soms wordt ik zo moe van mijn vriend... dit is dus ff een klaagtopic.. voor hem gaat het leven gewoon op de normale manier door... hij gaat gewoon zijn eigen gang en spreekt vaak in het weekend van alles af zonder er bij na te denken dat ik soms ook behoefte aan tijd voor mezelf heb... afgelopen week had ik het eindelijk voor elkaar.. ik maakte Eef wakker rond half 12 voor een flesje en dan sliep ze door tot 7 uur. Gisterenavond zou mijn vriend dat doen, maar volgens hij wilde ze niet echt wakker worden en heeft hij haar na een paar slokjes weer terug gelegd.. resultaat, ze kwam weer om 4 uur (rara wie er uit kon) en is totaal uit haar ritme... ik was zo trots op mezelf dat ik eindelijk regelmaat had, heeft Eef zo'n behoefte aan... ik probeer ook tips te geven, ik zie haar tenslotte de hele dagen door en ken mijn meis door en door, maar hij voelt dat als commentaar en weet het dan altijd beter... soms stopt ze bijna aan het einde van haar flesje ff om op adem te komen voor haar "toetje" en weer verder te drinken... hij denkt dan "ze drinkt niet meer... fles weg"... waardoor ik een half uur later een huilend meisje heb die nog wel wat lust... het is echt een schat van een knul, maar wanneer dringt het nou door dat ie papa is en ook verantwoordelijkheden heeft... x
hmm das minder indd.. misschien ook onzerheid voor hem , dat ie denkt dat ie t niet goed kan doen dus dat ie t jou maar laat doen.. ? misschien n keer goed praten dat je hem alleen maar tips wilt geven zodat t beter gaat. snap je wel hoor
vertel hem wat je voelt... mannen voelen zo`n dingen niet zelf aan en weten vaak helemaal niet dat het je zo dwarszit. Jullie zijn samen de ouders en hij zal ook moeten inleveren, en jij verdient ook weleens tijd voor jezelf vooral als jij diegene bent die de hele dag voor je kindje zorgt. Praat erover....tja en mannen zijn mannen he niet dat ze daarom geen verantwoordelijkheid hebben hoor!!!
Ik heb geen man meer (ben er blij om ) maar ik kan me herinneren dat mijn ex ook zo was... Had net het ritme er in en mijn zoon nam de fles 's avonds niet die mijn ex zou geven en ja toen kwam mijn zoon 's nachts weer. En 1x toen zou ik naar een vriendin mijn ex zou thuis blijven voor onze zoon. Toen ik thuis kwam lag mijn zoon in de box, mijn ex zat boven achter de PC en had de webcam op de box gericht... nou toen ben ik even uit mijn vel gesprongen dus. Denk even een paar uurtjes voor mezelf en dan kom je thuis en dan tref je dit aan...
@Annetske: WWWAAATTT??? My goodness, dan zou ik ook uit mijn vel gesprongen zijn. NIet eens zozeer vanwege de veiligheid van m'n kind, (dat ook), maar vooral om de houding er achter: Als ik m'n leven er maar niet voor hoef aan te passen.. OK, ik klaag dus nooit meer over mijn man Nouja, OK, een beetje dan Hij is en blijft toch een echte vent, dus moontje: herkenbaar hoor! Dat als ik zeg zo-en-zo hij het pakt als kritiek, hij weet heus wel hoe het moet en gaat, (en vervolgens bewijst ie dat ie er geen snars van snapt). Inmiddels ben ik een beetje handiger geworden in hoe en wanneer ik van alles vertel over hoe dingen gaan bij Thirza. Het blijft tricky, want als echte vent laat je natuurlijk vooral het grootste deel van wat je vrouw zegt, het ene oor in en het andere uit gaan. Na een paar ruzies daarover, checkt ie nu soms zelf: Is dit info die ik moet onthouden, of wil je gewoon even tegen me aan kletsen? Fijn! (Echt!) Maar ook hier de ervaring dat je het gewoon (rustig en vriendelijk) allemaal wel uit moet spellen Hij heeft iig onderhand aardig wat meer respect voor de vrouwelijke intuitie
Is héél herkenbaar Ik zou zeggen: praten, praten en nog eens praten. Hij moet weten dat hij ook verantwoordelijkeid heeft en dat jij ook weleens tijd voor jezelf nodig hebt. Maak hem dat duidelijk in een gesprek als de kleine op bed ligt, zodat jullie het rustig met elkaar kunnen bespreken. Maak hem ook duidelijk dat de tips die je geeft niet aanvallend bedoeld zijn, maar om hem op weg te helpen, aangezien jij veel meer tijd doorbrengt met jullie dochter. Maar het is echt herkenbaar hoor meid en het is heel vervelend af en toe. Ze snappen gewoon niet dat de verzorging van een kindje en het huishouden gewoon veel tijd en energie vergt. Die van mij geeft bijvoorbeeld áltijd als argument: ja, maar IK werk fulltime en JIJ maar 3 dagen. Yeah right! En de rest van de dagen zit ik met m'n voetjes op tafel te kijken hoe een legertje kabouters het huis schoonmaakt en ons kind verzorgt.......
