hoi dames, een tijdje niet op de site geweest...maar ben afgelopen vrijdag 13 februari bevallen van een heel mooi mannetje genaamd dean... het hele verhaal horen jullie nog wel. maar dean is geboren met een keizersnee en ben sinds gisteren pas weer thuis.
Gefeliciteerd. Ben benieuwd hoe je bevalling is gelopen. Zo te zien nog wel een heel poosje bezig geweest want op donderdag ochtend vroeg waren je vliezen natuurlijk gebroken. En aangezien hij met de KS is geboren, ga ik ervan uit dat je het ook niet helemaal makkelijk hebt gehad. Nou lekker gaan genieten van je kleine man en dat je maar snel mag herstellen van je KS.
neehoor baby Dean is hier (ohnee das al een dreumes hihi) Mooie naam (moet ik natuurlijk even zeggen!) Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon en genietse!
me vliezen waren gebroken maar de weeen kwamen niet echt op gang. om 8 uur s avonds had ik de verloskundige gebeld dat de weeen toch echt onderweg waren. komt er zo`n schijt stagaire aanzetten en die komt mij even vertellen dat het allemaal wel mee valt en dat de bevalling nog niet begonnen is. moest maar terug bellen als de weeen om die 2 a 3 minuten kwamen. nou dat was het daar moest ik het maar mee doen. om 2 uur s nachts werd ik wakker van de pijn in me buik en rug wist me geen houding te geven en kon eigenlijk helemaal niets meer. dat waren dus weeen maar goed die kwamen om de 10 minuten. ik uiteindelijk om 5 uur s nachts de verloskundige gebeld dat de weeen om de 10 minuten kwam. zegt ze doodleuk das mooi en vroeg me voor ik ging slapen nog af hoe het met je ging.... maar dat ik van deze weeen geen ontsluiting zou krijgen. aangezien mijn vliezen een uurtje later al 24 uur gebroken waren werd ik sowieso overgedragen aan het ziekenhuis. dus mariellle de verloskundige zegt het enige wat ik voor je kan doen is bij het ziekenhuis een beetje overdrijven en zeggen dat je ingeleid wilt worden. nou daar was ik natuurlijk al lang blij mee. ze zou om 9 uur het ziekenhuis bellen en ik moest haar om half 10 bellen om te vragen hoe of wat nu verder. nou ik hing natuurlijk om kwart over 9 al aan de telefoon. ik mocht naar het ziekenhuis daar zouden ze een hartfilmpje maken van dean om te kijken hoe die het deed. dat hebben ze gedaan en daar verging ik weer van de pijn. de pijn werd zo erg dat ik op een gegeven moment heb zitten huilen en toen heeft de verloskundige besloten om me te gaan inleiden... nou ik was nog nooit zo blij geweest want er was 1 ding wat zeker was en dat was dat ik die dag me mannetje in me armen zou hebben. om half 12 geloof ik (weet de tijden niet precies meer) zijn ze begonnen met het aanbrengen van het infuus met vocht. toen ik daar 2 zakken van had gehad was het geloof ik 1 uur ofzo toen zijn ze begonnen met het geven van weeenopwekkers en kreeg ik me ruggenprik. degene die de ruggenprik kwam geven die kon het denk ik niet zo goed want ze heeft 6x ofzo verkeerd geprikt ik moest voor overgaan zitten nou dat gaat nogal met zo`n dikke buik verder moest ik me ontspannen en tussen door ook nog me weeen weg puffen.. uit eindelijk is er iemand anders gekomen die heeft 2x geprikt en voelde ik na 20 minuten niets meer.. was ook gelijk wat meer aanspreekbaar... de weeenopwekkers deden goed hun werk en de ontsluiting werd steeds wat meer. na een tijdje dacht DEAN ik heb hier geen zin in en gooide hij zijn hartslag naar beneden. dus ik van de weeenopwekkers naar de weeenremmers. ze hebben toen wel gezegd omdat DEAN het moeilijk heeft en zijn hartslag zo laag blijft gaan we het halen met een keizersnee. nou de weeenremmers deden ook goed zijn werk en de hartslag van DEAN ging weer omhoog. toen zijn hartslag wat stabieler was kreeg ik weer weeenopwekkers. het was inmiddels al een uurtje of 5 denk ik toen ze er achter kwamen dat de ruggenprik uitgewerkt was en ik de weeen met 6 of 7 centimeter onsluiting opmoest vangen nou ik dacht echt dat ik dood zou gaan de pijn was echt niet te dragen. dus ik opnieuw en ruggenprik gehad en toen die half zijn werk begon te doen ging de hartslag van DEAN weer omlaag en kwamen ze me vertellen dat DEAN het moeilijk had en ze hem dus gingen halen met een keizersnee. ik had inmiddels al wel 9 centimeter ontsluiting dus ik had zoiets van ach laat me die ene centimeter ook nog even doen en normaal bevallen. ik had namelijk echt niet door dat het met DEAN niet goed ging. om kwart over 6 werd ik naar de operatiekamer gebracht en om 18.34 is onze kleine man geboren. ik was door middel van een ruggenprik verdoofd en was nog wel bij. voelde wel dat ze met me buik bezig waren je voelde ze er namelijk aan trekken. maar goed ik hoorde DEAN huilen (kreeg hem niet te zien) en 2 seconden later werd ook sander weggehaald. ik wist niet wat er aan de hand was en waarom ze allebei weg waren... na denk ik 5 minuten kwam sander terug met DEAN en die vroeg of ik hem wou zien maar dat wou ik niet. had even totaal geen intresse in DEAN voelde me namelijk ook niet zo lekker werd allemaal een beetje wazig. om kwart over 7 werd ik naar de uitslaapkamer gebracht en om kwart voor 8 was ik terug op de afdeling. toen waren mijn ouders er al en niet veel laten kwamen de ouders van sander. omdat ik de ruggenprik heb gehad kon ik me benen niet meer bewegen en voelen dat is echt een heel raar gevoel. om elf uur ongeveer denk ik waren mijn broertje en zus met aanhang en sander zijn broertje met aanhang naar hun neefje komen kijken en werd iedereen naar huis gestuurd... toen iedereen weg was kwam eindelijk het besef van ik ben mama geworden en heb ik naar mijn kleine mannetje gekeken...het is echt een heel mooi mannetje en zou hem nu voor geen goud meer willen missen! ben echt verliefd op onze baby DEAN!