Tijd voor jezelf

Ben je alleenstaande mama? Want wij deden de eerste weken ook idd alles na elkaar Dan hield ik beeb bezig terwijl papa at of douchte en andersom. Niet ideaal, maar gelukkig na een paar weken over. Op 1 of andere manier hadden we toen ineens het ritme en kon Sil gewoon in de box als we aten of lag ie te slapen als ik ging douchen etc.
Maar idd, die eerste weken: pffffff, blij dat die voorbij zijn!

Sterkte, want het is echt pittig...

 

Ik voelde me de eerste weken precies zoals jij het beschrijft. Daar zat ik dan weer met een bord koud eten en een baby op mn arm.. of ik was (naar mijn gevoel) de hele dag bezig met het terugstoppen van zn speen in zn mond. Tijd om ook maar iets ontspannends te doen (bv computeren, boek lezen, tv kijken zelfs) was er niet.

Op gegeven moment was ik het zo zat dat ik me voornam om gewoon alles te doen zoals ik het deed voor hij kwam.. dus niets laten omdat hij toevallig op dat moment wakker is. Douchen ben ik bv gaan doen met hem in het wippertje erbij in de badkamer. Hij vond (en vindt) het maar wat leuk om erbij te zijn en lag (ligt) dan gewoon stil om zich heen te kijken. En ik voel(de) me relaxter omdat ik kon ontspannen en niet heel de tijd hoef(de) te luisteren of ik hem hoor(de) huilen.

Zelfde geldt voor het koken en afwassen: als hij wakker is dan zet ik hem in zn wippertje bij me in de keuken (natuurlijk wel op veilige afstand) en dan kijkt hij geboeid naar wat ik aan het doen ben, of hij kijkt gewoon een beetje om zich heen of naar het plafond.

Het is een feit dat veel jonge babys onrustig zijn rond etenstijd, dus wat dat betreft heb ik geen tips. Wel kan ik zeggen: het wordt echt beter! Ik kan nu zeker 7 van de 10 keer rustig eten terwijl hij in de box ligt of slaapt. Dat had ik de eerste maand echt niet durven dromen, het is denk ik ook een kwestie van aan elkaar gewend raken en een ritme vinden dat werkt.

 

Het hoort er toch wel bij denk ik.. Hier ook de eerste weken regelmatig koud eten naar binnen geschoven met een baby aan de borst. De eerste tijd is gewoon erg hectische tijd en je moet elkaar nog leren kennen, komt echt wel goed hoor!

 

Waarschijnlijk is hij gewoon nog te jong voor de schommelstoel. Mijn zoontje wilde met 3 weken ook absoluut niet in de wipstoel. Met 6 weken wel.
En ook hier regelmatig koud eten gehad of niet gegeten (ik had een huilbaby). Douchen als hij sliep of als manlief thuis was.
En tijd voor je eigen komt echt wel weer. Mijn zoontje begon met 8 weken de avonden echt goed te slapen (vanaf 20.00 ongeveer). Dan kun je weer lekker even op de bank lezen, filmpje kijken etc.
De eerste weken is zo zoeken naar een ritme maar het komt echt goed.

 

hier een alleenstaande mama....

het hoort erbij. ik deed ook alles met kind in mijn hand. maar gebruikte ook veel een draagdoek / draagzak of legte zoonlief even in de kinderwagen die ik dan heen en weer wiebelde.

douchen, opruimen en dat soort zaken waarbij ik echt mijn beide handen even nodig had deed ik als hij sliep. koken deed ik met hem in de wagen wiebelend en later idd lag hij in wipstoel of in de box.
douchen deed ik trouwens als ik geen haren hoefde te wassen ook vaak samen met zoontje.

in begin waren wiplstoel en schommel nog niet geliefd, dit is vaak voor wat later pas.

ik heb de eerste 3 maanden als heftig ervaren door vele krampen van de kleine, intensiviteit enz. maar idd het wordt makkelijker. elke leeftijd heeft echter wel eigen iets. nu mijn zoontje loopt, rent, klimt en klautert ben je op een andere manier heel intensief bezig met corrigeren, maar je hebt wel duidelijk weer meer je handen vrij en volgt een ritme.

even doorbijten dus.

