zonder, alles thuis gedaan tot 10cm ontsluiting (en toen met persweeen in auto naar het ziekenhuis - dat was iets minder handig). tot 4cm vond ik het goed te doen met zo'n grote fitnessbal, en de douche. Daarna braken mijn vliezen, en kreeg ik me een weeenstorm van hier tot Tokyo, en ben ik in 2u van 4 naar 10cm gegaan (vandaar ook de persweeen onderweg naar het ziekenhuis). Kan me van dat gedeelte heel weinig herinneren, was echt totaal van de wereld. Daarna nog twee uur geperst - persweeen vielen weg - en extra hormoon gekregen. Dus hoe? Eigenlijk geen idee. Maar hoop het dit keer wel weer net zo te kunnen doen (al zit ik nu in Canada en zeiden ze hier bij de info avond in het ziekenhuis dat 98% van de vrouwen hier uiteindelijk een ruggenprik krijgt).
Zonder pijnstilling en zonder pers weeën. Laatste 2 uur was ontzettend heftig maar had constant in m'n hoofd dat het nodig was om een geweldig jochie op de wereld te zetten. Dacht de hele tijd: het gaat over! Heb verder geen hele moeilijke bevalling gehad.
Ik had al 2 dagen voorwerk, weinig geslapen 2 nachten en vervolgens ook nog buik-, rug- en beenweeën tegelijk (realiseerde ik me pas later). Ook geen pauzes tussendoor. En ik vond het maar gek dat ik het niet kon opvangen allemaal haha. Met 2 cm zeiden mn man en een vriendin die erbij waren dat ik graag pijnstilling wilde, heel fijn dat ze voor me opkwamen zeg maar. Eenmaal in het zh had ik 3-4 dus konden mn vliezen gebroken, electrode en kreeg ik de ruggenprik. Zooooo fijn. Hemels! Nooit gedacht hoor, ik wilde echt zonder bevallen. Maar het ging gewoon niet. Gelukkig zette mn weeën gewoon door en moest ik alleen op het einde iets wee-opwekkers om de persweeën op gang te houden (was toen later iets teveel van het goeie haha). Uiteindelijk toen het allemaal doorzette heeft het maar 12 uur geduurd, best snel voor een eerste. Bij de volgende ga ik het gewoon weer zonder proberen, moet sowieso naar het zh en ik zie het wel. Gaat het dan is dat mooi, zo niet dan niet. Lekker weer een ruggenprik. Had ook eigenlijk helemaal geen complicaties behalve zelf wat verhoging in de avond, maar dochter en ik mochten gewoon de volgende dag naar huis.
Ik ben in het ziekenhuis bevallen met pijnstilling (epiduraal). De ontsluiting wilde niet vorderen, maar de weeën waren al wel goed pijnlijk. Uiteindelijk gevraagd om pijnstilling en gelukkig stond de verloskundige daar helemaal achter. Man, wat een verlichting bracht dat zeg! Ik kon even lekker bijkomen. Ondertussen werd het infuus met de weeënopwekkers maximaal aangezet en 3 uurtjes later had ik volledige ontsluiting (ik ben van 2-3 cm naar 10 cm gegaan toen). Tijdens het persen werd de epiduraal uitgezet, maar ik vond de persweeën vele malen beter te doen dan de ontsluitingsweeën. Hoewel ik het in eerste instantie zonder pijnstilling wilde doen, ben ik helemaal om. Ik heb de persfase gered doordat ik voor die tijd even goed kon ontspannen en bijkomen. Bij eventueel een tweede zou ik zo weer voor een epiduraal gaan.
Ben zonder pijnstilling bevallen van eerste kindje. Ben thuis begonnen om 15.00 uur. Om 19.00 uur kwam VK voor het eerst, had 4 cm. Vliezen gebroken en onder de douche gaan zitten. Dat gaf veel verlichting. Weeën deden pijn, maar ik heb het over me heen laten komen. Wilde perse zonder pijnstilling bevallen. Om 21.30 kwam VK weer en met 8 cm om 21.45 uur naar het ziekenhuis gegaan (ik wilde in het ZH bevallen). Buiten bij de auto had ik al persweeën, mocht gelukkig een beetje meepersen van de VK. Eenmaal in de auto waren de persweeën weg (gelukkig), weer uit de auto het ZH in en ze waren weer terug. Om 22.00 uur lag ik op bed, VK alles klaar gezet. Persweeën bleven sterk aanhouden en ik kon ze niet meer ophouden. Om 22.30 volledige ontsluiting, kraam kwam binnen stormen. VK en kraam handschoenen aan en ik mocht persen. Om 22.44 uur is onze dochter geboren. Het hechten achteraf vond ik veel erger dan de bevalling zelf. Althans de verdoving voor het hechten. Toen heb ik even gescholden . Totale tijd van eerste regelmatige wee tot geboorte van ons meisje was 8 uurtjes. Een super fijne bevalling gehad. Mocht er ooit een tweede komen dan ga ik thuis bevallen (als het kan natuurlijk). VK zei al, je haalt het ZH waarschijnlijk niet eens .
