Het duurt als het goed is nog wel even, maar ik wil me graag goed voorbereiden zodat ik deze 4e keer zonder pijnstilling kan bevallen. Bij de 1e is het niet gelukt vanwege een spoedks, bij de 2e en 3e heb ik een beenprik gehad. Bij de 2e beviel dat goed, maar bij de bevalling van onze 3e spruit kreeg ik 45 minuten voordat ik beviel de injectie. Het ging na het breken van mijn vliezen echter onverwacht ontzettend snel en voor ik het wist was ik al bevallen terwijl de pijnstilling nog volop z'n werk deed. Ik wil het dit keer heel erg graag op eigen kracht doen, probleem is alleen dat ik daar tijdens de bevalling, als het eenmaal echt pijn gaat doen, weleens heel anders over kan gaan denken. Ik wil me dus voor de bevalling mentaal zo goed mogelijk voorbereid hebben zodat ik het stemmetje dat pijnstilling gaat willen tijdens de bevalling de mond kan snoeren. Iemand ervaring en of tips?
Mijn 1e bevalling was met n ruggeprik. In december ben ik bevallen zonder pijnstilling gewoon thuis. Bij de ruggeprik was ik ingeleid en had n weeenstorm. Nu gewoon spontaan begonnen (na poging tot strippen). Geef mij maar de laatste bevalling! De weeen waren pittig maar goed te doen en het moment supreme deed geen pijn vond ik. Ondanks flink inscheuren. Weet niet of je hier wat aan hebt
Waarom wil je het per se zonder pijnbestrijding doen? Ik ben drie keer zonder bevallen, omdat ik thuis bleef. Dan heb je weinig keuze, haha. Bij de tweede wel een keer gedacht: waarom wou ik dit ook alweer zo graag? En als ik dan op tv zo'n bevalling met ruggeprik zie, waar iemand met volledige ontsluiting en persdrang gewoon grapjes zit te maken, valt mijn mond open, haha. Op dat moment dat ik het even zwaar had, kon ik mezelf wel weer moed inpraten met de gedachte dat het ook weer voorbij zou gaan, dat ik het aankon, dat er miljarden vrouwen zijn die dit gedaan hebben en het aankonden, dat de beloning onderweg was enzovoorts enzovoorts. En ik ben ook wel zo dat ik wist dat er toch niks anders op zat, piepen gaat niet helpen, dus hup, schouders eronder en gaan met die banaan. Zoiets.....
Door op jezelf in te praten dat je het kan wekte bij kon oom goed om zonder pijnbestrijding te bevallen. En een partner die moed insprak. Daarbij kwam dat ik bij mijn laatste bevalling ook gegeven pij bestrijding meer kon krijgen. Ging met volledige ontsluiting nog naar het ziekenhuis.
Mijn eerste twee bevallingen waren zonder pijnstilling. Ook zonder hypnobirthing of iets dergelijks. En ik vond het prima te doen. Ik vertrouwde gewoon op mijn eigen lichaam dat ik het kon. Al duizenden jaren bevallen vrouwen zonder pijnstilling. Nou dan moet ik dst ook kunnen dacht ik. Pijn is ook iets psychisch waar je je voor af kunt sluiten. En wat is nou een paar uurtjes pijn hebben? In dat perspectief valt een bevalling best mee.
Er zijn inderdaad vrouwen die het zonder Hypnobirthing kunnen! Die doen eigenlijk al hypnobirthing, namelijk vertrouwen op hun lichaam en de 'pijn' accepteren. Maar zo moet je er eigenlijk van te voren al in staan
Dit inderdaad, ik denk dat ik zelf zo goed als hypnobirthing heb gedaan. Zweverig gezegd: de pijn verwelkomen en echt voelen dat de weeën ervoor zorgen dat er ontsluiting komt. Ik had echt zoiets van (vooral bij de tweede), laat maar komen, pijn gaat het toch doen, kind moet er toch uit en dan liever maar zo snel mogelijk, dus kom maar op! Heb uiteindelijk nauwelijks pijn gehad, alleen de omschakeling naar het persen was even lastig, vooral omdat ik toen moest gaan liggen. Ben tijdens de ontsluiting blijven staan omdat ik ook het gevoel had dat de weeën toen het meest deden Bij de eerste was ik oververmoeid en viel ik telkens in slaap tussen de weeën door, als er een wee kwam moesten ze me even goed wakker maken. Heb ik ook vooral staand gedaan (mijn arme man, ik hing slapend aan hem ). Bevalling was wel pittiger doordat ze een sterrenkijker was, maar uiteindelijk thuis bevallen zonder pijnstilling.
