Ik snap eerlijk waar niet waarom je bij voorbaat ( als je niet eerder bent bevallen) al weet dat je een ruggeprik wil. Als je nog nooit een wee hebt gevoeld weet je niet wat het is en of je het aankunt. En dan bevallen vergelijken met ern wortelkanaal behandeling... Hoe beter je tijdens het bevallen kunt ontspannen hoe meer endorfines je lijf aanmaakt. Hier ook een weeenstorm gehad en binnen 3 uur op 9.5 cm daarna duurde het een uur tot volledige ontsluiting en vervolgens 2 uur persen en knip gehad. Met een goede zw cursus kun je veel aan. Ookal zeggen velen dat je er niks aan hebt, je bereid je voor op je bevalling, het haalt spanning weg dat je weet hoe je met de pijn om kunt gaan, wat je moet doen en wat je partner kan doen. Minder stress dus.
Totaal niet met je eens. Bevallen doet pijn; dat weet iedereen en niemand zal zeggen dat het geen pijn doet. De mate waarin je de pijn beleeft, ja, die verschilt per persoon. Als je veel pijn ervaart is ontspannen moeilijk en maak je dus ook minder endorfines aan. Daar heb je dan dus niet veel aan. De gynaecoloog die mij begeleidde, was zelfs een voorstander van pijnstilling omdat ontsluiting dan vaak sneller vordert. Ik heb ook een goede zwangerschapscursus gevolgd en daar heb ik zeker wel iets aan gehad. Maar niets bereid je voor op de pijn die gaat komen en dan kun je geluk hebben en een redelijk te handelen bevalling krijgen of je hebt pech en het valt ontzettend tegen. Ik wilde van mijn bevalling 'genieten' voor zover mogelijk dus heb van tevoren voor pijnstilling gekozen. Dan nog is het afwachten, dat is zo, maar ik had hier een goed gevoel bij. Ik krijg nog steeds het idee dat er in Nederland, en dan vooral vrouwen onderling, op elkaar neergekeken wordt als er voor pijnstilling is gekozen. Zeker als je dat op voorhand al hebt besloten, zoals ik. Erg jammer, want bevallen is voor iedereen een prestatie, met of zonder pijnstilling.
Jammer dat je je aangevallen voelt. Genieten van je bevalling kun je ook zonder pijnstilling. Als je kiest voor poliklinisch bevallen met mogelijkheid tot pijnstilling heb je altijd de mogelijkheid om hiervoor te kiezen. Probeer er open in te gaan. Om vooraf voor pijnstilling te kiezen vind ik idd makkelijk. Tenzij je eerder een slechte ervaring hebt gehad. Maar dat is mijn mening. En dus geen feit. De gynaecoloog die vooraf pijnstilling adviseerd ben ik nog niet tegengekomen in Nederland. En dat t pijn doet.. ik heb t niet als heel pijnlijk ervaring.
Dit is wel wat kort door de bocht. Voor ik zwanger raakte zei ik altijd dat ik pijnstilling wou, puur omdat ik niet tegen pijn kan. En gezien je de mogelijkheid in nl hebt, aa Waarom niet? Uiteindelijk toen ik zwanger was koos ik ervoor dat niet meer te willen. Ik kon het zelf wel. Samen bevallen cursus gedaan, puf oefeningen noem het maar. De eerste 4 cm noemden ze op die cursus de appeltaartbak fase, nou mn kont. Ik heb zes uur weeën gehad waarin niks gebeurde en ik kon dr niks mee; wat een pijn. Uiteindelijk dus wel voor een ruggenprik gekozen. Toen ging het snel. Tuurlijk is ontspannen het beste, maar damn, met zoveel pijn is dat lastig. En als iemand die pijn bij voorbaat al zo min mogelijk wil voelen, dan is dat toch aan hen? Je krijgt echt geen betere band met je kindje als je alle pijn gevoeld hebt hoor Mag het ons ooit nog gegund zijn, dan kies ik weer voor een ruggenprik, bij voorbaat.
