NU de bevalling dichterbij komt begin ik hem wel te knijpen. Mijn eerste bevalling is heel traumatisch verlopen. Ik werd ingeleid ivm hoge bloeddruk. Ik raakte meteen in een weeënstorm. Ik kreeg een ruggeprik, maar die werkte maar halfzijdig. De ontsluiting schoot niet op, ik werd ziek, kreeg koorts en dochter bleek verkeerde hoofdligging te hebben. Na 13 uur heftige weeën en blijven steken op 7-8 cm ontsluiting besloot de gyn een keizersnee. Ik was doodop en voelde me ziek. Ik dacht, poeh, nu is de ellende voorbij.... Helaas. Tijdens de keizersnee bleek de ruggenprik niet goed te zitten dus ik heb veel pijn gehad. Dit probeerden ze te onderdrukken met lachgas, maar ik raakte er van in paniek, het deed niks met me. Ik heb nog meegekregen dat mijn dochter geboren is. Het hechten duurde lang en ik had veel pijn. UIteindelijk besloot men mij onder narcose te brengen. Daarvoor was ik al weggevallen, ik dacht letterlijk dat ik dood ging, want alles werd wazig en ik voelde me afzwakken. Met dochter was gelukkig alles goed. Mijn man wist niet waar ik bleef en hoorde pas op de uitslaapzaal dat ik onder narcose was gebracht. Gelukkig mocht ik nadat ik wakker was geworden meteen mijn dochtertje bij me hebben. Na 2 dagen merkte ik dat ik helemaal niet goed wist wat er gebeurd was. In een gesprek met de arts bleek dat de ruggeprik dus echt niet goed zat en dat mijn baarmoeder tijdens de geboorte was ingescheurd en dat het hechten daarom zo lang duurde en ik onder narcose moest vanwege de niet functionerende ruggeprik. Gelukkig hebben ze erkent dat er daadwerkelijk dingen niet goed zijn gegaan en dat gaf me wel het gevoel gehoord te worden. Ik voelde me nl zo'n aansteller. Elke vrouw kan toch bevallen? Nu word ik in het ziekenhuis heel goed begeleid naar de bevalling toe. Gesprekken en bezoek anesthesist en de gyn heeft onze wensen op papier gezet waar iedereen zich aan moet houden. Ze willen er alles aan doen om te voorkomen dat het weer een drama wordt. Qua begeleiding zit het dus wel goed, maar ik knijp hem toch. Ik heb besloten om vaginaal proberen te bevallen omdat het herstel sneller gaat. 60% kans dat het gaat lukken volgens de gyn. Maar toch.... ik knijp hem enorm. Ben bang dat het allemaal toch niet goed gaat. Bang dat alles weer boven komt. Ik heb het allemaal wel een plekje kunnen geven, maar poeh nu moet ik ook nog weer bevallen. Wie heeft een soortgelijk iets meegemaakt en hoe is de 2e keer gegaan? Sorry voor mijn lange verhaal.
Jeetje wat een heftige ervaring. Mijn verhaal is lang niet zo heftig, maar ook ik heb een nare nasmaak van de eerste bevalling. Mijn zoontje zat klem (sterrekijker waar ze pas achter kwamen toen hij eruit kwam) en er was totaal geen beweging in te krijgen. Na 2 uur persen werd de gyn erbij gehaald en deze besloot de vacuum te gebruiken. De eerste vacuum schoot 2 x los. De 3de keer ging het wel goed. Toen ons zoontje is geboren ademde hij niet en had hij hoge koorts. hij werd meteen van ons weg genomen om hem te onderzoeken. Na 4 uur mocht ik hem eindelijk voor het eerst vast houden. Nadat ik eerst ook nog 1,5 uur lang ben gehecht Het voelde echt als falen dat ik het niet zelf heb kunnen doen. gelukkig was de verpleegster die me hechtte heel erg lief en zei me dat ik het echt niet op eigen kracht had kunnen doen omdat hij echt helemaal klem zat. Ik heb nog heel vaak aan die bevalling gedacht en er heel vaak om moeten huilen. Bij de 2de zwangerschap heb ik gelukkig nooit de angst gehad om weer te moeten bevallen, maar wel de angst voor herhaling (als je begrijpt wat ik bedoel). Hoe anders was de 2de bevalling. Na een bevalling van 4 uurtjes vanaf de eerste wee is ons dochtertje thuis geboren na 5 min persen (zonder 1 scheur of knip ). Het was zo'n geweldige mooie ervaring dat heel veel goed heeft gemaakt. Ik heb eindelijk de eerste bevalling een plaatsje kunnen geven met de gedachte dat ik het wel degelijk ook zelf kan..dat heeft de 2de bevalling wel bewezen..en dat de eerste bevalling gewoon zo heeft moeten lopen. Ik wil je heel veel suc6 wensen voor je aankomende bevalling. Praat er veel over met de mensen om je heen..hopelijk kunnen zij een deel van je angst wegnemen.