ik zou hem op de bank zetten en met hem gaan praten. Niet aanvallend (want dat werkt niet) maar gewoon rustig over hoe je je voelt. Misschien moet je ook eens vragen hoe hij het vaderschap ziet. Wat denkt hij dat er van hem verwacht word spreek zo allebei uit wat je van elkaar veracht! succes
Ik heb het hier ook gehad. Niet jouw situatie dan maar ik wilde dat mijn vriend meer met zijn zoontje dingen ging doen. Hem de keus gelaten van of je gaat dit doen of je gaat eruit. Echt heel simpel is dat voor mij. Kijk hij werkt dan wel en ik niet maar wat doe ik dan. Ik zorg ook dat het huishouden draaien blijft. Dat hij schone kleren naar zijn werk aandoet. Dat het eten aanstaat en dat de boel weer lekker aan kant is. Het lijkt net alsof wij moeders dan niets doen alleen maar dan voor het kind zorgen. Alsof dat zo makkelijk is altijd. Je hebt er ook een hele dagtaak aan, naast de huishoudelijke taken. Dat heb ik hem verteld en hem dus de keus gelaten. Sindsdien is het helemaal veranderd. Hij doet veel meer met ons zoontje. En wij hebben een afspraak gemaakt. Hij voetbalt op zaterdag. Dan is het dus helemaal mijn dag. En op zondag als ik weg wil dan kan dat gewoon en is het zijn dag. Zo heeft ieder zijn dagje lekker ontspannen.
Praten is een goede tip.. En zoek dan een moment dat er niet direct een probleem is, maar gewoon tussendoor. Eens na het avondeten. Of een ander moment dat je hem niet direct aan hoeft te vallen met wat er fout ging, maar dat je rustig kunt praten over de gehele situatie. Probeer niet te verzanden in kleine voorbeeldjes (zoals die late fles, manier van fles geven etc). Maar meer de algehele gang van zaken. Dus hoe jij ziet dat de rol van jullie beide is. Probeer de grote lijn op te lossen, dan gaan die automatische dingetjes vaak wel mee. Mijn man heeft er niet zoveel last van, maar doet dingen toch anders. Soms moet je dat ook gewoon accepteren, maar als hij iets anders doet (zoals zo'n flesje), dan is het gevolg wel voor hem. En ik had hem om 4.00 uit bed gestuurd (natuurlijk als dat verder geen kwaad kan voor de kleine). En dat was echt de 1e paar maandjes. Daarna kom je meestal wel in een evenwicht als gezinnetje. Voor mij was dat een beetje loslaten van de zorg, voor mijn man betekende dat hij af en toe ook naar mijn tips luisterde (en ik zeg tips, geen dwingend advies)
nee hier helemaal niet ik was er erg bang voor dat mijn man zijn gang zou gaan maar omdat we allebei onregelmatig werken en geen oppas hebben verder omdat we het zelf met het werk kunnen opvangen gaat het allemaal vanzelf, ik werk 3 avonden en mijn man 5 ochtenden... enne hij neemt alle taken op zich wat betreft de verzorging van levi als ik weg ben... hij heeft ook geen behoefte aan tijd voor zichzelf en ik eigelijk al helemaal niet... als we wat doen doen we het met zijn 3en!!!
Hé Moontje, Niets ten nadele van de man maar ik denk dat je als vrouw zijnde automatisch al meer betrokken bent bij het welzijn van je kindje... Daarbij zag ik dat jullie kindje net 2 maandjes is... Ik zou zeggen: "Geef hem wat tijd...!" Sommige mannen hebben wat langer nodig om zich in de rol van papa lekker te voelen. En ga vooral regelmatig op stap met wat vriendinnen en laat de zorg aan hem over... en spreek dan ook heel duidelijk af dat de nacht + volgende ochtend ook zijn pakkie an zijn... Ben benieuwd of hij dan de fles ook zo snel weer weg zet....
Herkenbaar hoor..... vooral de opmerking dat ik de hele week "vrij" ben ben ik een beetje zat aan het worden..... ik zit me nu al te verheugen op zijn 1e papa dag over 2 weken. Zullen we eens zien hoeveel vrije tijd hij heeft