Overal waar ik lees staat er: Bevallen is niet leuk, doet pijn enz enz. Nu herrinner ik me nog toen ik van mijn zoon beviel vroeg ik aan de zuster:"Heb u ook kinderen?" "Ja, 2" zei ze. Waarop ik antwoorden:"Wat erg voor u!!!" Dit omdat ik middenin mijn bevalling was en dacht: 2 keer bevallen, wat erg. Dus ja, op dat moment was het wel even zwaar. Maar toch.... Ik kan niet zeggen dat het niet leuk is. Beter nog... Ik heb er eigenlijk weer wel zin in. Mijn moeder en man waren toen aan mijn bevallingsbed en zullen er deze keer weer bij zijn om me te steunen. De liefde die je van je omgeving krijg, de zorg, DE RUGGENPRIK, de kind die dan komt, Ja ik vind bevallen echt niet erg. En de pijn, NEE je bent het niet GELIJK vergeten, maar uiteindelijk verdwijnen die herinneringen en blijven de mooie momenten gegrift in mijn geheugen.
haha iedereen die mijn bevallings verhaal hoort stijgt op en vragen zich af waarom dat ik weer zwanger ben geworden. als ik net z'n bevalling heb als bij fynn teken ik er voor. ik heb 47 uur af moeten zijn zonder pijnstilling en een knip van 12 hechtingen maar geen seconde aan gedacht dat ik het niet leuk vond eigenlijk juist omdat je weet waarvoor je het doet
Ik vond het een geweldige ervaring! Was wel blij met de ruggeprik, maar das niet gek want achteraf bleek ik een door een weeenstorm al bijna volledige ontsluiting te hebben Viel me echt mee! Er zijn een hoop dingen die ik minder graag doe.
Ik vond het ook een leuke dag! Nou viel mijn bevalling ook erg mee. Maar goed, ik zeg altijd maar, liever een geboortekanaaltje dan een wortelkanaaltje
fijn om ook eens de andere reacties te lezen dan reacties die zeer pijnlijk over komen. mijn eerste zwangerschap, dus ook mijn eerste bevalling. ben erg benieuwd, stiekem wel een beetje bang omdat ik niet weet wat me te wachten staat en hoe groot mijn pijngrens is op dat moment. dat verhaal van die oerkracht die je meemaakt dat geloof ik wel, maar eventuele knippen lijkt me 3x niks! dus ik lees even mee om alvast moed te verzamelen.
Eerlijk gezegd zie ik er ook niet echt tegenop. Tuurlijk, je weet dat je (veel) pijn krijgt, maar ik denk dat je ook kracht krijgt op dat moment om het te doorstaan, ook zonder ruggenprik. Als je inderdaad verhalen hoort over een knip o.i.d. heb ik wel zoiets van 'iehl' , maar goed, dat zien we over een poosje wel! Het is voor ons onze eerste zwangerschap en het enige waar ik bang voor ben is dat ik de pijn niet aan kan, of dat ik de bevalling niet goed aan kan en ga hyperventileren of zo! Maar daar heb je weer de verloskundigen voor zegt iedereen, en da's natuurlijk ook zo! Fijn om ook eens te lezen dat er mensen zijn die het bevallen wel is meegevallen, het lijkt wel of als je zwanger bent, je alleen maar horror-verhalen kunt horen!
Elleke, ik stond er net zoals jou in. Ook zeggen: je weet dat je veel pijn gaat krijgen, de verloskundige sleept me er vast door heen... Nou geloof me, ik ben er van terug gekomen! Die pijn waar je rekening mee houdt is met geen pen te beschrijven, zo intens en scherp, echt met niks te vergelijken! En die kracht, nou daar was na 13 uur weinig van over, toen kreeg ik gelukkig een ruggenprik en nog eens 8 uur later konden we eindelijk onze kleine meid verwelkomen. Ach, ik wil ook niet te negatief doen hoor, iedereen ervaart het gewoon anders. Ik heb het zelf alleen onderschat, wat nog zacht uitgedrukt is haha! Het is een woeste ervaring, een ervaring voor het leven. En naarmate de weken voorbij gaan, wordt de herinnering aan de pijn minder heftig en kan ik met iets meer 'plezier' terug denken aan de bevalling.
