Onze oudste dochter is nu precies 3,5 jaar. Al meer dan een jaar zijn wij in meer of mindere mate bezig met zindelijkheidstraining. In het begin stelde het natuurlijk weinig voor: af en toe op het potje. Zo nu en dan een toevallige plas... Maar inmiddels heb ik voor mijn gevoel alles al gehad en het wil niet vlotten. Ik heb gouden bergen beloofd, van stickers tot snoep. Ik heb haar op vaste tijden op de pot/wc gezet. Ik heb ladingen dunne leggings gekocht en haar zonder luier laten lopen, totdat alle broekjes op waren. En dat een aantal dagen achtereen. Ik heb lief gedaan Ik ben boos geworden Ik heb gedreigd: als je niet op de wc gaat plassen, dan mag je ook niet naar school. Ik heb haar ook zeker zwaar de hemel in geprezen als ze wel een keer een plas deed. Op een gegeven moment bij elke luier-verschoning op de pot gezet. Tot ze helemaal niet meer wilde: 'maar ik wil niet op het potje'. Ze begon te liegen als ik vroeg of ze had gepoept. Alles wat te maken had met pot/wc/luier wilde ze niet meer. Toen heb ik het laten rusten. Nu proberen we het al weer een tijdje terug op te pakken. Maar het lijkt haar of niets te schelen of er spoort iets niet, waardoor ze het echt niet kan/snapt. Ze heeft namelijk geen ongelukjes, in de zin van 'ze probeert het wel, maar soms gaat het mis', maar ze laat gewoon alles lopen. Staat er bij en kijkt er naar. Lacht een beetje schaapachtig als ik er iets van zeg. Als ik haar op de wc zet dan zegt ze doodleuk 'er komt niets' en nog geen halve minuut later plast ze de vloer onder (en niet een beetje, maar haar hele blaas).. Het lijkt echt of het haar compleet niets doet en/of dat ze het niet snapt. Ze zal ook niet zeggen als ze in haar luier heeft gepoept (de middelste van net een paar weken 2 doet dat al wel). Ze hoeft haar luier nooit uit zichzelf verschoond. Pas als ik het vergeet en hij zit zo vol dat ze zwaar is doorgelekt en haar hele broek nat is, dan zal ze eens wat zeggen. En dan zegt ze: 'mama, ik heb poep!'. Terwijl dat dus niet zo is, want het is enkel plas. Ik weet gewoon echt niet wat ik er van moet denken... Iemand die me een hart onder de riem kan steken?
Zie je het wel aan haar als zij aan het poepen of plassen is, of laat ze het gewoon lopen terwijl ze aan het spelen is? Hoe is haar ontwikkeling verder en zit ze op een kdv of psz? Zo ja, komt ze echt een beetje mee met de rest van de kinderen?
Nee, ik zie niet aan haar of ze poept en plast. En loopt er gewoon opeens uit... Ze gaat wel naar een kdv. Hier gaat ze op zich al wel heel lang met de 'plasronde' mee. Dit vindt ze op zich prima, maar het is meer een activiteit die Iedereen doet, dus zij ook. Weet niet of ze nu echt de noodzaak er van ziet. Wat betreft ontwikkeling vind ik moeilijk. Het is onze oudste, dus weet ook niet goed wat ik moet verwachten. Van anderen hoor ik echter nooit opmerkingen in die richting. Ooit een opmerking van het kdv dat ze moeilijk te verstaan was. Dit kwam, zo bleek later, dat ze in een 'ik speel voor baby'-fase zat, waar ik thuis niet op reageerde (dus dan moest ze wel normaal praten). Verder eigenlijk geen rare dingen.
Zeker als ze haar poep gewoon laat lopen zonder dat je iets aan haar ziet, zou ik zeker even naar de ha gaan om te kijken of er niet iets aan de hand is waardoor ze het niet opmerkt. Ik zou haar zeker nu even niet gaan pushen nu zonder dat je dat hebt gedaan, dit kan echt averechts werken. Ik weet niet waar je ongeveer vandaan komt, maar ik weet een hele goede bekkenfysiotherapeute die gespecialiseerd is in poep en plas problemen bij kinderen. Dit is in het westland, maar er zullen er uiteraard meer zijn in nl. Ik zou het wel echt even heel serieus nemen. Het kan een fase zijn van opstandigheid die vanzelf weer over gaat, maar er kan ook echt iets aan de hand zijn waardoor het niet lukt. Over een half jaar moet ze naar school en er zijn scholen die kinderen nog niet aannemen als ze nog niet zindelijk zijn.
