Nou he! Als ik dat topic lees met ervaringen van hoe dat moet voelen, dan zit ik bijna te huilen van geluk (nu al) Ik kijk echt zo uit naar dat moment!!
Ik was nergens bang voor omdat ik gewoon niet wist wat het zou zijn... Dat het zeer ging doen wist ik wel maar ik kon mij er geen voorstelling van maken. Het was maar goed dat ik niet van te voren wist hoe het zou gaan anders was ik hard weggerend Stel dat ik nog een keer zwanger mag raken zou ik veel banger zijn omdat het nu best een heftige bevalling heb gehad met van alles er op en eraan en je weet nu hoe en wat (al is natuurlijk geen bevalling hetzelfde)
En terecht hoor, ik moet ook nog steeds huilen als ik terug denk aan dat moment (terwijl ik toen helemaal niet moest huilen, was alleen maar blij ).
Ik ben nog in het stadium dat ik er enorm tegenop zit dat er andere mensen 'daar beneden' willen zitten. (ben heeeeel erg preuts) Andere angsten: voor alles waarbij ze na de bevalling 'daar beneden' nog onderhoud moeten plegen. Totaal ruptuur enzo. En de flauwvallende man...... zie ik helaas hier wel gebeuren.... hahaha
Bang voor: - baby die niet indaalt -baby die verkeerd ligt - uren weeën en een bevalling die niet vordert. - weeënstorm - scheuren / totaalruptuur - vacuüm of tangverlossing Eh.. Moet ik nog Doorgaan? Haha
De eerste keer was ik vooral bang voor: Scheuren/knippen ......Nadat mijn dochter thuis was geboren mocht ik alsnog met een ambulance naar het ziekenhuis vanwege een fluxus en ....tada... een subtotaalruptuur En ik kreeg fijn aan het begin van deze zwangerschap te horen dat ze preventief een knip gaan zetten om het litteken te beschermen. Een erg fijn idee...dat ze een schaar in je doos gaan zetten
voel je echt niets van hoor...!! hier zonder verdoving gezet..... enige wat ik er vervelend aan vond, was het geluid.... kreeg beetje het idee of ze "een lintje" aan het doorknippen waren... hahahahaha "hierbij verklaar ik de muts voor geopend"..... (en waarschijnlijk moet je aan bovenstaande zin denken, tijdens de bevalling... hahahahaha) @angsten... nog geen...... we zien het wel weer.... al was ik wel blij dat ik na nr 3 niet meer "hoefde"...
Ik ben inmiddels twee keer bevallen in alle eerlijkheid? Ik vond het geweldig! Zwanger zijn vond ik geen bal aan (veel kleine klachten) maar dat bevallen.. wow, wat een kick. Het viel dus alles mee. Ik was het meest bang voor: - een keizersnee en DUS - een ruggeprik - of verschrikkelijk uitscheuren Allemaal niet gebeurd. Ik heb twee vaginale bevallingen zonder pijnstilling gehad (één thuis) en dat ging allemaal prima. Ik had de eeste keer één binnenhechting en één buitenhechting en de tweede keer helemaal niets. Wat zeer deed was het 'staan' van het hoofdje.. dat is echt een naar gevoel maar ja, ze zijn er dan wel bijna! Ik hoop nog een derde te mogen krijgen en hoewel de eerste en de tweede bevalling heel verschillend waren hoop ik toch weer op zo'n goeie bevalling. Mijn verloskundigen en gyn (1e bevalling werd medisch door uitblijven van persweeën) waren het er trouwens volledig over eens bij beide bevallingen... het gaat zo goed omdat ik vertrouwen had en goed luisterde.. naar mijn verloskundige maar vooral ook naar mijn eigen lijf! En.. ontspannen! Bevallen? Ja, graag!
Mooi verhaal, Cygnet! Dat geeft de burger weer moed Kan me helemaal voorstellen dat het erg scheelt of je er zelf vertrouwen in hebt en goed luistert naar alle instructies/tips die worden gegeven. Dat maakt je ook ontspannen. Vind het altijd erg prettig om ook dit soort positieve verhalen te lezen!
Ik was bang om te poepen in bed, om uit te scheuren en ingeknipt te worden. Geen van drieën is gebeurd, ik mag dus niet klagen
Ik werd ingeleid maar was niet bang ergens voor..... Ik hoopte alleen zo dat m'n placenta uit zichzelf eruit zou komen en dat is gebeurd gelukkig. Ik ben wat ingescheurd, tijdens het bevallen niks van gevoeld
Mijn angsten: Knip/scheur (knip wil ik van tevoren niet weten denk ik) Hechten!!!! (lijkt me heel erg zeer doen) Dat het hoofdje staat Dat ik in paniek raak of het niet meer zie zitten (ben niet zo'n doorzetter van mezelf haha en heb hekel aan onbekende dingen) Dat het kindje niet gaat passen (halverwege ofzo) Nou ja, volgend jaar mei hoop ik te vertellen hoe het gegaan is. Mijn 1e gedachte na de positieve zw.test (ok 2e, eerste was: jee, ben ik echt zwanger??? ) was: O shit, dat moet er ook weer uit Mijn zusje is begin dit jaar bevallen en die zij idd wel dat het behoorlijk hielp als ze naar VK luisterde ipv in paniek raakte. Dus hoop dat het bij mij net zo goed zal gaan.
Hier ook wel angst hoor voor de bevalling! Maar het viel mij ook ontzettend mee! Was ook erg bang voor: Urenlange weeen voor de onsluiting knippen/scheuren niet passen keizersnee de pijn Maar.. niets van dat alles.. (behalve pijn dan) maar ik heb het zonder pijnstilling overleeft! Alleen sterretjes toen het hoofdje ging staan.. dat was het vervelendste. Oja en een klein scheurtje, dus een paar hechtingen.. maar dat heb ik zelf niet gevoelt! Maar daarna.. echt ik voelde me superwoman! Wat een adrealine, wat een kick! heb me nog nooit zo goed gevoelt! Was ook erg snel weer op de been.. die adrealine heeft dagen lang voor een fantastisch gevoel gezorgt! Zie er nu niet tegenop... ben alleen bang dat het moeilijk gaat worden omdat dit kindje groot blijkt te zijn. Dat is wel een beetje mijn angst.. dat het niet past.. of ineens een spoedkeizersnee word.. en dat wil ik dus liever niet.. een bevalling is zo'n mooie ervaring.. de kick erna.. wat je wel niet gepresteerd hebt.. echt zo mooi!
Tot nu toe heb ik nog geen echt angsten. Ik probeer het allemaal over me heen te laten komen, alleen waar ik wel bang voor ben, is dat ik moet poepen En dat ik van voor tot achter uitscheur, aangezien mijn moeder dit ook heeft gehad toen ze beviel van mij...
Ik voor knippen en hechten, scheuren dan weer niet zo bang voor gek genoeg, omdat je dat niet aan ziet komen misschien. Poepen vind ik voor mezelf niet zo erg maar ben bang dat mijn vriend gillend wegloopt als ie dat ziet. Ben daar sowieso wel een beetje bang voor dat ik weinig steun aan hem zal hebben, hij zou er liefst helemaal niet bij zijn zegt ie. En hij is panisch voor poep
Ojeej, dat wordt wat als hij de billen van zn kindje moet poetsen! Je vriend schreeuwt: Schaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaat, de kleine heeft gepoept Ik denk dat ik wel 't een en ander aan mijn man zal hebben, maar wellicht dat hij me ook echt op de zenuwen gaat zitten. Hij heeft namelijk een hekel aan ziekenhuizen en wachten, dus dat wordt een leuke combinatie.