Ik ging voor geen pijnstilling, maar na maar 2,5 uur slaap, een infuus met weeopwekkers en al 12 uur lang het idee dat er om de paar minuten een vrachtwagen over m'n onderrug reed, besefte ik dat ik het niet meer aankon als het inderdaad nog 6 uur zou duren zoals de zuster zei. Toen heb ik een morfinepomp gehad, kon ik zelf bedienen. Pijn werd niet minder, maar ik werd tussen de weeën door zooooo relaxed!
Ik ben afgelopen donderdag zonder pijnstilling bevallen van mijn tweede kindje. Het was een hele snelle bevalling. Na 1,5 week voorweeen te hebben gehad (vooral 's nachts) begon ik in de nacht van woensdag op donderdag rond 00:30 uur met 'voorweeen' die iets pittiger aanvoelden dan daarvoor. Naarmate de tijd vorderde, leek er steeds meer regelmaat in te komen. Uiteindelijk zijn we om 4:00 uur 's nachts naar het ziekenhuis gereden. Daar een half uur aan de CTG 'gehangen' en daar bleek dat het echte weeen waren die zich om de 5 minuten aandienden. Op dat moment zat ik nog volop praatjes 'Nou, als dit weeen zijn dan houd ik het nog wel ff vol,' dat soort uitspraken deed ik haha. Rond 4:45 uur werd er 1 cm ontsluiting geconstateerd. Ik was lichtelijk teleurgesteld...ik had gehoopt dat de nachtelijke voorweeen al meer 'arbeid' had verricht. Die teleurstelling was uiteindelijk helemaal niet nodig, want vanaf dat moment zette de bevalling zich in razend tempo voort. Om 7:45 uur zat ik op 8 cm ontsluiting en had ik hele pijnlijke, krachtige weeen. Ik heb nu nog spierpijn in mijn bovenarmen, zo stevig heb ik me vastgegrepen en liggen schudden aan de railing van het ziekenhuisbed. Ook weet ik dat ik op dat moment naar het plafond keek met de paniekgedachte: dit moet niet langer meer duren, want dit houd ik echt niet meer vol. Ik heb toen om pijnstilling gevraagd. Dit hebben ze echter met de smoes dat ze het me 'na de wisseling van de wacht' zouden geven afgehouden; het was voor het personeel heel duidelijk dat ik er al bijna was. Om 8:30 uur had ik 10 cm ontsluiting en om 8:45 uur is mijn zoon geboren! De persweeen vond ik trouwens onaangenaam, maar goed te doen (behalve het wegpuffen...hoe kunnen ze dat van je vragen??! Niet te doen gewoon!) Nooit gedacht dat ik zo snel zou bevallen. Bij mijn eerste is het wegens een stuitligging een keizersnede geworden, dus ik ging er vanuit dat deze eerste vaginale bevalling een lange zit zou worden omdat ik het proces voor het eerst moest doorlopen. Maar zo kan het dus ook! Ik ben er nog steeds verbaasd over
Hier 2x zonder pijnstilling bevallen. Heb me er nooit in verdiept maar er is ook 2x niet eens tijd voor geweest. 1e keer richting ziekenhuis met 5cm, daar aangekomen binnen een uur 10cm De laatste keer pas met 7cm richting ziekenhuis en toen ook in 2 uur bevallen.
1e bevalling zonder, 2e bevalling steriele waterinjecties gekregen om de pijn van de rugweeën weg te nemen maar het zetten van die injecties deed vreselijk veel pijn en de rugpijn ging er ook niet van weg dus had er niets aan.
Ik heb er wel om gevraagd, maar tegen de tijd dat het kon (na een half uur aan de monitor) bleek ik 9 cm ontsluiting te hebben en kon het niet meer. Hoe ik die pijn ben doorgekomen? Tja, keus had ik niet. Ik hernmer me nog dat ik alleen nog maar kon denken "ik kan dit niet meer" Ik vond trouwens de ontsluitingsweeën, zeker de weeënstorm, echt het meest vreselijke wat ik ooit op lichamelijk gebied heb meegemaakt. De persweeën vielen dan relatief weer mee. Maar dan nog, de eerste emotie die ik voelde toen onze zoon op mijn borst werd gelegd was pure opluchting. God zij dank, het was voorbij. (Vergiste ik me in trouwens, d'r moest nog even gehecht worden ) Al die mooie gevoelens van verwondering en liefde en weet ik veel kwamen ook wel, maar echt pas na die opluchting! Toch was ik uiteindelijk wel blij dat ik zonder pinnbesrijding ben bevallen, want daardoor konden we wel heel snel (binnen een paar uur) naar huis. Dat was erg fijn. Deze keer wil ik het zelfs thuis gaan proberen, hoewel ik zeker niet uitsluit dat ik gedurende de bevalling alsnog besluit poliklinisch te bevallen.