Het is me niet duidelijk hoe lang je nu weer bezig bent? Je hebt zoveel dingen geprobeerd dat het voor je dochter denk ik nogal onduidelijk is geworden. Eerst wordt mama boos, dan weer blij, dan mag je een sticker, dan weer niet.... Kies één aanpak en hou die consequent vol, zeker twee weken. Mijn jongste vond het ook allemaal wel best en had geen zin om moeite te doen voor het potje. Wat hier dus werkte: - luier uit en niet meer aan - de eerste dagen elk uur op het potje of de wc (met verkleiner) zetten, ze mag zelf kiezen waar ze gaat zitten maar ze moet even proberen - heeft ze iets gedaan, prijs haar dan de hemel in en laat haar een mooie sticker uitkiezen die ze op een papiertje in de wc kan plakken - plast ze in haar broek, laat haar dan zélf de natte kleren uittrekken. Dat hielp hier erg bij het ervaren van vies. Bij ons ging het plassen na twee dagen al heel goed, poepen vond ze moeilijker en daar heb ik haar toen een ijsje voor beloofd als ze dat op de wc zou doen. Dat was toen ook binnen twee dagen geregeld. Hier was ze met deze aanpak binnen een week volledig zindelijk overdag. Inmiddels is ze dat 's nachts ook.
Voor de duidelijkheid dan: we zijn al meer dan een jaar bezig, met 1 grote pauze ertussen omdat het een te groot 'ding' werd. Tuurlijk ga ik niet van de hak op de tak. Alle opties zeker meerdere weken geprobeerd. Simpel elk uur op toilet werkt niet, want ze plast zeker elk kwartier. Beloningen boeien haar niet. Eigenlijk boeit het in z'n geheel niet. Wat dus neerkomt op 15 natte leggings op 1 dag en dan is de kast toch echt leeg.
Vanmorgen trouwens nog even gevraagd op het kdv. Ze gaat wel mee op de plasronde (toilet), dat vindt ze wel prima, maar er gebeurt eigenlijk nooit wat als ze er op zit.
Luier uit en blijft uit. Niet toe geven dan paar dagen dweilen. Door pakken verder geen aandacht. Na plas zelfstandig wc bij doen. En verder geen aandacht. Het moet iets gewoon zijn en blijven. En heel belangrijk geef niet toe en woord niet boos stapel ondergoed klaar liggen omwisselen en weer verder met de dag. Doe het wel in een rust periode. Een o ja bijna groot grote kinderen plassen op de wc een niet in hun luier. Wel idd eventueel medisch laten uitsluiten. Denk eigenwijs je jouw dochter..
Herkenbaar! Mijn meiden: zonder noemenswaardige problemen zindelijk. Toen kwam zoon. Het scala aan "aanpakmethodes" wat jij opnoemt, ja, hier ook allemaal langsgekomen. Precies wat je zegt: Het boeit niet. Natte kleren? Mwah. Uur op het toilet? Prima. Ik plas toch niet. Stickers? Please... Ok hier was niét te merken wanneer meneer "bezig" was. Zelfs mijn gastouder, toch een ervaren poep-en-plas-expert, bevestigde dit. Hij deed het gewoon, liet het lopen, klaar. En toen, op een gegeven moment begon hij ook weerstand te hebben, alleen het potje was oke. Ik heb het even helemaal losgelaten. Met 3 jaar 9 maanden weer begonnen. Ook toen ging meneertje behoorlijk in de weerstand,maar toch voelde ik écht een verschil: nu ben je er klaar voor, en zetten we door. Potje of wc, dat mocht ie zelf kiezen. Boekjes bij de bibliotheek gehaald, over zindelijkheid, veel voorgelezen.Ongeveer 2 weken amper de deur uit, thuis de luier uit. 100 x vragen, moet je plassen? En hem er af en toe even op het potje zetten, en dan een boekje lezen. In die 2 weken viel het kwartje. In de periode daarna, blijven stimuleren, blijven lezen. Ik heb toen niet meer met beloningen gewerkt, de beloning was het plasje zelf,wel het allemaal met veel blijdschap gedaan (samen klappen voor het plasje, doorspoelen,handjes wassen, papa bellen, en dat echt een tijdje). Nu is hij overdag plaszindelijk. Voor de poeperij, vraagt hij een luier. Prima, dat had oudste dochter ook nog een tijdje.Maar, ik doe de luier om, en na 10 minuten moet er gepoept zijn. Anders gaat ie weer af. Wat mij wel opvalt, als ik de luier de hele dag aan zou laten....hij zou het prima vinden! Dan plas ik toch weer lekker in mijn luier? En gewoon met mijn poepluier in het speeltuintje?.I dont care.... Die drive om de boel zelf te regelen, om zindelijk te WILLEN zijn, die is bij hem zó veel minder als bij zijn zussen, waarom, géén idee.. Succes, het komt goed, maar het is wel vervelend.