Man en ik andere ideeën over de bevalling

Samen bespreken bij de VK. Zij kan misschien je man gerust stellen.

 

Ik zou geen risico nemen door zo laat mogelijk de vk te bellen, lijkt me niet slim.
Verder zou ik het idd samen met de vk bespreken en kan zij haar licht er op laten schijnen. In de tussentijd kan er nog zoveel gebeuren ook natuurlijk.

 

Bij ons was het precies hetzelfde.
Ik heb bij de vk aangegeven dat ik graag thuis wilde bevallen en dat manlief dat eigenlijk niet zag zitten.
Ik heb toen met de vk afgesproken dat ik alleen naar het zh zou gaan als het echt nodig zou zijn.
Toen ze kwam bleek ik al 7 cm ontsluiting te hebben. Het woord zh is niet eens meer gevallen en ik ben heerlijk thuis bevallen.
Misschien kun jij het ook zo spelen dat je de vk laat bepalen of je nu wel of niet naar het zh moet. Als er geen complicaties zijn kan zij je man waarschijnlijk wel gerust stellen dat het helemaal niet nodig is.

 

Tja, ik ben van mening dat je kinderen samen krijgt en dat de man over het kind net zo veel te vertellen heeft als de vrouw. MAAR: de bevalling is voor mij de absolute uitzondering. Aan de ene kant is het iets wat je 'samen' moet doen. Maar goed, 'samen' is natuurlijk maar een wassen neus als het om de bevalling gaat. Jij doet het werk en de bijdrage die de man daaraan levert, is jou waar mogelijk ondersteunen (of in ieder geval doen alsof) en ondertussen in zijn hoofd, zonder dat jij het merkt, God op zijn blote knietjes danken dat hij het niet hoeft te doen.

Neem hem een keer mee naar de verloskundige. Zorg dat zij weet wat je wil bespreken (kan ze er eventueel wat extra tijd voor uittrekken). Vertel hem ook precies waarom je hem meeneemt (desnoods in de auto pas ) en wees duidelijk dat je wilt dat hij EERST luistert en dan pas met redenen argumenten komt. Anders zit hij bij de eerste zin al te ja-maren en hoort hij nog niks ervan.

Uiteindelijk beslis jij, vind ik. Maar het is natuurlijk wel fijn als je dat op een manier doet waarbij hij zich niet helemaal gepasseerd voelt. Dat hij het er misschien niet helemaal 100% mee eens is, maar zich wel kan neerleggen bij jouw keuze en je dus toch kan steunen.
Wees ook bereid om duidelijk een concessie naar hem te doen. Dat je dus in principe thuis wilt beginnen, maar als er ook meer een teken van twijfel is, dat je dan alsnog naar het ziekenhuis gaat. Desnoods met de ambulance met politiebegeleiding.

 

Ik zou er samen met je man met de vk over spreken.
Ik wilde graag het omgekeerde: Wilde in het ziekenhuis bevallen.
Maar bij de eerste ging de bevalling zo super-snel. Ik was toen al in het ziekenhuis omdat ik zou worden ingeleid, maar zat nu echt mn hoofd te breken hoe ik bij deze bevalling op tijd in het ziekenhuis zou kunnen komen, aangezien de tweede vaak nog sneller gaat (dacht net als je man aan politiebegeleiding ed).
Ik heb het hier met de vk over gehad. Zij gaf aan dat een ziekenhuisbevalling heel leuk is, maar dat het vaak ook een soort gevoel van schijn-zekerheid geeft (het gevoel dat als er iets gebeurt of mis mocht zijn, dat je dan alle medische zorg al bij de hand hebt).
Bij een snelle bevalling is het vaak veel veiliger en beter om gewoon rustig thuis te bevallen. Mocht er onverhoopt toch iets zijn, dan is een ambulance er eerder dan dat jij zelf naar het ziekenhuis kunt rijden. Hoe de vk het uitlegde heeft ons beiden veel rust gegeven.
Wel afgesproken dat ze echt niet te lang mag wachten met knopen doorhakken (mocht er toch twijfel zijn om richting ziekenhuis te gaan).

