Hallo ik hoop dat mischien iemand mij advies kan geven ik ben 21 jaar en ben sinds een paar dagen achter gekomen dat ik zwanger ben. de eerst paar dagen geloofde ik het niet want ik had het met condoom gedaan die was gescheurd en 3 uur later moring afterpil in genomen. Nu begin ik het pas te geloven mijn verhaal is dat ik al 17 jarige meisje mij dit ook is over komen en toen heb ik een abortus gepleegd waar ik achter af heel veel spijt van heb en depressie van heb geraakt en therapie nodig had. Nu ben ik zo ontzettend boos op mijn zelf dat ik mij zelf weer in deze positie heb gebracht en de vader der niks van wil wil weten ik nog bij mijn moeder woon en Marokkaans ben dus het word niet ge accp. daar in tegen kan k het mij zelf niet aan doen om het weg te halen de gedachten alleen al maakt mij ziek. ik zit telkens in een 2 strijd met mij zelf en word er gek van weet echt niet wat ik moet doen heb het ook niemand anders vertelt behalve de vader dus der over praten met iemand kan ook niet daarom die ik het op deze manier de vader wil dat ik het weg haal zo niet wilt hij der niks vanaf weten heb hem ook niet meer gesproken. als ik het hou zou ik der alles aan doen dat het kindje niks te kort komt. maar als ik de besluit neem sta ik der echt helemaal alleen voor geen familie niks want ik kan niet thuis komen met een buik en geontrouwd 'sorry voor de vrouwen die moeilijk zwanger kunnen raken schaam mij dood dat ik twijfel over een keuzen'
Wat een vreselijk vervelende situatie zeg. In jouw geval, zou ik zsm contact opnemen met een maatschappelijk werker. Dan kan je er vrij over praten en kom je uiteindelijk zelf tot de juiste keuze. Heel veel sterkte!
Jeetje dat is een lastige situatie. Je moet vooral doen wat jouw hart zegt. Dat is natuurlijk makkelijk gezegd, maar uiteindelijk zal het daar wel op aankomen. Je zegt dat je nog steeds veel spijt hebt van een eerdere abortus. Kun je een tweede aan? Heb je naast jouw familie anderen waar je bij terecht kan, zoals vriendinnen? Denk je dat je het kan redden om zonder hulp voor je kleintje te zorgen? Dit zijn allemaal vragen die je jezelf zult moeten stellen. Uiteindelijk kunnen wij je niet helpen bij het maken van een keuze. Ik sta er zelf ook alleen voor, maar heb gelukkig wel mijn familie die achter mij staat. Maar eerlijk gezegd, ook al zouden zij niet achter mij staan dan nog zou ik voor mijn kindje gekozen hebben, maar ik zit dan weer niet met een bepaalde druk vanuit een cultuur. Misschien kun je eens contact opnemen met Fiom. Als het goed is kun je daar hulp krijgen. Je mag me ook altijd een pb sturen als je behoefte hebt om erover te praten. Veel sterkte in ieder geval!
Je hoeft je niet dood te schamen, het feit dat je hier een berichtje plaats over wat je het beste kan doen, zegt al genoeg over jou als persoon. Je geeft eigenlijk aan dat je dit kindje wilt houden, je zult goed moeten overwegen of je dit ook kan zonder de vader van het kindje en de steun van je ouders. Ik neem aan dat je nog thuis woont? Ik zou voordat je het aan je ouders verteld ze een stapje voor zijn en in ieder geval naar een woonplek gekeken hebben, voor het geval dat ze het niet accepteren en je uit huis moet. Mocht je geen baan hebben om een kind te kunnen betalen zijn er tienermoederhuizen, maar gezien je leeftijd weet ik niet of je daar nog wel in aanmerking voor komt. Belangrijk voor jou is dat je nu alles voor jezelf op een rijtje zet en er voor zorgt dat je ook financieel zorg voor dit kindje kunt dragen. Dit betreft huisvesting, maar natuurlijk ook geld voor boodschappen, kleding en andere spullen die je nodig hebt voor een kleine. Is er een vriendin die je in vertrouwen kunt nemen? Of iemand op je school/werk? Of eventueel kun je contact opnemen met een maatschappelijk werker.. Iemand die met jou mee kan denken en misschien kan helpen met stappen ondernemen. Kijk waar je recht op hebt op financieel gebeid (toeslagen, uitkering etc) en zorg voor een eigen woonplek! Heel veel succes met het maken van je beslissing, en vergeet niet, jij kan dit. Zolang je er zelf maar alles voor doet.
