Mijn man heeft voor de douche op een stoel gezeten, ik heb 4 uur onder de douche gestaan, en met het persen heeft hij bij mn hoofd gestaan. Hij heeft niet tussen mn benen gekeken en ook de navelstreng niet doorgeknipt. Tussen mn benen kijken wilde hij niet omdat hij nog graag meer kinderen wilde en de navelstreng heeft de verloskundige doorgeknipt omdat hij dat liever niet deed. Ik was super blij met mijn man tijdens de bevalling, zonder hem was ik waarschijnlijk in paniek geraakt.
Vriendlief is geen moment van mijn zijde geweken... kan me zelfs niet herinneren dat hij is gaan plassen :S Ik had een weeënstorm die bijna 6 uur duurde, er was geen plek op de ok voor mn ruggeprik dus ik moest lang wachten. Maar vriendlief heeft mn hand vast gehouden, mn kussens recht gelegd, drinken aangegeven met een rietje.Wrijven of masseren kon ik allemaal niet hebben en dat voelde hij feilloos aan. Wel heeft ie stiekem alles gefilmd met zijn iPhone. Weken voor de bevalling had ik aangegeven dat hij niets hoefde te filmen, maar hij heeft er stiekem een videodagboek van gemaakt en achteraf vond ik het geweldig! Helemaal gefilmd zoals hij het ervaren heeft en volop benoemd hoe hij het vond en gaf nog een mooie boodschap voor de kleine. Ik heb heb hem al vaak met plezier teruggekeken!
tijdens weeen zittend naast me, bij het persen staand naast me en heeft gekeken hoe lydia eruit kwam en heeft navelstreng doorgeknipt. bij daniel werd het keizersnee, heeft hij bij me hoofd gezeten en gekeken toen ze daniel eruit haalde. heeft later navelstreng symbolisch nog doorgeknipt
man zat naast mij, hij is niet zo goed met bloed en medische dingen en ik vond het niks als hij tussen mn benen zou loeren (heb graag erna ook nog een seksleven lol) dus dit was een goeie houding voor ons. Hij deed het washandje, mijn hand vasthouden, en op commando van mij gaf hij mij slokjes water. Aangezien de bloed aversie van hem, hadden we vantevoren afgesproken dat we op het moment zelf zouden kijken voor de navelstreng. Man vond het toch wat eng dus heb ik zelf de navelstreng doorgeknipt, eerst wel keurig aan hem gevraagd of hij het wilde doen.
M'n vriend heeft een hele poos bij me gezeten en gesteund, ook geruststellen toen het hartje van ons zoontje een eind zakte. Maar op het moment dat het persen begon stond ie aan het voeteneind. Schoonzus en tante stonden naast me, aan te moedigen. Schoonmoeder en vriend aan het voeteneind, stil en bezorgd. Toen ik tranen bij m'n vriend zag wist ik dat hij bijna geboren zou zijn De navelstreng werd door de verloskundige doorgeknipt want hij zat om z'n nekje. Daarna mocht m'n vriend nog een stukje knippen.
Mijn man zat rechts naast me en hield mijn been omhoog tijdens het persen. Heeft wel tussen mijn benen gekeken toen het hoofdje stond. Ik heb zelf de kleintjes aangepakt. Hij heeft wel de navelstreng doorgeknipt. Na de bevalling toen de meeste adrenaline weg was zei hij droog; 'jeetje, ik wist niet dat het zo groot kon worden'. En bedankt!
Nee hoor, mijn man zit gewoon tegenover me en ja ziet dus alles wat daar beneden gebeurt. Moet er niet aan denken dat ie de hele tijd aan me zou zitten of met drinken of een doekje aankomt. Pff, nee ik heb allang aanvaard dat je een bevalling in je eentje doet en dat een man toch niets voor je kan doen. Dus laat me ff gewoon zelf bevallen.