Ik heb het laatste uurtje voor het persen een pompje gevraagd. Ik had toen 7 cm en was zo moe! Ik was pas een paar uurtjes bezig maar ik begon met een weeën storm en had al 3 dagen niet geslapen. Het was maar kort maar ik was er wel heel blij mee. Had weer energie opgedaan en zo duurde het persen voor mijn gevoel niet zo lang en heb ik het ook helemaal zelf kunnen doen.
Zonder pijnstilling Ben thuis bevallen en volgens mij zijn er dan geen mogelijkheden voor pijnbestrijding (of ik heb me er niet goed in verdiept). Hoe? Rustig blijven en accepteren, denk ik. Het komt zoals het komt, het gaat zoals het gaat.
Ik heb tijdens de bevalling van mijn zoon tot 2x toe een ruggenprik gehad, maar ze werkten niet. Dus ja, mét pijnstiller, zónder werking
Ik ben thuis bevallen, zonder pijnmedicatie. Hoe? Tja gewoon. Ik heb het boek van Beatrijs smulders gelezen en ben op die manier de bevalling ingegaan. Het gewoon over me heen laten komen. Het is ook echt! geen moment in me opgekomen dat ik het niet meer aankon en naar het ZH wilde voor pijnbestrijding. Ik denk dat het echt belangrijk is dat je je laat meegaan op de flow. Het durft te accepteren dat het pijn doet, en te weten dat je na een wee even 'rust' hebt. (hier heb ik het dus niet over inleiden want dat lijkt me verschrikkelijk). ik probeerde heel relaxed te blijven. Ik heb 2 uur onder de douche gezeten. Dit werkt natuurlijk bevalling bevorderend, en was soms erg pijnlijk met die weeen, maar het was ook zo rustgevend, dat geklater van water. Lekker niemand om me heen, behalve mn man het laatste halfuur. Wees niet bang. Snap je me nog?
Ik wil ook thuis bevallen en liefst zonder pijnstillers ect. Ik ben er ook heel rustig onder en ik zie allemaal wel hoe het gaat.
Zonder pijnstilling , met weeen storm, knip en vacuüm pomp En ja, pijn deed het.. was blijkbaar de enige op de afdeling die geen pijnstilling wilde.
Ik wilde heel graag zonder bevallen.. en dat heb ik ook heel hard en stug geroepen.. tot ik daadwerkelijk aan het bevallen was en de rug-been- en buikweeen tegelijk niet meer op kon vangen.. doen was ik zooo blij met remifentanil! I looooove it!! Ik hoop dat ik ooit weer mag bevallen met dit goedje... echt heeeeerlijk Daarna had ik heel snel 10cm ontsluiting en persweeen, maar omdat Levi niet goed lag, heb ik 6 uur persweeen op moeten houden.. echt heftig en zwaar... ik kreeg toen na een paar uur ook een ruggenprik, omdat de remifentanil uit was gewerkt (pompje was leeg).. maar die werkte niet.. had alleen een gevoelloze plek op mn rechterbovenbeen, verder voelde ik nog alles en kon ik nog alles bewegen... dus die ben ik doorgekomen zonder pijnstilling... was wel heel erg zwaar en heftig, maar als ik er nu op terugkijk zou ik het zo weer doen!
Ik wilde bij mijn dochter graag bevallen zonder pijnstilling en dat heb ik ook gedaan. Heb wel even gedacht dat ik om pijnstilling zou vragen, toen bij de laatste controle het maar 4 cm ontsluiting was en daarna de weeen heel hevig werden, op een gegeven moment ook zonder pauzes. Toen heb ik wel even gedacht; als dit nu nog zo een paar uur door moet dan trek ik het niet. Maar toen werd er weer gekeken en had ik al 8 of 9 cm ontsluiting, dus toen dacht ik ohh dan lukt het me wel zonder pijnstilling. Vond de pijn eigenlijk best te doen, kon er goed in op gaan en in mee gaan. Het hielp mij om er gewoon niet over na te denken, bijna niet mee bezig te zijn. Gewoon meebewegen zeg maar. Maar die weeenstorm vond ik wel zwaar omdat ik soms maar 1 seconde adempauze tussendoor kreeg, dat is wel hard werken. Overigens was dat met een ingeleide bevalling, en kon ik dus helaas geen dingen doen als douchen, ivm aansluiting op de ctg. Maar douchen lijkt me op zich wel een prettige natuurlijke pijnstilling. En ik had vooral rugweeen en daarbij hielp het wel als mijn man tijdens de wee heel hard onderin mijn rug duwde.