Hi all Nog heel eventjes en ik mag gaan bevallen! Kijk, ondanks de pijn, er erg naar uit. Eindelijk mijn kindje in mijn armen! Omdat ik een hele grote cyste heb, die nog steeds doorgroeit, moet ik in het ziekenhuis blijven ter observatie. Hoelang? Geen flauw idee. Maar daarom hebben mijn man en ik besloten géén bezoek te ontvangen in het ziekenhuis. Omdat we dan niet kunnen weten hoe het er met mij aan toe gaat. De enige mensen die komen zijn naaste familieleden. Ander bezoek laat ik gewoon wegsturen... Maar ik ben heel erg bang dat ik meteen na de (natuurlijke) bevalling wordt weggereden naar de OK vanwege de pijn. Ze hebben me verteld dat de cyste om zijn as kan draaien en mijn eileider kan afbinden, waardoor ik kapot ga van de pijn. Dan besluiten ze dus om me te opereren. Anyway; Dan is mijn kindje al geboren. Ik ben heel erg bang dat iedereen (schoonfamilie is na een telefoontje binnen 5 minuten aanwezig, mijn familie moet er ruim 2,5 uur over doen) mijn kindje al heeft gezien/ vastgehouden terwijl ik zelf amper kennis heb kunnen maken. Ik kan daar heel erg wakker van liggen. Mijn man vertrouwt mij toe dat hij pas belt als ik weer 'bij' ben, maar dat als het heel erg lang duurt hijt ochc wel zijn moeder gaat bellen. En hoe lief ik mijn schoonmoeder ook vindt; Het is en blijft mijn kindje en ik wil graag dat ík degene ben die hem/haar voor het eerst vastheeft. Is dat zo raar? Mijn man begrijpt me daarin niet. "Het is ook haar kleinkind"... En hoe gaat dat als je thuis bent? Mijn man heeft heel veel vrienden die het leuk vinden om spontaan aan te bellen. Mag ik gewoon zeggen dat het niet gelegen komt? Heb het liefst helemaal geen kraambezoek maar ja, dat hoort erbij. En geven jullie aan iedereen 't kindje? En laten jullie het slaapkamertje aan iedereen zien?? Pff, waar kan je je druk om maken he.. haha.
tja, het mag wel het kleinkind van je schoonmoeder zijn, het is natuurlijk een beetje zot als jij als moeder zijnde niet eens normaal kennis mag maken met je kind. vind het heel vervelend voor je vriend, maar HIJ zal zich moeten schikken. voor je kind is dat eerste contactmoment ook belangrijk en eerlijk gezegd vind ik het een beetje egoistisch dat hij jou dat dan misschien wilt ontzeggen. jij hoort de eerste te zijn die je kind vasthebt. als dat niet kan is je man de eerste en jij de tweede. zo hoort het en niet anders. als ik jou was zou ik de gedachte dat mijn schoonmoeder eerder is ook niet kunnen verdragen. misschien beetje fel, ik ben op dreef vanochtend maar ik kan dit soort dingen gewoon niet uitstaan, ik snap nooit hoe mannen/familieleden/kraambezoek dit soort dingen in hun hoofd kunnen halen??? trouwens, heel vervelend van je cyste, echt niet leuk die extra complicatie zo erbij. ik wens je een heel fijne bevalling toe, zonder last van je cyste en dat je man maar snel mag bijdraaien, want hij heeft gewoon géén gelijk...
oh ja, over spontane bezoeken, die doen wij sowieso niet, en na enige discussie is hier ook besloten dat mensen niet langer komen dan een uur, we ze eventueel kunnen afbellen, en dat vage familieleden/kennissen helemaal niet komen. (van die mensen die je nooit ziet maar dan ineens je beste vrienden zijn) spontane bezoeken zijn heel leuk, maar niet in je kraamtijd. het kindje laten vasthouden gaat hier een issue worden, het kraambezoek zal dat wel verwachten maar ik weet nog niet of ik dat wel wil. ligt eraan hoe ik er op dat moment tegenover sta.
