Ik ben 3x vol zelfvertrouwen de bevalling ingegaan. Eerste keer ging het ook prima. Tweede keer op zich ook, maar toen ging het zo snel aan het einde (van 4 cm ontsluiting naar baby eruit in ca 10 minuten), dat ik er helemaal van ondersteboven was. De derde keer was ik eigenlijk wel weer daaroverheen dacht ik, maar juist aan het eind, toen ik persdrang kreeg, raakte ik toch in paniek door de ervaring van de tweede keer. Ik was zo bang dat het weer zo zou gaan, terwijl dat echt onzin was, want ik wist al dat ik 8 cm ontsluiting had, dus dat die baby er heus aan zat te komen en niet zoals de vorige keer dat ik hem nog lang niet echt verwachtte. Gelukkig kreeg de verloskundige mij wel snel weer kalm en toen ik genoeg moed had verzameld om te persen, was het ook binnen 1 minuut en 1 wee bekeken, dus het viel weer reuze mee. Achteraf vind ik het best stom van mezelf dat ik me zo liet gaan, terwijl dat nergens voor nodig was, maar die tweede bevalling zat blijkbaar toch nog dieper dan ik dacht.
Ik ben ook vol zelfvertrouwen. Heb hyperemesis gehad, dus kan niet wachten tot ik kan zien waar ik het allemaal voor over heb gehad Merk wel dat mensen het raar vinden als je niet bang bent voor de bevalling, ze geloven je dan gewoon niet.... Ben ook wel benieuwd wat ik na de bevalling zeg haha misschien zeg ik dan wel wat was dat erg, maar ja dat zien we dan wel weer. Ik zeg altijd maar zo: de hele wereld is er gekomen en het moet er toch uit
Ik ben ook niet bang, baby kan er nou eenmaal maar op één manier uit. Maar als ik soms m'n reactie merk op de krampen & voorween schrik ik wel, vind ze namelijk best pijnlijk. Dan denk ik, gaat de bevalling me wel lukken..
Ik ben heel rustig tijdens mijn bevallingen, puffen is amper nodig... Bij de laatste bevalling 2 weken geleden zei de verloskundige: 'eigenlijk zou ik je moeten filmen om te laten zien hoe je moet bevallen.' En: 'als ik nog een keer ga bevallen, zal ik aan jou denken.' Ik ben van 5 naar 10 cm gegaan in 3 kwartier, op het einde moest ik een beetje puffen en omdat de persweeën niet echt meewerkten, duurde het nog 11 minuten voor hij eruit was, maar zonder scheur of iets...
Ik was ook echt niet bang voor de bevalling en inderdaad gewoon rustig blijven. Dat schreeuwen heb ik nooit begrepen daar had ik echt geen puf of energie voor zonde van je energie.
Ik was niet bang wat gezonde zenuwen. Tijdens bevalling dacht ik dat ik dood ging en was ik doods bang dus ja aan mij heb je niks
Voor de mensen die het boek Hypnobirthing aanraden: Is het dit boek? bol.com | Hypnobirthing: The Mongan Method: A Natural Approach To A Safe, Easier,... Klopt het dat het niet vertaald is? Ik vind ook dit boekje met CD: bol.com | Hypnobirthing Mini-Handboek & CD 'Mooi & Positief Bevallen', Helianthe... Welke moet ik hebben? Spreekt me wel aan. Ik heb me 2x goed voorbereid op de bevalling door boeken en cursus en 2x viel het me toch tegen. En ik zag er toch echt niet tegenop. Mijn moeder bevalt snel en heeft het over dat bepaalde weeën geen pijn hoeven doen. Dus dan denk ik: dat kan ik ook! 1e keer opgewekte bevalling (kindje overleden) bij 23 weken, dat mag je dus niet meetellen. 2e keer een gezond, voldragen kindje, maar een sterrenkijker, dus ook niet helemaal normaal. Ik zou zo graag eens een vlotte en niet al te pijnlijke bevalling meemaken. Oh ja, over schreeuwen. Dat mag vooral niet tijdens het persen, dat moet je geluidloos doen. Ze spraken mij daar ook echt op aan in het ziekenhuis. Ik wilde het graag, maar dat stonden ze gewoon niet toe. Dat komt omdat je dan geen druk houdt op je onderlijf en dus niet goed kan persen.
Ik was doodsbang voor de bevalling en om mijn dochter tijdens bevalling te verliezen, heb het hele beval gebeuren ook maandenlang een soort ontkent. Ik had een heel sterk voorgevoel dat het niet goed zou gaan. Uiteindelijk ook een helse bevalling gehad die geëindigd is in een spoedkeizersnede omdat het niet goed ging met dochterlief...
Ik was eigenlijk ongeruster tijdens de zwangerschap (gaat alles wel goed met mijn kindje?) dan bang voor de bevalling (kan ik de pijn wel aan?). Ik heb ook geen zwangerschapscursus gedaan, omdat ik van mezelf weet dat ik zoiets op mijn eigen manier moet doen (wat dat ook zou zijn tegen die tijd ). Tijdens de bevalling zelf heb ik ook alles op me af laten komen, ook al was die alles behalve prettig met een weeënstorm... tegen de tijd dat het wel erg pijnlijk en ongemakkelijk begon te worden, heb ik even aan mezelf getwijfeld, maar toen had ik al persweeën en lag er binnen no-time een prachtig kindje op mijn buik schreeuwen is niet eens in me opgekomen tijdens de bevalling (behalve een keer "AUWWW" toen het hoofdje stond en "AUWWW" voor de onverdoofde hechting erna ) dit zou idd teveel energie gekost hebben...