Ik heb mij niet voorbereid. Ik had pas het idee dat het niet meer ging toen het hoofdje stond, dus na de volgende perswee (duurde eeuwen voor die kwam! ) lag mijn dochter op mijn buik! Gelukkig werd er wel verdovingsspray voor het hechten gebruikt
Thuis bevallen. Als ik bij de tweede in het ziekenhuis was bevallen dan had ik om pijnbestrijding gevraagd. Maar ik was thuis dus geen pijnbestrijding. En de begeleiding van de verloskundige was ook top! Scheelt ook een heleboel
Ik ben 2 keer bevallen zonder pijnbestrijding en heb ook geen cursus hypnobirthing gedaan. Ik wilde heel graag zonder pijnbestrijding bevallen. Ik heb het over me heen laten komen. En ja het doet pijn. Maar ik vind het het allemaal waard. Als er bij ons een 3e komt wil ik die ook zeker zonder pijnbestrijding doen. (Als alles goed gaat natuurlijk )
Hier ook 2x zonder pijnbestrijding en/of hypnobirthing bevallen. Bij mij hielp het warme water van een bad heel erg mee om te ontspannen. Natuurlijk is dit voor iedereen anders, maar probeer de douche of een bad (als je dit hebt). En inderdaad de gedachte: er zijn me miljoenen vrouwen voorgegaan; natuurlijk kan ik dit ook! Al moet ik zeggen dat wanneer ze bij de eerste na 3 uur pijnlijke weeën hadden gezegd "keurig een cm per uur, mevrouw", ik ook wel iets gevraagd had, maar gelukkig hadden die weeën van 4 naar 10 cm geleid, dus geen wonder dat ze zo'n pijn deden
Alle drie de keren zonder pijnbestrijding bevallen. Het hielp mij enorm om 'door de pijn heen te voelen'. Ik was me heel erg bewust van de pijn, hoe die toenaam en weer wegebde. Ik vond het prima te doen. Zolang je op je lichaam vertrouwt en niet in paniek raakt komt het allemaal goed!
2x bevallen zonder pijnbestrijding. 1ste bevalling was thuis en 2de in ziekenhuis. Mocht ik ooit zwanger zijn van de 3de dan wil ik wederom bevallen zonder. Ja het doet pijn, maar het is als het goed is maar een paar uur. Overigens is er helemaal niks mis met pijnbestrijding, en het is zeker niet falen als je wel pijnbestrijding gebruikt. Mijn eerste bevalling duurde 20 uur van eerste wee tot de geboorte en ik was bijna naar ziekenhuis gegaan voor pijnbestrijding omdat ik gewoon niet meer kon. Gelukkig had ik snel daarna volledige ontsluiting. 2de bevalling duurde 4 uur en kon ik goed de weeën opvangen onder de douche Bij beide had ik last van rugweeen.
Na alle informatie over pijnstilling kwam ik tot de conclusie dat het me voor de baby beter leek om geen pijnstilling te gebruiken. Dus, hoeveel pijn het ook zou gaan doen, tenzij medisch nodig was zonder pijnstilling bevallen beter, had ik in mijn hoofd geprent. En daar hield ik aan vast tijdens de bevalling.
Dit inderdaad! Zo heb ik het ook al 2x gedaan. Naar de pijn toe gaan, ontspannen, niet ertegen verzetten, vertrouwen op je lichaam. Het is ervoor gemaakt!
Ik heb bij de 2e een geboorte TENS gebruikt. echt een aanrader. eerste bevalling was echt een hel van pijn, ondanks de ruggenprik. ik was echt als de dood voor de volgende bevalling. met die tens was ik super-relaxted waardoor de hele bevalling ook soepel verliep. tens is een klein apparaatje wat je met plakkers op je rug vast maakt. bij een wee kan je op een knopje drukken en worden er lichte stroomprikkeltjes gebruikt. deze leiden je af van de pijn en zorgen voor de aanmaak van je lichaamseigen endorfines. hierdoor voel je de pijn minder en word je rustiger. echt, ik durf te zeggen dat ik nauwelijks pijn gehad heb. toen ze op mn buik gelegt werd heb ik meteen gezegt dat ik het zo wel weer zou doen tot grote verbazing van de vlos. ik heb geen auw gezegt of geschreeuwd, niet gekreund, helemaal niks. zo relaxted was ik. door de tens had ik ook het gevoel dat ik controle had over de pijn.
Drie keer bevallen zonder pijnstilling waarvan de jongste thuis is geboren. Was echt niet allemaal even fijn en deed verrekte veel pijn maar er komt een moment van acceptatie en ik voelde bij iedere wee de pijn uit mijn lichaam glijden en liet het over me heen komen. Ik heb gegild en gevloekt en vooral toen bij de jongste het hoofdje stond werd ik gewoon agressief haha Er komt hier geen vierde meer maar ik zou het zo weer doen zonder pijnstilling.
Ik weet niet of het gaat lukken om een cursus te volgen dit keer. Ik heb HG (extreme misselijkheid). Hoewel het stukken beter gaat dan een paar weken geleden, ben ik er nog niet. Het ziet er wel veelbelovend uit (bij mijn vorige zwangerschap was de HG erger), maar ik kan ondanks medicatie niet uren achtereen iets actiefs doen. Alles moet in kleine stukjes anders wordt ik weer hondsberoerd en begint het vele spugen weer.