ik begrijp je heel goed hoor !!! ... ik heb zelfs tegen mijn man gezegt dat ik graag wil dat mijn ouders ons zoontje als eerst vast mogen houden na ons, en daarna zijn ouders pas !! waarom... ? nou voor mijn eigen gevoel.. vond het toch gewoon prettiger als mijn ouders hem als eerst vast mochten houden na ons, en daarbij heb jij als moeder zijnde het allermeeste recht !!! maar kun je jou ouders niet bellen wanneer jullie kindje geboren is ..? dan kunnen hun meteen in de auto... en dan zijn ouders bellen wanneer jij klaar bent, misschien zijn jullie ouders dan wel rond dezelfde tijd in het ziekenhuis ..? en misschien kun je het zijn moeder al wel vast uitleggen hoe en wat... zodat jij zich misschien niet zo beledigt voelt. ook zij heeft kinderen gebaard en zal jou hier vast in begrijpen, ook zij wou graag haar kindje(s) als eerste zien/vasthouden na de bevalling ( ga ik vanuit) en wat kraambezoek betreft, fam/vrienden van mijn man hebben ook vaak de neiging om onaangekondigt te komen, dit hebben wij van te voren gezegt, weten we niet dat er iemand komt, doen we NIET open !!!! (stiekem kijken we dan altijd wel( voor het geval er een pakketje ofzo aan de deur is ) mijn schoonmoeder kon slecht luisteren... die stond de eerste 2 weken letterlijk elke dag voor de deur... en ook nog eens savonds half 10 !!!! want 10 uur was laatste voeding die kon zij dan mooi doen !! nou dus niet hé... ik heb zoveel mogelijk zelf de fles willen geven, dat is even het momentje van mij en mijn zoon, na 2 weken hebben we gezegt oke je bent oma en je wilt hem zoveel mogelijk zien... maar nu is het mooi geweest, we doen de deur niet meer open gewoon zeggen dus... !!!
Heel erg vervelend ja dat kan ik me voorstellen. Maar wees niet bang want als je kindje naar de baby-afdeling gaat terwijl jij geopereerd wordt dan mag alleen de papa de eerste dag bij de baby komen, ze zijn daar best wel strikt mee volgens mij. En je kan dat gewoon ook aangeven hoor dan kan je het verplegend personeel datgene laten zeggen wat je zelf liever niet doet . Sterkte...
Kleinkind of niet, jij bent de moeder, jij hebt het kindje 9 maanden gedragen en op de wereld gezet. Je man moet zich maar gewoon ff vermannen en ervoor zorgen dat niemand het kindje voor jou ziet!! Sterkte meid.
Hoi Hoi, Jij bent op dat moment het belangrijkste hoor!!! Ik hoop voor je dat je bevalling goed gaat en dat het helemaal niet aan de orde is dat je gelijk geopereerd hoeft te worden. Maar als dat wel zo is zal je vriend er toch rekening mee moeten houden. Het is niet meer dan logisch dat jij samen met je vriend het eerste bij je kindje wil zijn. Je vriend kan zijn en jouw ouders wel bellen maar maak van te voren de afspraak dat ze gewoon niet eerder mogen komen als dat jij bent bijgekomen en je kindje bij je hebt. Daar moeten ze vind ik rekening mee houden hoor!!! Succes, Groetjes Lysanne
Misschien kan je het er eens met je schoonmoeder over hebben. Zo te lezen heb je er geen vervelende band mee. Ze begrijpt het vast wel dat weet ik zeker. En wat je vrienden betreft je moet gewoon op je geboorte kaartje laten zetten dat ze eerst moeten bellen, dat geld dus ook voor je vrienden. En als ze zo aanbellen stuur je ze weg en zeg je dat het nu niet uitkomt. Dat moeten ze maar begrijpen. Het babykamertje laat ik zeker aan iedereen zien, ik ben er dan ook onwijs trots op. En als alles goed gaat en mijn kindje krijgt er geen last van mogen ze van mij het kindje gerust even vasthouden. Maar dat is voor ieder persoonlijk, als jij dat liever niet hebt moet je dat gewoon niet doen. En inderdaad kraamvisite hoort er nu eenmaal bij ik vindt het juist heel erg gezellig ik hou van bezoek en dat ik dan kan showen met onze knappe dochter heerlijk. Maar ja dat wil niet zeggen dat iedereen dat maar leuk vindt. Je moet gewoon naar je eigen gevoel luisteren en je niet te druk maken. Laat alles maar op je af komen. En probeer het gewoon eens met je schoonmoeder over te hebben. Maak je niet te druk meid. net zoals meerdere hier zeggen jij bent zelf baas.