 

ik zou er ook met de vk over praten. Misschien eerst een keer apart en dan samen met je man. ik ben in het ziekenhuis bevallen en dat viel mij zo tegen. Had zo graag thuis willen bevallen, maar ja moest een spoedkeizersnede. Ik heb zo het gevoel gehad dat ik geen zeggenschap had over mijn eigen lichaam. En het is toch jou lichaam en een bevalling is nu eenmaal zwaar en vermoeiend. Ik vind echt dat als het kan je en je thuis wilt proberen te bevallen dat dat echt moet kunnen. Je bent dan in je vertrouwde omgeving en voelt je misschien prettiger, waardoor de bevalling dan voor je gevoel misschien prettiger en relaxter verloopt. Ik heb na 9 dagen ziekenhuis dag en nacht zoveel personeel aan mijn bed gehad, dat ik behoefte had aan rust in mijn eigen huisje. Iedereen zat maar aan mij zonder het te vragen, dat vind ik best moeilijk. Dus ik zo echt er voor gaan om te zorgen dat je op je gemak bent en als het niet nodig is om naar het ziekenhuis te gaan, gewoon lekker thuis te blijven.
ik wens je succes en een fijne verdere verloop van de zwangerschap.

 

Ik zou er gewoon met je man over praten en hem uitleggen waarom jij nou zo graag thuis wilt bevallen. Als hij angstig is over dingen die 'mis' kunnen gaan, vraag dan of je vk hier uitleg over kan geven. Wellicht kun je hem ook wat info laten lezen.

Ik zou er in ieder geval niet voor kiezen om de schijn op te houden en pas naar het zkh te willen gaan terwijl je weet dat het al te laat daarvoor is. Lijt mij niet heel erg eerlijk tegenover je man.

Succes in ieder geval!

 

Dit dus!
Ik zou mijn vent iets anders vertellen! Hahahaha
Succes.

 

als het nu hoog oploopt dan zou ik het even laten rusten...maar wel weer een keertje gaan bespreken evt. idd met je vk erbij.
Vind dat jij je natuurlijk absoluut prettig moet voelen, jij bent degene die moet bevallen, maar het zou er voor mij wel aanliggen welke redenen je man heeft om heel graag naar het ziekenhuis te willen..hij moet natuurlijk ook niet erg angstig om jullie beebje zijn, want dan lig jij ook niet prettig te bevallen.

IK wil zelf ook heel graag naar het ziekenhuis, 1e bevalling duurde 2,5 uur van het eerste krampje af, wij moeten er dus ook heel snel bij zijn. Hier al met de vk afgesproken dat zij niet eens naar ons huis komt, maar meteen naar het ziekenhuis. Ik bel haar wel even om te overleggen, en als ik regelmatige weeen heb, gaat ze meteen rijden. Onze vk zit ook ongeveer 20 min van het ziekenhuis af, wij zitten zelf wat dichterbij.

 

Ik begrijp je niet helemaal, want eerst zeg je dat je expres hebt aangestuurd op een medische indicatie door je lengte en gewicht anders te laten noteren en daarna zeg je dat je graag thuis wilt bevallen....

Wat ik me herinner van mijn bevallingen: mijn eerste kwam ook onverwacht snel, het ziekenhuis was geen haalbare kaart. De verloskundige zei toen dat een bevalling die zo snel gaat prima thuis kan, omdat er dan vaak helemaal geen complicaties zijn. Bij de tweede kregen we zelfs instructies hoe we in geval van nood zelf de baby op de wereld konden krijgen, opnieuw met de woorden dat dat niet extra gevaarlijk was, omdat een vlotte bevalling meestal komt doordat alles prima gaat. Dus misschien is dat ook troost voor je man, als het bij jullie ook zo snel gaat.
En je kunt hem misschien ook ngo vertellen dat maar 10% van de bevallingen begint met gebroken vliezen, als dat vorige keer bij jullie de trigger was (bij mij ook), dan hoeft het dus helemaal niet zo snel te gaan, als je eerst gewoon weeën krijgt.