Mijn man zat bij mn hoofd (OK ks) Tijdens weeen heeft hij steeds naast me gezeten. had zn pols vast tijdens een wee (TIP voor je man: geef niet je hand maar je pols. vrouwen die aant bevallen zijn kunnen wat sterker zijn dan je zou denken )
hier probeerde manlief tijdens de ontsluiting mijn rugweeen weg te duwen, hij haalde washandjes en was verder heel rustig en stil. Helaas mislukte 4 keer de ruggenprik en werd hij erg verdrietig om te zien hoe dat elke keer mislukte en hoeveel pijn ik had toen heb ik een pethadine prik gekregen en hebben we allebei een uurtje geslapen. De volgende ochtend is het een keizersnee geworden en zat hij bij mijn hoofd, symbolisch heeft hij na de controle bij de kinderarts (4 weken te vroeg geboren) nog een stukje navelstreng afgeknipt. En heeft hij vol trots zijn zoon bij mijn hoofd gehouden om kennis te maken Ben supertrots op mijn vent en wordt vaak nog emo als ik er aan denk dat het voor hem toch ook wel heel zwaar is geweest...
Ik ben bevallen met een keizersnee. Mijn man heeft al die tijd naast mij gezeten, bij mijn hoofd. Hij was gelukkig wel rustig want ik was dat absoluut niet, lag enorm te shaken. Hij heeft me echt gerustgesteld. Onze zoontjes zijn 12 weken te vroeg geboren dus ze werden direct meegenomen door de artsen. Na een tijdje kwamen de artsen of mijn man onze zoontjes ook wou zien. Was erg lief want hij durfde niet weg te gaan omdat ik zo lag te shaken en het hechten voelde. Hij is natuurlijk wel gaan kijken. Daarvoor moest hij wel langs mijn buik lopen en heeft hij die helemaal open zien liggen, dan vond hij echt niet leuk. Toen ik de ruggeprik kreeg moest ik op een bed zitten, mijn man was zich toen aan het verkleden ( steriele kleding etc) hij deed dat in een kamertje met een raam, dus ik kon hem zien. Die blik in zijn ogen vergeet ik echt nooit meer. Zo vreselijk zenuwachtig was hij. Mijn moeder is er ook bij geweest, zij moest dus vanuit dat kamertje kijken. En heeft wel alles gezien. Heb haar wel eens gevraagd of ze het niet raar vond om mij zo te zien liggen, ze heeft het als zeer bijzonder ervaren.
Manlief heeft in mn rug geduwd tijdens rugweeën. Overigens de halve nacht nog geslapen, ik trokvhet in mn eentje ook wel en waarom zou ik hem wakker maken. Tijdens het persen heeft ie mn hoofd omhoog gehouden en navelstreng doorgeknipt. Na de bevalling heeft ie gezien hoe de verpleegkundige de tesen voor de apgatscore deed en toen de eerste fles gegeven. Ik was aardig kapot (letterlijk en figuurlijk ) dus ik hoefde even niet meer dan kijken. Overigens geen paniek bij manlief maar hij heeft zich wel heel veel zorgen gemaakt tijdens de (zware) bevalling, bleek achteraf. Oja, voor het hechten liep hij om het bed heen, per ongeluk gekeken. Not pretty, was het commentaar achteraf
Mijn man was geweldig tijdens de bevalling, echt zoveel meer dan ik verwacht had! Het was natuurlijk de eerste dus we wisten niet wat te verwachten, maar de bevalling begon heel rustig thuis, op een gegeven moment is hij bij elke wee mijn rug gaan masseren, dat hielp heel erg en daar mocht hij dus ook niet meer mee stoppen. Eenmaal in het ziekenhuis gingen we zo verder, op een gegeven moment moest ik op mijn zij gaan liggen omdat Irem nog niet goed gedraaid was, toen had ik echt heel veel pijn en heb ik zijn handen bij elke wee helemaal fijngeknepen. En toen ik mocht gaan persen heeft hij mijn nek ondersteund en me geholpen. Echt super!! En natuurlijk de navelstreng doorgeknipt tot Irem eenmaal geboren was. Hij is normaal een ontzettende stress-roker, maar hij is nu pas een uur na de geboorte ofzo gaan roken, hahahaha, vanaf het moment dat we in het ziekenhuis kwamen. Hij mocht van mij ook echt niet weg . Het was heel fijn om het zo 'samen' te kunnen doen.