Heel herkenbaar, ik moet op medische indicatie in z'huis bevallen omdat ik mogelijk een verkleefde placenta kan hebben vanwege mijn aandoening (asherman) Ik maakte me ook erg druk, want als mijn placenta niet binnen een kwartier is afgekomen dan moet ik onder narcose en ik zat me dus ook druk te maken dat dadelijk anderen mijn kindje eerst vast zouden mogen houden, en dat ik dan pas later aan de beurt kom. Mijn vriend heeft gezegd dat hij ervoor wil zorgen dat wij eerst zelf ons kindje mogen vasthouden, en dat hij het wel vasthoud als ik onder zeil zou moeten, en pas daarna de andere mensen. Nu heb ik voor mezelf gezegd: laat het maar los, de enigen die waars. in het ziekenhuis zullen zijn zijnmijn schoonmoeder en mijn tante, en ik moet me er maar gewoon proberen niet te druk over maken, want je weet toch niet hoe het loopt. En zoals ik het nu lees zal je man/vriend echt wel zijn best doen dat jij straks als eerste je kindje vast mag houden hoor. Bespreek het anders ook met het verplegend personeel in het ziekenhuis...kunnen die ook een oogje in het zeil houden. En wat betreft onaangekondigd bezoek: die mag je naar huis sturen als ze niet eerst gebeld hebben hoor! Ik heb besloten dat ik het kindje alleen aan opa's oma's, mijn tante en onze broers zussen en hun kinderen (die zijn al wat ouder) wil geven om vast te houden. Verder ga ik het zo doen: als ik met kndje bij de kraamvisite zit zeg ik niks over vasthouden, als bijv. een hele goede vriendin van me aan mij vraagt of ze het kindje vast mag houden, dan kijk ik wel hoe mijn kindje zich dan voelt, als het huilerig is niet, en als het gewoon tevreden is en ik voel me er goed bij om het te doen, dan wel. Ik heb mijn kleine nichtje toen ook niet vastgehad, want zij werd heel onrustig als allemaal andere mensen haar vasthielden. dat merk je dus snel genoeg binnen een paar dagen of je dat wel of niet kunt doen. Verre familie/kenissen die ik nooit zie hoeven van mij niet de baby vast te houden. Ik laat het echt over aan mijn gevoelsrelatie met die persoon, of ik het al dan niet wil doen. En mocht mijn kindje wel gevoelig zijn voor onrust, dan zal ik er bij iedereen bij zeggen dat het kindje er te onrustig van wordt. Zullen ze best wel snappen. Slaapkamertje hebben een deel van de mensen al gezien, als anderen ernaar vragen dan laat ik het wel zien, maar niet zo snel uit mezelf denk ik Hier wat kraamtips voor je (man): 1. Reserveer de eerste dag voor de naaste familie De eerste 24 uur zijn absoluut bestemd voor de naaste familie. Maak geen andere afspraken. 2. Start pas op de vijfde dag met kraambezoek Bij borstvoeding gebeurt er de eerste vier dagen zo veel, dat het eigenlijk pas leuk is om op de vijfde dag te beginnen met het ontvangen van kraamvisite. 3. Houd een agenda bij De vader kan in overleg met de moeder een agenda bijhouden. Het is aan te bevelen om je te beperken tot één koffie-afspraak ('s ochtends) en één thee-afspraak (in de namiddag). Wees duidelijk bij het maken van de afspraak ("je bent welkom van tien tot elf"). En zorg dat elk bezoek maximaal een uur duurt. 4. Bewaak het rust-uurtje Offer nooit, maar dan ook nooit, het rust-uurtje voor de moeder op. Iedereen heeft dat moment van rust halverwege de dag nodig. De moeder heeft daarna weer energie om ook van het kraambezoek te genieten. 