Even van mij afschrijven... Uit eten? Aan tafel? Naar de speeltuin? Naar de dierentuin? Even wandelen? De stad in? Gemeentezaken regelen? Ontbijt? Lunch? Boodschappen doen? Enz enz Altijd gaat de blackberry, zijn telefoon voor zijn werk, mee. Sterker nog, zijn hoofd is continue gebogen en toen wij vandaag bij het stadskantoor waren voor een ID kaart voor ons meisje, nam hij hem zelfs op, liep weg bij de balie en ging in gesprek.... Als we eten en dat ding gaat af... hij kan níet blijven zitten, hij moet er naar toe om te kijken wie het is. Continue is hij aan het werk, alleen maar. Hij is bijna 10 weken geleden geopereerd aan zijn rug, had voor de operatie aangegeven op zijn werk zeker 6 weken niets te doen, omdat hij zich wilde focussen op het herstel. 2 dagen na de operatie lag hij in bed te werken, te bellen en te mailen met zijn blackberry. Hij heeft tot op de dag van vandaag niets anders gedaan. Een stapje meer kunnen met zijn rug, was een stapje meer werken. Ik heb de afgelopen weken al een paar keer rustig geprobeerd aan te geven dat hij zich na de operatie heeft gericht op zijn werk en niet op zijn herstelproces. En dat ik het fijn zou vinden om ook wat aandacht te krijgen, en ook ons meisje, die werkelijk compleet van slag is geweest door alle ellende rondom zijn rug. (kruipend door het huis, tig artsen aan zijn bed, opnamen ziekenhuis, operatie, bed in de woonkamer, mama die alles alleen moest doen enz) Inmiddels is hij 3 halve dagen aan het werk,dus die momenten is de rust weer wat terug in huis. Maar zodra hij thuis is, kan er amper een hallo vanaf en hup, dan gaat die telefoon weer. Terwijl ons meisje zo blij is dat papa weer thuis is en even de onverdeelde aandacht wil. Okee, hij is kostwinner, daar ben ik mij van bewust, maar inmiddels lijkt zijn trouwring meer verbonden met zijn blackberry dan met mij...
Dit klinkt als workaholic, en niet de gezonde variant. Afspraken maken over wanneer hij aan en uit staat. Dat het ding van zijn werk is, betekent niet dat hij 24/7 bereikbaar hoeft te zijn. Het is best verslavend, dat snap ik goed en herken het ook wel een beetje. Sterkte!
Dat is zeker niet gezond, ik denk wel dat je eens met hem moet praten en ook aangeven dat wat hij doet echt niet goed voor het gezin is, waarschijnlijk ziet hij dat helemaal niet in.
Klinkt als mn man alleen dan heeft hij het met zijn iphone en niet eens voor het werk hahaha dan weer whatsapp, facebook, twitter, spelletjes pffff gezellig joh als je met zn 2en eindelijk een keer weer uit eten bent en hij kijkt TIG keer op dat ding..
Het is inderdaad niet gezond, mijn man is helaas precies hetzelfde.. Hij maakt sowieso al werkdagen van 14 uur en als hij dan thuis is dan is hij aan het bellen.. Aan de ene kant vind ik het heel vervelend maar aan de andere kant besef ik me ook heel goed dat hij die telefoon nodig heeft om geld te verdienen. We hebben een eigen bedrijf dus alles loopt via hem (of mij) Storingen/problemen met personeel/klantcontact enz. zijn allemaal dingen die dag en nacht doorgaan dus ik accepteer het inmiddels voor het grootste deel maar gewoon. Wel hebben we afgesproken dat hij, als hij een keer thuis is met eten, zijn telefoon niet opneemt en dat hij op zondag zijn telefoon ook niet aanneemt als het over werk gaat.. Misschien dat je eens een goed gesprek met je man kan hebben, in hoeverre hij zijn werk even los kan laten en in hoeverre hij zijn aandacht onverdeeld op zijn gezin kan richten. Succes, het is echt niet leuk..
Ojaaa herkenbaar! Die van hem heb ik Cynthia genoemd. Zijn 2e vrouw.. Vaak zeg ik: schat zeg maar even tegen Cynthia dat je andere vrouw ook een beetje aandacht wil en dat zij morgen weer aan de beurt is!