laatste reacties zijn al even geleden, zie ik.. toch wil ik je nog even heel veel sterkte en wijsheid toe wensen. wat een moeilijke keuze moet jij maken!
Ik zou contact opnemen met een maatschappelijk werker zoals bijv. de Siriz. Je moet gewoon even iemand hebben die jou en je familie niet kent en je objectief kan helpen bij deze keuze. Ook hebben zij opvanghuizen voor vrouwen die zwanger zijn/met kind, tot 25 jaar. Ik denk dat een tweede abortus echter je leven niet veel makkelijker zal maken dan er alleen voor staan aan het einde van je zwangerschap. Ik denk ook dat als je echt een hele goede familieband hebt (wat in jouw cultuur juist erg belangrijk is toch?) dan zullen ze het na een tijdje toch accepteren (of in ieder geval je ouders)
Heey lieve meid, Ik weet precies wat jij nu allemaal doormaakt, ben nu 15wk zwanger en mijn famillie weet van niks. Ik ben zelf ook van marokkaanse komaf en ik weet hoe zoiets in onze cultuur wordt opgenomen het wordt gewoon niet geacepteerd het is een schande zwanger zijn en ongetrouwd. Al mochten ze het ooit half accepteren want helemaal accepteren doen ze niet zal het nooit meer hetzelfde zijn en er gaat altijd een hoop drama aan vooraf. Ik ben ook ooit eerder zwanger geweest en had het toen aan mijn zussen verteld ik was toen 19 en ze hebben mij gedwongen/gepusht om abortus te plegen ik ben er nu na 10 jaar nog steeds kapot van, ik weet dus hoe ze ongeveer kunnen gaan reageren bij mij. Ik voel met je mee, het is n moeilijke en eenzame tijd, maar je redt het wel, voor jezelf nagaan of je van huis weg durft te gaan en het misschien allemaal alleen moet doen of je dat aankunt. Loop binnen bij een inloopspreekuur van een maatschappelijkwerker kijk of je terecht kunt bij een vrouwenopvang..rustig aan aan jezelf werken..iets opbouwen voor jezelf en de baby als je beslist om het te houden. Veel sterkte en ik denk aan je!!
Ik wil je ook heel veel sterkte wensen. Ik vind het goed dat je zo goed overna denkt zodat je niks doet waar je spijt van krijgt , bij een maatschappelijke instantie bij jou in de buurt kun je raad en hulp vragen. Het is nu moeilijk maar gaat vast helemaal goed komen , geloof in jezelf
Hoi, ik zag deze topic nu pas en vroeg mij af hoe het nu met je ging? Ik ben zelf ook van Marokkaanse afkomst maar ben weg gegaan uit dat gezin toen ik 16 was. Ik kan me dus wel voorstellen hoe je je nu voelt. Ik zou je ook aanraden naar het Fiom te gaan. Ik ben er zelf ook geweest toen ik er achter kwam dat ik zwanger was en dat heeft mij heel erg geholpen. Door gesprekken helpen ze je een keuze te maken of je het wil houden of niet. Zo niet dan helpen ze je bij het verwerken van de abortus, zo wel dan helpen ze je met wat er nodig is om het kindje veilig te laten komen. Ik weet niet waar je woont, maar als dit in de buurt van Utrecht is wil ik je ook best helpen met babykleertjes en spulletjes. Je bent een aantal maanden na mij uitgerekend als je nu nog zwanger bent dus dan kan je krijgen waar mijn kleine op is uitgegroeid. Ik zal je ook nog even een pb sturen.