herstel na keizersnede

Nou ik ga er niet om heen draaien,maar het is geen pretje. Bij mij werd het een spoedkeizersnee dus heb me er niet echt op voor kunnen bereiden. Moet eerlijk zeggen dat de ruggeprik etc me 200 % is meegevallen. Ben echt een scheiterd voor prikken etc.

Het herstel vond ik best wel pittig. Vooral dat je na 1 dag moet op staan. Je wond trekt heel erg en het is een snijdende pijn. Ik vond het verschrikkelijk om op te staan. Na een aantal dagen gaat het wel steeds een beetje beter hoor. Vooral toen ik heerlijk had gedoucht. Maar goed je moet echt je rust pakken om goed te herstellen. Mijn zoontjes zijn 3 maanden te vroeg geboren dus hebben lang in het ziekenhuis gelegen. Wij moesten dagelijks 180 km rijden om hun te bezoeken. Dus rust heb ik niet veel gehad. Ik begrijp dat je al een kindje hebt? Zorg er in dat geval voor dat je de eerste weken hulp hebt in huis of dat je kindje bijvoorbeeld naar een oppas kan gaan. Het is bijna niet mogelijk om te tillen de eerste paar weken. Ik ben in september bevallen en in januari weer begonnen met sporten. Heel rustig opgebouwd. Opzich ging dat goed alleen ik voelde mijn buik nog wel. Nu een jaar later jeukt het litteken af en toe.

Wil er wel bij zeggen dat iedere vrouw een keizersnee anders ervaart. Er was ook een vrouw bij mij in het ziekenhuis die na 1 dag al op stond en perse naar huis wou..... Dus ja ik denk dat je best wel verschillende antwoorden krijgt.

Groetjes Jada

 

Wat vervelend dat je dat allemaal zo slecht hebt ervaren. Lijkt me erg zwaar bekkeninstabiliteit. Kan me voorstellen dat je nu erg tegen een volgende zwangerschap op ziet. Dat heb ik ook door de vroeggeboorte en alle verdriet er om heen.

Ik ben op maandag bevallen en ben woensdag morgen gaan douchen. Wel met een stoel enzo. Het mocht wel eerder alleen ik kon toen echt nog niet lopen. Na dat ik had gedoucht kon ik ook langer staan. Op 1 of andere manier toch een stuk ontspanning door het warme water voor je spieren.

Mijn zoontjes hebben een hele lange tijd in de couveuse gelegen. De eerste keren dat we mochten buidelen lag ik nog in het bed. Mijn man reed me bed en al naar de couveuseafdeling toe. Even passen en meten tussen alle couveuse door maar dan deed ik het buidelen dus liggend. Op een gegeven moment deed ik het buidelen in een tuin stoel die dan helemaal in de ligstand ging. Qua gewicht wogen ze helemaal niks, 1270 gram en 1500 gram. Dus heb ik geen last gehad van het tillen. Thuis hadden we zowiezo al veel hulp voor het huishouden omdat wij hele dagen in het ziekenhuis waren, mijn mams heeft heel veel gedaan. Ze zijn pas na 8 weken thuis gekomen. Toen waren ze ook nog geen 3 kilo. Dus qua het tillen viel het allemaal mee bij mij.

Als je nog meer wilt weten stel gerust je vragen hoor,zal me best doen om eerlijk antwoord te geven. Vind het best wel moeilijk om dat te doen. Omdat je natuurlijk wel kans hebt dat je er tegen op gaat zien. Maar zoals ik straks schreef er zijn ook veel vrouwen die het heel anders ervaren.

Heb je wel eens met iemand gepraat over hoe alles bij je is verlopen? Omdat je al aangeeft dat je er nu nog moeite mee hebt? Ik heb gelukkig wel met iemand kunnen praten vanuit het ziekenhuis.

Hoe oud is je zoontje nu?

Groetjes Jada

 

Ik vond het prima te doen!
na 1 dag naast het bed. was pittig, maar te doen.
Ik ben in de nacht van donderdag op vrijdag geholpen en was maandag middag thuis.
Ook daar geen hinder ondervonden en voelde me prima.

 

een lang verhaal, maar het viel aller minst mee achteraf.

ik heb een geplande keizersnede gehad, zoals je misschien heb kunnen lezen onder algeheel. ik moet zeggen de eerste dag, dag van geboorte viel me mee. Door de verdoving was de pijn niet zo hevig en ach als het wel pijn ging doen hing er een mooie morphine pomp. dus dat ging wel goed.