 

Bij de eerste ben ik op medische indicatie in het ziekenhuis bevallen. Uiteindelijk ook ingeleid. Dit is zo snel gegaan dat ik nu denk dat ik bij de tweede het ziekenhuis niet eens ga halen. Ik wil nu dus ook gewoon heel erg graag thuis bevallen. Mijn man dacht hier echter heel anders over en vond dat ik ivm veiligheid toch echt in het ziekenhuis moest gaan bevallen. Samen het gesprek aangaan bij de verloskundige zag hij niet zitten. Dus tja... ik heb hem nu heel duidelijk gemaakt dat het mijn bevalling is en ik dus bepaal en vind dus echt dat hij hier niks over te zeggen heeft. Vond hij niet echt heel erg leuk maar staat inmiddels wel achter mijn keus. Mijn mening jij bevalt jij bepaald succes.

 

Haha, ik zou mijn vent streng toespreken: "schat, ik ga thuis bevallen van ons derde kindje". Het kan me eigenlijk weinig schelen wat hij ervan vindt, hij hoeft het niet te doen

Ik denk dat je man nu nog denkt dat jijzelf in het zkh wilt bevallen. Zodra je er voor jezelf uit bent wat je echt wilt, moet je dit gewoon vertellen aan je man. Waarschijnlijk vindt hij het dan wel goed.

 

Mijn man vindt het maar gek dat ik thuis wil bevallen maar hij heeft nog niet het lef gehad om mij tegen te spreken Bij ons is wel duidelijk wie die beslissing neemt, hij snapt dondersgoed dat ik het uiteindelijk allemaal moet doen dus hij gaat erin mee.

 

Wachten op een ambulance en politie is echt onzin. Die doen er zolang over om bij jou te zijn dat je in die tijd allang zelf in het ziekenhuis kunt zijn.

 

Wist eigenlijk niet dat politie je zou kunnen begeleiden naar het ziekenhuis. Een ambulance heeft ook een sirene en men gaat daarvoor wel aan de kant, ook als er geen politie bij is.

Wb de bevalling, thuis of zkh. Ik dacht dus ook altijd ziekenhuis, mijn man zei dat altijd, mijn vrienden en familie zeggen het. Maar ik twijfel heel erg nu ik zwanger ben lijkt het me toch heel mooi om mijn kind thuis te krijgen. En niet alleen dat, ik voel me thuis meer op mijn gemak, hoef niet met weeen in de auto (wat volgens velen de weeen wel remt) en dan nog dat gedoe met je pasgeboren baby naar buiten in de auto. En als ik voor het eerst moet plassen doe ik dat liever in mijn eigen badkamer met een koude douche straal.

Ben jij er al uit dat je echt thuis wil bevallen? Of heb je ook tweijfels? Hoe dan ook, ik denk dat het belangrijkste is wat je zelf wil. Jij bent degene die het kindje eruit moet persen, jij moet het doen, dus het is belangrijk dat jij je op je gemak voelt.

 

Kan het wel begrijpen, echter heb je niet altijd invloed op een thuisbevalling. Ik had me in de laatste week op gefocussed op een thuisbevalling (wilde daarvoor ziekenhuis) maar toen had de kleine in het vruchtwater gepoept en werd het alsnog ritje ziekenhuis. Het kan heel snel gaan maar 20 minuten zou wel heel snel zijn Ik zou het met je VK bespreken wat je wensen zijn dus dat je in principe gewoon lekker thuis wil bevallen. Wat mijn man vind is ondergschikt aan mijn wensen vind ik. Mijn man wilde ook persé het ziekenhuis want 'die rommel' thuis in ons bed vond hij maar niks Maar jij doet het werk, niet je man. Je moet doen waar jij je het lekkerste bij voelt.