5. Houd het rustig Het kraambezoek behoort te weten dat het bezoek in rust moet plaatsvinden. Niet te veel mensen tegelijk, en geen rondhollende kleine kinderen. Maak uw wensen vooraf kenbaar. 6. Houd het kort Kraambezoekers hebben soms de neiging te lang te blijven zitten, vooral als ze goed verzorgd en gelaafd worden. Zorg er echter voor dat het bezoek kort duurt (maximaal een uur). Hier ligt wellicht een taak voor de vader. 7. Houd het schoon Let goed op de hygiëne. Laat geen verkouden mensen bij de baby toe (waak vooral voor snotterende kinderen) en zorg dat iedereen zijn handen wast. Ook al raakt men de baby niet aan. Helaas houdt niet iedereen zich aan deze regel. Maak daarom, als dat nodig is, uw wensen duidelijk kenbaar. Zo houdt u het ook voor uzelf aangenaam. 8. Schakel het bezoek in voor kleine taken Ga na of u een beroep kunt doen op uw bezoek. Vraag gerust of ze een paar boodschappen meenemen, een ovenschotel, een salade, of een pan soep. Dat soort dingen kunnen de vader enorm ontlasten; hij is soms ontzettend moe in de eerste weken. En hij is vaak degene die de dienst overneemt als de kraamhulp naar huis gaat. Soms ook 's nachts. 9. Creëer vrije momenten Soms wordt al dat bezoek te veel. Zorg ervoor dat het voor niemand een verplichting is. Maak ook eens een dag helemaal geen afspraken; dat is echt een verademing. En bedenk: onaangekondigd bezoek hoeft u niet binnen te laten als het u niet uitkomt. 10. Volg uw eigen gevoel Laatste tip: volg uw eigen gevoel, en overschat uzelf niet. Meer dan twee afspraken per dag is echt te veel. En als u helemaal geen zin heeft in bezoek, dan is dat ook goed! Afspraken kunnen uitgesteld worden, dat is algemeen aanvaard.
Volg je helemaal hoor!! Ik heb dan een volledig probleemloze zwangerschap en verwacht geen gecompliceerde bevalling (als het ff kan thuis) maar ook ik ga streng zijn wat bezoek betreft, zit normaal gesproken al niet de wachten op een 'hut vol volk' en dan al helemaal niet. Mijn ouders kunnen binnen een kwartier hier zijn maar ik weet zeker dat als we bellen om te vertellen dat kindje er is ze zullen vragen of ze meteen mogen komen of nog eventjes moeten wachten omdat we eerst ff lekker met z'n drietjes willen zijn. Schoonouders leven niet meer en zwagers wonen op anderhaf uur rijden, die zullen wel snel komen maar verwacht niet dat ze meteen in de auto springen, ook omdat de kids van 7 en 5 dan ook meteen mee zullen komen/willen en die zijn lief maar druk, daar moet ik eerst echt wel minstens ff een dagje voor bijgekomen zijn Eeste contact met de beeb moet zowiezo met mama en papa zijn vind ik, als dat door omstandigheden wat langer duurt, jammer voor oma, dan maar een paar uurtjes wachten. Ik zou dit ook duidelijk in het ziekenhuis aangeven dan kunnen ze daar rekening mee houden en overenthousiaste familie bij de beeb weghouden totdat jij je kans hebt gehad. (als het goed is doen ze dat wel) Kraambezoek: de eerste 2 weken alleen intimi en zelfs alleen die op afspraak, ik wil 's morgens en 's avonds zowiezo geen bezoek dan wil ik in alle rust met z'n drietjes een routine kunnen ontwikkelen zonder drukte om me heen. En kindje gaat hier niet uit bed gehaald worden als het slaapt en gaat ook zeker niet van hand tot hand, er gaat de rest van d'r leven nog genoeg aan geplukt worden maar voorlopig nog ff niet hoor, isse mijn!!!