Ik heb t over vooraf kiezen voor pijnstilling als je niet eerder bent bevallen. Ik heb de mogelijkheid ook opengelaten. Als t mij zwaarder gevallen was had ik hier ook voor gekozen. Je krijgt geen betere band echt niet, maar er blijven risico's asn pijnstilling zitten
Absoluut dat ben ik met je eens. Maar, ik kan mij wel goed voorstellen dat je er toch voor kiest op voorhand. De angst voor het onbekende. Je bericht klonk nogal bot, vandaar mijn reactie, al weet ik wel dat jij het niet zo bedoelde Wel fijn btw dat je het niet als pijnlijk hebt ervaren! Ik vond het heel pijnlijk, maar het tweede wat ik zei toen hij eruit was "ik zou het zo weer doen" en dat zeg ik nog. Mooiste ervaring ooit!
Als je een stortbevalling hebt heeft le lichaam geen tijd om endorfine aan te maken en zul je de pijn dus gewoon beleven zoals hij is. Als je bevalt binnen 3 uur en binnen 40 min naar 8cm gaat waarna je een weeenstorm krijgt die zelfs tijdens de persweeen aanhoudt dan kan ik je zeggen dat het geen serene, endorfine bevalling is De pijn is dan gewoon rauw en je lichaam en kind weten ook niet hoe ze alles moeten opvangen door de snelheid. Ze hebben mij zelfs weeenremmers moeten geven omdat mijn kind de snelheid niet meer aankon en rust nodig had... Ik kon het zonder pijnstilling, schreeuwen en huilen, maar ik snap best dat mensen voor pijnstilling kiezen....ook vooraf. De mindset dat je weinig gaat voelen is voor de meeste al genoeg om ontspannen een bevalling in te gaan.
Ik heb beide meegemaakt. De 'serene' endorfinebadbevalling en de stortbevalling. Ik vond de 'appeltaartbakfase' het meest pijn doen en het vervelendst. Ik was zelf helemaal niet ingesteld op de weeën en de pijn (ook al had ik die cursus gevolgd) en toen ik hoorde dat ik 'maar' 1 cm had gewonnen (liep daarvoor al met 3 cm ontsluiting) met weeën vanaf 6 uur 's morgens was ik ontzettend teleurgesteld. Het was toen 15 uur. En toen ging het helemaal anders. Ik kreeg een weeënstorm. Ik lag in bad en heb gepuft alsof mijn leven er vanaf hing. En om 18 uur had ik volledige ontsluiting. Van 4 naar 10 cm in 3 uur. Achteraf vertelde mijn vroedvrouw mij dat die eerste fase inderdaad als het pijnlijkst wordt ervaren en dat hier ook vaak wordt beslist tot pijnstilling. Ik vond, hoe gek het ook klinkt, de weeënstorm beter te handelen dan die rottige eerste centimeters. Het persen duurde een uurtje. Mijn tweede was een stortbevalling. Begonnen om 2:30 uur met de eerste pijnlijke wee. Meteen in een weeënstorm, zo de auto in naar het ziekenhuis. Kom ik daar aan, 5 cm. Weer die teleurstelling, maar gewoon geen tijd om in een ritme te komen met ademhaling. Want mijn dochter had besloten dat ze om 5 uur geboren wilde worden. En dat gebeurde dan ook na een persfase van 15 minuten. Bij de tweede bevalling was er gewoon geen tijd voor pijnstilling, al had ik het gewild. En bij de eerste was ik er na die vervelende eerste fase gewoon doorheen. Ik vond het vooruitzicht van die naald, weer uit bad moeten, veel vervelender dan de weeën.
Het is zeker een prestatie, en of je nu voor pijnstilling kiest of niet maakt helemaal niets uit. Maar het vergelijken met een wortelkanaalbehandeling, tja... je doet net alsof vrouwen die ervoor kiezen het zonder te doen, gewoon 'stoer' willen doen. Zo van: ja, ik heb geen verdoving nodig bij de tandarts, kijk mij eens! Sorry, maar een ruggenprik is totaal niet te vergelijken met pijnstilling bij de tandarts of bij een andere medische ingreep. Het eerste is gewoon niet noodzakelijk bij iedereen, het tweede wel en doe je het tweede zonder, zou men dat barbaars noemen. Een natuurlijke bevalling is daarentegen het tegenovergestelde van barbaars.
