Ik heb 1 beste vriendin en een paar vriendinnen waarmee ik echt alles deel, die alles van me weten. Bij mijn beste vriendin kan ik altijd terecht. Daarnaast nog wat vriendinnen die ik zo nu en dan zie. Mijn man en ik waren vrienden voor we elkaar leerde kennen, dus ook hij is echt mijn maatje. Getrouwd met mijn beste vriend zou ik wel kunnen zeggen ja
Ik had een beste vriendin. We deelde echt alles met elkaar, maar helaas zitten we in verschillende fases in ons leven en wonen we ook nog eens ver bij elkaar vandaan. Dus helaas begint dat nu een beetje heel erg te verwateren (als in elkaar misschien 1 á 2 keer per jaar zien en of spreken). Verder heb ik niet echt vrienden of vriendinnen (nu voel ik met net koos vriendloos). En eigenlijk mis ik dat wel een beetje, maar ik ben met mijn man verhuist naar een plaats waar we zo goed als niemand kennen en ik werk ook niet. Dus dan is het lastig om sociale contacten op te doen. Daarnaast ben ik daar ook niet zo goed in, dus dat maakt het best lastig. Gelukkig kan ik alles bespreken met mijn man, en heb ik veel contact met mijn schoonmoeder waar ik eigenlijk ook wel veel mee praat. Die zie ik ook meerdere keren per week en als ik dr een paar dagen niet gezien heb dan belt ze me gelijk op. Dus ik heb gelukkig nog wel mensen om dingen met te bespreken, maar toch zou het fijn zijn om in de toekomst weer vriendinnen te hebben.
Ik heb een beste vriend. Zou echt niet zonder hem kunnen, ook al zien we elkaar niet veel. Allebei druk met ons werk en gezin. M'n moeder is eigenlijk m'n beste vriendin. Ik zie en spreek haar nagenoeg elke dag.
Had een beste vriendin maar dat is verwaterd toen onze levens erg veranderden. Verder ben ik niet zo sociaal en ben ik verlegen en onzeker, dus vrienden maken is erg lastig. Denk al gauw dat ik iemand tot last ben en ben verbaasd als iemand met mij iets wil gaan doen Ik durf dat niet zo gauw voor te stellen. Heb wel een hele leuke buurvrouw sinds kort die ook een baby heeft, misschien wordt dat wel wat. Maar het onderhouden van vriendschappen vind ik ook lastig.
Ik heb twee beste vriendinnen. We delen eigenlijk alles met elkaar en staan altijd voor elkaar klaar. Aan mijn man kan ik ook alles vertellen en hij aan mij, maar sommige dingen bespreek ik liever met mijn vriendinnen Daarnaast heb ik ook een heel sterke band met mijn zusje, we zijn heel close en vertellen elkaar ook alles.
Sinds 7 jaar m'n man, sinds 3 jaar m'n buurvrouw en na een 'contactpauze' van 7 jaar m'n zus....dat zijn wel de mensen die (vrijwel) alles van me weten en waar ik altijd terecht kan
ik heb mijn beste vriendin wij kennen elkaar sinds dat we 6 jaar zijn nu 20 jaar en we zijn echt als zussen..delen alles...heb daarnaast ook mijn man waar ik ook vrijwel alles mee deel maar met vrouwen deel je tochw eer andere dingen..ik ben heel moeilijk in vertrouwen en vriendschappen maar hun vertrouw ik echt
Is het puur de afstand en verschillende levensfase waardoor je je vriendin dreigt kwijt te raken? Mijn beste vriendin en ik zitten namelijk in dezelfde situatie, waardoor we een periode van 2 jaar elkaar amper hebben gezien. Toen hebben we besloten om heel bewust tijd te maken voor elkaar, we gaan samen dagjes weg, uiteten, weekendje weg enz. Ik weg van het gezin en zij van haar drukke sociale leven. Na die investering is de band weer heel hecht en merken dat we veel makkelijker tijd en energie voor elkaar hebben, en dat het helemaal niks uitmaakt als we elkaar een maand of 2 niet gezien hebben. We kennen elkaar nog steeds beter dan wie dan ook.
Mijn moeder is mijn beste vriendin. En mijn man mijn beste vriend. Bij hun beiden kan ik altijd mijn ei kwijt en met hun deel ik alles. Daarnaast twee hele lieve vriendinnen. Een al vrienden mee sinds de middelbare school en de ander een paar jaar terug op vakantie leren kennen en ook daar een bijzondere band mee.
Het is inderdaad voornamelijk de afstand en het verschil in leven. Maar zij heeft nog genoeg andere vriendinnen (die wel op hetzelfde punt in het leven staan en ook nog veel dichterbij wonen) en daardoor denk ik dat ze er minder moeite mee heeft dan ik. Ik denk zelf ook dat zij mij inmiddels als 'een vriendin' ipv een goede of beste vriendin. Zoals ik al zei, ik hoop vooral dat ik snel nieuwe vriendinnen kan maken. En mocht dit alsnog wel goed komen dan is dat alleen maar mooi mee genomen. Maar dan nog zou ik daarnaast graag andere vriendinnen hebben.
Mijn man is mijn soulmate en mijn beste vriend. Er is niets wat ik hem niet kan/wil vertellen, en dat is wederzijds. Verder heb ik 1 hele goede vriendin, ik heb haar zo'n 3 jaar geleden leren kennen, en we hadden toch een klik! Haar vertel ik ook bijna alles. Wat ook zo fijn is, is dat mijn man het goed met haar kan vinden, en ook met haar verloofde, en wederzijds We zijn met zijn vieren best een hecht groepje aan het worden. Voor de rest wat kennissen
heb altijd een goeie vriendin gehad, maar ja toen verhuist ( half uurtje van mij) kindjes .... je kent dat wel... en ook altijd moest het van mij afkomen''' wanneer gaan we wat doen"? na een tijdje, '' hoe is het, alles goed? hoor maar niks... bla bla... ben er wel klaar mee, heb er geen zin meer in. Ik zei laats , als je behoefte hebt om af te spreken dan hoor ik het wel. oke , ze is in 2,5 jaar tijd wel beide ouders verloren... maar heb altijd gezegd, ik ben er voor jouw, heb je een luisterend oor nodig, onze deur staat open, bellen kan ook ..etc... maar ja nu ook al hele tijd niks gehoord... wel jammer, maar ik blijf geen joker die er achter aan blijf 'lopen''. voor de rest een goeie vriendin hier leren kennen , heeft zelf ook een dochtertje van 3 jr. waar Lorenzo goed mee op kan schieten. en voor de rest op t werk, kan ik met iedereen goed overweg, en bij sommige me verhaal ook wel kwijt als ik ergens mee zit. En nu ook op school de gezellige contacten met moeders en zo is af spreken om met een groepje te doen zeg maar. Maar op de eerste plaats komt me manneke , hij merkt gelijk altijd als er iets is aan mij.. en andersom ook.