Beste tip hier kwam ook van het CB: Je kunt je kind niet verwennen met aandacht, dus als hij huilt om 'niets', wil hij alleen maar jou - geef hem dat! Beste keuze van mijn moederschap tot nu toe, want na 3 maanden non-stop kind op de arm (bij wijze van spreken) had ik ineens een kind dat de wereld helemaal zo eng niet meer vond en mij met gemak losliet.
Tegen bemoeizuchtige mensen, betweterige ouders en (vooral) schoonmoeders zeggen: het is MIJN kind en IK bepaal wat hij wel en niet krijgt. Ook mensen die de hele tijd op je kind letten (kijk je wel uit dat hij niet valt, vies wordt, enz) zeggen dat ze er normaal gesproken ook niet bij zijn en dat je kind nog steeds leeft en heel is. Dat eeuwige gebemoei van iedereen... zucht.
Hier laatst een goede tip gekregen bij kinderehbo Als een kindje gevallen is en ze bloeden in het mondje moet je ze een klein beetje suiker geven. Dit stopt meteen het bloeden. Heb het geprobeerd en het werkt echt.
Is je kind uitgekeken op zijn/haar speelgoed geef dan eens een polllepel,garde,bakje etc etc daar kunnen ze soms weer uren zoet mee zijn Werkt hier goed als ik aan het koken ben en ze aandacht wil, gezellig in de kinderstoel ernaast en met bv een thee ei vermaakt ze zich prima, open en dicht wat een leuke spelletje
oh dat is ook wel een goeie, ik merk dat het beste speelgoed uiteindelijk ook is wat ik gebruik! Voor mij ook goeie: onthouden dat ieder kindje anders is en de ontwikkeling en groei ook anders is, en niet altijd te vergelijken is met elkaar . Kijk naar je kind zelf
Leuk zeg al die tips! Ik bedacht me er net ook weer één van het CB Je kan je baby in het begin niet te weinig verwennen, maar ze kunnen wel aan dingen gáán wennen.
Ik weet niet meer van wie ik de tip heb, maar voor mij was; goh, probeer eens een puckababy. Oh en de tip van de draagdoek, ook helemaal goed!
Slecht gedrag negeren, goed gedrag belonen! ALLE kinderen willen de aandacht/ goedkeuring van hun ouders.
altijd je moeder gevoel volgen is voor mij nog de beste. zelf toen de artsen mij niet wilden geloven,wist ik nog steeds zeker dat er wat aan de hand was, nadat we in een ander ziekenhuis zijn gekomen,bleek dat mijn gevoel toch echt voor 100% klopte. laatst nog kindje van mij broer ik wist vanaf week 1 al zeker dat hij reflux had! maar hun wilde mij niet geloven en zijn blijven aantobben, nu is hij 4 maanden oud en heeft hij eindelijk medicijnen enz gekregen,en gaat het een stuk beter..
zeker je eigen gevoel volgen, als je weet dat er iets niet goed zit, blijven aandringen ook al wordt je 10 keer afgewimpeld door de huisarts....Zoals de verloskundige al zei na de bevalling, iedereen denk het het beste te weten, maar zélf weet je het het allerbeste voor je kind, jij bent de moeder! En: zolang je het maar met liefde doet, kun je eigenlijk niets fout doen Qua praktische tips heb ik heel erg veel gehad aan wat we in het ziekenhuis bij de opname van Irem hebben geleerd. Sindsdien hebben we écht een andere baby, echt een verschil van dag en nacht.
Net gelezen, maar ik kreeg bijna tranen in mijn ogen, zo waar is het: Duidelijk en consequent zijn voorkomt verwarring, doordat je duidelijk bent ben je meer voorspelbaar en daardoor voelt een kind zich veilig. Wij hebben lange tijd slaapproblemen gehad met de jongste, en achteraf kwam dat omdat we niet duidelijk waren naar hem. We legden hem in bed, maar als hij huilde, haalden we hem er weer uit, legden hem weer terug, lieten hem tussenin slapen.... of niet..... Het arme kind wist waarschijnlijk gewoon niet waar hij aan toe was. Pas toen we samen hadden afgesproken hoe we het zouden gaan aanpakken en ons aan die aanpak hielden, ging het beter. Dat had misschien nog wel andere oorzaken, maar ik denk dat het consequente en duidelijke optreden ook zeker effect heeft gehad. Dus die houden we er hier in.
Als praktische tip wanneer verschonen meer worstelen is dan verschonen, doe het eens terwijl hij staat. Als je net hebt leren staan is verplicht liggen een van de ergste dingen die je je kan bedenken. Het kost iets meer tijd om de luier recht te krijgen, maar een stuk minder stress. Verder vind ik de zin, het eerste kind dat zichzelf uithongert moet nog gevonden worden ook wel lekker rustig. Ons manneke is geen moeilijke eter, maar wij doen ook nergens moeilijk over. Daarop aansluitend is mijn motto, daar hebben we een wasmachine voor! Verder de opmerking van het cb, als een kind er zo goed uitziet en de moeder er zo rustig bij zit, dan zijn cijfers niet belangrijk.
mijn tip: niet apart koken voor de kleine, zoutloos dus. ik doe de aardappelen in een boterham zakje en leg dit in de pan bij mijn eigen aardappelen waar ik wel zout op doe en kook het dan tegelijk, groente idem dito.
Waarom maak je jezelf het niet gemakkelijk en voeg je op je bord wat zout toe? Of nog beter, eet zelf ook zoutloos.. dat is veel beter voor iedereen!