Daan is donderdag geboren dus vrijdag was dag 1. Ook die dag ging het wel, ik was alleen ontsettent misselijk en kon niet echt eten. maar door de pijnstilling ( pilletjes en morphine pomp) wel uit te houden. Maar goed daardoor viel ik ook vaak weg in slaap. niet leuk voor het bezoek en de papa dan wel de kleine , maar goed hoort er bij. De zusters zeiden dat ik misschien wel maandag weg mocht op de 4de dag. dat is gebruikelijk dat men 4de of 5de dag na geboorte naar huis gaat.

Zaterdag, de dag dat ik eindelijk met hulp uit me bed mocht. Echter dat ging niet zonder over te geven. Maar doordat ik de dag er voo rniet gegeten had , was het gal, ( ik weet vies wees blij dat je de zuster niet was, die zat onder hahaha ieeeks juckie , schaam me diep dat het gebueurde maar lach er wel om nu achteraf) , maar voelde me wel direcet stuk beter, en ervaarde het als een opluchting om die douche te voelen. met een beetje hulp lukte het me zelf rustig aan weer aan te kleden en bed in te gaan. die avond mocht ik eindelijk eten en drinken weer ( mocht niet ivm gal) en voelde me direct stuk beter, die avond ook lekker geslapen ( buurvrouwtje was naar huis gegaan met d'r dochter, echter huilde deze hele nachten dus had weinig slaap gehad tot nu toe, gelukkig was Daan lekker stil)

De volgende dag zondag 8:00 ben ik met de verpleging voor het eerst naar de babykamer gegaan om daan te leren verschonen en zo. de kinderarts was er ook en die heeft meteen gekenen naar Daan. En alles was goed. Daan mocht naar huis, als zijn mama het ook mocht. Doordat ik zelf helemaal op de been was en alles gewoon deed zonder hulp ( zelfs me eigen koffie wezen halen, moest ff loopie hebben) en de zusters het opvingen wat er gezegt was bij de KA, mocht ik ook naar huis omdat ik ziende ogen vooruit was gegaan. dus om 900 belde ik naar me vent om ons maar op te komen halen.

ik moet zeggen naast de narcose uitwerking en bijwerking, kwa pijn levels ga ik niet liegen, ondanks je wil wordt je tegengehouden door de pijn. en advies is dan ook er echt naar te luisteren. want het is best heftig, onthoud, je hebt een buikoperatie gehad, een zware, alles is er niet zachtjes uitgehaald, of aan de kant gelecht. iig van zijn plek geweest. dus neem echt alle rust die je pakken kan, mijn eerste dag thuis, heb ik zelfs mijn zoon niet getild, omdat het gewoon niet redde. ondanks zijn 3 kilo. de eerste week ook neit te vaak hem op getild en genoten van de kraamzorg.

Kwa algemeen plaatje, vond ik het al met al mee vallen een keizersnede. het feit dat ik al 3de dag naar huis mocht, was een grote opluchting, al had ik het niet zo erg gevonden misschien nog een nacht te moeten blijven.
we zijn nu ruim een maand verder, en nu begint het pas echt tot me door te dringen dat ik het rustig aan moet doen, me buik voelt steeds pijnlijker aan doordat de zenuwen die door zijn gesneden tijdens de operartie weer langzaam aangroeien en herstellen en hun functie terug krijgen. en dat is even slikken. kan me ook voorstellen dat je dit gevoel al eerder hebt dan ik, maar geef echt gehoor er aan. ik moet over 2 weken terug naar me gyn, het kan zijn dat het bij mij allemaal wat langer duurt kwa pijn en herstel omdat ze niet alleen Daan maar ook een kyschte hebben weggehaald.

Ik wil nog wel even benadrukken, ga nu niet direct het ergste denken, ieder mens is anders en ieder mens ervaard de keizersnede anders , voor mij was het op dat moment verschikkelijk en achteraf , nu een maand later vind ik het allemaal heel erg mee vallen en zal ik het zo allemaal weer doen als het er op aan kwam.

ga iig neit met alle grote verwachtingen en hoopvolle gedachtes de keizersnede in, dan kan het nooit tegenvallen.
ik ben heel eerlijk ik klaag niet, mijn ks was prima die van het vrouwtje op mijn kamer ook zo.
maar hoorde daar ook andere verhalen van mensen waarbij het heel anders liep van langer verblijf tot ernstig bloedverlies, maar dat laatste is zo sporadisch dat het gebeurd.
sta gewoon met beide benen vooraf op de grond, en laat je verwennen achteraf, dan lach je er later alleen maar om

mij is het dus meegevallen!

