Soms hoor je van die verhalen van vrouwen die heel veel miskramen hebben gehad voor hun eerste kind en tussen de kinderen door... Ik kan daar soms zo ongerust van worden, zwanger worden is bij mij zo makkelijk gegaan dat het bijna verdacht is zeg maar... M'n moeder heeft er acht jaar over gedaan voordat ze mij kreeg, dus het verbaasde me eigenlijk al dat het meteen de eerste ronde raak was, soms durf ik er bijna niet aan te denken dat dit fout kan gaan! Komt nog bij dat ik me eigenlijk ontzettend goed voel, ik heb nergens echt last van en voel me bijna fitter dan ooit... Op die manier is het moeilijk om te denken dat het nog fout kan gaan!
Niemand kan je zekerheid geven. Ik zou er gewoon van genieten! Je lijdt het meest door het lijden dat je vreest. Pim
wauw! die laatste zin, ongelovelijk goed! maar ik snap dat je zo denkt ik ben ook altijd zo dat er iets tegenover moet staan, zo van als ik geluk heb in dat zal ik wel ongeluk hebben in het ander, maar dan maak je je inderdaad gek, dingen gaan zoals ze gaan en wat dit betreft heeft jammer genoeg niemand ergens invloed op, probeer gewoon een gezonde dosis angst te hebben en hoofdzakelijk te genieten
het gaat vaker goed dan fout, ik zou gewoon lekker proberen te genieten zoals je zelf al aangeeft je voelt je goed, dus probeer dat zo te houden.
Ik heb het precies hetzelfde als jij, voel me prima, gelijk de eerste ronde zwanger geraakt. Je zou bijna denken it is to good to be true maar ik ben nu over mijn 12 weken heen en er is een kindje aanwezig heb namelijk zelf het hartje gehoord en bij de gynecoloog dus tot zover gaat alles prima en probeer nu ook ook al is het moeilijk positief te denken. Ik weet dat het heel moeilijk is heb in twee weken tijd wel een paar keer zitten janken van angst, was gedwongen om de verloskundige te bellen en die heeft mij toen doorgestuurd naar de gynecoloog en die heeft mij gerustgesteld. Het ongerust zijn is natuurlijk niet goed voor jou maar ook niet voor het kindje. We hebben gewoon geluk dat alles zo makkelijk gaat.
hoi ElleE, ik voel hetzelfde als jouw...Ik weet nog maar kort dat ik zwanger ben. Eigenlijk pas twee dagen...haahah Eerst maak je je zorgen of je wel zwanger wordt. Vervolgens tweede ronde meteen al raak en begint de volgende twijfel..of het wel goed gaat Is heel gewoon denk ik hoor! Heb ook nog nergens last van, voel me beter dan ooit tevoren..alleen ietsiepietsie sneller moe..maar dat is te verwaarlozen. Ik probeer te genieten en me niet te veel bezig te houden met negatieve dingen.
Nou als je gevoel goed zit dan zit je hele zwangerschap wel goed. Dat zei ook de dokter tegen mij. Iedereen is anders, wellicht ben jij gewoon ook een geluksvogel bij wie de innesteling gewoon vanaf dag 1 smetteloos is verlopen en gaat alles goed. Geniet er juist van!
Snap helemaal hoe je je voelt! Bij mij was het ook in de 1e ronde raak. Dat had ik vanwege m'n leeftijd totaal niet verwacht. Het was dus echt een 'lucky shot'. Maar toen ik al die verhalen las over miskramen dacht ik ook: Er zal bij mij dan vast ook wel iets misgaan want het is gewoon te mooi om waar te zijn. Toen ik de 12 weken grens was gepasseerd werd ik een stuk rustiger. Heb nu nog steeds af en toe wel een onzeker gevoel hoor maar ik kan er nu wel van genieten! Hou dus nog ff wel en dan kun je een boel angst loslaten!
Hoi Elle, herkenbaar hoor Hier ook 'one lucky shot' terwijl mijn moeder er echt heel lang over heeft gedaan... had dit dan ook echt nooit verwacht en heb om diezelfde reden dan soms ook wel het gevoel dat het TE goed gaat allemaal, dat er dan toch ergens iets mis moet gaan... en bloedverlies draagt natuurlijk niet bij aan een stukje vertrouwen in je zwangerschap. Het gaat wel steeds beter moet ik zeggen, vooral nu ik ruim 10 weken ben heb ik eindelijk het gevoel dat ik af kan tellen. Ik weet wel dat die 12 weken niet alles zeggen, maar ik denk wel dat het dan toch een beetje anders wordt...
ow heeeeel herkenbaar. Mijn ouders zijn zelfs de mmm ingegaan toen ze toch ineens spontaan zwanger werden. Ook 5 miskramen gehad. En wij in de 2e ronde zwanger. Ik heb het ook heel lang gehad dat ik dacht dat het mis zou gaan. Maar na 3 maanden ben ik echt gaan genieten, je kan jezelf niet dwingen te genieten daar is je geest te sterk voor maar ik hoop dat je het snel kan! Nu hebben we het trouwens noge rger. We zijn voor een 2e bezig en dan denk ik helemaal, "zouden we weer een gezond kindje mogen hebben? dat kan toch niet." Dus blijft wel even denk ik.