Ik wil graag eerst proberen te bevallen zonder pijnstilling. Ben nog nooit bevallen dus ik weet ook niet wat ik me moet voorstellen bij de heftigheid van de pijn. Heb een hoge pijngrens en wie weet vind ik het wel goed te doen zonder pijnstilling. Maar, ik sta wel open voor een ruggenprik of andere pijnstilling mocht het echt nodig zijn.
Persoonlijk was ik helemaal niet voor primaire pijnstilling. Ik had zoiets van 'ik zie het wel'. En dat beviel mij uitstekend, geen pijnstilling nodig gehad. Wel vind ik dat als iemand tijdens de bevalling heel lang of veel pijn heeft, pijnstilling een uitkomst is. Maar om van tevoren al te zeggen dat je het wilt snap ik nooit zo goed. Vaak zorgt die drang van 'ik moet per se pijnstilling, anders kan ik het niet' juist voor meer stress.
Ik ben 2 x zonder iets van pijnbestrijding bevallen. Deze keer had ik een tens apparaat. Ik vond dit heel prettig. Zonder al veel pijn zat ik op 9 cm. Kon de weeen heel goed opvangen en was super ontspannen. Nadat de vliezen gebroken werden, werd het wel een stuk heftiger maar dit was echt maar het laatste half uur van de bevalling.
Ik wilde zonder.. uiteindelijk door heftige rugweeën er wel om gevraagd, was al te laat... knip & vacuüm bevalling.. bij een volgende (als het ons gegund is) zal ik toch wel eerder aan pijnstilling denken
Met ruggenprik bevallen, van tevoren aangegeven dat ik dat wilde. Het was een geweldige bevalling; niets gevoeld van het zetten van de prik (werd voor verdoofd), de ontsluiting verliep heel voorspoedig omdat ik zo ontspannen was, weinig pijn gehad tijdens de weeën, goed mee kunnen persen omdat ik de persweeën gewoon voelde en dochter had meteen perfecte Apgar-scores. Ook ik kon een uurtje nadien alweer uit bed om te douchen, nergens last van gehad. Ik zal de behoefte van dames die perse zonder pijnstillen willen bevallen nooit begrijpen; ook met pijnstilling lever je een prestatie van formaat, je zult het kind er toch echt zelf uit moeten duwen En bij de tandarts laat je je bij een wortelkanaalbehandeling (die vele malen minder zeer doet dan bevallen, in de regel dan, uitzonderingen daargelaten ) vraag je toch ook om verdoving?
Ieder zijn eigen keuze. En bevallen met pijnstilling is heus niet 'minder' dan zonder, dat slaat inderdaad nergens op. Maar bevallen en een wortelkanaalbehandeling kan je niet echt met elkaar vergelijken. Bevallen is een natuurlijk proces en je lichaam maakt zelf endorfines aan. Ik ben panisch voor naalden en alles wat er wel mis kan gaan bij zo'n ruggenprik, en heb het daarom niet gewild. Ook vind ik dat weeën er gewoon 'bij horen'. De pijn van een wortelkanaalbehandeling is volledig 'extern'. Weeën geven doet je lichaam zelf, om je kind te laten geboren worden. Overigens was het idee van 'een ruggenprik is altijd mogelijk' in mijn achterhoofd wel heel rustgevend. Zo van: als ik het niet meer uithoud, kan ik er altijd nog om vragen. Alleen was dat dus niet nodig. En zo erg zijn die weeën ook niet. Pijn bij de tandarts is vele malen erger (in mijn geval dan).
1x met, 2x zonder en zonder is me zoveel beter bevallen Vond de ruggeprik naar, de katether deed pijn, het infuusprikken ging een paar keer mis en ik heb nog weken een doof gevoelloos been gehad. Ook duurde de bevalling heel erg lang maar dat kan ook komen doordat het de eerste was(22 uur). Zonder, twee keer een bevalling van 3 uur gehad. Meteen onder de douche en naar huis. Voelde me zoveel fitter na de tijd, herstelde sneller. De laatste keer heb ik een geboortens gebruikt. Was er wat sceptisch over maar het was echt fijn. Het hielp niet tegen de pijn maar gaf me het gevoel van controle terug en op die manier Kun je het beter aan.
Een ruggenprik geeft weer verhoogde kans op een kunstverlossing dus dat is voor mij echt een groot nadeel. Ik kies er daarom niet voor.
Beide bevallingen geen pijnstilling gehad, bij de eerste ging het zo snel dat het niet nodig was. Tegen de tijd dat ik het zat begon te worden had ik al volledige ontsluiting. Bij de 2e bevalling heb ik het wel overwogen toen de ontsluiting stagneerde en de ween superpijnlijk waren, maar toen kon ik juist kracht halen uit het feit dat ik het de eerste keer ook 'overleefd' had. Ik zou me persoonlijk gewoon goed verdiepen in de opties, maar het aan te kijken als het moment eenmaal daar is
Ik wilde in het begin van mijn zwangerschap gebruik maken van pijnstilling met het idee van: 'het kan dus waarom niet'. Later in de zwangerschap volgde ik echter een bevallingscursus en daar kwamen ook de nadelen van een ruggenprik aan bod. Toen ben ik gelijk omgeslagen van gedachten en wilde juist bij voorkeur geen pijnstilling. De nadelige gevolgen voor de baby van de ruggenprik (hoe klein die dan ook mogen zijn) waren voor mij reden om alles op alles te zetten om het zonder pijnstilling te doen. Uiteindelijk heb ik ruim 24 uur weeën gehad, zonder pijnstilling. En eerlijk gezegd viel de bevalling me 100% mee. Ik heb enkele zware en pijnlijke momenten gehad, maar door goed op m'n ademhaling te letten kwam ik daar goed door heen. De bevallingscursus was vanwege de ademhalingsoefeningen de beste pijnstilling voor mij die er was, wat ik daar geleerd heb heeft me uitstekend geholpen.