nou hier is het nu 3 weken en 6 daagjes geleden. na een zwangerschap van 41 weken doorgestuurd naar de gyn voor inleiding, op donderdag 30 juni ben ik om 07.30uur het ziekenhuis binnen gegaan voor start inleiding, na 72 uur was ons meisje er eindelijk op zaterdag 2 juli om 23.30uur. en eerlijk echt heel eerlijk.. ik was zoooo bang voor de pijn die ik zou hebben, in mijn hoofd begreep ik niet dat er zo`n kindje uit mijn *** kon komen, dus die pijn die ik verzon in mijn hoofd was 2000000% erger dan dat het werkelijk was.. ik heb 2 dagen lang met weeen om de 4 minuten gelopen die alleen voor 2 centimeter ontsluiting zorgden, ik sliep niet een uurtje maximaal per nacht, en op vrijdag nacht heb ik toch echt ja gezegd tegen de pethidine prik met slaapmiddel gemixt puur voor te kunnen rusten voor die zaterdag, maar pijn nee viel echt mee.. ik heb een week lang geroepen nee nooit meer, puur door de vermoeidheid, maar na een weekje zei ik alweer mooppppp ik wil nog een baby!!! en ja het klinkt heel cliche maar zogauw die baby op je buik ligt ben je de weeen alweer vergeten... heerlijk zo`n bevalling oh ja ben trouwens bevallen met 42,2 weken
Bij de eerste een geplande keizersnee gehad ivm stuit. Bij de tweede geen stuit en een kleine baby dus mocht ik het vaginaal proberen. Ondanks de 18 uur die het duurde (hulde aan de ruggenprik!), ondanks diverse rupturen en een flinke knip, ondanks dat de gyn bij 15 hechtingen is gestopt met tellen en Ć³ndanks fluxus (2,5 liter bloedverlies), 4 nachten ziekenhuis en 2 weken niet kunnen zitten zeg ik: als er nog ooit een komt wordt het wĆ©Ć©r een vaginale bevalling!! Die keizersnee en vooral de nasleep was veel heftiger. Mooi he, hoe de natuur dat regelt!?
Hehe eindelijk iets positiefs! Ik ben nu voor het eerst zwanger, en heb natuurlijk nog geen idee hoe het is. Maar ik kijk er ontzettend naar uit! En iedereen die het vraagt van nou je zult wel tegen de bevalling op zien, en ik zeg nee helemaal niet, op een gekke manier heb ik er erg veel zin in! Dan hoor ik alleen maar horror verhalen van nou daar kom je nog wel op terug enz enz. Ik ben van mezelf erg rustig en laat altijd alles over me heen komen, dus ook dit. Het lijkt me een mooie en bijzondere ervaring en ik ga hem met frisse moed tegemoed!
Ik ben blij dat ik ook kan bijdragen aan de positieve bevallingsverhalen! De woorden van mijn verloskundige waren ' het is zelfs een betere bevalling geweest dan er een uit een boekje'. Ik vond het geweldig en een hele bijzonder ervaring! Men zegt altijd 'geen bevalling is hetzelfde' dat vind ik dan weer jammer, want daar hoop ik toch wel op bij een volgende keer!
Nou, dat dacht ik ook na mn eerste, want die was super (ten minste heb ik zo ervaren) muv van de vacuumpomp dan. Maar ik tekende ervoor. Maar mn tweede bevalling was nog beter! Dus dat kan ook Ik hoop zo dat ik het ooit nog eens mag meemaken.
Nou ik heb wel een helse bevalling gehad, ik mag zelfs niet meer zomaar bevallen zonder dat er een ok op standby staat. En toch zou ik zo graag nog een bevalling meemaken! Maargoed ik ben ook nogal nuchter aangelegt en ik ben zowiezo iemand die wel tegen een stootje kan, mensen verklaren mij ook voor gek en ik denk alleen maar "ach de tweede keer kan nooit nog eens zo slecht gaan". En al zou het wel weer een helse bevalling worden, als je ziet wat je ervoor terugkrijgt zou ik het zonder aarzelen opnieuw doen! Zwangerschap, bevalling en de eerste tijd erna zijn voor mij gewoon het mooiste wat er is.
2x thuis bevallen, dus 2x zonder enige pijnstilling en zou het zo weer doen hoor. Ja pijn doet het, en als het koppie staat ga je zo ongeveer tegen het plafond, maar das ook maar ffies.
Ik kan iedereen mijn bevalling toewensen. Vond het meer dan meevallen en hoop dan ook dat de volgende een kopie wordt van de eerste! Zoals iemand eerder schreef: rustig blijven en het gewoon op je laten afkomen. Werkte hier prima
haha daar heb ik dus helemaal niets van gemerkt tis dat de gyn het zei anders had ik er geen erg in gehad.
ik vind bevallen ook totaal niet erg. ik zou nog zo een paar keer willen bevallen, maar dragen... daar moet ik dan weer niet aan denken (heb dan ook geen leuke zwangerschappen gehad )
+1 sorry Hier ook 48 uur in de volle weeen gezeten ivm dat ik geen ruggeprik mocht ,en die kracht was ook niks meer van over Plus toch eindigen met een spoedkeizersnede. Maar het was het zooooooo waard als ik nu naar mijn onzettend mooie manneke kijk!