Mijn man was de hele tijd bij mij, hij heeft alles meegemaakt. Hij heeft het kindje geboren zien worden, de navelstreng doorgeknipt... de placenta geboren zien worden, het hechten meegemaakt. Hij was absoluut niet angstig of zo, wat ik ook nog wel eens hoor bij de mannen.
Hij heeft de hele bevalling naast me gezeten.. Ik heb echt onwijs veel steun aan hem gehad en vind dan ook dat we samen bevallen zijn. Ik heb zijn hele hand blauw geknepen en hij heeft er geen 1 keer iets van gezegd.. Heel vaak heb ik gezegd dat hij iets moest gaan eten of even moest gaan rusten (mijn bevalling duurde erg lang), maar hij is geen seconde bij me weg gegaan..
Mijn man zat naast me... mocht nog niet eens voor een sigaret naar buiten van me... hij was letterlijk mijn rots in de branding... samen met de verpleegkundige (ik ben nl ingeleid en dus in het ziekenhuis bevallen). Hij heeft m'n hoofd gedept, dextro gevoerd, m'n hand vast gehouden (tip... laat je man een evt ring bij hemzelf afdoen anders heeft hij misschien last van het knijpen) en is er gewoon voor me geweest. Na de bevalling heeft hij ook de navelstreng doorgeknipt en samen met de verpleegkundige mijn dochtertje aangekleed.
Hoi kijk ook vooral op dat moment wat je nodig hebt en waar je allebei beheofte ana hebt. Vergeet niet da thet voor je man ook ene heftige gebeurtenis is. Mijn man heeft de VK gebeld, weeen opgenomen en in het ziekenhuis me continue ondersteund. Washandje op mijn hoofd, meegeperst en af en toe een geintje gemaakt. Dat konden wij heel makkelijk hebben (heb echt een perfecte bevalling gehad). Hij werd er door de VK elke keer bijgeroepen hoe ver het al was. Ik heb zelf onze zoon aangepakt en op mijn borst gelegd en hij de navelstreng doorgeknipt. En toen ik mocht douchen heeft hij hem wel 3 kwartier bij zich gehad. Ik had van tevoren wel in geboorteplan gezet en afgesproken dat asl er iets met mij zou zin (bijv onder het mes vlak na de bevalling oid) dat hij dan zn lijf zou ontbloten en onze kleine warm zou houden. Succes nog en laat het allemaal maa rop je afkomen. Je weet niet van te voren hoe je reageerd!
Mijn man zat beide keren naast me. Bij de tweede heeft hij tijdens het persen mijn been vast moeten houden omdat ik er geen kracht meer voor had en heeft hij helemaal zitten bekijken hoe onze meid eruit kwam. Hijz egt het zelf erg speciaal te vinden. Bij de eerste heeft hij de navelstreng door geknipt, bij de tweede hebben we het samen gedaan en bij de derde mag ik het doen.
Bij de eerste zat hij bij mijn benen omdat hij het allemaal zo bijzonder vond om te zien. Hij heeft Ties helemaal zien komen. Bij de tweede plukte hij Sam van het bed af nadat ik hem eruit had geperst. De vk was namelijk net weg toen ik persdrang kreeg en in 1 wee Sam eruit perste. Toen heeft manlief dus Sam gepakt, navelstreng van zijn nek afgehaald en hem op mijn borst gelegd.
Mijn man zat in de verloskamer op een stoel. Heeft geen hand vastgehouden of washandjes op mijn hoofd gelegd. Het ging allemaal zo snel, hij was helemaal overrompeld. Ik had ook helemaal geen behoefte aan een hand of een washand of iets te drinken. Hij heeft wel steeds geprobeerd om mij in het 'pufritme' te krijgen als ik in paniek raakte en niet meer pufte en hij heeft steeds tegen me gepraat! Je doet het super goed, schat! haha. Tijdens het persen zat hij naast me, hij heeft de navelstreng doorgeknipt en heeft niet tussen mijn benen gekeken. (wilde ik ook absoluut niet.) Ben benieuwd hoe het dit keer zal verlopen.
mijn man was aan het filmen want dit wilde ik heeeel graag dus mijn moeder stond naast mij. zij is niet zo handig dus was bang dat ik dan geen film zou hebben. en HOE de heeft gefilmd gewoon zwaar ingezoomd op mijn vagina hahaha hij zei zelf dat ie dat fijn vond want het leek voor hem zo alsof hij naar een film keek. voor mezelf om terug te zien echt mooi maar ook kon het niet bevatten dat mijn meisje gewoon echt zo uit me is gekomen hihi maar tijdens de weeen stond hij wel naast mij alleen heeeel irritant hij vond de monitor helemaal geweldig dus ging het steeds zo van wooow deze die nu komt gaat pijn doen wooow kijk de wee omhoog gaan. toen had ik wel zoiets ja daag hou je mond joh ik voel de pijn ook wel
Mijn man heeft met de baarkruk achter me gezeten en op bed naast me. Geloof dat hij wel heeft gekeken maar de kraamverzorgster maakte foto's en filmde ook. En de navelstreng heeft hij door geknipt. Bij de tweede (ooit hopelijk) zou hij de kleine wel op willen vangen denk ik.
