Hee Tortura Allereerst gefeliciteerd met de geboorte van je zoontje. En jeetje, wat een lastige situatie zit je in, zeg! Ik heb zelf gelukkig nooit in die situatie gezeten, maar mijn nichtje wel in iets soortgelijks. Van haar heb ik onthouden dat je het sterkst staat als moeder als je de vader van je kindje toch alle kans geeft om zijn zoontje te leren kennen. Ik snap dat je hem al vele kansen hebt gegeven en dat hij je steeds teleurstelt, maar juridisch is dat het beste. Dus: houd hem op de hoogte van alles wat er gebeurt, stuur hem foto's en brieven waarin staat hoe het met hem gaat. En belangrijk: BEWAAR alles wat je opstuurt, en ook alles wat hij jou laat weten (zoals bijvoorbeeld het bericht dat hij echo-fotoos vernietigt)!!! Ongeacht of je een DNA-test doet: jij weet dat hij de vader is en als jij moeite doet om hem als vader bij het leven van je kindje te betrekken, sta je sterk als hij ooit stappen zou ondernemen. Jij kan dan namelijk bewijzen dat jij de moeite hebt gedaan, maar dat hij altijd afstand gehouden heeft. Verder weet ik weinig van je situatie en kan ik je niet helpen, maar ik hoop dat je aan deze tip wat hebt. Sterkte!!
Ik zou eerst willen weten waarom de familie er zo op hamert, wat willen ze doen als het wel een kindje van hem blijkt te zijn? Ik zou het mooi laten en een leven samen met je zoon op gaan bouwen. Sterkte ermee.
Ik kijk het allemaal wel even aan.. en ik ben bij mn advocaat geweest en ik kijk het allemaal wel even aan. ik laat dit allemaal nu rusten. van zijn kant komt helemaal niks meer. En ik ga hem ook niet dwingen als hij niet wil dan wil hij niet. Ik en mijn mannetje gaan verder met ons leven. Hij komt zichzelf nog wel tegen dan niet nu maar later!
Kan het niet zo zijn dat hij gewoon eerst zeker wil weten dat het zijn kind is? Ik lees hier dat je eerst zelf ook twijfelde, misschien twijfelt hij ook? En wil hij zich niet hechten aan een kind dat misschien niet van hem is? Niet dat dat hem de vrijheid geeft om zich als een eikel te gedragen hoor, maar misschien is dat de gedachtengang? En misschien denkt ie doordat jij de DNA test weigert, dat het dan zijn kind wel niet zal zijn? Nogmaals, ik ben het niet eens met die redenatie, en van wat ik lees heeft hij zich sowieso al als een zak gedragen dus ik zou het heel goed kunnen begrijpen als je hem absoluut geen millimeter tegemoet wilt komen, maar ik probeer te bedenken wat hij denkt. Ik ken de Marokkaanse manier van denken heel erg goed en van zeer dichtbij, en ik denk dat zijn familie zoiets heeft van: "zolang het niet zeker is, bestaat het niet". Oftewel: we doen onze oogkleppen voor en dealen pas met de situatie als we er niet meer omheen kunnen. Zwijgen is makkelijker, want dan lijdt niemand gezichtsverlies en hoeft niemand zich te schamen. Want in de Marokkaanse cultuur zijn 'eer' en 'schaamte' heel belangrijk en een kind dat buiten het huwelijk om verwekt wordt, is nou eenmaal een grote bron van schaamte. Oók als het de man is die seks heeft buiten het huwelijk. Want ook al weet iedereen dat dat gebeurt, er wordt in familiekring niet over gesproken. En als er dan een baby is, tja dan zet men toch echt liever die oogkleppen op tot ze er echt mee moeten dealen. In ieder geval sterkte en het lijkt me verstandig om het nu eerst te laten rusten. Veel geluk samen met je zoontje!
Als ik dit verhaal zon beetje volg zou ik die DNA test mooi aan me voorbij laten gaan. Dit is geen vader!!! Het zal niet gemakkelijk zijn, maar in dit geval is de kleine beter af zonder vader!!