Bij de eerste bevalling heb ik na 8 uur heftige buik, been en rugweeen gesmeekt om een ruggenprik. Had in 5 uur ook maar een halve cm ontsluiting erbij gepuft. Uiteindelijk heeft het met ruggenprik nog 11 uur geduurd voor volledige ontsluiting maar dl lag scheef met dr hoofdje, daarna nog ruim 2 uur geperst (ruggenprik uit dus verschrikkelijke rugweeen). Tweede bevalling ben ik vantevoren ingegaan met, begin zonder pijnstilling en we zien het al. Bij de eerste wee dacht ik. No way dat ik dit zonder ga doen dus mijn begroeting aan de vk was, ik wil een ruggenprik. Mijn bevalling ging echter zo snel dat deze niet meer mogelijk was toen we in het zh waren, zelfs morfinepompje werd hem niet meer. Vond, door de paniekgevoelens de bevalling echt een hel. Mocht ik dus ongepland zwanger raken dan wil ik 100% zeker een ruggenprik.
Ik heb altijd gezegd dat ik GEEN ruggenprik wou hebben! En ook eigenlijk geen ander pijnstilling. Ik wou dit gewoon niet, voelde er me niet goed bij. Maar mijn ontsluiting bleef gister op maar 1cm hangen, ik had weeën die elkaar opvolgde, en er zat op een gegeven moment geen pauze meer tussen. Ik had rugweeen & het leek ook of er weeën in mn benen zaten. En nog steeds maar 1cm. Ik heb geschreeuwd, ik heb gejankt, ik was doodop! Mn vk is gekomen, ze zag mn situatie & ze belde het ziekenhuis. (Ik moest al bijna overgedragen worden aan het ziekenhuis wegens vliezen die te lang gebroken waren) maar ze belde dat ik eerder kwam, omdat ik echt een ruggeprik nodig had.. Waar ik me zo tegen verzette, En echt niet wou. Achteraf ben ik nu de ruggeprik zo dankbaar!
Ik heb 3 keer een ruggenprik gehad, de laatste keer werd een ks. Eerste keer omdat het gewoon niet vlotte, ik was op na 25 uur weeen opvangen. Na de ruggenprik was de baby binnen 5 uur geboren. De tweede keer omdat ik geen pijn wilde hebben, was wat angstig nog van de vorige keer en omdat we wisten dat we ook afscheid van ons meisje zouden nemen vond ik dat al zwaar genoeg. De derde heeft de ruggenprik niet echt gewerkt. Ik heb er 1cm profijt van gehad daarna kwam de pijn weer terug. Nog een extra shot gehad maar ook dat mocht niet baten en uiteindelijk toch bevallen, was ook een lange bevalling, sterrenkijker net als de eerste. Nja de laatste dus onder volledige narcose, zoonlief moest met spoed eruit vanwege een loslatende placenta. Het zetten van de ruggenprik heb ik niets van gevoeld. Ik heb er ook geen bijwerkingen van gehad of andere vervelende dingen. Ik zou er weer voor gaan!
Ik wilde geen pijnstilling zei ik! Werd ingeleid en kreeg weeen die niet meer weg gingen. Ruggenprik gevraagd en die werkte niet.... uiteindelijk keizersnede. Nu zwanger van de 2de en ga voor een keizersnede hoor. O en was zo bang voor ruggenprik! Ben 3 keer geprikt en niks van gevoeld op dat moment.
2x zonder bevallen. Bij de 1e geen (voelbare) weeën gehad, tja, ook geen pijnstilling dus Bij de 2e buikweeën gehad. Vond het wel goed te doen. Het laatste stukje werd wel wat vervelend maar toen was ik er al bijna. Nou duurden mijn bevallingen wel maar 3 en 2 uur. Kan me voorstellen als je al een paar uur weeën hebt en pas op 3/4 cm zit je voor pijnstilling kiest.
Mijn ervaring is dat de eerste weeën het 'lastigst' zijn (en dan wordt vaak voor pijnstilling gekozen). Ik vond tot 5 cm echt niet te doen, en toen ik hoorde dat ik nog 'maar' 5 cm had, was ik ook zo teleurgesteld. Maar toen knalden de weeën er goed door, kon ik ze beter opvangen en zat ik binnen de 3 uur op 10 cm. Kan me wel voorstellen dat als je uitgeput raakt, pijnstilling een goede keuze is.
HIer bij de eerste ruggenprik gehad. Wilde eigenlijk niet maar de ontsluiting schoot niet op met een weeën storm (inleiding gehad). Dus op aanraden van zh wel gehad. Was toen toch wel een verademing. 2e wilde ik wel maar toen was ik al te ver. Uiteindelijk geen pijnstilling gehad.
Hier precies zo. Ik zat op 7cm en ik bleef op 7cm. Ik zat zelf al in een weeenstorm, maar kreeg toch nog weeenopwekkers welke elke 10 minuten werden verhoogd en wat helemaal niets deed. Ja een boel pijn extra. Aangezien het om 22.30 begon, we lagen net op bed, en ik dus inmiddels bijna 40u wakker was was het advies van de arts een ruggenprik, zodat ik iets kon rusten om zo de uitdrijvingsfase te kunnen doen omdat ik er anders geen kracht voor had aangezien L. nog niet ingedaald lag en ik hem zelf naar beneden moest persen. Uiteindelijk ben ik zo'n 12u na de ruggenprik bevallen, tijdens het persen was hij overigs uit. Eerlijk is eerlijk, ik heb best lang nog last gehad van die plek waar de prik gezet was.