Dat is idd erg heftig geweest!! Bij mij een beetje hetzelfde verhaal alleen heb ik geen ks gehad, ze zaten met 5 man aan me te trekken en te duwen omdat ons dochterje ook een sterrelijker was die ook nog eens met haar schouders vast zat. Ook ik kreeg koorts, maar om een lang verhaal kort te maken, na 34 uur en 2 uur persen was ik er ook helemaal klaar mee. Bij de tweede zag ik er gek genoeg niet tegenop......ik moest naar het zh maar dat gaf me wel rust. Gelukkig had ik met veel toeval dezelfde vk daar, het wilde weer niet vlotten eerst dus kreeg een ruggeprik maar ik vloog toen van 4 cm naar 10cm!! Ook hier heb ik 24 uur over gedaan maar gelukkig maar een klein half uurtje hoeven te persen dus het ging een stuk beter. En nu....tja, weer kijk ik er eigenlijk naar uit, niet dat het een pretje is maar ertegenop zien doe ik gelukkig niet. Ik kan me heel goed voorstellen dat je er tegenop ziet!! Praat er over met je vk of gyn!! Heel veel sterkte meid!!
Hoi meid, ik heb helemaal niet hetzelfde meegemaakt maar wil toch reageren. Bespreek je angsten met je gyn en probeer (lijkt onmogelijk) daarna het los te laten. Het gaat doorgaans toch niet zoals je het verwacht.. En denk aan het verhaal van Chantalk, het kan zomaar zoveel beter gaan! Heel veel succes, het komt goed!
Het meis Ik kijk ook een soort van tegne me bevallig op mijn eerst was ook een hel Ik was 42 weken en werd in geleid me vliezen met teen gebroken en aan de weeën opwekkers nou ik ging in een weeën storm en viel steeds weg van de pijn deed wel eens me oven weer open en dan zag ik veel mensen om me bed uiteindelijk een rugeprik die niet goed gezet is dus later nog een. En uiteindelijk nog een 3 keer dus. Toen viel ik ook weer steeds weg en kwam de anasist. En zei dan maar de hoogste dosis toen voelde ik memwat beter. Maar aders slibde ook steeds dicht dus had toen ook al 3 infusen kon niks meer toen kwam het moment dat ik mocht persen. Na 12 uur gebroken vliezen en dat wou niet super. Dus twee gyn er bij toen een vacuüm pomp en daar kwam Ze met haar duin in de mond. En ook nog eens 4600 gram. Maar toen ze we was brak meteen de navelstreng en ging dat niet goed we hebben super foto's en heb haar bij me gehad maar in ene werdt ze weg gerukt bij me. En ik werdt weg gebracht op naar de ik. Voelde me ook weer als slechter worden en toen ik daar was weer weg valen en weer nog de anasist. Zei o u hier dit is niet goed en toen kreeg ik zuurstof was ik weg en dus onder voorledige narcose. En ben dus nog een soort van gecureerde want me plasenta kwam niet. Ben uit eindelijk 3,5 liter bloed verloren en werdt dus wakker op de ic. Met niemand om me heen me man wist niet waar ik was heeft me ouders gebeld omdat ie niet meer wist wat te doen . Heeft 1.5 uur met een pasgeboren baby gezeten zonder hulp. Uiteindelijk kwam hij maar mocht ik onze dochter niet zien die kreeg ik pas weer te zien 6 uur na de bevallig Ik. Moet straks van af 36 weken bijnde gyn en ga dan wel alles bespreken ik mag niet meer over tijd vanwege nhet gewicht en ga ook zekker niet over tijd ga naar een ander ziekenhuis omdat ze daar ander pijnstilling hebbn die ik wil proberen En voor de rest heb ik hoop dat het anders worst Vorige keer 42 weken zw gelopen zonder problemen En nu veel pijn aan me bekken en veel harde buiken deze is echt veel zwaarder. Dus praat je zelf aan dat de bevaling beter wordt
