje kregen want ja dat was ook 1 van mijn dromen! Ik ben ook echt een meisjes meisjes type maar nu mag ik mij dan toch gelukkig prijzen en worden mij 6e kindje een meisje! Een droom die uit komt en erg onwerkelijk allemaal!
Ik heb ook twee jongens en vind het super. Bij beide zwangerschappen wisten we het geslacht niet, maar had bij allebei een sterk voorgevoel dat het jongens zouden zijn. Bij de tweede hoopte ik zelfs dat het een jongetje zou zijn, omdat dat me leuker leek voor onze oudste. Op de een of andere manier vond ik mezelf ook altijd een echte 'jongens-moeder' (geen idee waarom ik dat dacht). Ik denk dat ik dus juist enorm had moeten schakelen als ze na de bevalling hadden gezegd dat het een meisje was.
Ik heb ook 2 jongens en de derde is op komst. Nu heb ik nooit echt de wens voor een meisje gehad en aangezien in de lijn van mijn man al generaties lang alleen maar jongens worden geboren ging ik er bij deze zwangerschap ook altijd blind vanuit dat het weer een jongen zou zijn. Weet je...alle kinderen zijn anders. Ik vind sommige gezinnen met alleen jongens ook vreselijk druk. Mijn jongens zijn vrij rustig, spelen 'netjes' (als in niet al het speelgoed door elkaar gooien en opruimen als je klaar bent met iets) en schoppen en slaan niet de hele tijd. Dat zie ik bij mijn neeftjes weer heel anders. Dan zit ik uitgeput op de bank als die weg zijn haha. En meisjes zijn ook weer anders. De een is mss heel rustig en kan uren lief knutselen, de ander is weer heel druk en aanwezig of vreselijk kattig en bazig. Waar ik het meest last van heb is de meewarrige blikken als mensen (vooral vreemden) horen dat we weer een jongen krijgen. Of de opmerkingen wat zal je het druk krijgen met al die mannen. Alsof een gezin met 3 meisjes niet druk is. Ik vind het wel bijzonder dat ik straks de enige vrouw ben in mijn gezin. En wat betreft d schoonmoederrol...ik heb helemaal niks met de moeder van mijn moeder, en alles met de moeder van mijn vader. Dus dat hoeft echt niks te zeggen. Dat heb je zelf voor een heel groot gedeelte in de hand hoe die band zich zal ontwikkelen.
Zal mijn kinderen ook nooit iets opdringen qua sport of speelgoed. Oudste is wel echt een jongens jongen, gek op auto's, stoeien ect. Maar zien wat de tweede doet. Denk trouwens dat ik het schoonmoeder stukje het moeilijkst vind, het is gewoon vaak anders en wat ze zeggen he; Een jongen heb je voor even, meisje voor de rest van je leven. Tenzij ze homo zijn dus ach der is nog hoop 😂
Zal mijn kinderen ook nooit iets opdringen qua sport of speelgoed. Oudste is wel echt een jongens jongen, gek op auto's, stoeien ect. Maar zien wat de tweede doet. Denk trouwens dat ik het schoonmoeder stukje het moeilijkst vind, het is gewoon vaak anders en wat ze zeggen he; Een jongen heb je voor even, meisje voor de rest van je leven. Tenzij ze homo zijn dus ach der is nog hoop 😂
Ik heb 2 meisjes en de derde is onderweg. Nu zal een jongetje natuurlijk heel leuk zijn, maar een 3e meisje is net zo welkom. Ik begrijp wel dat je een droom moet 'opbergen', om het zo maar te zeggen. Maar uiteindelijk gaat het om het persoon dat je kind wordt, en volgens mij is geslacht daar ondergeschikt aan. Mijn oudste dochter is bijvoorbeeld heel fijn, ze ziet eruit als een meisje-meisje, maar speelt het liefst met jongens, klimt in bomen, stoeit, voetbalt... als ik haar ophaal bij de BSO is het altijd dat ze zo 'enorm actief is' en 'alleen maar met jongens speelt'. Ja, dus? Alleen maar goed als ze lekker in haar vel zit
Maar waarom ga je niet voor nummer drie? Wellicht dat dat wel een meisje wordt, en als dat ook een jongetje blijkt, dan is hij vast echt net zo welkom als een meid.
Nou ik ken genoeg voorbeelden uit m'n omgeving waarin dat gezegde echt niet opgaat. Waarbij juist de jongens betrokken blijven bij hun ouders en de meiden echt een eigen weg hebben ingeslagen. Ligt er ook aan welke opvoeding je ze hebt gegeven
Ach, waarom zou je je nu al druk maken voor wat over 20 of 30 jaar pas gaat spelen? Zo zonde van het hier en nu. Gewoon lekker genieten van gezonde kids en de leuke jaren nu. Zorgen van later zien we later wel weer (of niet).
De keuze voor een derde kindje is geen lichte en juist als je al 2 kinderen hebt vh zelfde geslacht is de kans groter dat je weer een kindje krijgt met datzelfde geslacht. Daar kun je best veel zelf voor doen om dat te veranderen maar dan nog gaan je kansen nooit 100% zijn. Dus voor je een kindje krijgt is het zo belangrijk dat je eerst vrede hebt met beide geslachten.
Ik zie mijn situatie niet als lastiger eigenlijk. Maar dat zeg ik nu he, dat had je mij 5 jaar geleden nooit horen zeggen. Maar toen zat ik nog zó diep in de rouw. Nu weet ik dat ik een meisje kan krijgen, want dat heb ik eerder al eens gedaan. Maar verder denk ik dat mijn verlangen net zo kan zijn als van ieder ander. Waarbij ik het ene moment kan denken dat we compleet zijn met onze lieve jongens en het andere moment NU dat meisje wil gaan maken