Hier relatief makkelijke bevallingen. De tweede was wel erg heftig vond ik. Dit vooral door het einde.. Ik had na 3 uur flinke rug- & buikweeën 9 cm ontsluiting. Daarna in 10 minuten vliezen gebroken, laatste cm onsluiting en de persweeën. Ik had persweeën en rugweeën door elkaar heen en ben echt in paniek geweest(gelukkig een goede vk en kraam, ben thuis bevallen). Wist niet goed waar ik het zoeken moest. Na de laatste perswee zakte zijn hartslag en moest ik zonder wee verder persen. Uiteindelijk helemaal goed gekomen hoor maar heeft wel echt indruk op me gemaakt. Mja, mijn man vond het wel heftig zei hij. Vooral dat ik pijn had en hij niks kon doen.. Maar dat was direct erna. Maar als ik nu(dus 10 weken later) over de bevalling praat moet hij gewoon lachen. Hij vond mij o-zo grappig:x Nou, ik vond het helemaal niet grappig.. Ja, sommige opmerkingen zijn wel grappig achteraf hoor. Maar bij mij overheerst nogsteeds een gevoel van paniek als ik er aan terugdenk. Dus hier zal het wel meevallen dat hij het heftiger vond denk ik.
Mijn man heeft het niet zo ervaren, hij vond het wel moeilijk dat ie niets kon doen en moest aanzien maar ik ben heel erg relax en nuchter en mijn man weet dit van mij , de eerste was best zwaar (volgens de normen dan) de tweede was super makkelijk, hij heeft wel veel meer respect voor mij gekregen en is altijd zo trots op mij dat ik het zo goed heb gedaan en vooral zo rustig bleef. Hij vind dat zo bijzonder hij kon aan mijn ogen zien dat ik pijn had maar we hebben zelfs aan het einde nog geintjes gemaakt, dat zit in mijn natuur en dat maakt het dat hij het ook als mooi heeft ervaren en geen negatieve herinneringen eraan heeft eraan.
Tsja ik blijf er toch bij dat het heftiger is voor de mama hoor! Ik had de pijn, hij stond er maar een beetje bij... dus nee dat het voor de man o zo heftig was gaat er bij mij niet in!