wat is een zware bevalling

Eigenlijk zegt je bericht het al. Wat voor de een een zware bevalling is, is voor de ander een eitje. Het is niet aan te duiden wat een zware bevalling is. En of een bevalling nu 2 uur duurt of 24 uur duurt het is en blijft geen pretje.

Ik was vantevoren ook ontzettend bang voor de bevalling en had allerlei horrorverhalen gehoord en dacht dat ik een heel lange en zware bevalling zou krijgen. Uiteindelijk ben ik in 5 uur bevallen en 3 minuten persen (wel had ik flink wat hechtingen). Voor mij was dit een droombevalling, zeker omdat ik er vantevoren zo bang voor was!

Mijn advies is, probeer je niet te druk te maken (hoe moeilijk dat ook is). Geen twee bevallingen zijn hetzelfde.

 

Ja ik ook. Ben heel bang om te bevalllen!! Eigenlijk wel gek, want dit is me 3e kindje..Maar omdat me laatste bevalling niet prettig heb ervaren zie ik erg tegenop. En ook omdat ik nu alleen maar horror verhalen over bevallingen leest of hoor. Maar ik heb sinds gister besloten om niks van aan te trekken...Ik wil toch zo graag me beeb vasthouden, hij kan toch niet in me buik blijven..Enne ik zie wel als het zover is...

 

Ik denk dat het voor iedereen anders is inderdaad. Wat bij de 1 ontzettend pijnlijk is, valt bij de ander ontzettend mee.

Zo hoor je ook altijd dat het moment dat het 'hoofdje staat' ook zo ontzettend pijnlijk is. Persoonlijk vond ik dat echt niet het ergste moment van de bevalling ofzo hoor. Misschien kwam dat omdat ik op dat moment wist dat ze er bijna was en dat ik het daardoor niet zo pijnlijk ervaarde? Ik weet het niet. Maar er is gewoon niets van te zeggen. 2 bevallingen kunnen ontzettend op elkaar lijken, maar de pijn-ervaring, kan totaal verschillend zijn.

Oftewel: Afwachten... Ik vond het ook eng hoor, was ook bang dat ik het niet vol kon houden... En achteraf vond ik het ook zeker zwaar, maar ik heb het wel volgehouden . En het is gewoon moeilijk dat je totaal geen voorstelling van alles kunt maken. Dat kan gewoon echt niet. Je moet het maar over je heen laten komen en bedenken, dat als het eenmaal zover is, je eindelijk je kindje kunt knuffelen en vasthouden en ECHT kan zien !

 

Pijn is relatief en voelt voor iedereen anders. Vlak na mijn bevalling vond ik die knetterzwaar. De zwaarste uit "ooitheid" dacht ik zelf. Achteraf denk ik daar toch ietsje genuanceerder over.

Ik las ook overal dat de laatste cm het meest pijnlijke zijn. Voor mij voelde dat toch anders. Ik had 32 uur weeën vanaf het eerste cm geteld. De eerste helft vond ik het allerzwaarst, maar dat is ook geestelijk. Je weet dat je nog even te gaan hebt en dat voelt echt k*t. De laatste cm waren uiteraard ook erg pijnlijk en idd waarschijnlijk veel pijnlijker, maar het einde was in zicht en dat gaf toch veel moed.

Bevallen is gewoon geen pretje, er zijn maar weinig vrouwen die het een eitje vinden. Maar je moet er gewoon doorheen. Ik kan je alleen adviseren dat je er ontspannen in moet gaan duiken. Want bang zijn heeft echt geen zin, je moet er toch doorheen. Iedereen kan het dus jij ook.

Achteraf vind ik dat ik een prima bevalling had. Ok, het duurde ontzettend lang, maar ik was bijna niet uitgescheurd, ik hoefde maar 12 minuutjes te persen, na 2 uur was ik alweer hartstikke fit (relatief gezien dan) en ik heb nu een kerngezond kind.
Dus volgende keer graag dezelfde bevalling alleen 3 x zo kort

 

Oei, van o naar 10 cm in 2 uur tijd?! Dat is hell! Normaal gesproken krijg je er 1 cm per uur bij. Om in 2 uur tijd 10 cm te hebben, moet ze dus een flinke weeenstorm gehad hebben. Een wee is een golf, wat je tussendoor de tijd geeft om heel even bij te komen en op te laden voor de volgende wee. Met een weeenstorm gebeurt dat niet en houdt de pijn constant aan. Dat is echt heel zwaar. Een normale bevalling van 12 uur waarbij je 1 cm per uur er bij krijgt is makkelijker vol te houden, dan een kortere bevalling door een weeenstorm.