 

Het hoort er idd bij, maar ik snap je gevoel wel helemaal. Dat had ik bij de eerste ook wel. Het wordt vanzelf wat makkelijker naarmate ze weer wat ouder worden. Ik douchte altijd wanneer de kleine nog sliep of anders wanneer mijn man er was. Eten deden we om en om en mijn man heeft mij zelfs wel eens zitten voeren als ik elise aan de borst had haha.

 

haha, wat grappig, dit is zo herkenbaar.

het grappige is dat ik het nu alweer bijna allemaal vergeten bent, want tegen de tijd dat wij gaan eten ligt Juliën lekker in bed en dan hoef ik hem rond 22.00 alleen nog voor zijn fles te wekken. Daarna slaapt hij weer verder tot s'morgens 8 a 9 uur. ht wordt beter, het is even volhouden.

Verder sluit ik me aan bij bovenstaande tips.

 

Hier twee keer de ervaring dat het zo rond de 2 a 3 maanden allemaal veel makkelijker wordt, er is dus hoop...

Ik had het meest moeite met de avonden, ik ben blij dat ik die weer terug heb. Ik ben daar echt aan toe na een dag in de weer te zijn geweest met de kinderen ben ik ook weer blij als ze rond 19.30-20.00 op bed liggen!
En etenstijd ja... hier ook altijd een hongerige of huilende baby als mama haar eerste hap in de mond stopt, ook dit gaat veel beter nu.

 

Wat denk ik het beste helpt is om alles te relativeren.

- je hebt een redelijk makkelijke baby, hij slaapt 's nachts van voeding tot voeding -> hoe zou het zijn als ie de hele nacht huilde?
- je hebt een gezond kind ter wereld gebracht en het grootste geschenk gekregen, je MAG er 24/7 van genieten, doe dat ook!
- je mag van geluk spreken dat je kindje gezond en wel is en heerlijk samen met jou thuis en dat je daar voor hem mag zorgen. Stel je voor dat ie nu in het ziekenhuis lag aan apparaten en je maar een paar uurtjes naast hem mocht zitten?

Ik wil je geen schuldgevoel of zo aanpraten, maar probeer alleen te zeggen: GENIET! Wees op dit moment alleen een moeder, die ben je pas 3 weken, je blijft het hopelijk de rest van je leven! Je 'oude' leven komt in de loop van de tijd geleidelijk weer terug, ook zul je nooit meer de oude (willen) zijn

 

Heel herkenbaar allemaal, de eerste weken heb ik ook geen warm eten gegeten, alleen maar afgekoeld warm eten. En nog steeds eet ik regelmatig kleffe kouwe hap, omdat ik het nu vaak druk heb met voeren/helpen eten, dus dat gaat nog wel even door, vrees ik.

Met de jongste heb ik op een gegeven moment veel gebruik gemaakt van een draagdoek. Dan had ik hem lekker dicht tegen me aan, hij sliep daar vaak gelijk in, en ik kon een beetje mijn gang gaan en met de oudste bezig zijn. Soms had ik hem ook tijdens het eten erin, zodat ik dan zelf min of meer rustig kon eten.

Vanaf een maand of 3 gaat het vaak beter, bij die van mij wel in elk geval.

 

Ik begrijp hoe je je voelt. Hier begint het nu langzaam iets beter te worden al kan ik alleen wat doen als ze slaapt. Vandaag is ze al wakker vanaf half 2, elke keer brullen, dus ik doe nu helemaal niks. Mijn man is nu aan 't werk. Maar t zal steeds wel beter worden.

 

heel herkenbaar, vooral altijd huilen onder het eten.