Het spijt me te moeten zeggen, maar ik begrijp hem wel. Ik ben namelijk net zo . Je zegt dat hij kostwinner is, daarmee voelt hij al een bepaalde druk. Niet een vervelende hoor, maar hij moet er alles aan doen om zijn baan te behouden, anders lijdt zijn hele gezin er onder. Natuurlijk is het voor jou niet leuk en moeten er afspraken komen, maar als jullie bij het gemeentehuis zijn, valt dat waarschijnlijk onder zijn werktijd. Dan moet hij bereikbaar zijn en misschien heeft hij een belangrijke opdracht wat af moet.(?) Opmerkingen als "dit is niet goed voor het gezin en misschien beseft hij dit niet" gaat er bij mij niet in. Voor zijn gevoel doet hij juist alles voor zijn gezin. Hij haalt geld binnen en hij staat daar toch met zijn gezin in het gemeentehuis? Hij is zelfs drie ochtenden thuis! Welke man kan dat nou zeggen. Waar moet hij inleveren? En het is soms lastig om te schakelen tussen werkhouding en papa en echtgenoot als je thuis werkt. Je moet dan van zakelijke houding naar toegeweide vader transformeren terwijl je een belangrijk telefoontje verwacht wat je in je hoofd aan het voorbereiden bent. Het is lastig en af en toe eenzaam, maar vergeet niet: Achter een topman schuilt vaak een hele sterke vrouw .
vreselijk vind ik zulke mensen. blij dat wij totaal niet geintereseerd zijn in die dingen. hebben allebei een simpele telefoon om mee te bellen en meer niet. ik zie het echt als een verslaving
Deels kan ik je wel begrijpen. Een smartphone verslaving vind ik ook verschrikkelijk, maar met een werktelefoon vind ik het anders. Je hoeft niet na 22:00 uur nog bereikbaar te zijn, maar als je mail aan het beantwoorden bent vind ik dat gewoon efficient werken. Alles wat je vandaag kunt afhandelen hoeft morgen niet meer .
Hahahahahahhahaaaa!!! Geweldig!! Zal ik morgen ook gaan doen, iemand een idee voor een leuke naam?? Klinkt misschien gek,maar fijn om te lezen dat er dus meer dames zijn die een man hebben met een hand met vastgegroeide telefoon.. @mamar, ook ik ben mij bewust dat hij er zijn geld mee verdient,waar ik ook van profiteer. Alleen lijkt hij de laatste tijd de weg volledig kwijt. Hij werkt voor een bedrijf wat over de hele wereld contacten heeft, dus ik begrijp ook dat hij soms nog in de avond een telefoontje moet plegen. Maar de hele avond, nee. Of tijdens wat dan ook. We hebben al een aantal x een gesprek gehad, misschien ben ik niet duidelijk genoeg? Kan ik de juiste woorden niet vinden? Ik vind het lastig om het zo te brengen dat ik alleen mijn gevoel onder woorden breng en hem niet beschuldig of verwijten maak. Maar okee, vorige week ben ik wel redelijk hard geweest, klaar was ik er mee. Ik had gezegd dat ik al vaker heb aangegeven dat hij op zijn werk best eens onmisbaar kan en mag zijn, maar thuis is hij niet onmisbaar. Dat heb ik omgedraaid en gezegd dat het erop begint te lijken dat hij voor zijn werk onmisbaar is en voor ons misbaar begint te worden. Daar schrok hij van, dat zag ik. Het drong een dag tot hem door, en dan gaat het weer 'gewoon' verder. Het is eigenlijk een soort verslaving, alleen geen gezonde. Het is inderdaad niet goed voor ons gezin,en voor ons meisje ook niet. Zij weet soms echt niet wat ze aan hem heeft. Laatst was ze het zeker ook zat,loopt naar boven, gaat naar hem toe, gaat voor hem staan en zegt " stop nou eens met bellen papa... Altijd maar belluh, belluh, belluh!" en liep weer weg. Echt... Waar ze dat vandaan haalde?? Maar Ik moest er stiekem wel even om grinniken, want zij zei het zoals het is.
