Als ik zat en opstond deed het soms een beetje pijn bij mijn stuitje. Nu voelde mijn man eraan en het voelt alsof mijn stuitje wat uitsteekt, best creepy. Nu heb ik er alleen last van als ik er al even op zit, verder niet. Is hij gebroken? of voelt dat anders? of hekrent iemand dit? Ik kan me niet herinneren erop gevallen te zijn ofzo, dus weet ook niet waar dit vandaan komt.
Ik heb zelf ooit een ontsteking gehad een mijn stuitje. Dus dat kan het misschien nog zijn. Doet het pijn als je er op drukt?
mijn vader heeft toen ik een jaar of 12 was zijn stuitje gebroken. hij wou een frisse duik nemen in een rivier waar we bij op vakantie waren. om door de kou te gaan wou hij zich ineens onder water duwen door op zijn hurken te gaan. en hij knalde met een vaart op een rots. hij heeft maanden op een zwembandje gezeten en hij is niet kleinzerig. en het heeft jarenlang geduurd voordat het helemaal over was. of het bij jou gebroken is dat denk ik niet. dan had je veel meer pijn moeten hebben denk ik en zeker gezien het feit dat je geen smakkerd gemaakt hebt. maar hoe je het ook draait of keert, of het nu wel of niet gebroken is, er is toch niks aan te doen. het moet vanzelf genezen is mijn vader toen verteld. ik zou inderdaad ook eerder denken aan een ontsteking dan ofzo.
@boefjesmama echt pijn doet het niet, maar wel gevoelig dan. Als ik er een tijdje echt op zit doet het wel lichtelijk pijn @yinthe oke dan kan ik dat gelukkig wegstrepen, jeetje dat lijkt me echt erg wat je vader had.
Ik zou gewoon even langs de HA gaan. Het klinkt eigenlijk als een ontsteking. HA kan zo even voelen of het inderdaad een ontsteking is. Dan krijg je even een kuurtje met ontstekingsremmers en heb je er binnen no time geen last meer van. Als je er langer mee blijft lopen, krijg je alleen maar meer last.
daar zat ik ook aan te denken en dan van de bevalling misschien. toen voelde ik volgens mij af en toe iets, maar nu viel het mijn man op dat hij anders aanvoelde. als het erger word ga ik idd even langs de ha.slim idee
Ik heb zelf mijn stuitje gebroken toen ik zwanger was ( heel slim om dan van de trap te vallen). Mijn ervaring is hetzelfde als de vader van Yinthe. Dit doet echt heel veel pijn vooral bij drukveranderingen, dus het gaan zitten of het gaan staan. Maar ook het zitten zellf doet veel pijn. Als jij het hebt over een gevoeligheid denk ik eerder aan een ontsteking of misschien iets wat je inderdaad aan je zwangerschap hebt overgehouden. Veel sterkte ermee, en gewoon even langs de HA gaan, die weet vast wel raad
Nou ik heb precies hetzelfde als hierboven gehad.. Gevallen met 32 weken en pijn dat dat doet als je wil zitten. Kon dus zeg maar, niet zitten of in het moederkussen... Dus lijkt me niet gebroken... Gevoelig kan door de zwangerschap, maar nog lang daarna?!
ja hoor, dat kan. mijn oudste wordt bijna 16 jaar en nog verga ik van de pijn ( heb bekkeninstabiliteit gehad en ook last van me stuitje ) als het weer ineens omslaat of als ik teveel gedaan heb.
woeii... na 16 jaar nog last? Heb je ook fysio oid gehad? Ik heb namelijk in mijn zw.schap en vooral erna vreselijk last van mijn stuit gekregen. Met name als ik opsta, de tranen springen dan in m'n ogen en ik ben ook niet bepaald kleinzerig. m'n vk stelde voor om toch op consult bij de fysio te gaan. Misschien dat het ontwricht is oid. Niet dat hij het kan genezen, maar om bv bepaalde houdingen te ontzien. Ts; ik denk ook niet dat het gebroken is, dat zou toch niet zomaar kunnen en het doet meer pijn denk ik, misschien is het ontwricht?
Als je stuitje ontwricht is ben je blind ook. Zal gewoon voor de zekerheid even naar de ha gaan hoor.
mamamuts. in de tijd van mijn dochters zwangerschap was bekkeninstabiliteit onzin van zwangere mutsen. als je over de pijn begon keken ze meewarig of werd het direct weggewimpeld. ik heb ruim een half jaar op bed gelegen en elke keer zei de gyn zo mevrouwtje u bent toch weer 2 weken verder nu. ook na de zwangerschap heeft het lang geduurd voor ik mijn eigen kind kon verzorgen en ook toen geen begrip. tweede zwangerschap idem dito alleen probeerde ik het toen ook niet eens meer. ( het was iets minder ook gelukkig ) bij de derde zwangerschap viel mijn mond open van verbazing. en dan druk ik me nog zachtjes uit. ik kwam bij de verloskundige en ze vroeg of ik last had van mijn bekken en naar mijn vorige zwangerschappen. ze was een en al begrip en wilde al direct met de fisio beginnen. dat leek me echter wat voorbarig. toen ik later door ging naar de gyn kreeg ik duidelijk meer last en toen ik op aanraden van de verloskundige om een briefje vroeg kreeg ik het alla minuut en ook hij was meteen overijverig bezig van... oooh, ja je kan er niet vroeg genoeg bijzijn en dat doet zoo zeer en goed op jezelf passen. ik dacht...oooh, what the f.... is dit????? ik wist niet hoe ik het had, echt niet. je kan dus wel spreken van een zware gedaantewisseling binnen de gynologolgie ergens in de afgelopen 13 jaar. ik heb meteen fusio gekregen( mensendieck in mijn geval dat sprak me meer aan) hulp met oefeningen enzo voor de bevalling en meteen na de bevalling kwam ze weer kijken en na een dag of 5 zijn we weer met therapie begonnen. echt super allemaal. maar zoals gezegd de terugvallen blijven. als ik meteen goede hulp had gehad net als nu de laatste keer was het waarschijnlijk nooit zo geworden als het nu is. dus ik kan iedereen aanraden de therapie te aanvaarden.
ik heb tijdens de bevalling mijn stuitje gebroken en ik kon heel lang niets doen omdat ie scheef is aangegeroeid mijn zoon is bijna 2 en ik word na de zomer eraan geopereerd. ik heb een staand beroep en 's avonds kruip ik naar de douche... van de pijn ga ff langs de HA als je het niet vertrouwd, als je loopt, zit of ligt, alles heeft ermee te maken... dus laat het niet erger worden! sterkte ermee!!
Denk ook dat het van de bevalling komt.. ik had het ook na de 1e bevalling er was teveel kracht op mn banden gekomen en volgens mn therapeut zitten je banden aan je stuitje vast en die voel je en vooral als je auto rijd of op een leuning hangt (bank) enigste dat helpt is gewoon zo recht mogelijk gaan zitten dus niet onderuit hangen en na verloop van tijd gaat het vanzelf weg mischien met behulp van therapie.
Ik heb mijn stuitje een week na de bevalling gebroken. Ik viel op mijn billen van de trap en omdat je stuitje dan toch al week en gevoelig is was hij gebroken. Heel pijnlijk maar niets aan te doen. Nu, twee jaar later, heb ik er soms nog last van