 

Ik heb 2 spoedks gehad. Het herstel van de eerste viel me zwaar tegen, de tweede viel allesbehalve tegen. Bij de eerste had ik zwaar bloedverlies gehad en dat zal wel hebben meegespeeld.
De tweede keer ben ik zondagmiddag geopereerd en was ik dinsdagmiddag weer thuis! Maandagochtend direct zelf naar de wc gelopen ed. De eerste keer opstaan doet gewoon pijn, maar mij hielp het wel om toch zo snel mogelijk weer dingen te gaan doen.

 

Ze "geven" je echt niet zomaar een keizersnede, omdat dat nog steeds als een heel zware operatie geldt met risico's voor zowel moeder als kind!

Ik had ook bekkeninstabiliteit en ernstige zwangerschapsvergiftiging. Ze hebben een week (!) over de inleiding gedaan met 36 weken en hoewel ik heel ziek was, "gaven" ze me toch niet een keizersnede.

Waarom niet? Omdat er geen directe reden was voor mij en de baby voor een keizersnede.

Uiteindelijk na een vermoeiende week in het ziekenhuis en 18 uur over volledige ontsluiting gedaan te hebben, kreeg ik alsnog een spoedkeizersnee omdat mijn baby verkeerd om lag.

Juist omdat ze je buikspieren doorsnijden duurt het herstel van je bekken heel lang. Ik had enorm veel last van mijn symfyse en je kan met je buikspieren niks opvangen. Nee, de combi BI en keizersnee is geen goede!
Ik heb nog steeds wel last na 5 maanden, maar na 4 maanden ging het pas echt beter.

Ik heb sowieso erg lang last gehad van de keizersnee, vond dit echt geen pretje, ook niet met de borstvoeding.

 

Ik heb een geplande KS gehad en ook ik vond het prima te doen, zou het zo weer doen,

donderdag KS gehad en mocht eigenlijk zondag al naar huis, maar omdat m'n zoontje 24 uur moest blijven ter controle (omdat ie niet z'n flesje dronk) ben ik gebleven.

Ik had nadat ik thuis was wel 'n klein open plekje van 1cm, wat venkelthee erop en na een paar dagen is dat weggetrokken, en litteken is mooi geworden na bijna een jaar....

En zoals de meeste hierboven zeggen, iedere lichaam ervaart het anders

 

hai,

Ook ik heb een spoed ks gehad. Zondag nacht ben ik geholpen en maandag ochtend stond ik naast mijn bed voor het bed verschonen. Douchen vonden ze ( net als ik trouwens) iets te enthousiast 9 uur na de operatie. Wel mocht ik eigenlijk omdat ik zo *makkelijk* opstond meteen mijn catheter eruit. Heb er zelf voor gekozen die tot dinsdag ochtend te laten zitten, omdat ik mezelf snachts niet naar het toilet zag lopen met die snee.
Dinsdag ochtend ben ik gaan lopen en woensdag had ik naar huis gemogen. Vond mijn vriend echter nog erg eng dus koos ervoor tot donderdag ochtend te blijven. Vanaf woensdag ochtend verzorgde ik mijn dochter geheel zelf ( tillen. flesjes halen, verschonen, in bad doen etc. )

Het is mij erg meegevallen, het enige vervelende was dat de wons wat bleef open staan, maar dat zal komen omdat de wond aan een oud litteken was vast gemaakt en daardoor dus minder snel heelde.

Natuurlijk merk ik lichamelijk nog wat klachten.. als ik lang gegelopen heb heb ik een zwaar gevoel in mijn vagina.. vanuit je buik opstaan is niet zo prettig, maar eigenlijk dus alleen kleine dingetjes.

Tuurlijk moet je vooral naar je eigen lichaam luisteren en kijken wat wel kan en wat niet .Iedereen reageert er anders op.

btw...volgens mij worden je buikspieren niet doorgesneden, maar aan de kant geschoven.

groetjes

 

Heb ook een spoedkeizersnede gehad en het is mij meegevallen.
Maar dat komt ook omdat ik bekkenklachten kreeg na de bevalling.

Na een uur persweeën en een poging tot tangverlossing (dit ging zo hard dat mij bekken uit z'n verband is gerukt) toch overgegaan op spoedkeizersnede. Heb bewust gekozen voor algehele verdoving en was blij dat ik kon gaan slapen. Dus van de operatie heb ik niets gemerkt.