Jeetje wat een verhalen komen er voorbij. Voor mij duurt het nog een hele poos, maar ik zie er nu al tegenop. Ik heb ook een traumatische bevalling gehad. Na 20 uur weeen had ik geen persweeen meer. Hartslag van mijn zoontje viel weg. Mijn zoontje is met de tang eruit getrokken, tegelijkertijd waren er 3 mensen op mijn buik aan het duwen. Zoontje was blauw aan één kant, bewoog ook nauwelijks aan één kant. Enorme knip gehad die niet goed gehecht is, alles opengesprongen, dat is gaan ontsteken. Mijn buik is nog een paar weken blauw geweest van het gedruk. Na 5 maanden kon ik niet meer zitten of liggen van de pijn. Bleek dat mijn stuitje gebroken was door de bevalling en verkeerd is aangegroeid. Dit is nog rechtgezet. Vorige week hoorde ik van mijn VK dat ik dit keer ws een KS ga krijgen, maar nu ik dit lees twijfel ik. Allemaal sterkte met de bevalling.
Wat een verhalen idd! K kan hier mijn verhaal aan vast plakken......maar de enige tip die ik heb is kaart je verhaal aan bij de vk/gyn! De meesten staan er echt wel open voor! K wist dat in mijn situatie een geplande ks bespreekbaar was, dus dit heb k aangekaart bij de gyn toen k 24 wkn zwanger was. Mijn gyn stond erg open voor mijn verhaal. Omdat k een vaginale bevalling helemaal niet zag zitten (en er waren genoeg medische redenen) hebben wij samen voor een geplande ks gekozen. Maar had k wel vaginaal willen bevallen dan stond de gyn open voor goede afspraken zodat het niet meer hetzelfde rampenverhaal zou gaan worden. Kortom mijn ervaring leert mij dat het echt werkt om het goed te gaan bespreken en hoe je het nu anders zou willen!! Heel veel sterkte en succes allemaal!!
Bedankt voor jullie ervaringen en reacties. Heftigallemaal hoor. Ik heb het ook zeker besproken. Sterker nog, bij elke controle wordt er door de gyn over gesproken. Ze proberen er alles aan te doen om het zo goed mogelijk te laten verlopen. Dus dat is heel fijn. Ook fijn om gehoord te worden en vooral de erkenning dat het allemaal niet zo fijn is gegaan. Ik voelde me nl best een aansteller, maar dat bleek ongegrond. Ondanks dat we alles goed hebben doorgesproken en alle afspraken op papier staan zie ik er gewoon als een berg tegen op. Maar goed, kindje moet er toch uit, dus ik moet die knop gaan omzetten.
Wat een verhaal! ook ik heb een lichtelijk trauma overgehouden aan mijn eerste bevalling, heb hier nog een half jaar last van gehad met bijna dagelijks huilbuien maar na een vakantie zonder kind naar de zon en een week niets doen was ik weer de oude. heb daarom ook bij de zwangerschap erna 9 maanden in de stres gezeten over de bevalling maar deze was super en heeft de vorige bevalling bijna doen vergeten. Ben thuis bevallen in 5 uurtjes en 15 minuten persen. Als dit mijn 1e bevalling was geweest had ik niet als een berg opgezien tegen de volgende. Hoop voor je dat je nu ook een fijne bevalling krijgt wat de vorige een beetje doet vergeten.