Van begin tot eind naast me, muv de nachten (ben er bijna 3 hele dagen mee bezig geweest, dus heb 'm wel 2 keer naar bed gestuurd). De rest van de tijd is ie amper van mijn zijde geweken. Bij de uitdrijving hield hij mijn hand vast en moedigde me aan. Toen Sil er eenmaal was, heeft hij (nadat de verpleegkundige het zei) 2 foto's gemaakt en daarna de navelstreng doorgeknipt (waar diezelfde verpleegster dan weer foto's van maakte). Hij heeft heel bewust de hele tijd NIET naar mijn onderkantje gekeken Zijn woorden: ik wil ook nog wel normaal met je naar bed kunnen later
Mijn vriend heeft al die tijd naast me op bed gezeten en mijn hand vast gehouden, hij kon alles wel goed zien, dus heeft ook gezien dat ze geboren werd etc. De navelstreng heeft hij doorgeknipt en verder heeft hij alleen maar trots mij aangemoedigd en hebben we samen gehuild toen ik onze dochter op mijn buik kreeg .
Mijn vriend zat naast mijn bed en keek zo af en toe even naar beneden. Waardoor ik op een gegeven moment hoor: Wat is dat?? Waarop de gyn zegt: Nou wat denkt u meneer? We krijgen een zoon!!! (zoontje lag in stuit mijn zijn kont eerst dus ook zijn geslacht voor) Daar heeft hij snel foto's van gemaakt en daarna mocht hij mijn hand niet meer los laten. Met als gevolg een blauwe hand nadat ons zoontje geboren was
Tijdens de weeen zat ik in mijn eigen wereld dus zat ie tv te kijken. kwam af en toe vragen of ik iets nodig had. Tijdens de bevalling hield ie steeds mijn hoofd vast tijdens het persen en tussendoor keek ie hoever het al stond beneden. Hij mocht nl. de baby opvangen en was bang dat ie te laat zou zijn. iedere keer zag ie een stuk hoofd en stond ie al klaar met zn handen hahaha Verder heeft ie me goed aangemoedigd en natuurlijk de navelstreng doorgeknipt!
Hier beide keren thuis bevallen en lag hij naast me op bed. En hij heeft beide keren de navelstreng doorgeknipt. Tijdens mijn weeen was hij gewoon in huis maar niet steeds bij me.
Mijn man deed eerst een beetje z'n eigen ding totdat de vk kwam en ook daadwerkelijk bleef toen ging ik op bed en heeft hij naast me gezeten, gestaan, m'n hand vast gehouden, nat washandje in m'n rug gedaan af en toe. Beide kindjes kwamen niet zo makkelijk ter wereld dus hij heeft ze niet opgevangen. De eerste is met een vacuumpomp gehaald en de 2e is uiteindelijk wel zonder hulp gekomen maar ik was wel met volledige ontsluiting naar het zkh gebracht, mijn man kwam toen een kwartier later binnen dan ik omdat het spits was en wist niet wat hij kon verwachten. Toen hij me kwam bijstaan met persen zei hij wel heel trots dat hij het hoofdje zag dus hij heeft wel staan kijken haha... Maar volgens mij alleen op dat moment, eerder tijdens de bevalling zag hij wat eruit komen toen hij de slaapkamer op kwam en keek heel vies en liep snel door om naast mij te staan hahaha... Hij heeft bij beide wel de navelstreng doorgeknipt ook al hoefde het voor hem niet zo zeer de eerste keer.
Haha, hij zat de hele tijd naast me of was bij me om me te ondersteunen. Ik vond het superknap, want ik schreeuwde alles bij elkaar tijdens de ontsluiting, hij heeft het doorstaan. Hij heeft samen met de zuster mijn been vastgehouden toen ik mocht persen, heeft toen ook meegekeken toen het hoofdje kwam en ons kindje geboren zien worden, dat vond hij super om te zien, en heeft uiteindelijk de navelstreng doorgeknipt. Ik kreeg als eerste het kindje op m'n buik via de verloskundige, ik wilde het wel zelf als eerste ontvangen zeg maar.
mijn man tijdens de weeen op toilet ,naast mij, en voor de radio aan men voeten te luisteren naar de voetbal verpleging komt binnen radio stiller verpleging buiten radio weer harder tijdens de bevalling naast mij recht zodat hij alles kon zien navelstreng heeft hij niet kunnen doorknippen die was wat kort heeft de gyn gelijk doorgeknipt en dan ons meisje op men buik gelegd
Bij de oudste heeft mijn man continue naast me gestaan en drinken / washandjes aangereikt, hij heeft onze dochter niet 'opgevangen' maar wel de navelstreng doorgeknipt. Bij onze zoon ging het heel anders, hij was zo groot dat ik hem er bijna niet uitkreeg, iedereen kwam aansnellen (zusters, verpleegkundigen, gynaecologen, verloskundige, weet ik veel wat) om mij vast te houden terijl ik naar mijn idee al mijn organen eruit lag te persen. Mijn man stond een beetje op een afstand en heeft onze zoon dus echt geboren zien worden, omdat hij de navelstreng om zijn nek had kon hij de navelstreng niet doorknippen omdat hij gelijk aan de beademing moest.
Mijn vriend zat de hele tijd naast me toen ik aan het bevallen was en heeft de navelstreng door mogen knippen. Tijdens het inleiden en de weeën heeft hij bijna de hele tijd bij me gezeten, (behalve als hij buiten ging roken ) alleen toen het etenstijd was ging hij buiten eten halen voor ons. Maar toen was mijn moeder bij mij.