Dat was maandag aan het begin van de avond. Ik voelde me 's avonds na die tijd goed (ja, wel moe van de narcose) en had zelfs zin in eten. Heb maar een beetje vla genomen omdat ik bang was voor misselijkheid.

Dinsdag hebben ze me op bed gewassen en mocht ik in de loop van de ochtend proberen om even mijn bed uit te gaan. Toen merkte ik mijn bekkenklachten op. Het voelde heel "onzeker" aan, alsof ik niet kon vertrouwen dat mijn bekken mij zou houden. Daardoor heb ik nagenoeg geen last gehad van mijn wond. Woensdag ben ik onder de douche gegaan en wat anderen ook al zeiden, daar knap je zooo van op!!!

Ik vond het maar niks in dat ziekenhuis en heb er dan ook alles aan gedaan (voor zover je daar invloed op hebt) om snel naar huis te kunnen. En ja hoor, donderdag (dag 3) mocht ik naar huis.

Nu heb ik nog steeds fysiotherapie en loop ik ook nog bij een manueel therapeut voor mijn bekkenklachten.

Maar die wond??? 'T is dat er een litteken zit. Heb me wel netjes aan de adviezen van de arts gehouden (niet zwaar tillen enzo). En dat is echt wel verstandig om te doen.

Verder verschilt het idd per persoon hoe je het ervaart en hoe de operatie verloopt. Ook zal het er mee te maken hebben of je voor algehele narcose of ruggenprik kiest. Ik kan je wel zeggen dat bij een eventuele volgende (en ik zou mogen kiezen) ik weer voor een ks koos.

(bij mij bleek achteraf dat mijn bekken hartvormig was en omdat ons zoontje geen kleintje was (maar ook niet extreem groot) paste zijn hoofdje er niet door, is dat medische indicatie?)

 

Hier ook een spoedks gehad. Van woensdag op donderdagnacht een ks. Zondag was ik thuis, vrijdag zelf gedoucht en was ik al aan het 'wandelen' naar het toilet!
Het viel mij al met al alles mee! Pijn doet het zeker wel die wond.
De eerste dag thuis (zondag) kon ik niet normaal op een bank zitten, of nou ja, wel zitten maar niet opstaan. Op een hoge stoel was het geen probleem!
Ik werd de dag na mijn ontslag wel weer opgenomen in het z'huis met een veelte hoge bloeddruk, dus heb ik nog even 2 nachtjes 'rust' kunnen pakken in het ziekenhuis!
Met 2 weken had ik alweer een shopsessie van 5 uur achter de rug! (wel met de nodige pauzes omdat de kleine ook moest eten!)

Dus ik zag: doe mij de volgende x maar weer een KS!

 

nou hier dan een heel positief verhaal
heb 3 keizersnedes gehad de laatste 2.5 week geleden.
Ik vond het alle drie echt 100 procent mee vallen.
oke de eerste dagen voel je de wond maar zelfs dat viel me erg mee. Heb dinsdag de keizersnede gehad en was woensdag alweer het bed uit kreeg toen ook alleen nog maar paracetamol.
mog vrijdags naar huis en kon thuis eigenlijk weer alles ben die maandag al weer met mijn oudste dochters wezen winkelen.
viel me echt heel erg mee. Denk zelf als je een zware bevalling hebt gehad het herstel miscchien nog wel langer is.
Maar ik denk dat het per persoon wel erg veranderd hoor moet zeggen dat ik wel een aardige doorzetter ben die niet lang achter elkar stil kan zitten of liggen. Dus na een dag in bed deed ik er alles aan om maar snel dat bed uit te kunnen.
Weldenk ik hoe sneller je weer in beweging gaat hoe sneller het herstel is als ik een tijdje gezeten had had ik ook meer pijn dan dat ik steeds wat liep enz.
groetjes gerdien

 

Ik ben ook een behoorlijke doorzetter en wou de volgende ochtend ook perse uit bed om me op te frissen voor het bezoek. Even vergetende dat 1 been nog verlamd was van de ruggenprik van 36 (!) uur. Ik verging echt van de pijn! Alsof mijn baarmoeder helemaal open scheurde!
Komt bij dat ik een heel zwaar eind van de zwangerschap had en en zeer langdurige bevalling heb gehad voorafgaand aan de ks.
Pas na twee dagen kon ik een beetje schuifelen. Van bed af en er weer op, ook thuis, deed zeker een week hels pijn! Pas na vier weken kon ik blokje rond lopen en na vijf weken een rondje stad.