Geen idee of ik pijnstilling wil, maar wil in ieder geval geen ruggenprik. Dat idee staat me enorm tegen. Mits ik een keizersnede moet, want dan moet je wel. Maar anders geen naald in mijn rug. Ik vind het doodeng.
Bij mijn eerste duurde de ontsluiting een eeuwigheid.. Ik deed drie uur over een cm.. Ik was kapot, had die nacht niet geslapen. Kon de pijn moeilijk meer aan en moest nog zo lang. Toen wilde ze ook nog wee opwekkers gaan geven en toen hebben ze me toch geadviseerd een ruggenprik te geven.. Hierdoor ontspande ik compleet en had in 20 min volledige ontsluiting. Heel blij dus dat ik die keuze had gemaakt. Bij de tweede kwam ik op een punt dat ik om een pompje ging vragen omdat ik zoveel pijn had, maar toen had ik ook volledige ontsluiting dus dat heb ik niet gekregen.. Bij nummer drie waren de weeen pittig maar kreeg ze nog goed opgevangen.. Alleen bij 8 cm dacht ik het niet meer aan te kunnen.. Kreeg persdrang en een wee later was ze er.. Dus daar niet eens nagedacht over pijnstilling
Ik voe me niet aangevallen hoor, ik vind het alleen weer zo'n typische reactie van: kom op, je bent een vrouw, je bent ervoor gemaakt, ga ervoor. Terwijl iedereen het erover eens is dat bevallen pijnlijk is. Waarom mag je dan niet op voorhand kiezen voor pijnstilling? Waarom is dat makkelijk? Zeg je dat ook tegen mensen die bij de tandarts voor een verdoving kiezen? En tja, mijn gynaecoloog droeg de optie niet actief aan maar toen ik aangaf er voor te willen kiezen, gaf zij aan dat zij niet snapte dat er niet meer voor gekozen werd. Dus ze bestaan wel degelijk
Blijkbaar sta ik dan iets anders in t leven denk ik. Je weet dat t pijn doet allen op ervaringen van anderen. Dat t ook heel erg mee kan vallen hoor je zelden. Dat is t gewoon negatieve ervaringen blijven nou eenmaal beter hangen. Angst voor t onbekende. Ik vond de bevalling spannend vooraf maar nooitbabg geweest. Bang ben ik geweest toen ik voor de 5e keer zwanger was. De kans dat t weer misging. Alle horror scenario's voor bij zien komen. Hypnose heeft me echt geholpen te ontspannen in de zwangerschap en tijdens de bevalling. Ik ging er zonder angst in. Om vooraf al te weten dat je pijnstilling wil heeft te maken met angst voor t onbekende. Je kunt je de pijn van weeen niet indenken als je t nooit ervaren hebt dus om dan vooraf al voor pijnstilling te kiezen...
Ik heb 2x niet voor pijnbestrijding gekozen, ik dacht als zoveel vrouwen het doen waarom ik niet? Overigens is pijnbestrijding niet geheel zonder risico's! En kan het ook juist de ontsluiting vertragen. 1e bevalling, flinke weeenstorm gehad van 2,5 uur maar ik weigerde pijnmedicatie. In 4,5 uur tijd bevallen van een 8ponder. 2e bevalling, ik wist wat er komen ging dus kon mij enigszins instellen. Nu zelfs in 1,5uur bevallen van een kleine 5 pond. Ja een bevalling doet pijn, maar ik vond het niet rampzalig veel pijn. Ik weet dat het niet echt een vergelijking is maar mijn bekkenpijn vond ik vele malen erger! En ik weet van pijnbestrijding (veel morfine e.d. gehad) dat je alles in een waas beleeft. En ik wilde dat in geen geval als mijn kind ter wereld kwam. Mijn jongste heb ik zelfs, zelf aangepakt met de laatste perswee omdat de vk te laat was. Ik ben zo blij dat ik daar toe in staat was! Maar iedereen moet dit voor zichzelf beslissen,iedereen ervaart het anders en iedereen heeft een andere pijngrijs. ik ben niet anti-pijnstilling maar ik zou wel even afwachten hoe je lijf/jijzelf reageert op de bevalling. Pijnstilling is ten alle tijde nog mogelijk, tenzij je mag gaan persen dan is het te laat.
