Hoi meiden, Mijn dochtertje is nu 3w4d oud (wel 3 weken te vroeg geboren, ik ben ingeleid ivm extreme galstenen aanvallen) Ben heel blij dat ze er is nu kunnen we nog langer van haar genieten. Over het algemeen is ze een hele lieve baby en slaapt nog erg veel. Maar ze heeft zo haar momenten van huilen en als nieuwe ouders zijn we natuurlijk af en toe nog wat onzeker. Ik denk namelijk dat een baby nooit helemaal zonder reden huilt. Voorbeeld, vandaag was ik dagje bij mijn ouders. Ze heeft eigenlijk de hele dag geslapen. Dus ik zag alweer een lastige nacht in het vooruitzicht. En inderdaad. Ze heeft om 10 uur gegeten, toen lag ze even rustig bij mij bij te komen daarna naar papa toe omdat ik heel moe was en vast wilde gaan slapen. Papa heeft haar uiteindelijk in haar wieg geleg (bij ons op kamer) en na paar minuten begon ze te jammeren, na aantal minuten werd het jammeren huilen om vervolgens over te gaan in heel verdrietig huilen en niet meer stoppen. M'n vriend heeft haar voor dat ze hysterisch werd opgepakt en gewiegd maar ze hield niet meer op. Hij heeft 2 uur alles geprobeerd. Luier, alle manieren liggen, speen, troosten maar ze hield niet op. Na 2 uur is ze in z'n armen in slaap gevallen. Uiteindelijk hebben we haar weer op bed gelegd waar ze 15 minuten later weer wakker werd en toen ben ik met haar naar beneden gegaan en heb haar net weer eten gegeven. Nu even wachten tot ze beetje slaapt en dan weer poging tot bed doen. Maar wat denken jullie. Kan dat huilen nou echt een reden hebben of hoort dat beetje bij het baby zijn. M'n vriend is bang dat we iets over het hoofd zien en dat er wat is. Ik hoor graag jullie ervaringen, adviezen en meningen. Het is nog zo lastig inschatten soms en dat maakt je wat onzeker. Bedankt vast voor de reacties.
Blijft altijd lastig in het begin of het nou een huilbaby is of dat er iets is. Ze moeten nog wennen een rimte vinden. De krampen die mee spelen. Kijk het nog eventjes aan. onze eerste huilde amper, maar me 2e ppfff hij huilde veel meer. Eerste 2 weken ging goed (borstvoeding) daarna geen voeding meer en sinds de flessenvoeding is het begonnen. Hij sliep overdag amper en aleen de nachten ging goed. Daarbij merkte ik ook dat hij veel last had van extremen krampen, stink scheten, verkouden, niezen, onrustig drinken, veel spugen, overstrekken. Je merkte duidelijk aan hem dat het echt huilen was van de pijn. Had vanzelf alles geprobeert tegen de krampjes en het spugen onrustig drinken andere voeding niks hielp werd alleen maar erger, dus ben naar de ha gegaan toen hij anderhalve maand was. Dacht namelijk aan reflex door het vele spugen. Door gestuurt naar de ka eerst nog 1 keer andere voeding geprobeert maar ook dit hielp niet en nu zit ik in het koemelkallergie traject en kreeg speciale voeding ervoor en wat denk je een heeeel andere mannetje. Of het nou echt kma is hoor ik van de week want dan moet je ook een test afleggen enzo. Maar sinds hij die voeding heeft is hij rustiger geworden. Hij huilt nartuurlijk nog wel eens maar niet meer van de pijn en ook niet veel. Het heeft wel even geduurt voordat we bij deze stap uitkwamen. Maar mischien kan je het even bespreken bij het cb, en je moet nartuurlijk ook nog achter komen wat voor huiltjes het zijn. Volg je moeder gevoel en als je denkt dat ze e ht veel pijn of last heeft bespreek het en kijk wat voor tips ze hebben. Het begin blijft altijd heel lastig. oja mijn zoon is met 37,4 geboren ben ingeleid van wegen een te hoge bloeddruk en met mij ging het steeds slechter. Ik denk echt dat hij er nog niet klaar voor was en dat hij daarom zoveel klachten had. Me eerste zoon was spotaan geboren met 38,6 en daar nooit problemen mee gehad. ik wens je heel veel sterkte en hoop dat bet huilen steeds minder word en dat het was omdat ze gewoon moest wennen.