Voor overige familie en vrienden zou ik een kraamfeest aanraden. Ik heb dat zelf gedaan en het heeft voor een heleboel stress weggenomen. Ik heb vooral een grote familie en ik was ook bang voor een jaar lang kraambezoek.
Erg herkenbaar allemaal! Maar realiseer je dat je nu, met al die hormonen je vreselijk druk maakt om waarschijnlijk helemaal niets. Ik zag vreselijke beren op de weg en zou het liefs alles hebben gedaan zoals ik het wou.. Hier helaas een spoedks gehad door het scheuren van de placenta na een draaipoging. Mijn vriend en ik hadden nog geen duidelijke afspraken gemaakt over het vasthouden van de kleine en het bellen van de ouders. Gelukkig was de begeleiding heel goed hierin. Mijn vriend "mocht" pas bellen toen ik uit de ok was en goed genoeg bij was om naar de kraamafdeling te gaan. Esmee moest eerst worden aangelegd ( bv) Na een halfuurtje waren mijn schoonouders er , daarna kwamen mijn ouders en zusje en een goede vriendin met vriend. Ik zag er vreselijk tegen op dat anderen mijn kindje zouden vasthouden maar ik vond het geweldig om te zien hoe blij zij waren met de komst van Esmee. Sommige mensen hebben Esmee niet vast gehad of ik beperkte het door drukte ( of ik mocht mensen niet ) De beste tip die ik heb gehad: Rusttijden op het geboorte kaartje!! Het loopt toch nooit zoals verwacht dus je kunt maar beter een beetje flexibel zijn.. Fijne bevallen en geniet van je kraamtijd!
Ik was daar ook zo bang voor, ik had bijna een geplande keizersnee maar Sterre kwam toch vanzelf, thuis zelfs Maar ik ben naar een open avond geweest van het ziekenhuis, en daar vertelden ze dat er niemand anders dan de ouders op de afdeling mochten, tot de moeder gewoon op de kamer was. Dit ivm het overzicht voor het ziekenhuispersoneel.
Ik heb de reacties niet gelezen, dus dit zal misschien al eerder gezegd zijn, maar NATUURLIJK hoor jij eerst je kindje te zien, en dan pas je schoonouders. Zijn ze nou helemaal... Ik zou als ik jou was echt op je strepen gaan staan naar je vriend toe. Hij kan het echt niet maken om jullie kind aan je schoonouders te laten zien voordat jij het vastgehouden hebt. Zoiets zou voor mij onvergeeflijk zijn! Wat betreft het kraambezoek, daar zag ik ook huizenhoog tegenop. Ik heb uiteindelijk mijn vriend en schoonmoeder de regie gegeven, en ben zelf boven in bed gaan liggen toen de grote hoos langskwam. Ik moest trouwens wel, want ik kon de eerste twee weken niet eens op de bank zitten vanwege enorme pijn in mijn stuitje. Dus ik had een goed excuus om me terug te trekken van alle visite die beneden zat. Onze zoon was boven, bij mij, of in zijn bedje. De visite kwam één voor één naar boven (we hadden een paar dagen na de geboorte op een bepaalde dag heel veel mensen over de vloer) om onze zoon te bekijken, met mij te praten en zijn kamertje te zien. Daarna gingen ze weer naar beneden, waar ze koffie en beschuit met muisjes kregen. En zelfs op deze manier was ik nog kapot na zo'n dag, kan je nagaan.... Mijn tip is: zeg tegen je vriend/moeder/kraamzorg hoe jij het hebben wilt, en laat hun vervolgens alles regelen en organiseren. Zelf ga je lekker in bed liggen als de koningin van Sheba, je blijft uit de drukte, en je laat je op je wenken bedienen. Echt doen!!!
