We hebben een paar jaar van drukte en gekkigheid achter de rug. Heerlijke jaren! In 2002 gingen we ons verloven en spraken we af in 2004 te gaan trouwen. In 2003 gingen we opzoek naar een huis (had dat jaar ook 2 mk). Huis gekocht, opknappen (niet veel moeten doen hoor) en voor de wet getrouwd (heel klein). 2004 getrouwd (voor de kerk, op de dag die we in 2002 hadden vastgelegd) met een groot feest en alles erop en eraan. Sept 2004 werd ik zwanger van Giulian. 30mei 2005 bevallen van Giulian. Aug 2005 is mijn man parttime ondernemer geworden, 1manszaak. Tot de verjaardag van Giulian beleefde ik de zwangerschap van hem nog een beetje over. En nu hebben we niet echt iets om naar uit te kijken, om heel druk mee bezig te zijn. Mijn man werkt (heel veel), dus heeft daar niet zoveel "last" van, maar ik dus wel. Ik ben stapelgek op mn jochie en wil mijn tijd nog niet moeten opdelen tussen hem en een brusje van hem, dus zwanger worden zit er niet in. Bovendien werkt mijn lijf niet voldoende mee om te gaan beginnen aan een zwangerschap. Begrijp me goed: ik klaag nu niet, maar het is zo raar om na jaren van druktes en dingen in het vooruitzicht ineens al die vooruitzichten niet meer te hebben en met de dag te moeten leren leven. (dat is het eigenlijk) Ook in het kader daarvan, hebben we besloten nog een tijd te wachten met een volgend kindje. Het kind zelf moet gewenst zijn en niet de belofte op een kind; het verlangen alleen. In de tussentijd zijn we bezig met ons huis verfraaien. We maken een apart toilet op de eerste verdieping en we gaan de trappen en de overloop helemaal naar wens maken. Het begin daarvan is gemaakt, staat in mn fotoalbum. Daarna heb ik nog een hele waslijst aan wensen (zie ook: http://1000wensen.punt.nl/ ) waar ik me op kan storten. Maar in de tussentijd gaat er geen dag voorbij, dat ik denk en wegdroom met het idee van weer zwanger te worden en een kindje te krijgen. Wie herkent dit?
Ik geloof wel dat ik begrijp wat je bedoeld. Ik heb altijd gedroomd van een lieve man, een mooi huis, een leuke baan en een kindje. Nu is het laatste op 12 weken na zo goed als voor elkaar. Het huis is bijna af en de baan en de man zijn geweldig!. Ik wordt nu 's nachts wel eens wakker en ben dan bang dat nu mijn sleur gaat beginnen omdat ik niets meer heb qua dromen om uit te laten komen. Maar mijn lieve vriend zegt dan "meid jij krijgt na de geboorte echt wel weer nieuwe dromen en anders gaan we samen eens kijken of we niet een leuke avondstudie ofzo voor je kunnen vinden" Daar probeer ik me dan maar aan vast te knopen.
Huh? Is dit dan wat ze bedoelen met sleur? Ik d8 dat het algehele ontevredenheid en verveling was. En zo wil ik mezelf niet onschrijven: verveeld en ontevreden. Ik ben heel erg tevreden, maar het gemis van een volgend hoogtepunt voel ik (soms). Maar wat jij schrijft, zo voelt het wel. Sjee, wat grappig dat je daar bang voor bent. En wat gaat je vriend er goed mee om.
Begrijpen doe ik het wel, maar herkennen niet. Je verhaal klinkt zo ...stapgewijs ...logisch, mooi en gelukkig. Ik weet het gras is altijd groener aan de overkant en je verhaal heeft niets met klagen/onvrede te maken (dat besef ik wel), maar gevoelsmatig komt bij mij op: Was mijn leven maar zo! Stabiel is -misschien- het juiste woord. Je bent in rustig vaarwater belandt ..en dat lijkt me heerlijk. Voor jou misschien onwennig en wegdromen bij weer opnieuw zwanger zijn/een kindje krijgen is toch ook heel mooi!? Je hebt in iedergeval zoals je zelf ook schreef ..Nog wensen! Dat is heel belangrijk. Liefs, Mirre
Ik heb altijd wel iets om naar uit te kijken, Een gezellig weekend wat voor de boeg staat, of vakantie. Ik probeer 1 a 2 keer per week ook iets te doen, bij iemand op visite gaan, of zelf visite krijgen.
Mijn vriend is echt een perfect uitgekomen droom. Ik heb trouwens geen idee hoe een sluer voelt of uitpakt, maar ik ben wel bang dat ik daar in kom zonder droom om uit te broeden.