Bevallen is niet fijn, het zal ontzettend pijn doen. Maar de grap is dat je dat direct vergeten bent zodra je je kindje ziet. Ik heb zelf een hele zware bevalling gehad en dacht daarna: dit nooit meer. Nu een jaar later ben ik zwanger van een tweede. Je vergeet veel ook weer.

Mijn vriend bekijkt het heel nuchter. Hij zegt: het is maar 12 uur en dat is een schijntje vergeleken met de tijd die je daarna met je kindje kan doorbrengen. Lekker nuchter, maar ik had er wel wat aan.

 

Dat heb ik ook steeds tegen mezelf gezegd. Ik maakte er alleen steeds 24 uur van en dat klopte bij mij uiteindelijk ook (22 uur vanaf de eerste wee tot aan de geboorte van onze kleine).
Ik vond zelf dat ik geen zware bevalling heb gehad (maar helaas moest ik wel gehecht worden in het ziekenhuis en ben ik erg veel bloed verloren). Toen een week later een nichtje van mijn vriend was bevallen (3 uur 's nachts begonnen, half 8 's ochtends was hun kindje er, ze had maar 1 hechting, en kon na de bevalling lekker thuis blijven -> droombevalling..??) zei ze; 'nou, ik vond het toch wel tegenvallen' .. Dus ja, iedereen ervaart pijn en de bevalling anders..!!

 

Iedere bevalling doet pijn. De ene alleen iets meer dan de andere. Ik vond mijn bevalling echt heel pijnlijk, maar toen ik weer een beetje was hersteld (alle hechtingen er weer uit waren) en ik alles kon relativeren, was het toch een "normale"bevalling geweest.
En als ik het morgen overnieuw moest doen om mijn kleintje vast te mogen houden, dan zou ik het gelijk weer doen!!!

 

Voor mij valt een bevalling onder het kopje 'zwaar', als er complicaties optreden. Dat gebeurde dus bij mij (baby in vruchtwater gepoept, weeënstorm, dalende hartslag, aangezichtsligging waardoor hij er niet zelf uit kon, en uiteindelijk een knip en de tang erbij). Maar goed...zoals hier ook al wordt gezegd: het is nooit een pretje, ook niet als je binnen 5 uur bevalt met 2 persweeën en zonder kleerscheuren...

En de kans op een gewone of zware bevalling is 50-50, dus het heeft geen enkele zin om je van te voren druk te maken. Voor hetzelfde geld heb jij een normale bevalling en maak je je nu druk om 'niets'.

 

het is al gezegd , een bevalling en het 'pijngevoel' als dan niet fysiek of emotioneel is elke keer anders, ook bij bevallingen van een zelfde vrouw.
Zelf ben ik twee keer bevallen tot nu toe
Eerste was een inleiding en vanaf het axytocine infuus begon te werken een hel! Een weeënstorm niet normaal, amper 15 sec tussen de weeën en weeën van dik 1.5-2min, en dat vanuit het niets, nee echt hel was het. Na een aantal uren besloten ze me een epidurale te geven en dan kwam ik in de zevende hemel terecht , wat een verschil was dat .Gelukkig kwam onze dochter zonder enige moeite of complicaties op de wereld.En ja de pijn daar denk ik nog aan terug maar ja kijk mijn dochter is wel een heel mooi cadeau!
Mijn tweede was een 'gewone bevalling', ik had wel al weken last van felle voorweeën en had dus nog voor de bevalling begon al 4cm ontsluiting, een voorsprongetje . Rond drie uur 's nachts begon het echt, beetje bloed en echt een echte wee, tegen 6 - 7 u in de ochtend had ik 7cm ontsluiting en werd het ietsje zwaarder naar mijn gevoel, ik had niet echt veel zin meer in een babbeltje . Een half uurtje later bleef ik steken op 8cm, dat was het zwaarst, mijn vliezen waren nog niet gebroken, dus die hebben ze toen gebroken, en dan had ik in nog een gewone wee en de eerste perswee ineens volledige ontsluiting! Lekker snel, helemaal niet pijnlijk voor mijn gevoel. Dan persen en mijn zoon werd geboren 3 min voor 8u. Dus in totaal een bevalling van net geen 5u, zonder pijnstilling en deugd deed het niet maar ik kijk er heel prettig op terug!

proberen geen schrik te hebben en je te ontspannen is denk ik heel bealngrijk in opzicht van hoe je je pijn ervaart. Eens je bezig bent weet je dat er een eind aan komt, probeer naar dat moment toe te elven en laat alles over je komen.
En ja de definitie van een zware bevalling is denk ik voor mij ook een bevalling met complicaties, of eentje die helslang duurt waardoor je alle energie kwijt raakt en dan alsnog complicaties krijgt bij het uitdrijven zelf.

