Ik zit juist andersom... ik heb wo talen gedaan. Zit nu in een functie (inhoudelijk ontwikkelend, beetje leidinggeven) op hbo-niveau. Vrijwel alle banen die tot mijn mogelijkheden zijn hbo-banen. Maar ik verveel me steeds kapót. Ik wil zó graag 'moeilijk werk' doen. Maar ik weet bij god niet wat dat moet zijn in mijn sector? Communicatie, management, lesgeven, het heeft allemaal zijn uitdagingen met name in omgang met mensen (iets wat ik overigens behoorlijk moeilijk kan vinden ), maar inhoudelijk stelt het allemaal weinig voor. Wat zijn nou juist moeilijke beroepen? Ik denk er af en toe serieus over na om me maar om te scholen naar ict-er, dat gepuzzel is tenminste moeilijk
Ik heb WO Communicatie gedaan en in het bezit van een mastertitel. Heb altijd op HBO-niveau gewerkt als communicatiemedewerker, later ook deels directiesecretaresse. Vond dat absoluut niet makkelijker ofzo en heb meer met een hands-on mentaliteit dan met het echte theoretische/wetenschappelijk wat WO toch vaak is. Nu een paar jaar gestopt met werken maar in september ga ik weer werken, dit keer op de administratie van een basisschool, MBO-niveau dus. Maakt me niet uit, het lijkt me leuk werk en het is ideaal want onder schooltijden.
Ik heb hbo en wo gedaan. Helaas middenin de crisis afgestudeerd. Bij hbo banen werd ik afgewezen want ik was te hoog opgeleid, bij wo banen werd ik afgewezen vanwege gebrek aan ervaring. Ik heb mezelf met die wo opleiding dus heel erg in de vingers gesneden. Door mijn cv aan te passen en soms dingen weg te laten uiteindelijk wel werk gevonden op mbo niveau.. Dood en doodsaai voor mij. Ik ben een denker, heel analytisch en werken met mijn handen is niets voor mij. Toen bleken mijn kinderen zorgintensief te zijn én niet naar de Bso te kunnen en ben ik noodgedwongen tbm.. Ik vind het echt afschuwelijk. Ik hoop na de zomer voor mezelf te beginnen en daar wat uitdaging te vinden.
Hier ern mbo toerisme en ern begin gemaakt aan de nhtv. Werk nu in een slagerij met veel Plezier overigens.
Ik heb HBO gedaan, ook op dat niveau gewerkt, maar uiteindelijk na 6 jaar was ik dat wel een beetje zat. Terwijl mijn werk elke dag anders was, ik heb gewoon meer uitdaging nodig. Omdat ik regelmatig wilde werken en dat er in mijn sector zo goed als niet was, ben ik gaan werken als secretaresse, anderhalf jaar, toen was ik helemaal op, omdat ik het zo saai vond. Het was ideaal met mijn gezin, maar op die manier onder mij niveau werken (terwijl mijn niveau echt niet zo heel erg hoog is, het ligt bij mij denk ik meer bij de uitdaging die ik nodig heb) was erg vermoeiend. toen ben ik 2 jaar thuis geweest, tot ook dat ging vervelen. Nu heb ik mijn eigen winkel. Aan de ene kant ver onder mijn niveau, maar aan de andere kant ook weer niet, omdat ik constant over van alles na moet denken en strategieen moet bepalen, wat het tot nu toe erg uitdagend maakt.
Voor het omgaan met een flinke loonsverlaging zou ik eerst eens kijken of je daarmee kunt leven. Iedere maand een deel van je huidige salaris wegzetten en gaan leven of je niet meer te besteden hebt. Kijken of dat bevalt en of je je weg erin kunt vinden met minder salaris. Ikzelf ben ook naar een lagere functie gegaan. Maar vreemd genoeg verdien ik nu een stuk meer. Ik had een HBO functie die heel slecht betaalde en ben gaan solliciteren op een MBO functie waarbij ik 1000,- bruto per maand meer verdien... Heel veel uitdaging heb ik niet in mijn nieuwe baan. Nu ik ingewerkt ben, is het nieuwe er snel vanaf. Maar eigenlijk vind ik het wel best, voor 2 dagen per week. Als ik dit werk de hele week zou moeten doen, zou ik het snel bekeken hebben. Maar voor nu is het prima.
Ja als je hart echt ergens anders ligt.. Ik heb het zelf niet maar mijn man wel. Hij is afgestudeerd bedrijfskunde. En hij vind dat dus echt vreselijk. Hij moest van z'n ouders studeren en deze opleiding kon in 3 jaar ipv de rest in 4. Dus daarom dit gedaan. Hij heeft z'n opleiding keurig afgemaakt. En heeft nu zijn eigen bedrijf als kitter (wc badkamer keuken vloeren enzo ) Waarschijnlijk is hij de hoogst opgeleide bouwvakker van Nederland hahahaha. Hij geniet nu van z'n werk, komt vrolijk thuis en; hij verdient zelfs veel meer dan die arme mensen op kantoor. Dus wat dat betreft heeft hij het nog beter gedaan Ik vind dat je moet doen wat je hart in geeft en waar je je goed bij voelt. En niet wat het meeste opbrengt.
