Mij is niet verteld hoe VERSCHRIKKELIJK je er van onder uit kan zien vlak na de bevalling. Mijn schaamlippen hingen zowat tot mijn knieeen en er zat een groot gezwel aan de achterkant. Gelukkig is alles na een week weer weg maar daar was ik niet op voorbereid! En idd, heb nu nog het idd dat er een gewicht aan mijn vagina hangt als ik iets te lang loop. En ook op het om de 2.5 uur voeden was ik niet echt voorbereid. En wat het met je doet als je kind huilt en je weet niet waardoor.. Jaja, en dat al na 9 dagen
Hahahahaha ja klopt. Minstens 2 weken wachten (vooral met hechtingen) met kijken hoe je er vanonder uitziet
wist niet goed hoe ik het gister aan mn man moest omschrijven nadat we een brief op de bus hadden gedaan (wandeling van totaal 10 minuten) haha maar zo dus!
... Dat je geen geheugen meer hebt...... ... Dat naweeen even veel pijn doen als de echte, maar je er geen kind voor krijgt.... ... Dat je van die reusachtige stolsels verliest (die je dan vervolgens met je grote teen door het putje van de douche staat te proppen.. ) ... Dat ze stiekem in het ZH je mooie lichaam vervangen voor een ander vervallen lijf! ... Dat je eerst lekker vertroetelt word door de zusters, maar zodra je naar huis moet je alles weer helemaal zelf moet doen (geen steuntje meer bij het lopen, 5 minuten geleden nog wel...) ... Dat dat mooie lieve perfecte hummeltje echt uit jou is gekomen en dat je voor hem/haar mag zorgen! Wat een geluk, maar ik zoek nog wel door naar mijn eigen lichaam, weet zeker dat ze hem ergens hebben verstopt....
Na het lezen van alle verhalen, komen er ineens weer herinneringen naar boven die ik al bijna weer vergeten was. @Mroos--> Maar inderdaad, ik schrok me wild toen ik met een spiegel kon kijken.... Mijn eerste reaktie: "Ik lijk wel een neger!" (no offence) Zo zwart was het van onderen! En na 5 stappen voelde het ook heel zwaar aan. Verder... - moeilijk ontlasting/windjes op kunnen houden - plas niet op kunnen houden - verward, slecht geheugen, alles laten vallen - haaruitval - 's nachts enorme opvliegers In het begin was ik bang dat deze dingen blijvend zouden zijn, maar met zo'n 6 maanden was alles weer over gegaan. Alleen bij hardlopen, niezen en hoesten verlies ik nog druppels urine. Maar dat gaat ook langzaamaan steeds beter....
De emoties! Had echt niet gedacht hier zo'n last van te krijgen. En nog steeds. Schiet helemaal vol als ik weer denk aan de bevalling, het zkh enz. Maar het heeft ook wel iets heel moois. het is natuurlijk wel de mooiste tijd uit mijn leven. En idd mijn buik. Veel slapper en van die mooie strepen. Schaam me daar echt voor.
Zo he, dit kan mijn verhaal zijn! Precies waar ik nu ook last van heb! Kan nu net sinds een paar dagen weer een beetje normaal zitten. Wanneer ik dit te lang doe lijkt het net of er weer een baksteen aan mijn doos gehangen wordt! Ook lang lopen geeft hetzelfde gevoel. Gaat dit nog over??
een abses in mijn linker bil een peri-anaal abses aan de andere kant een ontstoken knip doordat de hechtingen niet goed oplosten geen seks erg moe en chagerijnig (vreemd he) pampers
hahaha wat een goed topic, ik herken echt veel! Even denken (dit zegt al genoeg hihihi) - mij geheugen is nog steeds zo slecht, vraag me soms echt af of het nog goed komt - de eerste drie weken na de bevalling nauwelijks kunnen lopen, zitten en eigenijk gewoon bewegen, vermoedelijk na een inwendige bloeding na het hechten van de 'knip' - bang zijn dat het daar van onderen echt nooit meer goed komt (is nu gelukkig wel wat beter) - nog steeds pijnlijke vagina mogelijk door niet goed hechten - niet vanaf dag 1 op de roze wolk zitten terwijl ik dit wel verwachtte, nu wel helemaal op mijn roze wolk gelukkig!! o ja natuurlijk ben ik enorm emotioneel en kan ik om van alles en nog wat volschiete (komt dat nog goed?) Volgens mij ben ik nog wel wat vergeten hahahaha kan het er altijd nog bij zetten
Twee jaar later: Dat vreselijke emo-gebeuren. Dat is nog steeds niet over.... Dacht dat het wel een keer over zou gaan maar nee hoor...