Oh ja, ik liet mijn zoon trouwens wel vasthouden door wie het wilde. Dat is iets dat ik eigenlijk helemaal niet wilde, maar ik wilde ook niemand voor het hoofd stoten. Achteraf denk ik... ik had mijn zin moeten doordrijven, maar gelukkig was mijn zoon heel makkelijk en lag hij bij iedereen te slapen. Als hij overprikkeld was geraakt zou ik het wel anders hebben gedaan denk ik. Onverwacht bezoek hebben wij helemaal niet gehad, gelukkig maar. Ik vind het echt not done om onverwacht op kraambezoek te gaan...
Zoals eerder al iemand zei: in veel ziekenhuizen laten ze geen andere familieleden toe voordat de moeder het kindje heeft gezien. Je zou eens kunnen informeren bij jou ziekenhuis hoe hun daar ermee om gaan. Ik ben bevallen door spoedkeizersnede. Mijn vriend had mijn ma een sms gestuurd dat ik een keizersnede kreeg. Zij is toen direct naar het ziekenhuis gekomen en heeft alleen een glimp van milan opgevangen toen mijn vriend met Milan van de OK naar de verlosafdeling ging. Het personeel zei heel duidelijk: eerst het kind naar zijn mama! Spontane kraamvisites deden wij niet aan. Gelukkig haalde hier ook niemand het in zijn hoofd om spontaan te komen. De 1e week hebben wij zelfs gezegd helemaal geen visites te ontvangen omdat ik veel pijn had door een complicatie van de keizersnede. Bij een volgend kindje zou ik ook geen visites ontvangen in de kraamweek, de 1e week gewoon lekker voor het gezinnetje. Nu hebben wij sowieso niet veel visites gehad (alleen familie en collega's) omdat wij 2 babyborrels houden voor de vriendengroep. Zo beperk je het bezoek ook. Wij hebben dit weekend de 1e borrel en volgende week de 2e. Dan zijn wij van alle bezoek af en Milan is dan pas 5 weekjes. Kamertje laat ik niet aan iedereen zien. Eigenlijk alleen aan mensen die erom vragen. En Milan gaat alleen bij anderen op de arm als hij toevallig wakker is. En op dagen dat hij wat onrustiger is, gaat hij niet op de arm bij visites. Tijdens de babyborrels gaat Milan bij niemand op de arm.
Dank jullie wel voor de lieve en leuke reacties. Mijn schoonouders zijn op dit moment op vakantie in Frankrijk, tot 5 augustus ongeveer. Ook mijn schoonzussen blijven zolang weg. De gyn heeft me al toegezegd tussen neus en lippen dat ik binnen nu en 2 weken ga bevallen; Ik word ingeleid omdat ik de pijn niet meer kan verdragen. Mijn man wil dus bij voorhand al zijn ouders opbellen dat ik die en die dag word ingeleid; zodat ze snel ter plaatse zullen zijn. Maar dan weten ze dus ook dat ik (bijvoorbeeld) op woensdag word ingeleid, en dan staan ze wss al in het ziekenhuis................ Tja ik weet het ik weet het.. Het is ook zijn kindje maar ik wil even niemand aan mijn hoofd. Zit zo in de stress vanwege die stomme cyste. Ik heb zoiets.... Ik bel mijn familie ook pas op als het geboren is.. Niet eerder. Heb het idee dat ik niet lekker 'beval' als ik weet dat familie op de gang staat te wachten........ Hmm pffz... Zo lastig!! Ik wil ook niemand voor het hoofd stoten enzovoort, maarja.... Ik ga voor, toch? Hoe doen jullie dat trouwens? Mijn schoonzussen komen langs en hebben beide 2 kinderen. Dus dan staan er ineens 4 man aan mijn bed. (Zus-man kind1 kind2)... En de kinderen zijn van beide kanten 6 en 3 jaar. IS dat niet te druk? Of moet ik ze om de beurt laten komen?
