Helaas ben ik ook een van de vele vrouwen die dit is overkomen. Ook ik ben heel erg bang geweest voor de bevalling. Tijdens de zwangerschap ben ik over de aanstaande bevalling gaan praten, dit heb ik ook aangegeven bij mijn huisarts (die doet hier nog de bevallingen). Hij (ja, een man) was steeds heel rustig en ik kon alles vragen en zeggen. Op het moment van de bevalling kwam er echter een collega van hem, ik ging dus compleet door het lint, mijn man heeft me in het hier en nu terug gehaald. Het was heel belangrijk dat hij er was, hij kon signalen van mij naar de huisarts vertalen zonder dat ik hoefde te praten. Het was alles even samen, de pijn van de bevalling en de angst van vroeger. Uiteindelijk moest ik nog met spoed met een ambulance naar het ziekenhuis en is Anique met de vaccuumpomp eruit getrokken...... Niet echt positief. In het ziekenhuis ben je geen mens maar een nummer. Maar wat ik wel ervaren heb is dat ik een oerkracht in mezelf heb zitten die ervoor zorgt dat alles toch wel weer op de juiste plek terugvalt. Ook na de bevalling heb ik nog regelmatig gesproken met de huisarts, dit heeft geholpen. Het is nu zelfs zo dat we over een tweede aan het nadenken zijn. De ervaring van vroeger staat in zijn gehaal los van het genot van nu, zo'n mooie meid dat geeft heel veel goeds. Een thuisbevalling zorgt ervoor dat alles wel vertrouwder is. Vraag bij de kraamzorg naar een ervaren kracht, zodat je, indien nodig ook na de bevalling nog je verhaal kan doen. Of je hier wat aan hebt weet ik niet maar vertel je ervaring van vroeger wel aan degene die je gaat begeleiden, dat helpt! En als je verder nog wat wilt weten, laat het maar weten. gr. Judith
Laus ik vind het heel goed dat je er nu mee bezig bent en waarschijnlijk op tijd een voor jou passende oplossing zal gaan vinden. Geniet maar lekker van je zwangerschap...... Ik heb nu 26 wkn geroepen dat het allemaal wel vanzelf zal gaan en sinds deze week raak ik in een depressie. Ook mijn verleden begint me op te spelen en weet me momenteel ff geen raad. Het idee dat er wie dan ook aan me moet komen valt nu niet goed! Vanmidag heb ik gesprek met de gyno om er eindelijk eens over te praten ...... Ben nog altijd bezig met de verwerking, maar wordt me nu allemaal beetje te veel! Iedereen heel veel sterkte en geluk met het nieuwe leventje in jullie!
hoi ik snap ook wat je bedoelt heb het ook mee gemaakt alleen heb nog geen kinderen . maar ik vertrouw ook bijna geen mannen zoals huisarten of in het ziekehuis daarom vraag ik gewoon meestal naar een vrouwelijke mischien is dat voor jou ook een optie gewoon zeggen waarom je geen man wilt maar een vrouw denk wel dat ze je wens zullen respecteren.
Bij een keizersnede wordt er van onderen ook van alles gedaan. Je krijgt een katheter in en je kan je naderhand ook niet wassen dus wordt alles een aantal keer per dag verschoond en gewassen. Dan voel je je ook behoorlijk opgelaten hoor.
Jeetje wat komt dat toch veel voor he als je dit topic bekijkt. Ik heb zelf ook zo'n ervaring gehad maar ik heb er verder nu geen last van. Ik kan een dokter er heel erg los van zien. Gek maar dat werkt zo blijkbaar bij mij. Neemt niet weg dat ik goed kan begrijpen dat je echt geen man bij je bevalling wilt. Misschien kun je eens op een briefje schrijven waar je precies bang voor bent en ook vast een lijstje maken met dingen die eventueel zouden kunnen helpen. Daarmee zou ik naar de VK gaan en alles uitleggen en vragen of zij ook nog ideeen heeft waardoor het voor jou makkelijker is en of er bepaalde afspraken kunnen worden gemaakt. Bij mij zijn ook bepaalde afspraken gemaakt en dat is gewoon heel prettig.. Laat nooit in een angstige bui je kindje weghalen hoor! Want je krijgt er echt spijt van en die klojo die heeft voor jou al genoeg verpest. Ik denk dat het wel goed komt met jou, je bent er iig heel open over..