Ik heb nu zo ook een beetje dat gevoel... een soort rusteloosheid gewoon omdat er momenteel niks is om naar uit te kijken. We proberen zwanger te worden maar dat blijft precies maar duren. Ik probeer nu telkens kleine dingetjes te plannen om naar uit te kijken, werkt ook wel een beetje... Dit weekend bvb. een romantisch etentje met m'n liefste Over twee weken is het m'n ventje zijn verjaardag en dat vieren we uitgebreid met vrienden. Over drie weken staat een concert op het programma en over een maand gaan we een dagje naar Parijs. September komen we dus wel op een plezante manier door Ik start nu eind september ook met een cursus Rechten dus dat zal ook wel helpen om mij bezig te houden Liefs Kirby
Ik herken ook wel een beetje wat je bedoelt. Ook ik ben hartstikke druk geweest met van alles, al vanaf 2000. Helaas zijn het bij mij alleen maar vervelende dingen. (failissement, sterfgevallen, ziekte noem alles maar op, ik heb het meegemaakt) Ik kreeg van de week te horen dat het laatste restje financien rond is. We zijn eind van het jaar klaar met verbouwen en dan is het op met de ellende. Uiteraard een heerlijk vooruitzicht. Baby'tje in April en m'n leven loopt sinds (dan) 7 jaar weer op rolletjes. Ik kan zelfs minder gaan werken!! En dat is doodeng kan ik je zeggen!!
wat ik er aan herken is het volgende .....ook ik heb heel lang vanalles "gezocht"om maar weer bezig te zijn ..want ..als je druk bent heb je geen tijd om na te denken over je zelf en over je leven ... toen alles in mijn huis klaar was en alles op pootjes ..verzon ik weer iets anders ..en toen ..toen was er niks meer en ging ik in gedachten alles verzinnen en invullen ..waarna ik in een depressie belandde .. ik heb nu geleerd om gelukkig te zijn met wat ik heb ..een geweldige man ..geweldige kids ..en rustig genieten ...en als ik onzeker wordt (omdat ik teveel tijd heb om natedenken) dan roept mijn mannetje mij even tot orde door te zeggen ..schat wat hou ik verschrikkelijk veel van je .....en daar hou ik me aan vast
Toch wel een beetje herkenbaar maar zo is wel het leven. Je kunt inderdaad bepaalde verlangens hebben/voelen of krijgen.... Er komen nog zoveel leuke dingen in het vooruitzicht. De ontwikkeling van Giulian blijft ook nog steeds doorgaan en dat is ook iets om naar uit te kijken. Als je je hele leven nu al weet uit te stippelen dan wordt het vast een saaie bedoeling........ Al mijn verlangens zijn wel een zo`n beetje uitgekomen. Ik heb de perfecte man en ik heb 2 heerlijke meiden waar ik elke dag van geniet en ik heb een leuke baan..........nee echte verlangens heb ik niet. Zolang mijn meiden het goed doen mag ik weinig meer gaan verlangen. Misschien dat ik over een jaar of 10 verlang dat de kids de deur uit gaan.............hahahahahaha..........eigenlijk is er nog best wel veel om naar uit te kijken.......
Ik snap het wel hoor en om het nou sleur te noemen, nee dat denk ik niet. Ik ben ook zo iemand die ergens naar uitkijkt. Ik vind mijn baan een fijne onderbreking van de week. Echt ik zou gillend gek worden om 7 dagen per week met Lars bezig te zijn. Hoezeer ik ook van hem hou (oeeeh kom maar op met de reacties) Ik denk dat als je een hobby zoekt waar je 1 dag in de week je tijd aan gaat besteden al een fijn vooruitzicht is. Ik leef ook naar de woensdagavond toe, heerlijk helemaal van mijzelf! Verder ben ik heerlijk tevreden over mijn leven. Toen ik van de week op de bank weer eens misselijk zat te zijn zei mijn mannetje tegen me: " schat als je straks bevallen bent dan gaan we je weer opkalefateren en gaan we genieten van het leven" en dat is voor mijn workaholic man een super belofte.
Ik zie wel wat je bedoelt, maar herken het niet. De kunst is om ook van de kleine dingen in het leven te kunnen genieten. Hoeft helemaal niets speciaals te zijn of een grote stap (al is het maar dat het buiten lekker naar voorjaar ruikt, je gezellig bezoek verwacht op op bezoek gaat, je een dagje heerlijk niets hoeft te doen etc). Je moet alleen die dingen leren zien en er van leren te genieten. Ik heb een paar jaar geleden zo'n boekje gekocht over innerlijke rust (http://www.nl.bol.com/is-bin/INTERSHOP. ... _OWNER_ID=). Gaat over onthaasten, maar staan ook voor jou denk ik wel leuke dingen in. Ik proef een beetje dat je bang bent voor het rustige vaarwater waarin je terecht bent gekomen en daardoor onrustig wordt. Klinkt heel zweverig, maar is het niet. Ben zelf nl. ook een heel nuchter persoon. Pim
Begrijp zeker wat je bedoelt. Alle 'levensmomenten' volgen elkaar op but what's next? Ik zou juist heel graag even niet zo'n levensmoment hebben en verlang naar straks. Dat de baby er is en en dan maar genieten met z'n drietjes verder niet focussen op de grote momenten. Beetje omgekeerd gevoel bij mij dus.
