Ik had de volgende belangrijke punten: - navelstreng volledig uit laten kloppen - baby zo snel mogelijk op de borst leggen en evt. helpen met aanleggen - baby even bij me laten liggen en niet gelijk onderzoeken. - liever geen oxytocinespuit, tenzij placenta echt niet vanzelf komt. - als de placenta niet vanzelf komt, onder narcose verwijderen (placenta kwam bij mijn eerste bevalling niet vanzelf, gyneacoloog heeft deze eruit gedrukt en dat deed verschrikkelijke pijn) - geslacht weten we niet. We willen graag zelf kijken wat het geslacht is en niet dat de verloskundige dit roept. Helaas is helemaal niks van mijn geboorteplan uitgekomen. Met 35 weken een spoedkeizersnede gehad. Er moest dwars door de placenta heen gesneden worden. Inplaats van de navelstreng laten uitkloppen, zodat de baby veel goede stoffen zou krijgen, heeft ze een bloedtransfusie gekregen. Omdat ze gelijk in de couveuse moest, heb ik haar niet vastgehouden. Omdat ze erg ziek werd, heb ik moeten kolven en kon ik niet live voeden. De gyneacoloog riep wat het geslacht was. Dus een bevallingsplan is heel mooi, maar als alles anders gaat heb je er niks aan. Voor mij is het een grote teleurstelling dat alles anders ging. Het is nog maar twee weken geleden, het moet nog slijten. Een "back-up" plan was ook wel slim geweest in mijn geval. .
Met aanpakken wordt bedoeld dat iemand de baby pakt zodra hij/zij uit je komt (daadwerkelijk geboren wordt) en de baby dus niet valt normaal gesproken doet de vk dat, maar dat mag je dus ook zelf doen of je partner. De lengte vd navelstreng maakt in die zin dus niet uit. (Ik begrijp uit je vraagt dat je denkt dat met aanpakken vasthouden bedoeld wordt?)
Ik had aangegeven dat ik vooral rust wilde. Geen polonaise aan mijn bed. Als ik pijn heb en me moet concentreren, laat me dan. Al stond mijn moeder voor de deur, de vk mocht haar van mij wegsturen. Mijn man en ik wilden het ook alleen doen. Verder wilde ik thuis een badbevalling. Tsja, dat lukte niet omdat de baby in het vruchtwater had gepoept (vruchtwater was geelgroen) dus dat liep ff anders. Van te voren ook nooit bedacht dat ik op de baarkruk zou belanden. Echt, als het persen niet vlot, probeer dat dan. Met mijn man afgesproken dat we pas zouden bellen als wij er aan toe waren en zeker niet eerder langskomen voordat alle medische dingen achter de rug waren en ik zelf weer schoon en fris in een schoon bed lag. Bij de volgende wil ik weer rust en mocht ik dan weer naar het ziekenhuis moeten dan wil ik mijn eigen verloskundige mee. Zij heeft er voor gezorgd dat ik een goede bevalling had.