heu! roeigenootje heeft nu een babietje van 4.5maand en begint pas aan haar fruithapjes, nu zegt de moeder van dat kleine popje dat ze het vreselijk vindt om haar kindje met een lepeltje eten te geven (geen geduld) en ze hoopt dan ook gauw dat ze het zelf kan. Maar komt zo iets vaker voor? dat moeders iets niet leuk vinden om te doen en het liefst willen dat hun kindje daar gauw vanaf is of zelf kan? Ons babietje is nu ruim 7maandjes en ik heb ook wel zo iets van, nee hé niet weer zo vroeg me bed uit, maar ja ik weet gewoon dat dit erbij hoort, ben nu eenmaal 24/7 mama en dan realiseer ik me dat ik 4jaar op dit wondertje heb moeten wachten en dan is het opstaan een stuk minder 'erg' maar de moeder van dat kindje vind het echt zenuwslopend a ze vertelde me om precies te zijn : "Als ik weet dat ze haar fruithapske moet dan schiet 't lood me in de schoenen en het gaat zo langzaam en ze is ontzettend snel afgeleid ik krijg er echt de zenuw van" ik zei maar: "Het gaat al zo snel joh benader het positief misschien gaat het beter ..." maar toen werd de situatie anders en konden we geen gesprek meer voeren. Maarja wat zeg je op zo iets he.. en herkent iemand dit van jullie?
Nou ik zeg heel eerlijk, ik vond de eerste tijd met hapjes ook niet zo geweldig en ben blij dat ze wat ouder worden wat betreft eten en ze gewoon wat minder flessen hebben en met de pot -eten.
De eerste weken vond ik het ook minder leuk, het was wel leuk maar niet wat ik verwachtte omdat het zoooooo langzaam ging pff maar het ging elke dag wat beter en nu gaat het meneertje vaak te langzaam dus moet ik me haasten haha. Maar ik keek er niet helemaal tegenop maar zin had ik er ook niet echt in, nu wel
Vond dat 'voeren' ook niks. Iedereen zat alrind lekker te tutten ik dacht echt pfff duurt lang! Nee hooe niks voor mij dat 'verzorgen' laat mij maar stoeien knutselen en buiten spelen haha
Ik vond het wel een gezellig momentje omdat je bewust even een tijdje met je kont op de stoel moet ploffen. Maar nee, niet alles is leuk aan het moederschap. Maar om nou te zeggen dat het lood me in de schoenen zakt. Ik zou daar gewoon niet op reageren. Gewoon aanhoren en het laten voor wat het is.
Ik vind het ook niet erg, soms geen zin, ben je net met wat bezig of je wilt gewoon ff niet opstaan haha, maar ja, vind het niet erg eigenlijk. Als ze zelf gaan eten, gaan ze veel knoeien, moet je weer alles poetsen erna haha, kost meer tijd + dat je toch erbij moet gaan zitten vind ik. Je kan moeilijk een kleintje zo alleen aan tafel laten zitten eten en jij op de bank hangen, toch?
Maar het maakt jou toch niet uit wat een andere mama leuk vindt of niet? Je hoeft daar toch niet op te reageren? Ik ben zelf ook geen babymens. Dochter is nu bijna 11 maand en ik ben alleen maar blij dat ze steeds groter wordt en meer kan. Mensen die zeggen dat ze het jammer vinden dat hun baby al zo groot wordt, snap ik dus ook niet Maar dat hoeft toch ook niet? Ieder zijn pleziertjes, denk ik dan.
Ik wou net hetzelfde zeggen. Als ik op je titel af ga zou ik zeggen 'niet reageren'. Zo lang ze het maar wel doet is er niks aan de hand, ongeacht of ze het leuk vindt of niet. Iedereen mag vinden wat ze willen, toch?
Hier precies het zelfde. Ik zal blij zijn als de jongste duidelijk kan maken wat hij wil. En het allemaal wat meer opschiet
Ik vind het hapje geven opzich niet erg, maar hij moet altijd zijn handjes in zijn mond stoppen, de helft met zijn tong naar buiten duwen of uit zijn mond laten "vallen" de vieze handjes door gezicht, haren, kleren etc. smeren. Iedere dag 2 keer omkleden pfff. Zijn pap eet hij netjes op. Maar nadat hij zijn fruit en groente heeft gehad ziet hij uit alsof hij 5 weken niet is gewassen. En dat begint wel te irriteren.