Dat hebben we ook gehad, hoor. Sterfgevallen. Een verzekeringszaak die na 10 jaar (vorig jaar) eindelijk heeft uitgekeerd een heleboel lichamelijke ellende enz. En de rust is ook erg fijn, maar de rush van het ene hoogtepunt leven naar de volgende, dat mis ik nu toch wel, merk ik. Ik ben overigens wel n genieter, hoor. Ik ben iemand die (als het niet zo koud is als nu) de hele avond op een stoel in de tuin kan zitten en gewoon naar de lucht kijken en tevreden zijn. Dus daar gaat het niet om. Ik ben ook in en in gelukkig met mn zoon, man en alles wat we hebben opgebouwd. Het voelt ook echt als van ons. Heel fijn. Ff Wennen aan de niet-hysterie en het rustmoment waar we nu in terecht zijn gekomen. Voor degenen die zeggen: ik wou dat ik het zo had. Jullie hebben ook gelijk. Ik ben ook blij, het is wel n beetje dubbel omdat ik die drukte al jaren gewend was.
Het is ergens ook wel logisch hoor, je leeft toe naar een moment, raakt euforisch en de hormonen zorgen ervoor dat je er weer een tijd op kan teren. Ik herken het dan ook zeker en zou het geen sleur willen noemen. Meer het willen bereiken van mijlpalen en doelen in je leven en iedereen heeft een doel nodig hoe klein of groot ook! Ik vind het voor mezelf belangrijk dat ik weet welke dingen me gelukkig maken, dit kan een lach van Lotte zijn of plinten in de woonkamer die eindelijk eens gelegd worden. Wanneer ik geen doel voor mezelf zou hebben krijg ik het gevoel dat mijn leven is stil gevallen, zelfontplooing in welke vorm dan ook vind ik erg belangrijk. Mijn doel voor het komende jaar: een cursus Papiamento, meer sporten en meer socializen
Ik zal es opletten met Lotte dr verjaardag . Ik denk dat je met die doelen psies weergeeft wat ik mis. Nou ga ik vanaf volgende week weer babyzwemmen en de week erop start ik met tai chi. En ik ben weer begonnen met mn eigen slaapkamersportschool (hihi). Misschien moet ik doelen stellen, zoals: 5 kilo eraf voor de kerst (het er dan in n week tijd weer aanvreten en weer opnieuw beginnen, of zwanger proberen te worden). Het is toch erg handig dit soort dingen zo te "bespreken", zo kan je toch leren omgaan met dit soort dingen en jezelf weer n schop onder je kont geven in de juiste richting.
Enerzijds herken ik het ook. In sept 2003 getrouwd, 3 dagen later de sleutel v ons nieuwe huis en exact een maand na de bruiloft de eerste dag van de laatste menstruatie. Toen genieten van en wennen aan het leven als gezinnetje. Ik kreeg ook een beetje het gevoel van ik heb mijn hele leven grdroomd van het trouwen, huisje boompje beestje en kindjes krijgen. Ik leefde naar deze fase uit, niet naar wat er vanaf nu komen gaat (nl ouder worden, oudere kinderen die op den duur gaan puberen etc). Alle hoogtepunten had ik bereikt. De hoogtepunten die hierna zouden volgen zouden nooit meer zo hoog zijn als deze. Toen nog op weg naar het tweede kindje dat ons geluk compleet zou maken... Toen dat snel leek te gaan (in 1 maand raak) leek ook dit hoogtepunt binnen handbereik. Na mijn miskraam kijk ik in een soort sombere rust terug op alles en besef nog meer dan ik al deed hoe belangrijk de afgelopen hoogtepunten zijn geweest. Ik probeer niet meer zo te racen, je hebt het toch allemaal niet in de hand. Ik koester ook nog meer de kleine momentjes, dat mijn dochter met mijn man op de bank met het plastic theeservies zit te spelen enzo. Enerzijds dus wel de herkenning van je 'leegte' na de hoogtepunten, anderzijds heb ik een grotere leegte gevoeld na de miskraam en dus de andere kant van de medaille gezien.