Hij is thuis omdat hij in de ziektewet zit. Niet omdat het kan. Hij werkt 5 dagen in de week, geen 'papadag'. Tijdens zijn gehele ziektewetperiode heeft hij gewerkt, en de uren die hij nu nog in de ziektewet zit, ook. Ik begrijp jou ook hoor, echt, maar hij had wat mij betreft wat meer aandacht kunnen besteden aan zijn gezin tijdens het herstelproces, toen had hij daar echt de tijd voor, dan had het nu waarschijnlijk niet gaan dwarszitten. Wat betreft de werkdruk, dat denk ik deels. Hij is goed in zijn werk, dat wil hij ook blijven en dat pleit voor hem. Ik weet ook dat hij er goed in is en daar ben ik ook trots op. Dat staat buiten het 'getrouwd zijn met de Blackberry' Toch zie ik de afgelopen periode alsof dit zijn houvast was. Zijn lijf heef hem in de steek gelaten, hij heeft ergens 'gefaald' en wil op een ander gebied slagen. Daar waar hij goed in is. Alleen heeft hij daarbij even zijn gezin over het hoofd gezien.
Nou dat is natuurlijk ook zo, hij is echt wel onmisbaar voor zijn werk.. En ik neem aan dat hij geen 24/7 contract/loon heeft Kaart het gewoon nog eens bij hem aan. Vertel hem rustig en duidelijk dat hij teveel met zijn werk bezig is en te weinig met zijn gezin. Spreek met hem af wanneer hij zijn telefoon uit zet en dat hij niet altijd hoeft te werken. Dat van je dochtertje herken ik, mijn man liep laatst ook weer naar boven, wilde mijn zoontje achter hem aan lopen dus ik zeg; even wachten, papa is aan het bellen. Zegt hij ja maar papa belt altijd.. met zo'n diepe zucht erbij. Ik heb trouwens toevallig van de week nog een discussie met hem gehad over wanneer hij vakantie neemt, hij heeft daar geen tijd voor Ik denk dus dat die mannen van ons niet echt met hun telefoon getrouwd zijn, maar gewoon met hun werk
Je zou hem een mail kunnen sturen!! Geachte heer ... Uit zeer betrouwbare Bron heb in vernomen dat uw vrouw ook graag wat liefde en aandacht wilt!! Wanneer kan ik met u een afspraak maken ? Ik Hoor graag iets van u te horen... Hihi
Hmmm ja.... Ik geloof dat je daar wel gelijk in hebt... ! Getrouwd met hun werk! Vakantie, herkenbaar. Alleen bij ons inmiddels gepland, maar met een duidelijke voorwaarde.... Geen telefoon. Dat beloofde hij. Deed hij vorig jaar ook en toen werd het een bepaald half uur per dag dat hij bereikbaar was en na een paar dagen was hij ieder uur bereikbaar.... Porsche, hihihi.. en dan van een mailadres van een collega van mij . Er lopen er genoeg die hij niet kent. Wie weet werkt het! Even . Het is gewoon al lekker om herkenning te vinden en erover te kletsen, dat zorgt soms voor een andere kijk. Even anders ernaar kijken, maar het wel bespreekbaar maken. Voor hem ook fijn, want erover schrijven hier lucht op en dan is er al een lading vanaf als ik het probeer aan te kaarten. Maar vandaag niet, ik ga nu lekker slapen, hoogste tijd! Slaap lekker allemaal!
Vandaag is mijn man een paar uur naar zijn werk. Hier is hij vorige week weer mee begonnen en het is zo'n verschil met de dag starten. Dochter is veel rustiger en luistert beter. De afgelopen weken was ze opstandig en een heuse peuterpuber. Hoort er bij, maar ik vermoed ook dat het grotendeels werd veroorzaakt door de onduidelijkheid en dat papa steeds aan het 'belluh belluh belluh' is. Nu is papa werken, dus ook lijfelijk weg, dus dat is duidelijk. Vanmiddag als hij thuiskomt heeft hij beloofd om met haar naar de speeltuin te gaan. Hopelijk zonder blackberry dit keer
Wij noemen ze mobielzombies (ik ben soms ook besmet met het virus...), het zijn geen gezellige mensen
Ik zou toch echt wel eisen dat ie die werkmobiel en alles er rond 1 dag per week aan de kant laat. En dat ie daarbuiten ook gewoon aandacht heeft voor jullie - tussen al dat bellen en werken en mailen door. Jullie zijn er immers ook. Anders kan je beter samenleven met een kartonnen plaat met zijn foto op.
Ik maak soms via het werk van mijn man een afspraak om hem een uur voor mezelf te hebben. Hij heeft nu zo'n telefoon met 2 simkaarten, 1 voor het bedrijf in Rdam en 1 voor het bedrijf hier. Zucht.