Op een lager niveau werken betekent trouwens lang niet altijd een lager salaris. Dat ligt ook aan de branche waarin je werkt. Mijn man heeft een MBO4 opleiding gedaan en werkt nu in een MBO+ functie. Ik heb nu een HBO-functie maar zelfs al zou ik fulltime werken dan zou mijn man nog bijna 1000 euro bruto meer verdienen. Hij werkt in de technische branche, ik in zorg en welzijn. Dat is echt een enorm verschil.
Ik ben ook een denker. Ik vind het heerlijk om op de computer te werken, vraagstukken oplossen. Wat zou nou een opleiding zijn, hbo of wo, waar je gewoon een baangarantie hebt? In het onderwijs is gewoon amper werk. Ja, invalwerk, elke dag de nieuwe juf: joepie.
Ik heb het ook andersom : ik ben financieel medewerker op papier ( mbo dus) , maar zou heel graag HBO juridisch willen doen en dat kan ik aan ook qua niveau. Alleen kan mijn lijf dat absoluut niet en heb ik dus nu een klein eigen bedrijfje waarin ik mijn creativiteit kwijt kan ( traktaties/taarten), maar het echte denken, moeilijke vraagstukken mis ik. Ik vind het nl. ook heerlijk om te leren, het liefst doe ik continue een opleiding. ot: verkijk je niet op kraamverzorgende, het is inderdaad geen vetpot en je bent ook niet alleen maar met een baby bezig he, meeste van de tijd ben je voor andere volwassenen aan het zorgen en huishoudelijk.
Het kraamverzorger zijn is ook maar een 'spur of the moment' idee hoor, geen idee of ik dat uiteindelijk echt zou willen. Ik verbaasde alleen mijzelf er over dat ik gewoon nooit ook maar gedacht heb aan een MBO opleiding. Ik ben ook wel bang dat ik de uitdaging ga missen, maar iets compleet anders gaan doen ligt wel ergens op mijn pad denk ik. Dat zou ook kunnen in de vorm van WO, ik heb nu een master op HBO niveau en vind/vond het puzzelen zo enorm leuk. Dus wellicht meer de onderzoekskant op? Geen idee. Maar het onderwijs past me misschien niet, dus het is leuk om te dagdromen wat er allemaal kan.
Ik denk dat er weinig functies zijn waarin het 'puzzelen' nog een groot deel uitmaakt van het werk. Zeker als je voor een bedrijf met winstoogmerk werkt spelen er andere belangen en is 'goed genoeg' de norm, in plaats van 'perfect uitgewerkt'. Zo heb ik althans al mijn juridische werk ervaren. Als je het goed wil doen kunnen sommige zaken echt onwijs moeilijke puzzels zijn, maar je krijgt zoveel uur om eraan te werken, of je cliënt betaalt per uur, en dan kan je vaak niet helemaal los gaan. Soms wel, en dat zijn dan echt de leuke zaken. Als de nadruk echt moet liggen op het denken dan zou ik eerder denken aan een onderzoeksfunctie inderdaad. Maar ik vraag me ook af hoe je bij het idee van kraamverzorgster komt. Zoek je niet naar iets wat je leven meer zin geeft? Misschien kan je dat ook vinden in een ander beroep, waarbij je ook veel kan denken.
Onder je niveau betekend ook niet automatisch dat er minder uitdaging in zit. Misschien tref je net een beroep wat perfect bij jou past, doordat je het dan graag doet en met passie komen er vanzelf uitdagingen.
Ik ben basispsycholoog (wo) en heb de afgelopen 4 jaar in een bistro en als learning support assistant gewerkt, beiden onder mijn niveau. Werk in de bistro vond ik heerlijk; na het afstuderen wilde ik niet nadenken. Na 1,5 jaar LSA merkte ik dat ik uitdaging miste en me ontzettend verveelde op mijn werk. Dus baan opgezegd en vanaf Oktober als Psycholoog aan de slag. Hopelijk brengt dat wat meer leven in de brouwerij
Kraamverzorgster is de zorgende kant in mij die naar boven kwam. Ik ben nu docent en het zorgaspect, het zijn voor de leerlingen, vind ik het leukste aan mijn vak. Maar ik mis 'iets'. Ik weet in ieder geval dat ik door alle bezuinigingen leerlingen niet kan geven wat ze nodig hebben, en dat trekt alle passie uit mijn vak. Ik weet heel eerlijk gezegd ook niet of ik juist wel mensenwerk wil doen, of juist helemaal niet. Ik denk dat een goede eerste stap is, wanneer ik daadwerkelijk verder ga met dit idee, een echte beroepskeuzetest/interessetest te doen om te kijken wat daar uit komt.