Zo.. de 'magische grens' van 12 weken gepasseerd (donderdag ben ik 14 weken zwanger). Ben ik de enige die nu een soort van 'berusting' voelt, dat die eerste spannende weken voorbij zijn? En tegelijkertijd die twijfel van; gaat alles nu wel goed? Moeilijke start gehad ivm veel bloedingen, maar die zijn nu (gelukkig) over. Het stomme is wel dat ik daardoor veel controlemomenten heb gehad de eerste 12 weken. Mijn eerstvolgende afspraak bij de verloskundige staat pas weer gepland op 4 september. Dat lijkt nu echt een eeuwigheid.. Hoe weet ik nou of alles nog goed gaat, of het nog leeft en groeit van binnen?! Dat weet je natuurlijk nooit zeker, maar jeetje ik vind het toch nog wel spannend hoor haha.. Herkennen jullie dit gevoel van deels berusting, deels spanning of ben ik de enige?
Ik herken je gevoel heel goed. Bij de vk-praktijk waar ik loop hebben ze elke dinsdag een hartjes-spreekuur. Kun je zonder afspraak naar het hartje luisteren. Dat is wel fijn.
Jaa heel herkenbaar hoor. Het verandert ook steeds en steeds die mijlpalen. Straks ga je het kindje voelen en als je hem minder voelt denk je gaat het wel goed? Ook als ze zijn geboren blijft dit gevoel is mijn ervaring. Blijft spannend
Als ik op de dag zelf in het wachtkamertje zit dan voel ik pas de spanning. Verder hebben wij op dit moment nog een druk leven en voelen we ons ontspannen kwa zwangerschap betreft
Jaa dat hebben ze bij ons elke vrijdagmiddag, maar ik voel me bezwaard om daarheen te gaan omdat ik nu eindelijk van die bloedingen af ben en dus alles zo'n beetje goed zou moeten gaan, en dan sta ik daar weer -_-. Nu moet ik de komende twee weken ook werken op vrijdag, dus kan ik ook niet (misschien maar goed ook, haha!). Heb wel een angelsound thuis maar dat is toch altijd gokken van Hoor ik nou die van mezelf of van de kleine? Ik kan indd niet wachten totdat ik zo ver ben dat ik de kleine kan voelen, dan heb je iig het idee dat er nog steeds wat zit! Nu heb ik alleen af en toe flinke bandenpijn maar verder heb ik ook geen kwaaltjes, dus dan is het lastig checken of dat het allemaal nog wel goed gaat. Ja, de ergste kwaal die ik had waren gevoelige borsten, maar dat neemt ook af rond deze periode dus daar kan ik ook al niet meer van op aan . Vanmiddag als ik thuis kom (duurt nog heeeeel lang voor het half zes is denk ik, haha) toch maar even een paar seconden die angelsound erop. Manlief verklaart me voor gek denk ik .. Genieten jullie ondanks die onzekerheid in deze periode wel echt van de zwangerschap?
Joh, hartstikke normaal, zéker als je zo'n rotstart hebt gehad! Wij hebben de vorige zwangerschap een doppler gebruikt en dat gaan we nu weer doen. Het genieten wordt nu als het goed is wel steeds meer, maar de angst zal altijd wel aanwezig blijven denk ik, hopelijk zoveel mogelijk op de achtergrond!
Ja ik ben ook nog niet geweest tijdens het spreekuur. Alleen op mijn afspraken. Probeer gewoon relax te blijven en erop te vertrouwen dat et goed gaat. Ik ben nu 16 weken. Ben ook heel blij als ik de baby kan voelen. Vorig jaar met 10 weken een miskraam gehad. De eerste 12 weken van deze zwangerschap waren echt slopend. Maar nu geniet ik wel echt. Uitgaan van het positieve!!
Ik herken het heel goed. Na een MA was de roze wolk de eerste weken van de zwangerschap ver te zoeken. Wat was ik blij om op de echo een kloppend hartje te zien! Na 12 weken had ik inderdaad ook een soort berusting, van pfff we zijn het eerste trimester door. Maar het bleef en blijft spannend. Eerst ivm mijn verleden om de 2 weken controle, nu al 2 maal met 4 weken er tussen. Ik heb er vertrouwen in, maar toch.. er is geen controle. Gelukkig voel ik mijn meisje inmiddels, maar als ze een dagje rustig is zijn er meteen weer zorgen .
Oh wat superfijn dat het nu goed gaat!! dan is het voor jou nog veel spannender!! Ik zou het liefst elke dag naar het hartje luisteren of liever nog op een echo zien dat alles het nog doet .