Ik ben bevallen zonder enige vorm van pijnbestrijding. Wilde het op z'n minst een kans geven om het zonder te doen. Daarnaast ben ik als de dood voor een ruggenprik haha. Het was pittig, dat zeker, vooral met vroegtijdig persweeën maar ben blij dat ik het heb doorgezet. Hopelijk gaat het deze ronde net zo
In Belgie bevalt een groot deel van de vrouwen de eerste keer met een ruggenprik. Er wordt hier veel makkelijker om gevraagd en gegeven. Prima, dat moet iedereen zelf weten. Maar ik zag enorm op tegen zo'n naald in mijn rug en vond het nou ook niet ondraaglijk. Je wordt soms ook gewoon bang gemaakt. Je vergelijking met pijnstilling bij de tandarts gaat echt niet op. Een tandartsbezoek ervaar ik vele malen vervelender en pijnlijker dan mijn 2 bevallingen.
Ik wilde bij beiden absoluut geen pijnbestrijding. Ik geloof en vertrouw op de kracht van het eigen kunnen, laat je lichaam het werk doen en vooral veel puffen Bovendien brengt elke ingreep risico's met zich mee en die wilde ik zo min mogelijk. Bij bevalling nr. 1 begon het gelijk best heftig. Kon alleen maar lopen. Op dat moment dacht ik: als dit zo door moet gaan moet ik wel pijnbestrijding. Gelukkig kon ik later wel zitten en kwam ik in de flow van de bevalling. Moest toen naar het ziekenhuis om te bevallen (wilde thuis), baby had gepoept in het vruchtwater. Daarna nog 1 moment gehad waarop ik dacht: wat een pijn, dit houd ik niet nog uren vol. Maar dat was op het laatste stuk. Heb niet om pijnstilling gevraagd. Bevalling was best intens maar doordat ik me helemaal aan de pijn overgaf en tussen de weeën door goed kon ontspannen was het te doen. Voor een eerste kindje vlot bevallen, dat scheelde ook. Toen bevalling nr. 2. Totaaaaal anders dan bij de eerste. Weeën die onregelmatig kwamen, dan weer sterke krampen, dan weer echt weeën. Geen regelmaat in te bekennen en kwam maar niet in de flow van de bevalling. Hele dag ging het zo door. Kreeg steeds meer last van mijn rug. Achteraf gezien waren dit rugweeën die naar mijn inzien geen zak deden, behalve dan mij het leven zuur maken. Einde van de middag werden de weeën eindelijk regelmatiger en sterker. Verloskundige kwam; 3 cm. Balen na zo'n hele dag! En die rugpijn steeds... Vier uur later weer de verloskundige want werd nu toch wel moe en kon door die verrekte rug ook niet ontspannen (liggen vond ik vreselijk op dat moment). Had ik 4 cm . Vliezen breken wilde ze nog niet, hoofdje lag nog wat hoog. Dus ik weer onder de douche, wiebelen, zitten, staan.... twee uurtjes later nog steeds 4 cm. DAT was het moment waarop ik zoiets had van: naar het ziekenhuis en een ruggenprik er in want dit trek ik niet nog uren. Was heel bang om in een weeënstorm terecht te komen door breken van de vliezen en dan nog lang te moeten. Uiteindelijk toch gekozen voor breken van de vliezen. Daarna volgde een heftige anderhalf uur waar ik inderdaad in die weeënstorm kwam, van 4 naar 10 cm in een uurtje. Kreeg gelukkig vlot persdrang en verder is alles goed gegaan. Kan nu goed begrijpen waarom iemand voor pijnbestrijding kiest. Ik doe het liever zonder (ik geloof nog steeds in het zelf kunnen) maar wie ben ik om te zeggen dat het voor een ander meevalt of niet? Heb nu zelf 2 hele verschillende bevallingen gehad en het is eigenlijk niet met elkaar te vergelijken. Alles voelde anders, ging anders. Zo is de bevalling van elke vrouw en de beleving ervan anders. Doe wat goed voelt, wat je fijn vindt en maak een weloverwogen keuze. Zo zit je voor jezelf nooit fout. En heb schijt aan wat een ander vindt, het is jouw feestje.