Ik ben geloof ik één van de weinigen, maar ik zou het denk ik wel doen. (Al weet ik natuurlijk niet hoe ik zou reageren als ik echt in die situatie zou zitten.) Ik vind het altijd nogal dun "bewijs" als vrouwen zeker zeggen te weten wie de vader is, alleen vanwege de termijn van de zwangerschap. Als er binnen een periode van ongeveer een maand / anderhalve maand van de vermoedelijke bevruchting ook een ander is geweest, dan zou ik als man ook bewijs willen dat ik de vader ben, voordat ik mij aan het kindje ga hechten en ik de verplichting krijg er jaren financiële verantwoordlijkheid voor te dragen. Tel daar de gedachtengang van Daro bij op, over de rol die eer en schaamte in zijn cultuur zullen spelen en dan snap ik best dat hij / zijn familie een DNA-test wil. Dit geeft hem overigens niet het recht om echofoto's enzo weg te gooien. Dat vind ik nogal hufterig van hem. Ik zou dus goed nadenken over wat je wil. Als je écht wilt dat je kind opgroeit met zijn biologische vader, zou ik het denk ik doen. Ik zou me inderdaad wel eerst goed laten informeren over wat dat voor juridische gevolgen heeft voor voogdij en zo, want je wil ook niet het risico lopen dat je kind van je afgepakt wordt. Als je dat werkelijk als een reëel risico ziet, kun je dat zwaarder laten wegen dan je wens dat je kind zijn vader kent. Succes met het nemen van een beslissing! Ik hoop dat je een beslissing neemt, waar je achter kunt blijven staan en die goed zal uitpakken voor jou en je kind.
Als je zeker weet dat hij de vader is, wat heb je dan te verliezen? Als hij de biologische vader blijkt te zijn, heeft hij niet ineens gezag en dus nog steeds niks over je zoontje te vertellen. Dit kan hij eventueel aanvechten via de rechter (de vraag is al of hij zoiets zal doen want dat kost veel geld) maar ik neem aan dat hij het gezag niet zomaar krijgt door hoe hij zich in de zwangerschap en nu heeftvopgesteld. Maar draai het eens om, heeft hij een reden om te twijfelen? Waarom moet hij zich inzetten voor een kindje waarvan hij niet zeker is dat hij de vader is. Straks krijgtvhij een band met zijn zoontje maar blijkt het zijn zoontje nie te zijn. Dat jij blijft zeggen geen DNA test te willen, kan op hem ook overkomen alsof je iets wil verzwijgen.
Als hij met de resultaten van een DNA test iets gaat ondernemen is het heel makkelijk om erkenning en (zeer waarschijnlijk) gezag te krijgen. Onder normale omstandigheden is het alleen maar goed als een vader die twee heeft, maar in dit geval denk ik dat je eerst moet uitzoeken wat wel en niet goed is voor het kind....
ik sluit me aan bij lilia... bedenk eerst wat je zelf wilt en denkt dat goed is voor je kind dus 1) wil je dat je ex betrokken raakt bij opvoeding van je kind en wil je dat er omgang komt. Zo niet.... bedenk waarom niet en is dat eerlijk en als je dan nog bedenkt het niet te willen --> niets doen. Wel... stap 2 2) als je dit wilt die omgang enz. denk je dan dat dit op een goede manier kan gebeuren? zo niet.... zoek er dan hulp bij of laat het voorlopig rusten zo ja... bedenk hoe je dit ziet en ga hierover praten. De DNA zal dan weer bovenkomen ook. Ik zelf heb enorme spijt van erkenning en gezag. Dacht er toen met ex wel uit te gaan komen en heb dus al snel beiden goedgekeurd. (hormonen, het goed willen doen en ex niets willen ontzeggen en kind een vader gunnen) nu ben ik juist bezig gezamenlijk gezag ongedaan gemaakt te krijgen omdat ex al jaar uit beeld is en totaal geen vader is dus voor mijn zoon. ik zou persoonlijk dus wachten omdat idd eenmaal bezig met zaken omtrent DNA test daar ook vaak erkenning na komt (moet je eigenlijk toestemming voor geven maar ex kan ook zelf erkenning en gezag aanvragen bij rechter) en als het dan allemaal niet werkt kan het nogal wat problemen geven. Probeer als je dit wilt te achterhalen waarom die test zo belangrijk is voor ex en wat hij er mee wilt. succes
Vervelende situatie! Ik zou persoonlijk eerst een gesprek aangaan met zijn ouders en hem en vragen wat zij van plan zijn om te doen als uit de DNA test blijkt dat hij de vader is. Verder zou ik ook met je advocaat de juridische gevolgen gaan bespreken voor als je het wel/niet doet. Een DNA test geeft hem idd rechten, maar jou ook. Jij kan dan bijv alimentatie gaan aanvragen etc etc. Erkenning kan hij niet zomaar afdwingen en heeft hij toestemming van nodig van de moeder. De rechter kan in bepaalde gevallen het vaderschap van de man vaststellen; dit wordt de gerechtelijke vaststelling van het vaderschap genoemd. Na zo een gerechtelijke vaststelling, is er sprake van een vader in juridische zin. De belangrijkste gevolgen liggen op het gebied van het erfrecht en op het gebied van levensonderhoud. Kortom, eerst gesprek aangaan, dan bespreken wat je juridische opties zijn en dan pas een keuze maken. Een DNA test kan altijd nog.