Het is en blijft een zware operatie waarbij het denk ik eerder uitzondering dan regel is als je nergens last van hebt en dezelfde week alweer loopt te winkelen! Met een keizersnee heb je recht op minimaal 10 dagen kraamzorg, dat zegt genoeg lijkt mij.
Je moet het juist rustig aandoen na een ks; rust, rust en rust en kleine stukjes lopen, liefst niet teveel de trap op en af, niet bukken, tillen, autorijden. Je moet nu niet net doen alsof meteen volop in beweging komen na een ks goed en normaal is, dat is het namelijk niet. Een vier lagen diepe wond moet de kans krijgen goed te helen. Je baarmoeder is van zacht, goed doorbloed weefsel dat goed de kans moet krijgen om te helen.
En er is ook nog eens een groot verschil tussen een geplande en spoedkeizersnee.
Zelfs vriendinnen die zware gewone bevallingen hadden, zouden niet met me hebben willen ruilen!

 

Als bij mij een tweede met geplande keizersnee mag, dan graag..

Het is mij zo mee gevallen.. De ruggenprik, waar ik erg tegen op zag, viel heel erg mee. De verdoving vooraf is vervelend, maar net op t moment dat ik wilde zegen van stop er maar mee, zat ie er in.. Daarna voel je niks meer.. alleen druk van dat ze bezig zijn.. geen pijn.. Ook weinig na-pijn gehad en toch niet veel gebruik hoeven maken van de morfine-pomp.
De eerste keer uit bed was niet fijn, de tweede keer ging t al veel beter..

Ook het herstel ging bij mij heel goed..

In okt. 2005 heb ik met een kijkoperatie een maagband gekegen maar daar heb ik veel meer last van gehad dan van deze keizersnee..

Ik zat een week later ook zelf weer in de auto om even een boodschapje te doen.. Even er tussen uit.. al is t maar 3 kwartier..

 

Hier ook na een heeeeel bizar begin van de bevalling uiteindelijk een spoedks gehad, onder algehele narcose (zoveel spoed dus).
Het herstel was pittig maar is me niet ontzettend tegengevallen (lichamelijk). Tuurlijk doet het zeer, het is een buikoperatie!
Nou had ik ook nog het herstel van een persweeenstorm van 4 uur en ik vermoed dat ik daar meer last van heb gehad.
Ook ik mocht gauw naar huis. Volgende week hoor ik wat ze er van denken nu, de tweede zwangerschap.
Ik sta er niet afwijzend tegenover (ivm de ervaring bij de eerste) maar zou het nog altijd liever zelf doen.
Elmo

 

Ik heb ook 3 x een ks gehad en ik teken ervoor.Ik moet wel zeggen dat ik naast de kraamhulp veel hulp had van mijn man en moeder maar qat betreft herstel denk ik niet erger dan een '"normale" bevalling met bijv inknippen ect.Je bent denk ik wel sneller moe na een ks en dat ligt dan niet alleen aan de gebroken nachten .
Bij de 1ste ks vond ik wel dat ik alles al weer snel moest.Bij de 2e en 3e heb ik echt mijn rust genomen wat ook echt beter was

 

Ik heb ook een spoed keizersnede gehad.. Het herstel is me erg meegevallen.. Wel nog een week of 3 pijnstilling ( pcm ) geslikt.. Ben al snel begonnen met het smeren van litteken creme.. dit houd het litteken soepel..

Ik heb dinsdagmiddag de ks gehad en ben vrijdagmorgen om 10.00 ontslagen!

 

Dat heb ik nooit gehad hoor!

Bij de eerste: vroeggeboorte met 34 weken en 2 dagen: heb ik, toen hij uit het ziekenhuis kwam, nog 2 keer 2 uurtjes kraamzorg gekregen bij de gratie Gods.
Bij de tweede: inclusief de ziekenhuisperiode (dat ging van de kraamhulpdagen af, logisch op zich) 8 dagen. Zeker geen 10! Was het maar waar.
Het verschilt dus blijkbaar wel...!

 

Oh, wat raar! Dat hadden ze mij gezegd dat je daar minimaal recht op had, met aftrek van de ziekenhuisdagen uiteraard. De laatste twee dagen had ik nog maar een paar uurtjes, maar ze kwam wel tot dag 10 (en hard nodig ook!).