Wij hebben het er ook over gehad. Maar dit komt meer omdat mijn vader toen mijn moeder van mij aan het bevallen was voor de keuze kwam. Nu 34 jaar geleden. En toen vroegen de artsen meneer voor wie moeten we vechten voor uw vrouw of uw kind en hij heeft gekozen voor zijn vrouw en kreeg me als een cadeautje erbij. Mijn moeder kreeg een hartstilstand tijdens de bevalling.
Volgens mij kan je daar als vader/man niet over beslissen maar doet de medische staf dat... en dan kiezen ze altijd voor de moeder. Maar goed, als als... dan wordt er natuurlijk voor mijn leven gekozen, er lopen er hier al vier rond die hun mama nodig hebben, daar hebben ze meer aan dan nog een zusje...
Ben het eens met Napoleon. Ik heb al een kleine meid lopen en zij gaat voor. Zij heeft haar moeder nodig dus als de keuze ooit gemaakt moet worden wil ik dat er voor mij wordt gekozen. Hoe tragisch dat wellicht ook zou zijn... Nare dingen om bij stil te staan he?...
Joh! Hebben wij ook nog helemaal niet over nagedacht. Is bij ons ook niet het eerste waar je aan denkt maar wel belangrijk. Ik zou gaan voor de meeste kans zodat in ieder geval nog iemand van ons het overleeft, maar aan de andere kant zou ik voor mijzelf gaan. wel een lastige keuze. ligt ook helemaal aan de situatie denk ik.
Wij hebben het er bij de eerste ook over gehad en we waren er allebei duidelijk over dat de keuze (voor zover je die hebt) op mij zou vallen. En dit keer geldt dat al helemaal, aangezien we al een kleine meid rond hebben lopen. Waar we het ook over hebben gehad, is wat te doen als ik na de bevalling enige tijd niet bij kennis zou zijn. Ik heb toen heel duidelijk aangegeven dat ik niet zou willen dat familie, vrienden of kennissen alvast ons kindje zien of beethouden. Lijkt me een heel raar idee dat zij ons kindje eerder zien dan ikzelf. Misschien egoïstisch, maar het voelt voor mij echt niet goed.
De artsen zullen altijd eerst voor de moeder gaan als die nog te redden is. Maar mocht mijn man het voor het zeggen hebben zal hij ook voor mij kiezen. Heb nog 2 kids die wel van hun moeder willen genieten.
Hier nog niet besproken, maar omdat er al een kindje is, zal er wellicht voor mijzelf gekozen worden. Wel denk ik er zelf soms over na, omdat in mijn geval er een kans bestaat dat de placenta begint te bloeden om niet meer te stoppen, dat is na enkele minuten voor de baby fataal... en niet veel langer voor mij ook heel erg risicovol (kan fataal zijn- hopelijk in extreem geval). Dat vind ik wel behoorlijk eng. Maar dan gaat het niet over voor wie kiezen, dan is het gewoon redden wie er te redden valt. En zo denk ik dat de dokters meestal redeneren.
Nou, we kregen geen keuze mogelijkheid. Er werd ons medegedeeld dat ze voor mij gingen. Letterlijk: je bent ernstig ziek en we kiezen voor jou. Geen discussie over mogelijk. Met alle geluk van de wereld heeft onze boef het gered en zijn we er alletwee gelukkig nog.
Bedankt voor dit topic, TS! Is een van mijn angsten die ik weg heb gestopt. Gister besproken met m'n man. Lucht op en het is heel erg belangrijk dat we dit van elkaar weten!
Ik had vorige week een zwangere vriendin op de koffie en die zei dat ze het hier over gehad had met haar man, had er zelf eerlijk gezegd nog geen moment bij stil gestaan. Die avond begon ik erover met m'n vriend en die zei gelijk dat als ie zou moeten kiezen hij voor mij zou gaan... Verder wil ik hier toch niet te lang bij stilstaan, kijk al niet uit naar de bevalling...
Weet niet of dit al is gezegd, maar artsen gaan volgens mij altijd eerst voor de moeder en daarna voor de baby.
Wij hebben dit toevallig gisteren besproken (leuk is anders) maar we zijn het er iig wel over eens.... Hopelijk hoeft mijn man de keuze niet te maken maar ik vind het wel een fijn idee dat we het erover gehad hebben.
Ja tjah, wat m'n voorganger al zegt, de artsen gaan voor de moeder, helaas weet ik dit uit eigen ervaring. Ik was niet meer aanspreekbaar, maar reken er maar niet dat ze het m'n man gevraagd hebben. En geen aanval, maar als er echt nood aan de man is, zullen zij niet het geboorteplan er nog eens op na slaan. Zij kunnen toch (mijn inziens) het beste, sowieso het meest rationele, besluit nemen.
Niet besproken en ook niet nodig. Mijn man weet met zijn medische kennis lijkt me beter wat te doen dan dat ik dat zelf weet en zoals eerder gezegd beslissen altijd de artsen en niet de familie van de patient. Zelfs wanneer een patient geabstineerd wordt en de familie is het er niet mee eens en zouden liever een kasplantje houden gaan de artsen toch door met hun eigen beslissing ook al betekend dat dat er iemand dood gaat. Vind het daar en tegen wel een goede om te bespreken zoals ik hierboven ergens las dat niet iedereen mijn kindje al te zien krijg voor ik hem zelf gezien en vastgehouden heb. Zou dat ook echt niet leuk vinden.