wij hebben onze ouders tegelijk laten komen, om geen onderscheid te maken ( mijn schoonmoeder voelt zich al gauw beledigt of op de laatste plaats gezet) hebben we ze tegelijk binnen laten komen, mijn ouders wou ik wel absoluut dat die als eerste mijn kindje vasthielden, en mijn man heeft dan ook ons kindje als eerste aan mijn vader gegeven,die weer aan mijn moeder,en mijn moeder aan zijn moeder en die weer aan zijn vader, en die weer aan mijn zusje, mijn zusje was er ook bij... die had ik daar ook gewoon nodig om mijn kindje te zien, maar de rest van mijn broers.... (3) + hun vrouwen...en 1 heeft er nog een dochter... nee die heb ik gezegt ik mag over 2 dagen naar huis, heb liever dat jullie dan komen, anders werd het me gewoon te druk.en op dat moment gaat het om mij... en niet om hun... en voor jou is het waarschijnlijk al helemaal te druk, je komt net bij een operatie vandaan...
Ik heb ook een keizersnee gehad en mijn kindje mocht niet gelijk bij me omdat ze naar de kinderafdeling moest. Mijn man heeft gebeld toen iedereen ik op de uitslaapkamer lag maar heeft erbij gezegd dat niemand nog mocht komen. Toen ik bij mijn meisje was geweest heeft hij weer iedereen gebeld en toen is iedereen gekomen, ze zijn toen allemaal zonder mij naar de kinderafdeling gegaan om haar te zien (door het raampje van de couveuse). Zelf heb ik haar helaas maar 20 minuten mogen zien die dag omdat er te weinig personeel was om me naar de kinderafdeling heen en weer te rijden. Maar iedereen was ook heel terughoudend hoor en ze lieten alles aan ons over. Ik dacht van te voren ook dat ik het niet wilde dat iedereen haar vast mocht houden maar Emma heeft 2 weken op de kinderafdeling gelegen waar alleen mijn man en ik haar mochten vasthouden en heel stiekem hebben opa en oma haar even vast mogen houden van de verpleging. Wat was ik blij dat ik haar eindelijk kon showen toen ze thuis was. Mensen waren vaak verbaasd dat ze haar vast mochten houden want ze gingen er al vanuit dat ik het niet zou willen maar ik vond het prachtig! En ons kraambezoek is pas heel laat op gang gekomen omdat iedereen dacht dat wij eerst rust wilden terwijl we het graag in de vakantie van mijn man hadden gehad. Maar ja, nu af en toe bezoek vind ik ook wel fijn.
Hoi BellaLuna, Ten eerste hoop ik natuurlijk dat een operatie niet nodig is na de geboorte en je probleemloos van je kindje kan gaan genieten. Ik erger me eigenlijk aan opmerkingen als 'het is MIJN kind', MIJN OUDERS mogen mijn kind als eerste vasthouden en dan ZIJN ouders'. Ik vind dit echt zo ongelooflijk bot. Je hebt altijd nog wel het zaad van je partner nodig gehad om het kind te krijgen. Dus in mijn mening hebben ALLEBEI de partners, dus zowel de moeder als de vader net zoveel recht en niet alleen de moeder. Misschien denk ik te makkelijk hierover want al zou mijn schoonzus bij wijze van spreken als eerst ons kind vasthouden, wat is het probleem precies? Soms vind ik het ook een beetje zielig voor vaders die bijna geen zeggenschap hebben over notabene ZIJN kind. En helemaal sneu vind ik het als de vrouw openlijk voorkeur geeft aan haar eigen ouders/familie en dat de schoonouders om de een of andere reden altijd een andere behandeling krijgen. Belachelijk. Dit moest ik even kwijt. Groet Vanilia