Ik ben ingeleid , de artsen zijn gestart met inleiden om 06:30 uur smorgen, om 07:30 uur zat hub bij mij. Is alleen even weg geweest toen ik een ruggeprik kreeg. Had een fotoverbod down under . Alleen toen beeb er was en op mijn buik lag mocht hij foto's maken. Heeft mijn been vast gehouden tijdens het persen en de navelstreng doorgeknipt.
mijn man is er ook de hele tijd bij geweest, ik werd ingeleid en hij was in het ziekenhuis toen hij het allemaal wel erg lang vond duren zei hij tegen de zuster "of kan ik beter nog even gaan werken" toen de de zuster antwoordde "meen je dat nou serieus??" is ie toch maar gebleven dat was meer onwetendheid van mijn man hoor, haha! hij bedoelde het niet zo en ik heb wel veel aan hem gehad.
Mijn man was bij beide bevallingen en heeft mij heel goed geholpen. Ik kreeg pijnverlichting en hij drukte om de 5 minuten op het knopje. Hij gaf mij de vuilnisbak toen ik moest overgeven, ik kreeg zijn hand om in te knijpen, hij coachte mij, maakte foto's en knipte de navelstreng door. Over het algemeen bleef hij bij mijn hoofd, bij het persen keek hij "down under".
Hij heeft urenlang tegendruk op mn onderrug gegeven omdat ik rugweeen had, hij heeft van mij zo hard moeten duwen dat ik er achteraf blauwe plekken van had! En ik bleef maar roepen dat ie harder moest duwen, arme hij! En bij het persen heeft ie mn ene been vastgehouden. Op het moment supreme viel hij bijna flauw (hij werd helemaal bleek en de verpleegkundige is een stoel voor hem gaan halen) en toen de baby eenmaal geboren was heeft ie eerst een tijdje op een paar meter afstand staan kijken, hij durfde niet echt dichterbij te komen en was helemaal overmand door emoties. Down under heeft ie niet gekeken, dat wilden we allebei niet. Ook geen foto of filmmateriaal hoor, ik moet er niet aan denken om dat gezellig terug te gaan kijken!
haha denk als mijn man 'down under' gaat kijken (als ik zou bevallen via 'normale' weg) dan zou ie van zn stokkie gaan denk ik Foto's zijn door het personeel gemaakt. op t moment dat hij met zn koppie eruit kwam, er helemaal uit was, en toen ze m gingen schoonmaken en checken mocht mn man filmen.
Waar was jouw man tijdens de bevalling? In het ziekenhuis Zat hij naast je of achter je? Naast mij... tijdens persen hielp die met mijn benen.. Of was hij aan het filmen? Hahaha neeeeeeee Keek hij tussen je benen? Neeee En wat deed je partner? Superrrverslaafd aan roken.. maar 1x na het zetten van de ruggenprik heeft hij even gerookt en hij moest ook poepen haha..Hij heeft mij heel veel water gegeven en later yoghurt gevoerd...Voor de rest heeft hij de met vruchtwater doordrenkte kussens tussen mijn been gelegd.. steeds helpen met draaien... af en toe mij wijzen op het wegpuffen.. hij was echt lief.. Heeft hij de navelstreng geknipt? Of de baby opgevangen? Navelstreng doorgeknipt!! Maar niet de baby opgevangen!
Mijn man was er beide keren natuurlijk bij, en ik heb hem keihard nodig gehad. Was echt super steun, vooral al door bij me te zijn. Hij heeft de navelstreng doorgeknipt. En was er verder gewoon steeds voor me.