 

Ik denk ook dat het per persoon en zelfs per bevalling verschilt. Wat de ene bijna ondragelijk vindt, kan een ander nog heel goed hebben.
Mijne eerste bevalling vond ik zelf echt een eitje. 2,5 uur ontsluiting, half uurtje persen waarbij ik de baby heel geleidelijk naar buiten voelde komen. Op dat moment best een ervaring, maar ik keek er heel positief op terug en riep gelijk al dat ik er zo nog wel 10 wilde.
Ik vond zelf mijn tweede bevalling vrij heftig, terwijl die nog geen 3 uur heeft geduurd. Ik had een weeënstorm, de ene wee na de andere vrijwel zonder pauze. Ik kon het wel goed opvangen, maar het was wel vermoeiend. Toen dat een uur geduurd had, had ik er welgeteld 1 cm ontsluiting bij gekregen. Bij het vooruitzicht dat het zo nog wel een aantal uur door kon gaan, zakte de moed me echt in de sokken.
Tien minuten later werd ik overvallen door enorme persdrang en is mijn zoontje bijna gelanceerd, met zoveel geweld kwam hij ineens naar buiten zetten. Van 4 naar 10 cm ontsluiting in 10 minuten en in de 2e perswee werd hij geboren. Daar ben ik volledig door overvallen en dat heeft me nog wel een paar dagen flink bezig gehouden in m'n hoofd. Ik dacht echt dat ik doodging of op z'n minst van voor tot achter uitscheurde toen hij er ineens uit kwam vliegen..... En vooral het feit dat ik op dat moment helemaal de controle kwijt was, zat me erg dwars. Die weeënstorm kon ik goed aan, het deed pijn, ik werd er moe van, maar ik kon het beheersen. Die persdrang was totaal onbeheersbaar en dat maakte het voor mij zo angstaanjagend.
Inmiddels is het drie weken geleden en ben ik er wel overheen.
Ik snap best dat 9 van de 10 mensen zullen zeggen dat ze voor zo'n bevalling tekenen. Achteraf was het natuurlijk ook geweldig dat het allemaal zo snel ging en dat ik maar zo kort 'geleden' heb. Bovendien was ik gewaarschuwd voor een snelle bevalling na de eerste, dus ik had het kunnen verwachten.
En toch vond ik het de heftigste ervaring die ik ooit gehad heb, en is de behoefte aan een derde kind voorlopig wel verdwenen.

 

Ik denk ook dat dat voor iedereen anders is, ik vond de laatste cm wel zeer doen, in het begin vond ik het allemaal zo erg niet. Ik had meteen weeen om de 2,5 minuut, en ik heb er nog geen 7 uur over gedaan. Ik zou meteen tekenen voor nog zo'n bevalling Ik vond de persdrang ook heel naar, die kreeg ik vanaf 7 cm. Dat doet geen pijn maar dat vond ik toch het naarste.

 

Inderdaad wat voor de een zwaar is, is voor de ander niet zwaar.

Ik heb geen zware bevalling gehad, vind ik zelf.

Mijn weeen begonnen half 5 sochtends en tot 7 uur savonds was het goed te doen, toen tot 2 uur snachts flinke weeen, toen een weeenstorm. Uiteindelijk om 10 over half 8 sochtends mogen persen, met persweeen naar het ziekenhuis, geen hartslagje meer kunnen vinden. Toen is Sasha binnen 1 perswee geboren. Ik heb wel een trauma aan mijn bevalling overgehouden, omdat (in mijn ogen) onze dochter bijna verloren zijn, maar vond het geen zware bevalling.

 

wat al eerder is gezegt wat de een pijn vind vind de ander goed te doen.

voor de bevalling van je buurvrouw had ik getekend. even in het kort. in begon donderdags middags in de avond werd het om de 5 minuten. vrijdag in de ochten was de vk er 1 cm onsluiting na 5 uur kwam ze terug nog steeds 1 cm na 4 uur weer kijken toen was het 2 cm.wel weeën om de 3 min.door naar het ziekenhuis daar moest ik blijven om bij te slapen. zaterdag om 7 uur in de ochtend ctg. net 3 cm. om 2 uur in de middag nog steeds 3 cm vliezen gebroken (kleine in het vucht water gepoept) nog niets geen verbetering.om 3 uur besloten in te leiden maar wel een verplicht ruggeprik. deze werd 2 keer mis geprikt de laatste in een zenuw waardoor ik alleen maar een stekende pijn had.om 5:30 infuus weeën storm half 8 pers weeën hartslag daalde te hard. daardoor gelijk paniek.ik moest ondanks geen wee persen een knip en om 8 uur was fynn er. na 47 uur.

en weetje zo gauw als die kleine op je buik ligt vergeet je alles