Ik ben zo'n 12 jaar geleden verhuisd op 100km afstand van mijn geboortedorp. De vriendschappen die ik vanuit die tijd heb overgehouden werd minder maar de beste hield ik natuurlijk over. M'n 2 vriendinnen van de basisschool. En een stapvriendin. Met mijn 2 basisschoolvriendinnen probeer ik met de gezinnen om de 4 maanden iets leuks te doen of samen te komen. Dat plannen we maanden vooraf. Met mijn stapvriendin heb ik voornamelijk telefonisch contact, uren kunnen we babbelen. Nu had ik vorige week aan 2 meiden een bericht gestuurd om wat leuks te doen in de meivakantie, apart van elkaar. Maar ik heb nog niks gehoord. Vaak is het dan zelfs zo dat wij hun kant op gaan en zij zelden richting Gelderland komen, wat het is zooo ver. . . Vind ik overigens niet erg, combineer het dan vaak met een kort bezoek naar m'n moeder. Verjaardag doen we wel bij elkaar, maar ik mis net dat beetje extra. Nu dat mijn kinderen op school zitten bouw ik gelukkig ook wel contacten op in de buurt, zo kunnen de kinderen met hun eigen vrienden een leuke activiteit doen in de vakantie
Heel erg herkenbaar. Ik ben nu 9 jaar geleden verhuisd van een klein dorp, 75 km verder naar Arnhem. Goede keuze geweest, ik ben gelukkig hier, maar het contact behouden met je vrienden en kennissen can toen is altijd een dingetje. Ik rij vaak daarheen en combineer dat met meerdere bezoekjes als ik dan toch daar ben maar ik voel me altijd een soort van bezwaard als zij hierheen komen. Gelukkig bben ik niemand door deze verhuizing kwijtgeraakt maar ff een bakkie doen op een saaie zondag (vandaag dus), zit er niet zomaar even in. Dat mis ik. Ik vind t ook lastig om nieuwe vrienden te maken. Ik héb zoveel leuke mensen in mn leven, alleen wonen ze verder weg. Hopelijk gaat dat automatisch als ik straks ook onze oudste op school heb. Is jouw sociale leven nu wel volledig naar wens dan daar waar je nu woont?
Herkenbaar, maar ik ben zo iemand die dan liever nieuwe vrienden maakt in de plaats waar ik woon. Anders kan ik elk weekend wel naar Den Haag, Amsterdam, Breda, Tilburg, Rotterdam, Maastricht, Leeuwarden rijden, want daar wonen ze allemaal. Geen doen dus en ik besteed mijn tijd ook liever anders
Tja, de vrienden die dichtbij wonen verdwijnen bij mij en juist degenen die ver weg wonen niet. 1 vriendin is wel 12 jaar jonger maar woont ook nog thuis (28). Tja, daar gaan wij niet zomaar langs met haar ouders er steeds bij en de fase slaapkamer ben ik echt wel ontgroeid. De ander kweelt in zelfmedelijden. Dat ze haar zoon al een paar jaar niet heeft gezien, daar wil ik best keer op keer naar luisteren, maar haar geweldige vriend die er altijd voor haar is en zo lief is en zo betrouwbaar, nee daar ligt de grens. Hij is namelijk ook nog getrouwd.... en al 3 jaar gaat ze met hem vreemd. Daar zeg ik wel wat van. Oh en ik mocht op een gegeven moment ook niet over mijn kinderen praten want dat deed pijn.... Tja, fy, dan ben ik weg. Contacten heb ik wel in het dorp maar nog geen vriendin. Dat is wel lastig maar gelukkig kan ik altijd terecht bij degene die minimaal 80 km verderop wonen.
Waar je vriendinnen ook wonen.. het kost tijd en moeite van beide kanten. Ik heb een vriendin in Belgie wonen (ikzelf in ZH) en wij spreken elkaar veel vaker en veel dieper dan een andere vriendin die op 30 min rijden woont. Het is heel lastig, oude vriendschappen die verwateren. Maar als het je niks oplevert (even ego gezien misschien) heb je er niks aan. Het moet van beide kanten komen. Natuurlijk kunnen er ‘mindere’ periodes zijn maar je merkt snel genoeg of het goed voelt of niet meer... Dan kan je beter kijken naar de vriendschappen die het behouden waard zijn en daar energie in steken. En in eventueel nieuwe vriendschappen! Sterkte!
Ik spreek nog met een goede vriendin van de middelbare school, ondanks dat zij honderden kms verderop is gaan wonen. Wanneer zij in de buurt is (NL dus) laat ze het weten en proberen we af te spreken. Eigenlijk altijd spontaan en last minute. Soms bellen we maar meestal via app. De overige contacten ook vanuit studietijd zijn allemaal verwaterd. Ik hecht ook meer waarde aan nieuwe vriendschappen. Contacten via school etc. En die ene goede vriendin, zelfs al hebben we elkaar maanden niet gesproken of jaren niet gezien, we pikken het op alsof we elkaar gisteren nog zagen. Dat is echte vriendschap. Dat blijft ook wel voor het leven, waar ter wereld we eindigen.
Dit. Al moet ik zeggen dat ik een halve dag in de auto zou zitten voor mn beste vriendin, dat hoeft gelukkig niet, maar voor haar zou ik dat doen. "Overige" vriendinnen merk je dat toch mee. Helaas pindakaas
Wat jammer dat je nog niks van ze gehoord hebt. Misschien nog eens een berichtje sturen en aangeven dat je toch van plan bent die kant op te gaan. Ik ben 10 jaar geleden verhuisd en vooral in het begin hier nieuwe vriendinnen gemaakt. Maar inmiddels weinig meer van over en blijven mijn oude vriendinnen over. Nieuwe vriendschappen zijn toch anders, verwateren makkelijker ofzo. Ik ik heb er nu ook niet meer zo'n behoefte aan. Gewoon een gezellig praatje met andere ouders, meer hoeft dat voor mij niet meer, heb genoeg aan mijn oude, trouwe vriendinnen .