Maar zoals al gezegd: het wordt beter echt waar.
Je wordt er ook steeds handiger in.

Ik ging 's ochtends vaak douchen als ze had gedronken en weer sliep (heb ik die ochtendjas ook niet voor nix gekocht)
Verder heb ik ze ook weleens meegenomen op de badkamer en ben ik dan gaan douchen.

Verder idd gewoon genieten, komt allemaal goed

 

Erg herkenbaar... wij doen ook alles om de beurt, en als lief naar zijn werk is dan ben ik Renske zeer dankbaar als ze me even een uurtje gunt voor douche ontbijt en een was in de wasmachine gooien.

's Avonds eten we vaak om beurten. Manlief kookt, ik eet dan (ik geef bv en val soms bijna flauw van de honger). En ja, Renske wil vaak eten als ik net de eerste hap van een maaltijd naar binnen wil werken, maar er begint een voorspelbaarheid in te komen waar ik nu op in kan spelen.

Het wordt langzaamaan beter, maar op dagen dat ze jengelig en hangerig is, ja, dan heb je geen moment voor jezelf. Ik vind dat overdag vervelend, maar omdat ik nog verlof heb, niet zo erg. Mijn man doet onwijs veel in het huishouden, het is meer dat de muren gewoon op me afkomen.

Maar laat je niet te erg tegenhouden door huilerigheid- bij Renske werkt op pad gaan (met auto of lekker wandelen buiten) als een perfect medicijn. Gewoon zorgen dat alles klaar staat om te vertrekken voor ze om een volgende voeding komt, en hoppatee jasje aan, mandje in, en naar buiten. Je leert vanzelf winkelen met de kleine erbij (kleren passen zit er niet bij ).

Het went!

 

Ik draag Renske als ik alleen ga sjoppen in een Mei Tai, echt ideaal. Geen gedoe in hippe winkeltjes die niet voor kinderwagens gebouwd en ingericht zijn...

En je kan ook gewoon kopen en dan thuis passen natuurlijk, maar dat doe ik alleen met truitjes- dat kan ik meestal wel inschatten.

Blozekriekske.nl - De leukste draagdoek, draagzak, rugdrager en ringsling koop je bij Blozekriekske!

Misschien is een draagdoek wel een idee voor jou, ook in huis heb je dan lekker je handen vrij.

 

Zo grappig. Ik ben dus onlangs bevallen van de derde en eigenlijk doe ik haar er gewoon 'bij'. Ik weet het, het klinkt stom.
Maar in het begin is het gewoon heel druk met een baby, maar nu bij de derde zie je dingen veel sneller. Het verbetert dus echt!
En bij drie kinderen is het soms gewoon niet anders dat ze ineens alle drie tegelijk huilen. Tsja.... dan zit er niets anders op dan even diep adem te halen en daar doorheen te moeten als ze niet ophouden. Huilende kinderen zijn nooit leuk, maar een kind gaat er niet dood aan. Probeer het wat te relativeren, dat maakt het waarschijnlijk een stuk gemakkelijker.
Succes ermee.

 

Jee dit herken ik helemaal!! Ik heb precies hetzelfde al gaat het nu wel wat beter.. Maar snap wel wat je bedoelt. Hier denk je van tevoren niet over na. Ik voelde me zo nu en dan net een gevangene in mijn eigen huis.. Blij dat t weer nu wat beter wordt. Probeer dan 's middags altijd even te wandelen of de stad in te gaan. Ben dan wel met r bezig, maar heb op die manier tegelijkertijd ook tijd voor mezelf.

 

de eerste weken/maanden was het hier net zo.
rustig eten was er niet meer bij, idd met baby op schoot je eten naar binnen schuiven.
meestal had ik alyssa eerst op schoot en als mn man dan klaar was met eten nam hij het over zodat ik rustig verder kon eten.

tis heel erg zoeken naar een goed ritme.

succes ermee en schaam je niet om af en toe iemand te vragen om je te helpen.

liefs doris